kunteper
Member
ÂLÂ Parti başkanı Meral Akşener partisinin küme toplantısında konusunda etraf siyasetleri konusunda iktidara yüklendi. Kanal İstanbul üretimi için anlaşılan şirketlere de, “1 kuruş ödemeyeceğiz, daha sonra epeyce demedi demeyin” diye seslendi.
Cumhurbaşkanı Erdoğan için, “ ‘Ekonomi bizim işimiz’ dediğinde başımıza gelenler ortadayken, artık çıkıp, ‘Çevre bizim işimiz’ demesinden büyük telaş duyuyorum” diyen Akşener’in açıklamalarından başlıklar şöyleki:
ÇOCUKLARIMIZIN SIHHATİNİ SATIYORLAR: Lafa geldi mi, yerli ve ulusal olduğunu söyleyen bu iktidarın işi gücü, yabancılara kazandırmak. Kendi çiftçisi sıkıntı durumdayken, elin çiftçisini güçlü eden de bunlar, Kendi yetiştiricisi perişanken, angus alıp diğer ülkeleri güçlü eden de bunlar. Kendi şeker fabrikalarını, yok değerine satıp, stratejik bir eseri, gayrı ulusal hale getiren de bunlar, yeni Amerikan liderine sevecen görünmek için, Cargill’in şekerindeki zehir ölçüsünü artıran da bunlar. Biliyorsunuz, Amerikan Cargill şirketi, 3 yıldır ısrar ediyordu. Nişasta bazlı şeker (NBŞ) kotasının artırılmasını istiyordu. Başta biz olmak üzere, biroldukca kişi ve kurum karşı çıktık. niye? Zira, NBŞ söylemiş olduğiniz Amerikan mısırından üretiliyor. Bizde ne var? Şeker pancarı. Yani isteniyor ki, Türk’ün pancar şekeri değil, Amerikalı’nın mısır şurubu kullanılsın. Yani isteniyor ki, Türk çiftçisi kaybetsin, Amerikan çiftçisi kazansın. Sonunda ne oldu? Bir gecede yönetmelik değişti, ve NBŞ kotası, yüzde 2 buçuktan, yüzde 5’e çıkartıldı. Evvel şeker fabrikalarımızı yok değerine sattılar, artık de NBŞ kotasını artırarak, çocuklarımızın sıhhatini satıyorlar. Cargill’den hem mısır şurubu, birebir vakitte Tarım Bakanı ithal eden bu ucube sistemin, ve onun gerisindeki bu çarpık zihniyetin özeti işte budur. Bu çarpık zihniyet, ne milletini düşünür, ne de çocuklarının sıhhatini düşünür. Bu çarpık zihniyet, işine geldiği sürece yerli, koltuk tehlikeye girene kadar da ulusaldır.
AZİZ İRADEYE SIRTLARINI DÖNÜYORLAR: Siz sakın ola, Sayın Erdoğan’ın “Yerli ve Milli” nutuklarına inanmayın. Yerlilik ve ulusallık, evvel insanın yüreğinde olur. Evvel aklında, evvel fikrinde, evvel zihniyetinde olur. Bunlarınki üzere, yalnızca kelamda olmaz. Zira yerli ve ulusal olmak, tutarlılık ister. Her durumda evvel millet, evvel memleket diyebilmek ister. Şahsını milletinin önüne koyanlardan, yerli de olmaz, ulusal de olmaz. Gerçekten, kelamım ona, ultra “Milli” olan bu arkadaşlar, son olarak, bir diğer utanmazlığa daha imza attılar. Çin’in, Uygur kardeşlerimize uyguladığı soykırım karşısında sergiledikleri, utanç verici pısırıklıkları yetmemiş üzere; artık de, Dünya Uygur Kongresi Lideri, Dolkun İsa’nın, ikinci vatanım dediği, Türkiye’ye girişine müsaade vermediler. İşte size Sayın Erdoğan ve ortaklarının lisanlara destan yerliliği ve ulusallığı. İşte size, yoluna baş koyduğu İhvan kadar yerli Sayın Erdoğan ile tehditçi Çin elçisi kadar ulusal ortakları… Yazıklar olsun. Fakat artık bu zihniyeti tanıyoruz. Bu vicdansızlığı, bu utanmazlığı, biliyoruz. Dün millet iradesini ardına alanların, bugün, o ulu iradeye, nasıl sırtlarını döndüğünü ibretle görüyoruz.
SIKINTILARIN HEPSİ GERÇEK: Milletin itimadını suistimal eden bu iktidarın, Türkiye’ye verecek bir şeyi kalmadı. Koltukları için prensiplerinden cayanların, milletimize verecek hiç bir şeyi kalmadı. Geçtiğimiz hafta Karabük’teydim. Pazartesi günü de Niğde’ye gittim. İktidarın beceriksizlikleri kararında, Karabüklü, Niğdeli esnafımızın, çiftçimizin durumu perişan. Karabük merkezde, genç bir kardeşimin oyun kafesi varmış. Diyor ki; “Benim 16 aydan beri dükkânım kapalı. 2018’de, 300-400 bin lira bir yatırım yaptım, şu anda bitmiş durumdayım.” Safranbolu’da lokantacı bir kardeşim diyor ki; “Okullar kapalı, askerler çarşıya çıkamıyor, müşteri yok. Biz nasıl geçineceğiz?” Kahveci kardeşlerim, “Açız” diye pankart açtılar. “Mağdur olduk, bize sahip çıkan yok.” diyorlar. Yenice’de elektrikçi bir kardeşim diyor ki; “Biz 17 gün kaldık meskende lakin bankalar çalıştı. Esnafın çek-senet ödemeleri var. 1 ay ileri ötelendi ancak, 1 ay daha sonra bir daha tıkandı. Geçen sene kredi aldım, 150 bin lira kredi borcum var. İş yok, müşteri yok, bunları nasıl aşacağız? Bu borcu nasıl ödeyeceğiz?” Yenice’de lokal gazeteler, muhabirler bile güç durumda. Ulukışla’da bir manav kardeşim; “Destek için müracaat ediyoruz, kimseye bir şey vermiyorlar. Bırakın dayanağı, müracaatımız bile onaylanmıyor. Her şey ucu ucuna denk geliyor. Biz kasabın yolunu unuttuk.” diyor. Bor’da bir emeklimiz; “Ben yüksek maaştan olacağım diye emekli oldum. Fakat şirkette ortağım diye, bana şu an 2400 lira değil 1700 lira maaş veriyorlar. Şirketi feshedersem ben nasıl geçineceğim?” diyor. Oto Sanayi’de 84 yaşındaki Naci Abimiz ile tanıştık. 40 usta yetiştirmiş, endüstrinin en eski ustası, kurucusu. O bile kaygılı. Diyor ki; “Kupon arazi hâline döndü burası. Arsa olarak alıyorlar elimizden, bizi de dağın başına atıyorlar. Burayı bırakıp dağın başına taşınmamızı, üzerine de 100 bin lira para yatırmamızı istiyorlar.” Sayın Erdoğan; sen kafanı kuma gömmekte ısrar etsen de, bu kaygıların hepsi gerçek.
ŞU SOYGUNA BAKAR MISINIZ? Notlarımızı alıyoruz. Tahlilleri için çalışıyoruz. Allah’ın müsaadesiyle birinci sandıkta seni gönderip hepsiyle ilgileneceğiz. Lakin bu sırada, sen sarayında sefa sürerken, milletimizin feryadı her geçen gün artıyor. Hangi ile, hangi ilçeye gitsem vatandaş sıkıntılı. Güç kaidelerde devletlerini yanlarında görmek istiyorlar, lakin seslerini duyan yok. Bu insanları, daha ne kadar duymamazlıktan geleceksin? Daha kaç iş yerinin, kepenk kapatmasını bekleyeceksin? Milletimizin sıkıntısına, daha ne kadar seyirci kalacaksın? bu biçimde bir idare anlayışı olabilir mi? bu biçimde bir umursamazlık olabilir mi? bu biçimde bir vicdansızlık olabilir mi? Yazıktır, günahtır. Elimizi nereye atsak, berbat kokular yükseliyor, gözümüzü nereye çevirsek, bir dümen almış başını gidiyor. İşte size bir örnek: İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde, geçmiş devirde yaşanan, AK Parti için küçük, milletimiz için ise, pek büyük bir yolsuzluktan bahsetmek istiyorum. Vatan Caddesi’nde, belediyeye ilişkin olan bir yeşil alan, bir firmaya 25 milyon liraya satılıyor. Akabinde, bir düzenlemeyle, bu arsa yeşil alan olmaktan çıkarılıp, imara açılıyor. bu biçimdece fiyatı katlanıyor. daha sonra ne oluyor? bir süre daha sonra tıpkı arsayı, birebir Büyükşehir Belediyesi, bu defa, 430 milyon liraya geri alıyor. İki kalem oynatılan bu rezalette, milletin belediyesi, yani milletin şahsen kendisi, 405 milyon lira ziyana uğruyor. O para da, o firmanın cebine giriyor. Bitiyor mu? Bitmiyor. Tıpkı arsa, yeni bir kararla, bir daha yeşil alan ilan ediliyor. Ve bugünkü piyasa pahasına göre, fiyatı, 90 milyon lira oluyor. Şu yüzsüzlüğe bakar mısınız! Şu soyguna bakar mısınız! Milletin hazinesine çökmüş şu arsızlığa bakar mısınız! Durum ortaya çıkınca, Millet İttifakı’nın Büyükşehir Belediyesi, çabucak hata duyurusunda bulundu. Artık kelam yargının.
ŞU LİYAKATE BAKAR MISINIZ: Milletin hakkını-hukukunu savunacak, bu yolsuzluğun hesabını soracak, onurlu savcı ve yargıçları nazaranve çağırıyoruz. Süreci yakından takip edeceğiz. Milletimizin helal parasının, bu haram tertibinin yandaşlarının cebine inmesine, müsaade vermeyeceğiz. AK Parti iktidarı, Türkiye’yi her alanda beladan belaya savururken, biliyorsunuz, Marmara Denizi de bir felaketle boğuşuyor. Müsilaj ismi verilen deniz salyası, Marmara’daki deniz hayatını ve kıyılarımızı tehdit ediyor. Bir şeyin altını bilhassa çizmek istiyorum: Bu bela yeni değil. birinci vakit içinderda 2007 yılında ortaya çıktı. Bugünküne göre hayli daha küçük boyuttaki o felaket, fakat iki yılda temizlenebildi. Pekala daha sonra ne oldu? 2020 yılının Kasım ayında, bir daha ortaya çıktığında, bilim dünyası, başta Bakanlık olmak üzere, ilgili üniteleri uyardı, “Önlem alın” dedi. Pekala Etraf ve Şehircilik Bakanlığı ne yaptı? Mayıs’ın ortalarına kadar, bu salgının kolay bir plankton artışı olduğunu, numune almaya bile gerek olmadığını söylemiş oldu. Lakin son bir haftada, musilaj kıyılarımızı sarıp, gündem olunca, nihayet Bakanlık, “Acil durum hareket planı” yapmaya başladı. Onlarca bilim beşerinin, aylardır yaptığı ikaza kulak asmayan Bakanlık, sustu sustu, en sonunda Sayın Erdoğan, “çevre bizim işimiz ” deyince, nihayet adım attı. İşe bakar mısınız? Şu üstün liyakate bakar mısınız? Devletin bakanı, “Sayın Cumhurbaşkanımızın talimatlarıyla” demeden, işe başlayamıyor. Bilimin uyarısı yetmiyor.
MARMARA’NIN TAMAMI ARITMADAN GEÇİRİLMELİ: Vatandaşın reaksiyonu yetmiyor. Bu işinin ehli arkadaş, Sayın Erdoğan parmak şaklatmadan adım atamıyor. Kardeşim; sen bu bahsin bakanı olarak, ne işe yarıyorsun? Seni oraya, koltuk boş kalmasın diye mi oturttular? Seni o koltuğa, sağa sola git, fotoğraf çektir, bir de üstüne maaş al diye mi oturttular? Senin işin bu değil mi? Sekiz ay evvel, apayrı açıklamalarla sorunu görmezden geldiniz, bugün, sadece Sayın Erdoğan parmak şıklattı diye, acil hareket planı hazırlamak yarışına girdiniz. Bir de utanmadan işinizi yaptığınızı sav ediyorsunuz. bu biçimde ciddiyetsizlik olur mu? bu biçimde basiretsizlik olur mu? bu biçimde bir devlet idaresi olur mu? Ayıptır, günahtır. Yapılan araştırmalara nazaran, Karadeniz’e ve Marmara’ya dökülen atıkları, yüzde 40 oranında azaltırsak, müsilaj probleminden, lakin 6 yılda kurtulabileceğiz. İktidar farkında olmasa da, müsilaj belası işte bu kadar önemli bir sıkıntıdır. Ve her önemli sorun üzere, bilimle, akılla ve ciddiyetle çözülmesi gerekir. bu biçimde sıkıntılar, bir kişinin “Talimatı verdim” dediği, sığ ve indirgemeci bir anlayışla çözülemez. Biz sorumlu muhalefet anlayışımız gereği, işaret ettiğimiz sıkıntılara dair, tahlil tekliflerimizi de paylaşıyoruz. Türkiye’nin problemlerini kimin çözdüğünü değil, sıkıntıların çözülüp çözülmediğini önemsiyoruz. Müsilaj sıkıntısını, iktidarın maharetsiz takımlarına bırakamazdık. O niçinle, Marmara Denizi’ni kurutma ihtimali olan bu belaya karşı, ne yapılması gerektiğine dair de çalıştık. Öncelikle bu sorunun, sırf lokal idarelerin yükü olmadığının bilinmesi gerekiyor. Bakanlık, sıkıntı zahmet de olsa, Büyükşehir Belediyelerimizi de dahil ettiği bir müddetç başlattı. Bu adımı olumlu buluyoruz. Bunun devamında atılacak adımlar için de, iktidara buradan davette bulunmak istiyorum. Marmara Denizi’ne dökülen atık suların, bir kısmı değil tamamının, ileri biyolojik arıtmadan geçmesi gerekiyor. Bunun için, merkezi idare olarak, süratli bir biçimde mahallî idareleri destekleyin. Mevcut arıtma tesislerini, bir an evvel, ileri biyolojik arıtma tesislerine çevirin, gerekirse kamulaştırmaya gidin.
SESSİZ KALMAYACAĞIZ: Vakit kaybetmeden “İYİ tarım” uygulamalarına geçin, gübre, kimyasal ve ilaç kullanmasının azaltılmasını sağlayın. Kent şebekelerinde, sırf ön arıtma yapılan suyun, park ve bahçe sulamalarında kullanılarak, denize dökülmesini kısıtlayın. Denizlerimizdeki taban hayatına ziyan veren, trol tipi avcılığa karşı yaptırımları arttırın. Marmara Denizi’ne atık su döken, ve nüfusu 5 binden çok olan yerleşimlerde, süratle, ileri biyolojik arıtma tesisleri kurun. Karadeniz’deki kirliliğin daha fazla artmaması, Marmara Denizi’ndeki müsilajın, Ege’yi daha fazla etkilememesi için, Marmara, Karadeniz ve Ege’yle etkileşimi bulunan ülkelerle, Türkiye’nin liderliğini üstlendiği, ortak bir platform kurulmasını sağlayın. Deniz salyası, sadece ekolojiyi değil, ekonomiyi de önemli biçimde etkileyen bir meseledir. Bu niçinle, turizm, balıkçılık, deniz eserleri üretimi üzere, biroldukça farklı dala olan tesirlerini, bir an evvel belirleyin, bu kesimlere dair gerekli tedbirleri, hızla alın. Sayın Erdoğan’ın daha evvel, “Ekonomi bizim işimiz.” dediğinde başımıza gelenler ortadayken, artık çıkıp, “Çevre bizim işimiz” demesinden büyük kaygı duyuyorum. Şayet Sayın Erdoğan’ın çevreciliği de, ekonomistliği üzereyse, milletçe büyük bir tehlikeyle karşı karşıyayız demektir. Gerçekten, çevreyi iş olarak nazarann bu zihniyetin, çevrecilik anlayışının da, millet bahçesi inşa etmekten öteye gidemediğini, Sayın Erdoğan’ın, “Dünya Etraf Günü’nde” yaptığı, ibretlik konuşmadan anladık. Bizim için vatanın tabiatı kutsaldır. ötürüsıyla, tabiatımızı korumak ve kollamak, bizim için kutsal bir nazaranvdir. Tabiatımız, topyekûn alarm verirken, bu uyarıyı duymamazlıktan gelemeyiz. Salda Gölü’ne beton dökenlerin, kendilerini “Yol kenarına ağaç diktik ya…”, diye savunmalarını kabul edemeyiz. Kaz dağlarını yağmalatanların, bizi millet bahçeleriyle uyutmaya çalışmalarına sessiz kalamayız. “Çevre bizim işimiz!” diyen Büyük Rizeli’nin, iflah olmaz rant sevdası için, Rize’deki tabiat kıyımına göz yummasını, görmezden gelemeyiz. Gelmeyeceğiz. Sessiz kalmayacağız. Kabul etmeyeceğiz. Memleketin cennet tabiatı için çaba etmeye devam edeceğiz. (HABER MERKEZİ)
Cumhurbaşkanı Erdoğan için, “ ‘Ekonomi bizim işimiz’ dediğinde başımıza gelenler ortadayken, artık çıkıp, ‘Çevre bizim işimiz’ demesinden büyük telaş duyuyorum” diyen Akşener’in açıklamalarından başlıklar şöyleki:
ÇOCUKLARIMIZIN SIHHATİNİ SATIYORLAR: Lafa geldi mi, yerli ve ulusal olduğunu söyleyen bu iktidarın işi gücü, yabancılara kazandırmak. Kendi çiftçisi sıkıntı durumdayken, elin çiftçisini güçlü eden de bunlar, Kendi yetiştiricisi perişanken, angus alıp diğer ülkeleri güçlü eden de bunlar. Kendi şeker fabrikalarını, yok değerine satıp, stratejik bir eseri, gayrı ulusal hale getiren de bunlar, yeni Amerikan liderine sevecen görünmek için, Cargill’in şekerindeki zehir ölçüsünü artıran da bunlar. Biliyorsunuz, Amerikan Cargill şirketi, 3 yıldır ısrar ediyordu. Nişasta bazlı şeker (NBŞ) kotasının artırılmasını istiyordu. Başta biz olmak üzere, biroldukca kişi ve kurum karşı çıktık. niye? Zira, NBŞ söylemiş olduğiniz Amerikan mısırından üretiliyor. Bizde ne var? Şeker pancarı. Yani isteniyor ki, Türk’ün pancar şekeri değil, Amerikalı’nın mısır şurubu kullanılsın. Yani isteniyor ki, Türk çiftçisi kaybetsin, Amerikan çiftçisi kazansın. Sonunda ne oldu? Bir gecede yönetmelik değişti, ve NBŞ kotası, yüzde 2 buçuktan, yüzde 5’e çıkartıldı. Evvel şeker fabrikalarımızı yok değerine sattılar, artık de NBŞ kotasını artırarak, çocuklarımızın sıhhatini satıyorlar. Cargill’den hem mısır şurubu, birebir vakitte Tarım Bakanı ithal eden bu ucube sistemin, ve onun gerisindeki bu çarpık zihniyetin özeti işte budur. Bu çarpık zihniyet, ne milletini düşünür, ne de çocuklarının sıhhatini düşünür. Bu çarpık zihniyet, işine geldiği sürece yerli, koltuk tehlikeye girene kadar da ulusaldır.
AZİZ İRADEYE SIRTLARINI DÖNÜYORLAR: Siz sakın ola, Sayın Erdoğan’ın “Yerli ve Milli” nutuklarına inanmayın. Yerlilik ve ulusallık, evvel insanın yüreğinde olur. Evvel aklında, evvel fikrinde, evvel zihniyetinde olur. Bunlarınki üzere, yalnızca kelamda olmaz. Zira yerli ve ulusal olmak, tutarlılık ister. Her durumda evvel millet, evvel memleket diyebilmek ister. Şahsını milletinin önüne koyanlardan, yerli de olmaz, ulusal de olmaz. Gerçekten, kelamım ona, ultra “Milli” olan bu arkadaşlar, son olarak, bir diğer utanmazlığa daha imza attılar. Çin’in, Uygur kardeşlerimize uyguladığı soykırım karşısında sergiledikleri, utanç verici pısırıklıkları yetmemiş üzere; artık de, Dünya Uygur Kongresi Lideri, Dolkun İsa’nın, ikinci vatanım dediği, Türkiye’ye girişine müsaade vermediler. İşte size Sayın Erdoğan ve ortaklarının lisanlara destan yerliliği ve ulusallığı. İşte size, yoluna baş koyduğu İhvan kadar yerli Sayın Erdoğan ile tehditçi Çin elçisi kadar ulusal ortakları… Yazıklar olsun. Fakat artık bu zihniyeti tanıyoruz. Bu vicdansızlığı, bu utanmazlığı, biliyoruz. Dün millet iradesini ardına alanların, bugün, o ulu iradeye, nasıl sırtlarını döndüğünü ibretle görüyoruz.
SIKINTILARIN HEPSİ GERÇEK: Milletin itimadını suistimal eden bu iktidarın, Türkiye’ye verecek bir şeyi kalmadı. Koltukları için prensiplerinden cayanların, milletimize verecek hiç bir şeyi kalmadı. Geçtiğimiz hafta Karabük’teydim. Pazartesi günü de Niğde’ye gittim. İktidarın beceriksizlikleri kararında, Karabüklü, Niğdeli esnafımızın, çiftçimizin durumu perişan. Karabük merkezde, genç bir kardeşimin oyun kafesi varmış. Diyor ki; “Benim 16 aydan beri dükkânım kapalı. 2018’de, 300-400 bin lira bir yatırım yaptım, şu anda bitmiş durumdayım.” Safranbolu’da lokantacı bir kardeşim diyor ki; “Okullar kapalı, askerler çarşıya çıkamıyor, müşteri yok. Biz nasıl geçineceğiz?” Kahveci kardeşlerim, “Açız” diye pankart açtılar. “Mağdur olduk, bize sahip çıkan yok.” diyorlar. Yenice’de elektrikçi bir kardeşim diyor ki; “Biz 17 gün kaldık meskende lakin bankalar çalıştı. Esnafın çek-senet ödemeleri var. 1 ay ileri ötelendi ancak, 1 ay daha sonra bir daha tıkandı. Geçen sene kredi aldım, 150 bin lira kredi borcum var. İş yok, müşteri yok, bunları nasıl aşacağız? Bu borcu nasıl ödeyeceğiz?” Yenice’de lokal gazeteler, muhabirler bile güç durumda. Ulukışla’da bir manav kardeşim; “Destek için müracaat ediyoruz, kimseye bir şey vermiyorlar. Bırakın dayanağı, müracaatımız bile onaylanmıyor. Her şey ucu ucuna denk geliyor. Biz kasabın yolunu unuttuk.” diyor. Bor’da bir emeklimiz; “Ben yüksek maaştan olacağım diye emekli oldum. Fakat şirkette ortağım diye, bana şu an 2400 lira değil 1700 lira maaş veriyorlar. Şirketi feshedersem ben nasıl geçineceğim?” diyor. Oto Sanayi’de 84 yaşındaki Naci Abimiz ile tanıştık. 40 usta yetiştirmiş, endüstrinin en eski ustası, kurucusu. O bile kaygılı. Diyor ki; “Kupon arazi hâline döndü burası. Arsa olarak alıyorlar elimizden, bizi de dağın başına atıyorlar. Burayı bırakıp dağın başına taşınmamızı, üzerine de 100 bin lira para yatırmamızı istiyorlar.” Sayın Erdoğan; sen kafanı kuma gömmekte ısrar etsen de, bu kaygıların hepsi gerçek.
ŞU SOYGUNA BAKAR MISINIZ? Notlarımızı alıyoruz. Tahlilleri için çalışıyoruz. Allah’ın müsaadesiyle birinci sandıkta seni gönderip hepsiyle ilgileneceğiz. Lakin bu sırada, sen sarayında sefa sürerken, milletimizin feryadı her geçen gün artıyor. Hangi ile, hangi ilçeye gitsem vatandaş sıkıntılı. Güç kaidelerde devletlerini yanlarında görmek istiyorlar, lakin seslerini duyan yok. Bu insanları, daha ne kadar duymamazlıktan geleceksin? Daha kaç iş yerinin, kepenk kapatmasını bekleyeceksin? Milletimizin sıkıntısına, daha ne kadar seyirci kalacaksın? bu biçimde bir idare anlayışı olabilir mi? bu biçimde bir umursamazlık olabilir mi? bu biçimde bir vicdansızlık olabilir mi? Yazıktır, günahtır. Elimizi nereye atsak, berbat kokular yükseliyor, gözümüzü nereye çevirsek, bir dümen almış başını gidiyor. İşte size bir örnek: İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde, geçmiş devirde yaşanan, AK Parti için küçük, milletimiz için ise, pek büyük bir yolsuzluktan bahsetmek istiyorum. Vatan Caddesi’nde, belediyeye ilişkin olan bir yeşil alan, bir firmaya 25 milyon liraya satılıyor. Akabinde, bir düzenlemeyle, bu arsa yeşil alan olmaktan çıkarılıp, imara açılıyor. bu biçimdece fiyatı katlanıyor. daha sonra ne oluyor? bir süre daha sonra tıpkı arsayı, birebir Büyükşehir Belediyesi, bu defa, 430 milyon liraya geri alıyor. İki kalem oynatılan bu rezalette, milletin belediyesi, yani milletin şahsen kendisi, 405 milyon lira ziyana uğruyor. O para da, o firmanın cebine giriyor. Bitiyor mu? Bitmiyor. Tıpkı arsa, yeni bir kararla, bir daha yeşil alan ilan ediliyor. Ve bugünkü piyasa pahasına göre, fiyatı, 90 milyon lira oluyor. Şu yüzsüzlüğe bakar mısınız! Şu soyguna bakar mısınız! Milletin hazinesine çökmüş şu arsızlığa bakar mısınız! Durum ortaya çıkınca, Millet İttifakı’nın Büyükşehir Belediyesi, çabucak hata duyurusunda bulundu. Artık kelam yargının.
ŞU LİYAKATE BAKAR MISINIZ: Milletin hakkını-hukukunu savunacak, bu yolsuzluğun hesabını soracak, onurlu savcı ve yargıçları nazaranve çağırıyoruz. Süreci yakından takip edeceğiz. Milletimizin helal parasının, bu haram tertibinin yandaşlarının cebine inmesine, müsaade vermeyeceğiz. AK Parti iktidarı, Türkiye’yi her alanda beladan belaya savururken, biliyorsunuz, Marmara Denizi de bir felaketle boğuşuyor. Müsilaj ismi verilen deniz salyası, Marmara’daki deniz hayatını ve kıyılarımızı tehdit ediyor. Bir şeyin altını bilhassa çizmek istiyorum: Bu bela yeni değil. birinci vakit içinderda 2007 yılında ortaya çıktı. Bugünküne göre hayli daha küçük boyuttaki o felaket, fakat iki yılda temizlenebildi. Pekala daha sonra ne oldu? 2020 yılının Kasım ayında, bir daha ortaya çıktığında, bilim dünyası, başta Bakanlık olmak üzere, ilgili üniteleri uyardı, “Önlem alın” dedi. Pekala Etraf ve Şehircilik Bakanlığı ne yaptı? Mayıs’ın ortalarına kadar, bu salgının kolay bir plankton artışı olduğunu, numune almaya bile gerek olmadığını söylemiş oldu. Lakin son bir haftada, musilaj kıyılarımızı sarıp, gündem olunca, nihayet Bakanlık, “Acil durum hareket planı” yapmaya başladı. Onlarca bilim beşerinin, aylardır yaptığı ikaza kulak asmayan Bakanlık, sustu sustu, en sonunda Sayın Erdoğan, “çevre bizim işimiz ” deyince, nihayet adım attı. İşe bakar mısınız? Şu üstün liyakate bakar mısınız? Devletin bakanı, “Sayın Cumhurbaşkanımızın talimatlarıyla” demeden, işe başlayamıyor. Bilimin uyarısı yetmiyor.
MARMARA’NIN TAMAMI ARITMADAN GEÇİRİLMELİ: Vatandaşın reaksiyonu yetmiyor. Bu işinin ehli arkadaş, Sayın Erdoğan parmak şaklatmadan adım atamıyor. Kardeşim; sen bu bahsin bakanı olarak, ne işe yarıyorsun? Seni oraya, koltuk boş kalmasın diye mi oturttular? Seni o koltuğa, sağa sola git, fotoğraf çektir, bir de üstüne maaş al diye mi oturttular? Senin işin bu değil mi? Sekiz ay evvel, apayrı açıklamalarla sorunu görmezden geldiniz, bugün, sadece Sayın Erdoğan parmak şıklattı diye, acil hareket planı hazırlamak yarışına girdiniz. Bir de utanmadan işinizi yaptığınızı sav ediyorsunuz. bu biçimde ciddiyetsizlik olur mu? bu biçimde basiretsizlik olur mu? bu biçimde bir devlet idaresi olur mu? Ayıptır, günahtır. Yapılan araştırmalara nazaran, Karadeniz’e ve Marmara’ya dökülen atıkları, yüzde 40 oranında azaltırsak, müsilaj probleminden, lakin 6 yılda kurtulabileceğiz. İktidar farkında olmasa da, müsilaj belası işte bu kadar önemli bir sıkıntıdır. Ve her önemli sorun üzere, bilimle, akılla ve ciddiyetle çözülmesi gerekir. bu biçimde sıkıntılar, bir kişinin “Talimatı verdim” dediği, sığ ve indirgemeci bir anlayışla çözülemez. Biz sorumlu muhalefet anlayışımız gereği, işaret ettiğimiz sıkıntılara dair, tahlil tekliflerimizi de paylaşıyoruz. Türkiye’nin problemlerini kimin çözdüğünü değil, sıkıntıların çözülüp çözülmediğini önemsiyoruz. Müsilaj sıkıntısını, iktidarın maharetsiz takımlarına bırakamazdık. O niçinle, Marmara Denizi’ni kurutma ihtimali olan bu belaya karşı, ne yapılması gerektiğine dair de çalıştık. Öncelikle bu sorunun, sırf lokal idarelerin yükü olmadığının bilinmesi gerekiyor. Bakanlık, sıkıntı zahmet de olsa, Büyükşehir Belediyelerimizi de dahil ettiği bir müddetç başlattı. Bu adımı olumlu buluyoruz. Bunun devamında atılacak adımlar için de, iktidara buradan davette bulunmak istiyorum. Marmara Denizi’ne dökülen atık suların, bir kısmı değil tamamının, ileri biyolojik arıtmadan geçmesi gerekiyor. Bunun için, merkezi idare olarak, süratli bir biçimde mahallî idareleri destekleyin. Mevcut arıtma tesislerini, bir an evvel, ileri biyolojik arıtma tesislerine çevirin, gerekirse kamulaştırmaya gidin.
SESSİZ KALMAYACAĞIZ: Vakit kaybetmeden “İYİ tarım” uygulamalarına geçin, gübre, kimyasal ve ilaç kullanmasının azaltılmasını sağlayın. Kent şebekelerinde, sırf ön arıtma yapılan suyun, park ve bahçe sulamalarında kullanılarak, denize dökülmesini kısıtlayın. Denizlerimizdeki taban hayatına ziyan veren, trol tipi avcılığa karşı yaptırımları arttırın. Marmara Denizi’ne atık su döken, ve nüfusu 5 binden çok olan yerleşimlerde, süratle, ileri biyolojik arıtma tesisleri kurun. Karadeniz’deki kirliliğin daha fazla artmaması, Marmara Denizi’ndeki müsilajın, Ege’yi daha fazla etkilememesi için, Marmara, Karadeniz ve Ege’yle etkileşimi bulunan ülkelerle, Türkiye’nin liderliğini üstlendiği, ortak bir platform kurulmasını sağlayın. Deniz salyası, sadece ekolojiyi değil, ekonomiyi de önemli biçimde etkileyen bir meseledir. Bu niçinle, turizm, balıkçılık, deniz eserleri üretimi üzere, biroldukça farklı dala olan tesirlerini, bir an evvel belirleyin, bu kesimlere dair gerekli tedbirleri, hızla alın. Sayın Erdoğan’ın daha evvel, “Ekonomi bizim işimiz.” dediğinde başımıza gelenler ortadayken, artık çıkıp, “Çevre bizim işimiz” demesinden büyük kaygı duyuyorum. Şayet Sayın Erdoğan’ın çevreciliği de, ekonomistliği üzereyse, milletçe büyük bir tehlikeyle karşı karşıyayız demektir. Gerçekten, çevreyi iş olarak nazarann bu zihniyetin, çevrecilik anlayışının da, millet bahçesi inşa etmekten öteye gidemediğini, Sayın Erdoğan’ın, “Dünya Etraf Günü’nde” yaptığı, ibretlik konuşmadan anladık. Bizim için vatanın tabiatı kutsaldır. ötürüsıyla, tabiatımızı korumak ve kollamak, bizim için kutsal bir nazaranvdir. Tabiatımız, topyekûn alarm verirken, bu uyarıyı duymamazlıktan gelemeyiz. Salda Gölü’ne beton dökenlerin, kendilerini “Yol kenarına ağaç diktik ya…”, diye savunmalarını kabul edemeyiz. Kaz dağlarını yağmalatanların, bizi millet bahçeleriyle uyutmaya çalışmalarına sessiz kalamayız. “Çevre bizim işimiz!” diyen Büyük Rizeli’nin, iflah olmaz rant sevdası için, Rize’deki tabiat kıyımına göz yummasını, görmezden gelemeyiz. Gelmeyeceğiz. Sessiz kalmayacağız. Kabul etmeyeceğiz. Memleketin cennet tabiatı için çaba etmeye devam edeceğiz. (HABER MERKEZİ)