kunteper
Member
Kozmik muharriri Mustafa Yalçıner, sol partilerin kurdukları ittifakları kıymetlendirdi. Yalçıner yazısında, emekçi ve işçileri örgütleyecek bir yapılanmaya olan gereksinime dikkat çekti.
Sol partilerin oluşturduğu “Sosyalist Güç Birliği” ve “Emek ve Özgürlük” ittifaklarının programatik olarak farkları olsa da bir epeyce prensipte ortaklaşabileceğini belirten Yalçıner, “Şimdi, sosyalistim diyenlere düşen, herbiçimde, burjuva muhalefet haricinde kalan bu iki farklı “birlik” ve özel olarak sosyalistlik sav edenler içinde düzgün bir ilgiyi sürdürerek, bir ittifak imkanlı olmasa bile, bir ortada yürünecek yolları birlikte yürümek ve bunu zorlaştırıp grupçuluğu teşvik edici tavırlardan kaçınmak olmalıdır” diye yazdı.
Mustafa Yalçıner’in “Sosyalist Güç Birliği” ile “Emek ve Özgürlük İttifakı” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyleki:
“AKP ve tek adam idaresinden kurtulma uğraşı, AKP’yle sınırlanmadan mali sermaye ve monopollerin egemenliğine son verme gayretiyle birleşmeli. Yani; burjuva muhalefetin tavrı olan ‘5’li çete gitsin KOÇ’lar yönetsin’ ya da AKP değil CHP yahut ÂLÂ Parti hükmetsin ya da monopollerin egemenliği sürsün ve işçiler monopolleri sırtında taşımaya devam etsin tavrı benimsenemez.
Peki, bu yol nasıl yürünecek? Burjuva muhalefet haricinde kalan epeyce sayıda siyasal parti var. Öncelikle bu partiler, parti olmaları ötürüsıyla, her biri tez sahibi, kendi tahlil teklifleri ve birbirinden ne derece farklı olduğu bir yana farklı programlara sahip. Farklı hedef ve amaçları, en azından yürünecek farklı yol teklifleri var. Kimi sosyalist, kimi halkçı, kimi özgürlükçü olduğu argümanında.
Kendi tahlil tekliflerini mutlaklaştırıp bir arada yürünebilecek yolları bir ortada yürümekten uzak durma ya da grupçuluk ‘Türkiye solu’nun bir ‘hastalığı’. bir daha de yakın süreçte bu soruya iki esas cevap veriliyor. Az görüşülüp tartışılmadı, tartışma hâlâ sürüyor, hâlâ görüşülecektir, lakin bu farklı cevaplar farklı örgütlenme evresine da ulaştı.
Bir ‘sosyalist güç birliği’ kuruldu. Bir de kuruluşunu ve ismini deklare eden ‘emek ve özgürlük’ ittifakı var. ‘Güç birliği’nden arkadaşlar her ne kadar ‘ikirciksiz laiklik’, ‘ikirciksiz antiemperyalizm’ tipi vurgularla farklılık savında olsa da ‘ilkeleri’ ya da platformları, Kürt sorunu bir yana bırakıldığında, neredeyse birbirinin birebiri. Aksine savlar olsa bile, ikisi de ‘seçim ittifakı’ değil. İki karşılığın esas farkı ise, ‘güç birliği’ ‘solun-sosyalistlerin birliği’ yaklaşımıyla solcuları bir ortaya getirmeyi ve acil nazaranv olarak da ‘sosyalizmi savunmayı’ benimserken, ‘emek ve özgürlük’ ittifakının argümanı daha mütevazı: Ortalarında EMEP üzere sosyalist partiler olan bu ittifak, emeğin haklarını temel bir hareket ettiricisi olarak benimsemekle birlikte, emekçi sınıfı ya da sosyalistleri aşan daha geniş kitleleri, halkı birleştirerek, ‘güç birliği’nin kelamını etmediği demokrasinin kazanılmasını da kapsayarak halk egemenliğinin kurulmasını gaye ediniyor.
EMEP ikisini birleştirmek için epeyce uğraştı, fakat şimdiye kadar başarılı olamadı. ‘Sosyalist Güç Birliği’nin haricinde EMEP üzere bir sosyalist partinin olduğu kesin ve bu tarafıyla güç birliği en azından bütün sosyalistlik argüman edenleri kapsamıyor. Artık, sosyalistim diyenlere düşen, herbiçimde, burjuva muhalefet haricinde kalan bu iki farklı ‘birlik’ ve özel olarak sosyalistlik sav edenler içinde düzgün bir ilgiyi sürdürerek, bir ittifak imkanlı olmasa bile, bir ortada yürünecek yolları bir arada yürümek ve bunu zorlaştırıp grupçuluğu teşvik edici tavırlardan kaçınmak olmalıdır.” (HABER MERKEZİ)
(YAZININ TAMAMI)
Sol partilerin oluşturduğu “Sosyalist Güç Birliği” ve “Emek ve Özgürlük” ittifaklarının programatik olarak farkları olsa da bir epeyce prensipte ortaklaşabileceğini belirten Yalçıner, “Şimdi, sosyalistim diyenlere düşen, herbiçimde, burjuva muhalefet haricinde kalan bu iki farklı “birlik” ve özel olarak sosyalistlik sav edenler içinde düzgün bir ilgiyi sürdürerek, bir ittifak imkanlı olmasa bile, bir ortada yürünecek yolları birlikte yürümek ve bunu zorlaştırıp grupçuluğu teşvik edici tavırlardan kaçınmak olmalıdır” diye yazdı.
Mustafa Yalçıner’in “Sosyalist Güç Birliği” ile “Emek ve Özgürlük İttifakı” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyleki:
“AKP ve tek adam idaresinden kurtulma uğraşı, AKP’yle sınırlanmadan mali sermaye ve monopollerin egemenliğine son verme gayretiyle birleşmeli. Yani; burjuva muhalefetin tavrı olan ‘5’li çete gitsin KOÇ’lar yönetsin’ ya da AKP değil CHP yahut ÂLÂ Parti hükmetsin ya da monopollerin egemenliği sürsün ve işçiler monopolleri sırtında taşımaya devam etsin tavrı benimsenemez.
Peki, bu yol nasıl yürünecek? Burjuva muhalefet haricinde kalan epeyce sayıda siyasal parti var. Öncelikle bu partiler, parti olmaları ötürüsıyla, her biri tez sahibi, kendi tahlil teklifleri ve birbirinden ne derece farklı olduğu bir yana farklı programlara sahip. Farklı hedef ve amaçları, en azından yürünecek farklı yol teklifleri var. Kimi sosyalist, kimi halkçı, kimi özgürlükçü olduğu argümanında.
Kendi tahlil tekliflerini mutlaklaştırıp bir arada yürünebilecek yolları bir ortada yürümekten uzak durma ya da grupçuluk ‘Türkiye solu’nun bir ‘hastalığı’. bir daha de yakın süreçte bu soruya iki esas cevap veriliyor. Az görüşülüp tartışılmadı, tartışma hâlâ sürüyor, hâlâ görüşülecektir, lakin bu farklı cevaplar farklı örgütlenme evresine da ulaştı.
Bir ‘sosyalist güç birliği’ kuruldu. Bir de kuruluşunu ve ismini deklare eden ‘emek ve özgürlük’ ittifakı var. ‘Güç birliği’nden arkadaşlar her ne kadar ‘ikirciksiz laiklik’, ‘ikirciksiz antiemperyalizm’ tipi vurgularla farklılık savında olsa da ‘ilkeleri’ ya da platformları, Kürt sorunu bir yana bırakıldığında, neredeyse birbirinin birebiri. Aksine savlar olsa bile, ikisi de ‘seçim ittifakı’ değil. İki karşılığın esas farkı ise, ‘güç birliği’ ‘solun-sosyalistlerin birliği’ yaklaşımıyla solcuları bir ortaya getirmeyi ve acil nazaranv olarak da ‘sosyalizmi savunmayı’ benimserken, ‘emek ve özgürlük’ ittifakının argümanı daha mütevazı: Ortalarında EMEP üzere sosyalist partiler olan bu ittifak, emeğin haklarını temel bir hareket ettiricisi olarak benimsemekle birlikte, emekçi sınıfı ya da sosyalistleri aşan daha geniş kitleleri, halkı birleştirerek, ‘güç birliği’nin kelamını etmediği demokrasinin kazanılmasını da kapsayarak halk egemenliğinin kurulmasını gaye ediniyor.
EMEP ikisini birleştirmek için epeyce uğraştı, fakat şimdiye kadar başarılı olamadı. ‘Sosyalist Güç Birliği’nin haricinde EMEP üzere bir sosyalist partinin olduğu kesin ve bu tarafıyla güç birliği en azından bütün sosyalistlik argüman edenleri kapsamıyor. Artık, sosyalistim diyenlere düşen, herbiçimde, burjuva muhalefet haricinde kalan bu iki farklı ‘birlik’ ve özel olarak sosyalistlik sav edenler içinde düzgün bir ilgiyi sürdürerek, bir ittifak imkanlı olmasa bile, bir ortada yürünecek yolları bir arada yürümek ve bunu zorlaştırıp grupçuluğu teşvik edici tavırlardan kaçınmak olmalıdır.” (HABER MERKEZİ)
(YAZININ TAMAMI)