oKMaDeM
New member
İki bahçe, Tangier'in yaklaşık altmış kilometre güneyinde Fas'taki Atlantik Okyanusu'na bakan bir vadiye hakim. Otuz yıl önce sadece taş ve çiçekler vardı, su veya elektrik ışığı yoktu, sadece bir katır izi vardı; Sadece yürüyebileceğiniz veya atlayabileceğiniz izole ve güneşli bir toprak. Ama bugün, hasta çalışması sayesinde Umberto MelMilanlı yazar ve botanikçi olan New Lifeblood, bu yerlerde kayıyor. İlk site Teselli bahçesiBitkilerin neden yaşamak için çok az sudan memnun olduklarını tanımlayan (köyden iyi gelen), taş evler, merkez ve Güney Amerika, Güney Afrika, Asya ve Avustralya'dan sodalı türlerden oluşan bir koleksiyon arasında bereketli bir vahadır. İkincisi, sadece yerli türlerin bulunduğu antik bir çiçek ve olivestres ile geniş bir tepeler ve piyanori (7-8 hektar) bölgesidir (gladioli, corbezzoli, viburni, orkide, scille, eUforbie), Dünyanın en büyük Fas türü koleksiyonu. Ampuller ve bitkiler genellikle yemeklerin ve bir grup Faslı çocuğun tam anlamıyla onları beton ve asfalt akışlarından çıkardığı inşaat ve yol inşaat alanlarından gelir. İki bahçe, turizm ve bağış gelirleriyle birlikte, sakinlerin sakinlerine iş veren bir dernek (Gor – Rohuna Bahçesi) tarafından yönetilir. Küçük Rohuna köyü (450 sakinler), ambulanslara bir yol açtı, bir okulu restore etti, çocuklar için bir park ve caminin etrafına bir meyve bahçesi dikti.
Rohuna Bahçesi (NGOC Minh STK fotoğrafı)
“Biyoçeşitliliği korumaya ek olarak, amaç köy sakinlerinin yaşamını iyileştirmek ve Kuzey Afrika ülkesinde kötü muamele gören doğal bir mirasın korunması için eğitilmeye çalışmaktır” diyor bürokrasi izin veriyor. Umberto'nun bu Kuzey Afrika toprakları için dizginsiz bir tutkusu var: “Çiçekler için ona aşık oldum. Denizde egemen olan çiçeklenme genişliklerinin iris ve narcisi cennetiydi”. Otuz -Six yıl önce küçük bir ev satın aldı TangaTatillerini geçirdi, sonra güneye gitti ve Fas'ı ikinci evine seçti. Bahçıvan çalışmalarına iki cilt ayırdı: Cennette Kayıp Ve Atlantik BahçesiYayınlanan Bompiani. “Bir bahçe, bitkilerin yetiştirilmesine adanmış bir alan değil – diyor – ama Erkeklerin, kadınların, çocukların, hayvanların aralarında ve dünyanın ruhları ile uyum aradığı bir yer“Yemeklerin bir bahçe yapması için, yerin belirli durumlarını (örneğin yer koşulları ve yağışlar) iyi değerlendirmek, kendilerini ne olacağının dikkatli gözlemcileri olarak yerleştirmek anlamına gelir. Ve sonra, nasıl yapılacağını bilmek Vahşi bitkileri kullanın, böcekleri gözlemleyin, projeye yerel bir boyut döndür, gerçekleri, yetkinlikleri, bölgesel kültürleri koruyarak.
Ayrıca tanımladığı rüya gibi bir boyut da var Zihnin Bahçesi: “Bir bahçeyi hayal etmek, iyi yapabilmek için ilk adımdır. Ve bu sadece zengin için bir iş değildir. Genellikle balkondaki üç tohum kötü tasarlanmış büyük bir parktan daha değerlidir”. Rohuna'da yaratılan Yeşil Oasis, “Arkaik ve Ciddi Place”, mal ve yorgunluğa sahiptir: el -digged yamaçlar, eşek veya katırlara arazi taşınması, çılgın bir su araştırması, hasta ve meyvelerini ancak yıllarca taahhütten sonra inatçı aktivite. Kesin olmak gerekirse yirmi. Şimdi doğal güzelliğin peyzaj tasarımı ile nasıl uyumlu olabileceğine bir örnek haline geldi; Biyoçeşitliliğin akıllıca kullanımı ve kaynakların sürdürülebilir kullanımı yoluyla, hayvan ve sebze yaşamını destekleyen bir ekosistem yapıldı. Yemek projesi ayrıca ayrıntılara ve Fas geleneğini hatırlayan mimari unsurların kullanımı için de göze çarpıyor. Bugün yazarı “Bu Bahçe benim” diyebilir: işe yaramıyor, hayat, çünkü Rohuna'nın deneyimi çiçek ve bahçelerle yetiştirilen bir arsa yaratılmasından çok daha derin bir şey. Yemekler daha ileri gitti, sağlam insan ilişkileri ve kalıcı projeler ekti. Kurtardı İris filifolia park ve karayolları olmayı amaçlayan açıklıklarla; Eserleri ve doğal bölgeleri felaketten korumadığı zaman, bitse ve saygısız turizme ve modernliğin kibirine karşı savaştı; Tangeri depolama alanından ampul çaldı; Ağaçlarının büyük saçlarının gölgesinde gayri resmi bir okul başlattı. Ve şimdi son zorluğunu başlattı: “Vakfın kurulmasıyla bahçelerime belirli bir gelecek vermek istiyorum, zaten pek çok spekülatör amacıyla büyülü bir yer”.
Rohuna Bahçesi (NGOC Minh STK fotoğrafı)
“Biyoçeşitliliği korumaya ek olarak, amaç köy sakinlerinin yaşamını iyileştirmek ve Kuzey Afrika ülkesinde kötü muamele gören doğal bir mirasın korunması için eğitilmeye çalışmaktır” diyor bürokrasi izin veriyor. Umberto'nun bu Kuzey Afrika toprakları için dizginsiz bir tutkusu var: “Çiçekler için ona aşık oldum. Denizde egemen olan çiçeklenme genişliklerinin iris ve narcisi cennetiydi”. Otuz -Six yıl önce küçük bir ev satın aldı TangaTatillerini geçirdi, sonra güneye gitti ve Fas'ı ikinci evine seçti. Bahçıvan çalışmalarına iki cilt ayırdı: Cennette Kayıp Ve Atlantik BahçesiYayınlanan Bompiani. “Bir bahçe, bitkilerin yetiştirilmesine adanmış bir alan değil – diyor – ama Erkeklerin, kadınların, çocukların, hayvanların aralarında ve dünyanın ruhları ile uyum aradığı bir yer“Yemeklerin bir bahçe yapması için, yerin belirli durumlarını (örneğin yer koşulları ve yağışlar) iyi değerlendirmek, kendilerini ne olacağının dikkatli gözlemcileri olarak yerleştirmek anlamına gelir. Ve sonra, nasıl yapılacağını bilmek Vahşi bitkileri kullanın, böcekleri gözlemleyin, projeye yerel bir boyut döndür, gerçekleri, yetkinlikleri, bölgesel kültürleri koruyarak.
Ayrıca tanımladığı rüya gibi bir boyut da var Zihnin Bahçesi: “Bir bahçeyi hayal etmek, iyi yapabilmek için ilk adımdır. Ve bu sadece zengin için bir iş değildir. Genellikle balkondaki üç tohum kötü tasarlanmış büyük bir parktan daha değerlidir”. Rohuna'da yaratılan Yeşil Oasis, “Arkaik ve Ciddi Place”, mal ve yorgunluğa sahiptir: el -digged yamaçlar, eşek veya katırlara arazi taşınması, çılgın bir su araştırması, hasta ve meyvelerini ancak yıllarca taahhütten sonra inatçı aktivite. Kesin olmak gerekirse yirmi. Şimdi doğal güzelliğin peyzaj tasarımı ile nasıl uyumlu olabileceğine bir örnek haline geldi; Biyoçeşitliliğin akıllıca kullanımı ve kaynakların sürdürülebilir kullanımı yoluyla, hayvan ve sebze yaşamını destekleyen bir ekosistem yapıldı. Yemek projesi ayrıca ayrıntılara ve Fas geleneğini hatırlayan mimari unsurların kullanımı için de göze çarpıyor. Bugün yazarı “Bu Bahçe benim” diyebilir: işe yaramıyor, hayat, çünkü Rohuna'nın deneyimi çiçek ve bahçelerle yetiştirilen bir arsa yaratılmasından çok daha derin bir şey. Yemekler daha ileri gitti, sağlam insan ilişkileri ve kalıcı projeler ekti. Kurtardı İris filifolia park ve karayolları olmayı amaçlayan açıklıklarla; Eserleri ve doğal bölgeleri felaketten korumadığı zaman, bitse ve saygısız turizme ve modernliğin kibirine karşı savaştı; Tangeri depolama alanından ampul çaldı; Ağaçlarının büyük saçlarının gölgesinde gayri resmi bir okul başlattı. Ve şimdi son zorluğunu başlattı: “Vakfın kurulmasıyla bahçelerime belirli bir gelecek vermek istiyorum, zaten pek çok spekülatör amacıyla büyülü bir yer”.