kunteper
Member
Efsun kitabını çıkartan Selahattin Demirtaş T-24’ten Murat Sabuncu’nun sorularını yanıtladı. Demirtaş “Daha evvelki kitaplarınızdan da biliyorum ki ‘kadın hareketinden yana’ bir kaleminiz var. Eşiniz de dışarıda hem sizin hem özgürlüğünü kaybetmiş siyasetçilerin hakkını savunmak için uğraş ediyor. Vakit zaman amaca de konuyor. İki sorum var. Birincisi Türkiye’deki bayan hareketinin toplumu dönüştürme yolunda nasıl bir misyonu yerine getirdiğini düşünüyorsunuz? İkincisi eşiniz amaç haline getirildiğinde ne hissettiniz? Ya da Cumhurbaşkanı adayı olarak tartışıldığında?” sorusuna şu cevabı verdi:
“Romanda anneleri yazarken olağan olarak annelik tecrübesinden yola çıkarak inşa etmedim karakterleri. Benimkisi evlatlık deneyimleriydi. Bu niçinle, daha hayli annemi ve annemden öğrendiğim şeyleri hayal dünyamda işleyerek inşa ettim karakterleri.
“Annelerin yüzde 99’u üzere benim annemin de hayatı ezilmekle, yoksunluklarla yahut yoksulluklarla geçmiş fakat bir daha de ayakta kalmayı başarmış, bununla da yetinmeyip çocuklarını geleceğe hazırlayabilmiş fedakar bir işçiden öteki biri değil.
“Neredeyse etrafımdaki bütün anneler bu biçimde. Bunu Başak’ta da gördüm, onun annesinde de. Annelerdeki kararlılığı, fedakarlığı ve yavruları için göze alabildiklerini dikkatlice gözlemlerseniz en büyük değişim, azim ve motivasyonun orada yattığını anlayabilirsiniz. O inanılmaz gücü bulunduğunuz alana aktarmak sizin yeteneğinize yahut yüreğinize kalmıştır artık. Annelerin tabiattaki duruşları bize kuvvetli olma iletisini gereğince veriyor. Ama sanırım, biz bunu duygusal bir bağın ötesinde değerlendirmiyoruz. O niçinle, annelerin ancak genel olarak bayanların değiştirici gücüne hürmet duyup onları desteklemek yerine ezmeye, durdurmaya çalışıyoruz. Romanda bilhassa biyolojik annelik haricinde bayan kimliğine vurgu yapmamın sebebi budur. Zira sorun yalnızca annelik değil kadınlık sorunudur.
“Eşim de hem bir anne hem bir bayan olarak epey kıymetli bir çaba yürütüyor. Uğraşı hem otoriter rejime hem köleliğe hem eril zihniyete birebir vakitte yeri geldiğinde bana karşıdır. Eril iktidarların en korktuğu şey, özgür ruhlu bayanlardır. Başak’a ve biroldukça özgür ruhlu bayana aşağılıkça saldırmalarının sebebi budur. Zira özgür bayan, pespaye erkekliğin tel tel dökülmesine, kepaze hale gelmesine yol açıyor. Kof erkekliğini ve bununla sağladığı iktidar konforunu yitirmek istemeyen her erkek, özgür ruhlu bayanı tehdit olarak görür.
“Türkiye’deki bayan hareketi inanılmaz bir şeyi başarıyor ve hiç bir partinin, hiç bir ideolojinin kabına sığmayacak biçimde genişleyerek tahminen de tek gerçek toplumsal harekete dönüşüyor. Bu tarafıyla, demokratik dönüşümün lokomotifi artık bayan hareketidir diyebiliriz. Ben şahsen bundan dolayı fazlaca heyecanlı ve memnunum. Zira hepimizi özgür ve eşit kılacak şey; hiyerarşiye, egemenliğe, sömürüye ve tahakküme dayalı eril zihniyetin yıkılmasıdır. Ve bayanlar bunu başımıza vura vura yapıyorlar. Vallahi ne palavra söyleyeyim, elleri keder görmesin diyorum.
“Şunu da belirteyim, Başak’ın isminin cumhurbaşkanı adayı olarak tartışılmasından onun hayat arkadaşı olarak epey gurur duydum. birebir vakitte, bu husus ne kendi ortamızda ne de partimizde hiç bir biçimde gündem olmadı. bu biçimde bir gündemimiz yok. Tümüyle bizim dışımızda tartışılıyor. Lakin bu ülkeyi layıkıyla yönetebilecek milyonlarca bayan varken erkek siyasetçilerin öne çıkmaları da büyük talihsizlik.
“Tabii, Başak’ın faal siyasete girip girmeyeceğine herkestilk evvel kendisi karar verir. sonucu ne olursa olsun, ben tüm gücümle yanında olur, onu desteklerim. esasen Başak, benim gönlümün seçilmiş cumhurbaşkanı olduğu için ben fazla memnumum. Siz de onu yahut bir hanımı cumhurbaşkanı yapmak istiyorsanız bu hiç de kolay olsa gerek. Seçmenlerin yüzde 50 + 1’i bayan aslına bakarsanız. Bayanlar kadın adaya oy verse erkek adaylar nal toplar. Kâfi ki bayan dayanışması kuvvetli olsun ve bayan bayanın kurdu değil, yurdu olsun. Başak dahil, milyonlarca yürekli bayanın ortasından illa ki ülkeyi yönetecek pırıl pırıl adaylar çıkar.”
Demirtaş “Kürtlerin olmadığı, CHP’yi saymazsak solun neredeyse temsil edilmediği muhalefetle memnun son ne kadar mümkün?” sorusunu da şu biçimde yanıtladı:
“Biliyorsunuz, yakın vakitte bu mevzuda bir yazı yazdım. Sol olmadan, emeğin sesi ve temsilcileri olmadan, Kürtler yahut öteki ötelenmiş kesitler olmadan demokrasiyi inşa etmeye çalışmak, yumurtasız menemen demeyeceğim, yumurtasız ve domatessiz menemen yapmaya misal. Kimse kimseyi kandırmaya çalışmasın, demokrasi dediğimiz şey her insanın eşit uğraş imkanlarına ve araçlarına sahip olduğu bir idare biçimidir. Kürtlere ve solculara devleti, iktidarı, siyaseti, bürokrasiyi yahut sivil alanı kapatarak inşa edilecek şey asla demokratik bir sistem olamaz. en çok, yeni yahut yenilenmiş sağ otoriterizmin temelleri atılmış olur. ötürüsıyla demokrasi isteyen herkes, kimsenin dışlanmadığı ortak bir masayı savunmalı ve dayatmalıdır. Bundan kast ettiğim, tüm kesitlerin seçim ittifakı yapması değil. Örneğin sol hareketler yan yana gelerek kendi tavır evraklarını açıklamalı, kamuoyuna mal etmeye çalışmalılar. daha sonrasında da ittifaklara ve cumhurbaşkanı adaylarına bu prensipleri kabul ettirmek için uğraş göstermeliler.
“Burada birinci bakılırsav, birinci atak sola düşüyor. Sol, kendi varlığını ve gücünü görünür kılamazsa kimse sola, “Hadi gel, senin de taleplerini dinleyelim” demez. Ne yazık ki, solun da içine düştüğü tarihî ve trajik parçalanmışlık, fraksiyonel yahut partisel tutuculuk solda birliği neredeyse imkansız kılıyor. Buna karşın ben çağrımı yinelıyorum. Bir çalıştayda ya da bir konferansta, nasıl olursa olsun bir ortaya gelmek ve ortak bir tavır evrakı oluşturup deklare etmek tarihi bir sorumluluktur. Burada, CHP ve HDP ortasındaki sol kesitler başta olmak üzere TİP, EMEP, Sol Parti, KSP üzere partilere kıymetli roller düşüyor. Bunu yapmazlarsa Türkiye işçilerine karşı büyük mahcubiyet duyacaklarını şimdiden söyleyebilirim. Yaparlarsa niye keyifli son mümkün olmasın ki?”
SÖYLEŞİNİN TAMAMI
“Romanda anneleri yazarken olağan olarak annelik tecrübesinden yola çıkarak inşa etmedim karakterleri. Benimkisi evlatlık deneyimleriydi. Bu niçinle, daha hayli annemi ve annemden öğrendiğim şeyleri hayal dünyamda işleyerek inşa ettim karakterleri.
“Annelerin yüzde 99’u üzere benim annemin de hayatı ezilmekle, yoksunluklarla yahut yoksulluklarla geçmiş fakat bir daha de ayakta kalmayı başarmış, bununla da yetinmeyip çocuklarını geleceğe hazırlayabilmiş fedakar bir işçiden öteki biri değil.
“Neredeyse etrafımdaki bütün anneler bu biçimde. Bunu Başak’ta da gördüm, onun annesinde de. Annelerdeki kararlılığı, fedakarlığı ve yavruları için göze alabildiklerini dikkatlice gözlemlerseniz en büyük değişim, azim ve motivasyonun orada yattığını anlayabilirsiniz. O inanılmaz gücü bulunduğunuz alana aktarmak sizin yeteneğinize yahut yüreğinize kalmıştır artık. Annelerin tabiattaki duruşları bize kuvvetli olma iletisini gereğince veriyor. Ama sanırım, biz bunu duygusal bir bağın ötesinde değerlendirmiyoruz. O niçinle, annelerin ancak genel olarak bayanların değiştirici gücüne hürmet duyup onları desteklemek yerine ezmeye, durdurmaya çalışıyoruz. Romanda bilhassa biyolojik annelik haricinde bayan kimliğine vurgu yapmamın sebebi budur. Zira sorun yalnızca annelik değil kadınlık sorunudur.
“Eşim de hem bir anne hem bir bayan olarak epey kıymetli bir çaba yürütüyor. Uğraşı hem otoriter rejime hem köleliğe hem eril zihniyete birebir vakitte yeri geldiğinde bana karşıdır. Eril iktidarların en korktuğu şey, özgür ruhlu bayanlardır. Başak’a ve biroldukça özgür ruhlu bayana aşağılıkça saldırmalarının sebebi budur. Zira özgür bayan, pespaye erkekliğin tel tel dökülmesine, kepaze hale gelmesine yol açıyor. Kof erkekliğini ve bununla sağladığı iktidar konforunu yitirmek istemeyen her erkek, özgür ruhlu bayanı tehdit olarak görür.
“Türkiye’deki bayan hareketi inanılmaz bir şeyi başarıyor ve hiç bir partinin, hiç bir ideolojinin kabına sığmayacak biçimde genişleyerek tahminen de tek gerçek toplumsal harekete dönüşüyor. Bu tarafıyla, demokratik dönüşümün lokomotifi artık bayan hareketidir diyebiliriz. Ben şahsen bundan dolayı fazlaca heyecanlı ve memnunum. Zira hepimizi özgür ve eşit kılacak şey; hiyerarşiye, egemenliğe, sömürüye ve tahakküme dayalı eril zihniyetin yıkılmasıdır. Ve bayanlar bunu başımıza vura vura yapıyorlar. Vallahi ne palavra söyleyeyim, elleri keder görmesin diyorum.
“Şunu da belirteyim, Başak’ın isminin cumhurbaşkanı adayı olarak tartışılmasından onun hayat arkadaşı olarak epey gurur duydum. birebir vakitte, bu husus ne kendi ortamızda ne de partimizde hiç bir biçimde gündem olmadı. bu biçimde bir gündemimiz yok. Tümüyle bizim dışımızda tartışılıyor. Lakin bu ülkeyi layıkıyla yönetebilecek milyonlarca bayan varken erkek siyasetçilerin öne çıkmaları da büyük talihsizlik.
“Tabii, Başak’ın faal siyasete girip girmeyeceğine herkestilk evvel kendisi karar verir. sonucu ne olursa olsun, ben tüm gücümle yanında olur, onu desteklerim. esasen Başak, benim gönlümün seçilmiş cumhurbaşkanı olduğu için ben fazla memnumum. Siz de onu yahut bir hanımı cumhurbaşkanı yapmak istiyorsanız bu hiç de kolay olsa gerek. Seçmenlerin yüzde 50 + 1’i bayan aslına bakarsanız. Bayanlar kadın adaya oy verse erkek adaylar nal toplar. Kâfi ki bayan dayanışması kuvvetli olsun ve bayan bayanın kurdu değil, yurdu olsun. Başak dahil, milyonlarca yürekli bayanın ortasından illa ki ülkeyi yönetecek pırıl pırıl adaylar çıkar.”
Demirtaş “Kürtlerin olmadığı, CHP’yi saymazsak solun neredeyse temsil edilmediği muhalefetle memnun son ne kadar mümkün?” sorusunu da şu biçimde yanıtladı:
“Biliyorsunuz, yakın vakitte bu mevzuda bir yazı yazdım. Sol olmadan, emeğin sesi ve temsilcileri olmadan, Kürtler yahut öteki ötelenmiş kesitler olmadan demokrasiyi inşa etmeye çalışmak, yumurtasız menemen demeyeceğim, yumurtasız ve domatessiz menemen yapmaya misal. Kimse kimseyi kandırmaya çalışmasın, demokrasi dediğimiz şey her insanın eşit uğraş imkanlarına ve araçlarına sahip olduğu bir idare biçimidir. Kürtlere ve solculara devleti, iktidarı, siyaseti, bürokrasiyi yahut sivil alanı kapatarak inşa edilecek şey asla demokratik bir sistem olamaz. en çok, yeni yahut yenilenmiş sağ otoriterizmin temelleri atılmış olur. ötürüsıyla demokrasi isteyen herkes, kimsenin dışlanmadığı ortak bir masayı savunmalı ve dayatmalıdır. Bundan kast ettiğim, tüm kesitlerin seçim ittifakı yapması değil. Örneğin sol hareketler yan yana gelerek kendi tavır evraklarını açıklamalı, kamuoyuna mal etmeye çalışmalılar. daha sonrasında da ittifaklara ve cumhurbaşkanı adaylarına bu prensipleri kabul ettirmek için uğraş göstermeliler.
“Burada birinci bakılırsav, birinci atak sola düşüyor. Sol, kendi varlığını ve gücünü görünür kılamazsa kimse sola, “Hadi gel, senin de taleplerini dinleyelim” demez. Ne yazık ki, solun da içine düştüğü tarihî ve trajik parçalanmışlık, fraksiyonel yahut partisel tutuculuk solda birliği neredeyse imkansız kılıyor. Buna karşın ben çağrımı yinelıyorum. Bir çalıştayda ya da bir konferansta, nasıl olursa olsun bir ortaya gelmek ve ortak bir tavır evrakı oluşturup deklare etmek tarihi bir sorumluluktur. Burada, CHP ve HDP ortasındaki sol kesitler başta olmak üzere TİP, EMEP, Sol Parti, KSP üzere partilere kıymetli roller düşüyor. Bunu yapmazlarsa Türkiye işçilerine karşı büyük mahcubiyet duyacaklarını şimdiden söyleyebilirim. Yaparlarsa niye keyifli son mümkün olmasın ki?”
SÖYLEŞİNİN TAMAMI