kunteper
Member
Rusya’nın Ankara Büyükelçisi Aleksey Yerhov, “NATO’dan, Ukrayna dahil Rusya’ya yakın bölgelere gelişmiş taarruz silahları konuşlandırmak de dahil olmak üzere muhakkak başlı hareketleri kısıtlamasını talep ediyoruz” tabirlerini kullandı. Aleksey Yerhov, “niçin Dünya’da kimse orada ne kadar Ukrayna askeri bulunduğu ve bölgede kaç tane son teknoloji Javelin tanksavar füzesi ve Bayraktar insansız hava aracının konuşlandırıldığıyla ilgilenmiyor” tabirlerini kullandı.
Aleksey Yerhov, mektubunda Rusya’nın Ukrayna’yı ‘işgal edeceği’ istikametindeki savları, Kiev idaresinin NATO’ya katılma ihtimalini ve 2014’ten beri devam eden Donbass ihtilafını kıymetlendirdi.
Yerhov’un ‘Rusya’nın perspektifinden Ukrayna meselesi’ başlıklı mektubu şöyle:
“Daily Sabah’ın Ukraynalı saygıdeğer meslektaşım Büyükelçi Vasiliy Bodnar ile gerçekleştirdiği son röportajı not edip gündeme getirdiği bahislerin ehemmiyetini göz önünde bulundurarak, yasal karşılık hakkımı kullanmanın adil olacağını düşünüyorum. Mektubumun tamamını yayınlamayı makul bulacağınızı umuyorum. Belirtirim: Birkaç hafta evvelce Daily Sabah, ünlü bir Rus blog müellifinin gazetedeki yazlarından birine açık ve dürüst olan cevabımı, anonim statüsü niçiniyle yayınlamayı reddetti; halbuki her vakit argümanların ve fikirlerin, onların formu ve biçimlerinden daha değerli olduğunu düşündüm. Artık kendi imzamla tüm formalitelere prestij edildi.
Birincisi, meslektaşım ve tüm Batı propaganda makinesinin bu bahisteki tüm gürültüsüne karşın, şu an yaşanan şey, bu ülkeye tüm hürmetlerimi sunarak, Ukrayna ile ilgili değil. Rusya ve onun ulusal çıkarları, her şeydilk evvel onun güvenliğiyle ilgili. Ve bu, bununu Rusya ile NATO ve Rusya ile ABD içindeki bağlarla ilgili olduğunu söylüyor.
Gerçekten samimiyetle, Doğu’ya ve hudutlarımıza yaklaşan ittifakın ulusal güvenliğimiz için önemli bir tehdit oluşturduğunu düşünüyoruz. Bu sebeple NATO’dan, Ukrayna dahil Rusya’ya yakın bölgelere gelişmiş taarruz silahları konuşlandırmak de dahil olmak üzere belirli başlı aksiyonları kısıtlamasını talep ediyoruz. Biz sırf, seyir füzesi rampalarının, Moskova da dahil olmak üzere Rusya’nın kalbine uçuş müddetlerinin yaklaşık 3 dakika olacağı doğu Ukrayna’ya konuşlandırılmasını istememekteyiz. Ve buna müsaade vermemeye kararlıyız.
Bu tipten bir istek tuhaf mı yoksa yöntemsiz mü? Sanmıyorum. İşte tarihten hoş bir emsal: Merhum ABD Lideri John F. Kennedy 1962’de Küba’da Sovyet nükleer tesislerinin konuşlandırılabileceğini öğrendiğinde, derhal adanın denizden ablukaya alınacağını ilan ederek reaksiyon gösterdi ve Sovyet füzelerine ve hava kuvvetleri üslerine karşı önleyici bir hücuma hazırlanmak için ABD ordusunu ve donanmasını harekete geçirdi.
Bunu yaptığı için onu kimse suçlamadı: Potansiyel bir düşmanın vurucu güçlerinin yakın pozisyonda hazır bulunması, tüm güçler güç açısından için varoluşsal bir tehdittir. Ve Ukrayna’nın NATO’ya girmesi, siz ne derseniz deyin, Rusya açısından muhakkak bununla muadil bir tehdit. Savaşta ve siyasette değerli olan niyetler yahut boş beyanlar değil, gerçek potansiyellerdir.
İkincisi, ‘diğer ülkelerin egemenliğini sınırlamaya ve onlara, iç ve dış siyasetlerini nasıl inşa etmeleri gerektiğini dikte etmeye çalışmak?’ Şey, pekala, kulağa asil ve hatta ziyadesiyle dokunaklı geliyor. Ama üzücü bir hakikat mevcut: Bir askeri ittifaka girdiğinizde, ister müttefik karargahı, ister harekat komutanlığı vb. olsun, ulusal egemenliğinizin en azından bir kısmını kaçınılmaz olarak öbür birine devredersiniz. ötürüsıyla bir ittifaka dahil olmak isteyenler, siyasi iradelerini ve askeri kapasitelerini bir diğerinin görüş ve değerlendirmesine, hatta kimi vakit mesela Atlantik’in başka kıyılarından gelen bir dikteye tabi tutmak zorundadır.
Bunu kabul ediyor musunuz? Ah, hakikaten, yani onlar uygun adamlar mı? Makûs adamlara karşı savaşıyorlar; halkların iradesini, özgürlüklerini ve bağımsızlıklarını asla zapturapt altına almazlar, değil mi? Pekala ya Afganistan’daki ‘Kararlı Takviye Misyonu’ üzere anlı ulu NATO harekatlarına ne demeli? Keyifli bir biçimde bitmiş olduridildi, Sırpların bombalanması ya da Libya’da şimdiye dek hepimizin başını ağrıtan bir rejimi devirme operasyonu? Bu ülkelerin halklarının bağımsızlığı paramparça olmadı mı? Bu beşerler yırtıcı ve merhametsiz bir NATO buyruğuna bahis olmadı mı?
Birileri bundan hoşnutsa, bırakın olsunlar, bu onların hakkı. Fakat sonucu ben verecek olan olsaydım, ülkemin bu tıp hisleri besleyen komşularının, en gelişmiş taarruz silahlarını yakın arada konuşlandırmaya çalışan, bu biçimde bir şöhrete sahip askeri ittifaklara entegre olma talihine sahip olacağı durumlardan kaçınmak için elimden geleni yapardım.
Üçüncüsü Donbass. Kiev rejiminin 2014 yılında orada kendi halkına karşı bir iç savaş başlatmasından bu yana burası nitekim bir kanayan yara. Ukrayna’nın 2021’de 66 askerini kaybettiğini söylüyorsunuz. Acıklı bir durum fakat tıpkı periyotta Donbass halkının 7’si sivil olmak üzere 77 kişiyi kaybettiğini lütfen unutmayın. İhtilafın başlamasından bu yana Donbass’ta 91’i çocuk olmak üzere 5 bin 38 kişi öldürüldü.
Rusya’nın 100 binden çok askeri topladığını söylüyorsunuz. niye Dünya’da kimse orada ne kadar Ukrayna askeri bulunduğu ve bölgede kaç tane son teknoloji Javelin tanksavar füzesi ve Bayraktar insansız hava aracının konuşlandırıldığıyla ilgilenmiyor?
Son olarak, Daily Sabah okurlarının, yasal güvenlik telaşlarımızı da göz önünde bulundurarak adil ve hakkaniyetli bir karineye dayanan bir mutabakata hazır olduğunu bilmelerini isterim. Bu tipten bir muahede yapmaktan memnunluk duyarız ve Batılı ortaklarımız bunu, Ukraynalı kardeşlerimize baht yapıtı ‘satarak’ onların artan endişelerini ve uzun vakittir körüklenen komplekslerini yatıştırırsa epeyce memnun oluruz.”
Aleksey Yerhov, mektubunda Rusya’nın Ukrayna’yı ‘işgal edeceği’ istikametindeki savları, Kiev idaresinin NATO’ya katılma ihtimalini ve 2014’ten beri devam eden Donbass ihtilafını kıymetlendirdi.
Yerhov’un ‘Rusya’nın perspektifinden Ukrayna meselesi’ başlıklı mektubu şöyle:
“Daily Sabah’ın Ukraynalı saygıdeğer meslektaşım Büyükelçi Vasiliy Bodnar ile gerçekleştirdiği son röportajı not edip gündeme getirdiği bahislerin ehemmiyetini göz önünde bulundurarak, yasal karşılık hakkımı kullanmanın adil olacağını düşünüyorum. Mektubumun tamamını yayınlamayı makul bulacağınızı umuyorum. Belirtirim: Birkaç hafta evvelce Daily Sabah, ünlü bir Rus blog müellifinin gazetedeki yazlarından birine açık ve dürüst olan cevabımı, anonim statüsü niçiniyle yayınlamayı reddetti; halbuki her vakit argümanların ve fikirlerin, onların formu ve biçimlerinden daha değerli olduğunu düşündüm. Artık kendi imzamla tüm formalitelere prestij edildi.
Birincisi, meslektaşım ve tüm Batı propaganda makinesinin bu bahisteki tüm gürültüsüne karşın, şu an yaşanan şey, bu ülkeye tüm hürmetlerimi sunarak, Ukrayna ile ilgili değil. Rusya ve onun ulusal çıkarları, her şeydilk evvel onun güvenliğiyle ilgili. Ve bu, bununu Rusya ile NATO ve Rusya ile ABD içindeki bağlarla ilgili olduğunu söylüyor.
Gerçekten samimiyetle, Doğu’ya ve hudutlarımıza yaklaşan ittifakın ulusal güvenliğimiz için önemli bir tehdit oluşturduğunu düşünüyoruz. Bu sebeple NATO’dan, Ukrayna dahil Rusya’ya yakın bölgelere gelişmiş taarruz silahları konuşlandırmak de dahil olmak üzere belirli başlı aksiyonları kısıtlamasını talep ediyoruz. Biz sırf, seyir füzesi rampalarının, Moskova da dahil olmak üzere Rusya’nın kalbine uçuş müddetlerinin yaklaşık 3 dakika olacağı doğu Ukrayna’ya konuşlandırılmasını istememekteyiz. Ve buna müsaade vermemeye kararlıyız.
Bu tipten bir istek tuhaf mı yoksa yöntemsiz mü? Sanmıyorum. İşte tarihten hoş bir emsal: Merhum ABD Lideri John F. Kennedy 1962’de Küba’da Sovyet nükleer tesislerinin konuşlandırılabileceğini öğrendiğinde, derhal adanın denizden ablukaya alınacağını ilan ederek reaksiyon gösterdi ve Sovyet füzelerine ve hava kuvvetleri üslerine karşı önleyici bir hücuma hazırlanmak için ABD ordusunu ve donanmasını harekete geçirdi.
Bunu yaptığı için onu kimse suçlamadı: Potansiyel bir düşmanın vurucu güçlerinin yakın pozisyonda hazır bulunması, tüm güçler güç açısından için varoluşsal bir tehdittir. Ve Ukrayna’nın NATO’ya girmesi, siz ne derseniz deyin, Rusya açısından muhakkak bununla muadil bir tehdit. Savaşta ve siyasette değerli olan niyetler yahut boş beyanlar değil, gerçek potansiyellerdir.
İkincisi, ‘diğer ülkelerin egemenliğini sınırlamaya ve onlara, iç ve dış siyasetlerini nasıl inşa etmeleri gerektiğini dikte etmeye çalışmak?’ Şey, pekala, kulağa asil ve hatta ziyadesiyle dokunaklı geliyor. Ama üzücü bir hakikat mevcut: Bir askeri ittifaka girdiğinizde, ister müttefik karargahı, ister harekat komutanlığı vb. olsun, ulusal egemenliğinizin en azından bir kısmını kaçınılmaz olarak öbür birine devredersiniz. ötürüsıyla bir ittifaka dahil olmak isteyenler, siyasi iradelerini ve askeri kapasitelerini bir diğerinin görüş ve değerlendirmesine, hatta kimi vakit mesela Atlantik’in başka kıyılarından gelen bir dikteye tabi tutmak zorundadır.
Bunu kabul ediyor musunuz? Ah, hakikaten, yani onlar uygun adamlar mı? Makûs adamlara karşı savaşıyorlar; halkların iradesini, özgürlüklerini ve bağımsızlıklarını asla zapturapt altına almazlar, değil mi? Pekala ya Afganistan’daki ‘Kararlı Takviye Misyonu’ üzere anlı ulu NATO harekatlarına ne demeli? Keyifli bir biçimde bitmiş olduridildi, Sırpların bombalanması ya da Libya’da şimdiye dek hepimizin başını ağrıtan bir rejimi devirme operasyonu? Bu ülkelerin halklarının bağımsızlığı paramparça olmadı mı? Bu beşerler yırtıcı ve merhametsiz bir NATO buyruğuna bahis olmadı mı?
Birileri bundan hoşnutsa, bırakın olsunlar, bu onların hakkı. Fakat sonucu ben verecek olan olsaydım, ülkemin bu tıp hisleri besleyen komşularının, en gelişmiş taarruz silahlarını yakın arada konuşlandırmaya çalışan, bu biçimde bir şöhrete sahip askeri ittifaklara entegre olma talihine sahip olacağı durumlardan kaçınmak için elimden geleni yapardım.
Üçüncüsü Donbass. Kiev rejiminin 2014 yılında orada kendi halkına karşı bir iç savaş başlatmasından bu yana burası nitekim bir kanayan yara. Ukrayna’nın 2021’de 66 askerini kaybettiğini söylüyorsunuz. Acıklı bir durum fakat tıpkı periyotta Donbass halkının 7’si sivil olmak üzere 77 kişiyi kaybettiğini lütfen unutmayın. İhtilafın başlamasından bu yana Donbass’ta 91’i çocuk olmak üzere 5 bin 38 kişi öldürüldü.
Rusya’nın 100 binden çok askeri topladığını söylüyorsunuz. niye Dünya’da kimse orada ne kadar Ukrayna askeri bulunduğu ve bölgede kaç tane son teknoloji Javelin tanksavar füzesi ve Bayraktar insansız hava aracının konuşlandırıldığıyla ilgilenmiyor?
Son olarak, Daily Sabah okurlarının, yasal güvenlik telaşlarımızı da göz önünde bulundurarak adil ve hakkaniyetli bir karineye dayanan bir mutabakata hazır olduğunu bilmelerini isterim. Bu tipten bir muahede yapmaktan memnunluk duyarız ve Batılı ortaklarımız bunu, Ukraynalı kardeşlerimize baht yapıtı ‘satarak’ onların artan endişelerini ve uzun vakittir körüklenen komplekslerini yatıştırırsa epeyce memnun oluruz.”