oKMaDeM
New member
Avrupa seçimleri göz önüne alındığında, “çevre” meselesi İtalyan partilerini derinden bölüyor. Herkes doğayı ve Dünya'nın sağlığını korumaya kararlı olduğunu beyan ederken, Fratelli d'Italia gibi “nükleer ve biyoyakıt” gibi ağır işlerin hızlandırıcısını zorlayarak “daha fazla pragmatizm ve daha az ideoloji” ihtiyacından bahsedenler de var. Action gibiler bunun yerine “sayılara dayalı planlar” istiyor veya Pd, M5S veya Alleanza Verdi Sinistra gibiler Avrupa'nın Yeşil Anlaşma ve Doğa Restorasyon Yasası konusunda geri adım atmasından şikayet ediyor ve yenilenebilir enerji kaynaklarına daha fazla baskı yapılması çağrısında bulunuyor.
Karşılaştırma fırsatı olayın aşamasıdır “Doğa Avrupa'yı Çağırıyor”tarafından düzenlenmiştir WWF tam da “Avrupa seçimleri açısından sivil toplum, kurumlar, iş dünyası ve yeni nesiller arasında” bir tartışmaya hayat vermek. WWF tarafından Emg Different'a yaptırılan bir ankete göre, siyasi partilerin çevrenin korunmasına yönelik taahhütleri, Avrupa'daki oy tercihi üzerinde “çok/adil” bir etkiye sahip olacak (örneklemin %56'sı öyle söylüyor). Evet ama bu taahhütler nelerdir, İtalyan partilerinin ekolojik ve enerji dönüşümü ve iklim kriziyle mücadeleyle bağlantılı hedefler neler?
Forza Italia yardımcısı için Erica Mazzetti öncelikle “çevreye bakış açısını değiştirmek gerekiyor: tüm sektörleri ilgilendiren çapraz bir tema, dolayısıyla görülmesi gerekiyor. Döngüsel ekonomiden bahsediyorsam çevreden de bahsediyorum, eğer döngüsel ekonomiden bahsediyorsam çevreden de bahsediyorum, aynı şey şu şekilde de geçerli” Şirketlerden ve işletmelerden bahsediyorum, aynı şey bizim için de inşaat için geçerli. Forza İtalya Avrupa'dayken biyoçeşitliliğe değer vermemiz gerektiği gibi kişi de merkezdedir. Yeşil evlerin verimliliğinden ve enerji tasarrufundan mı bahsediyorsunuz? Güzel ama her zaman kimin ödeyeceğini, ekonomik maliyetleri düşünmeliyiz ki bunlar İtalyanların cebine düşmemelidir. Yenilenebilir? Çok iyi ama somut olmamız gerekiyor: %100 yenilenebilir enerji kaynakları olsa bile ihtiyacınız olan elektriğin tamamına asla sahip olamayacaksınız. Bu nedenle, bir yıl önce talep ettiğimiz gibi nihayet ulusal stratejik enerji planına giren nükleer enerjiyi de içerecek şekilde enerji karışımıyla bağlantılı bir tartışmadan yanayız.”
Forza Italia'dan, iklim krizinden hiç bahsetmeden, “çevre bir önceliktir, ancak ekonomi ve sağlık gibi diğer konuların merkeze konulması gerektiğini” tekrarlıyorlar.
Angelo Bonelli İle ilgili Yeşiller ve Sol İttifakı bunun yerine “çevresel ideolojiyi pragmatizmden ayıranları karşılaştırmayı” istiyor, çünkü fikirlerini ifade edenlerin statükoyu savunmaktan başka hiçbir şey yapmadığı görülüyor. Durum böyle değil” ve şunu hatırlıyor: Brezilya'daki sellerden Kenya'dakilere kadar kriz iklimi; “gerçek pragmatizm derhal harekete geçmek ve doğruyu söylemektir”. Ona göre gerçek şu: “İtalyanlara seralar için para ödeyeceklerini söylemeyi bırakın: bu doğru değil, mülk sahiplerinin yenileme zorunluluğu yok, sadece ekolojik dönüşümün sizi daha fakir hale getirdiğini söyleyerek insanları korkutun”.
Daha sonra ihtiyaçlardan bahsediyor: yenilenebilir enerji kaynaklarının uygulanması ve nükleer enerjiden bahsetmemek “geçen yüzyıldan bu yana hâlâ bir depodan (atıklar için ulusal depo, ed) bahsettiğimiz göz önüne alındığında, İtalya'da atık konusunda hala çözülmemiş bir durum. .) Henüz olmayan ve 18 milyara ulaşıp 15 yıl içinde gün yüzüne çıkabilecek üçüncü nesil sistemlerin maliyetini kim ödeyecek?”
Bonelli, ekolojik geçişin maliyetini desteklemek için, sınır karbon vergisine ek olarak, tercihlerin “alt-orta sosyal sınıflara ait olmadığını” öne sürüyor. Bunun yerine, Mario Draghi'nin de söylediği gibi, ekstra karbon vergilerini düşünebiliriz. Enerji kârları, örneğin çok uluslu gaz şirketlerinin kârları. Ve sonra, seçimlerin yapılması gerektiği göz önüne alındığında, ekolojik geçişi finanse edebilecek büyük varlıklar arasındaki katkıyı tanımlayan bir akıl yürütmeye ihtiyaç var. Son olarak hayvan refahına daha fazla önem verilmesini isteyen Bonelli, Doğa Restorasyon Yasası'na son noktayı koyuyor. “Kendimize şunu sormalıyız: Çiftçilerin, ekolojistlerin veya üretimi azaltan iklim krizinin en büyük düşmanı kim?”.
İtalya Kardeşler'in Avrupalı parlamenter adına Nicola ProcacciniKendisini bir ekolog olarak tanımlayan, alınması gereken yaklaşım “ideolojik düzeyde daha az radikal ve insanlar ve doğa arasındaki ilişki üzerinde daha dengeli”. “İnsanların bir şekilde doğaya zararlı olduğu ve bu nedenle faaliyetlerimizin doğanın kendisini korumasına izin verecek şekilde sınırlandırılması gerektiği fikrine karşı çıkıyor. Biz öyle düşünmüyoruz: bin yıl boyunca şu ana kadar mutlu bir etkileşim yaşandı.” Gelecekte de devam etmesi gerektiğine ve bazen mutlu bir küçülmenin peşinde koşarak bir tür tarih öncesine dönmememiz gerektiğine inanıyorum”.
Çevreye yönelik öneriler açısından Fdi “Sonuçta geçen yüzyılın sosyalizmini hatırlatan sahte bir çevreciliğin ideolojik özeti olan” Doğa Restorasyon Yasasına son verilmesini teşvik ediyor ve bunun yerine “teknolojik tarafsızlığı” alkışlıyor: her bir bölgenin en iyiyi seçmesi gerektiği hedefini paylaşıyoruz Hedefinize ulaşmanın yolu.” İtalya'ya “endüstrimizin hayatta kalmasını sağlayacak biyoyakıtlara yatırım yapma” fırsatı nasıl verilmeli?
Son olarak, “kişinin 'evinin', daha doğrusu içine gömüldüğümüz doğal çevrenin korunmasını birinci öncelik olarak gören ekolojik bir yaklaşımın tutarlılığına oy verin' çağrısında bulunuyor. İtalya'nın kardeşleri Bu en tutarlı yaklaşımdır çünkü bir çimen yaprağında bile Tanrı'nın nefesini tanımlarız”.
Daha az konsept ve daha çok sabit nokta seçen kişi ise eski Çevre Bakanı oldu Sergio Kostaartık milletvekili M5S.
Costa için konuşan programlardır. Bizim düşüncemizde üç temel nokta var: “çevreye zararlı sübvansiyonların” ortadan kaldırılması ve bunların “çevre açısından olumlu sübvansiyonlara” dönüştürülmesi, örneğin şirketlerin sıfır dengeye ulaşmalarına yardımcı olunması. O zaman şimdi reddedilen Doğa Restorasyon Yasasına inanıyoruz: Çölleşmiş toprakları düşünüyorum: oradaki doğayı restore etme fırsatını neden kaçırasınız ki? Arttırılması gereken korunan alanlar için de aynı durum geçerli. Bir diğer zorluk ise tek kullanımlık plastiklerle mücadele: Geri kazanım-geri dönüşüm yüzde 17'de duruyor, müdahale etmemiz gerekiyor.”
Costa, diğer önemli konuların “PFAS'a karşı mücadele, yeniden kullanım ve geri dönüşüm hakkı, WEEE elektronik atıklarının geri kazanılmasına yönelik mücadele ve arazi tüketimine ilişkin kural” olduğunu açıklıyor. Enerji ve ekolojik geçişin olası finansman biçimleri arasında “Fosil yakıtlardan elde edilen ekstra kârlara ilişkin bir Avrupa vergisi” fikrinden bahsediyor. Son olarak, “avlanmaya karşı” sert bir çıkış yaptıktan sonra, “hayvanların refahını ve nasıl yönetildiklerini belgeleyen bir Avrupa direktifine de ihtiyacımız var” diye açıklıyor ve M5S'ye oy verilmesini istiyor çünkü “önümüzdeki 5 yıl, Şimdi değil, çünkü 2030 yarın sabah ve sesler yetmiyor, somut önerilere ihtiyaç var. Bunlar ideolojik değil, ben hayatım.”
İçin Amerika Birleşik Devletleri-İtalya Viva onun yerine konuş Silvia Fregolent bu, çevre konusunda da “başlangıçta gerçek olmayan hedeflerin belirlendiği ve bunlara saygı duyulmasının imkansız olduğu göz önüne alındığında, Ursula Von der Leyen hakkında olumsuz bir yargıya” işaret ediyor. Gerçek bir ekolojik geçiş için “Avrupa üretken gerçekliğinin daha fazla dahil olması gerekir. Avrupa, geçişi gerçekleştirmek için kaynakları kullanmalıdır; bu yalnızca tek tek devletlerin sırtına yük olamaz. Ancak Pnrr'den para aldık ve bunun bir kısmı tahsis edildi. Geçişe doğru hükümet bunu geri getirdi. Artık Avrupa'da yeşil ekonomide sanayi ve üretim zincirini hedefleyen bir dönüm noktasına ihtiyacımız var”.
Fregolent için anahtar, üretim dokusunu geçiş sürecine dahil etmektir. Örneğin tarımdan bahsediyor: “Hayvan refahı söz konusu olduğunda, canavarca ve yoğun yöntemler kullanan değil, kaliteye odaklanan çiftçilerimizin yanında olmalıyız. Onları kendi tarafımızda tutarsak çevreye hizmet yaparız. Doğa konularında taraftar olmak yerine birlikte yürümemiz gerekir. Ben şahsen Avrupa'da sağcı iklim değişikliğini inkar edenlerin kazanacağından çok endişe duyuyorum.”
Giuseppe Zollino İle ilgili Aksiyon partisini “karbonsuzlaştırma ve sıfır emisyon için radikal çevreci” olarak tanımlayarak başlıyor. Ancak bunu başarmak için şöyle diyor: “Uyuma, örneğin su yapıcıları ve gerekli altyapıyı düşünmeye ve azaltım konularına çok fazla yatırım yapmamız gerekiyor. İkinci durumda, kullanacağımız tüm enerjiyi nasıl üreteceğimizi anlamak için bir çalışmaya ihtiyacımız var. Bunun ancak elektrifikasyonun arttırılmasıyla (ve hidrojenin yanı sıra ısı pompalarından ve elektrikli ulaşımdan da bahsediyor) ve nükleer enerjinin belirli bir payı ile mümkün olabileceğine inanıyoruz” yorumunu yaparak, Avrupa'nın yeşil geleceğini tasarlamanın gerektiğini hatırlatıyor. “senaryo çalışmalarından ve rakamlardan başlamalı ve gerçekten nerede müdahale olasılığımızın olduğunu anlamalıyız”.
Son olarak girişimin uzun temaları göz önüne alındığında daha kısa ve öz bir müdahaleyle müdahalede bulundu. Camilla LauretiMEP'si Demokratik Partihemen “Yeşil Anlaşma'nın derinlemesine geri adım atmasından” yakındı ki bu “iyi değil, aslında çok daha hızlı gitmemiz gerekiyor”.
Bazı konularda ne kadar önemli politikalara yer verildiğini anlatıyor – bkz. CAP, ortak tarım politikası – ama sonunda “pestisit düzenlemesi nedeniyle geriye gittik. Ancak bizimle konuşursanız hiçbir çiftçi bu durumdan şikayetçi olmayacak.” Pestisit meselesi, şikayet edilen şey gelir. Geleceğin Avrupa'sına geçişin maliyeti olduğunu unutmamalıyız ama bunu yapmamanın maliyeti nedir? Bugün yaklaşık 17 milyar dolarlık Adil Geçiş için olduğu gibi, bu geçişi karşılayamayan insan kategorisini etkilemeden sonuçlara yol açabilecek fonları hayata geçirmeliyiz”.
“Tedbirlerin hızlı bir şekilde uygulanmasının” aciliyetinden ve “gaza bağımlı olmanın artık yeterli olduğundan. Gelecekte de daha düşük faturalara sahip olmak için yenilenebilir enerjiye odaklanmalıyız: kısa sürede sonuç almak için bugün müdahale etmeliyiz” diye konuşuyor. Esasen, “Demokrat Parti için yeşil geçişin kırmızı bir kalple, kimseyi geride bırakmadan yapılması gerekiyor”.
Karşılaştırma fırsatı olayın aşamasıdır “Doğa Avrupa'yı Çağırıyor”tarafından düzenlenmiştir WWF tam da “Avrupa seçimleri açısından sivil toplum, kurumlar, iş dünyası ve yeni nesiller arasında” bir tartışmaya hayat vermek. WWF tarafından Emg Different'a yaptırılan bir ankete göre, siyasi partilerin çevrenin korunmasına yönelik taahhütleri, Avrupa'daki oy tercihi üzerinde “çok/adil” bir etkiye sahip olacak (örneklemin %56'sı öyle söylüyor). Evet ama bu taahhütler nelerdir, İtalyan partilerinin ekolojik ve enerji dönüşümü ve iklim kriziyle mücadeleyle bağlantılı hedefler neler?
Forza Italia yardımcısı için Erica Mazzetti öncelikle “çevreye bakış açısını değiştirmek gerekiyor: tüm sektörleri ilgilendiren çapraz bir tema, dolayısıyla görülmesi gerekiyor. Döngüsel ekonomiden bahsediyorsam çevreden de bahsediyorum, eğer döngüsel ekonomiden bahsediyorsam çevreden de bahsediyorum, aynı şey şu şekilde de geçerli” Şirketlerden ve işletmelerden bahsediyorum, aynı şey bizim için de inşaat için geçerli. Forza İtalya Avrupa'dayken biyoçeşitliliğe değer vermemiz gerektiği gibi kişi de merkezdedir. Yeşil evlerin verimliliğinden ve enerji tasarrufundan mı bahsediyorsunuz? Güzel ama her zaman kimin ödeyeceğini, ekonomik maliyetleri düşünmeliyiz ki bunlar İtalyanların cebine düşmemelidir. Yenilenebilir? Çok iyi ama somut olmamız gerekiyor: %100 yenilenebilir enerji kaynakları olsa bile ihtiyacınız olan elektriğin tamamına asla sahip olamayacaksınız. Bu nedenle, bir yıl önce talep ettiğimiz gibi nihayet ulusal stratejik enerji planına giren nükleer enerjiyi de içerecek şekilde enerji karışımıyla bağlantılı bir tartışmadan yanayız.”
Forza Italia'dan, iklim krizinden hiç bahsetmeden, “çevre bir önceliktir, ancak ekonomi ve sağlık gibi diğer konuların merkeze konulması gerektiğini” tekrarlıyorlar.
Angelo Bonelli İle ilgili Yeşiller ve Sol İttifakı bunun yerine “çevresel ideolojiyi pragmatizmden ayıranları karşılaştırmayı” istiyor, çünkü fikirlerini ifade edenlerin statükoyu savunmaktan başka hiçbir şey yapmadığı görülüyor. Durum böyle değil” ve şunu hatırlıyor: Brezilya'daki sellerden Kenya'dakilere kadar kriz iklimi; “gerçek pragmatizm derhal harekete geçmek ve doğruyu söylemektir”. Ona göre gerçek şu: “İtalyanlara seralar için para ödeyeceklerini söylemeyi bırakın: bu doğru değil, mülk sahiplerinin yenileme zorunluluğu yok, sadece ekolojik dönüşümün sizi daha fakir hale getirdiğini söyleyerek insanları korkutun”.
Daha sonra ihtiyaçlardan bahsediyor: yenilenebilir enerji kaynaklarının uygulanması ve nükleer enerjiden bahsetmemek “geçen yüzyıldan bu yana hâlâ bir depodan (atıklar için ulusal depo, ed) bahsettiğimiz göz önüne alındığında, İtalya'da atık konusunda hala çözülmemiş bir durum. .) Henüz olmayan ve 18 milyara ulaşıp 15 yıl içinde gün yüzüne çıkabilecek üçüncü nesil sistemlerin maliyetini kim ödeyecek?”
Bonelli, ekolojik geçişin maliyetini desteklemek için, sınır karbon vergisine ek olarak, tercihlerin “alt-orta sosyal sınıflara ait olmadığını” öne sürüyor. Bunun yerine, Mario Draghi'nin de söylediği gibi, ekstra karbon vergilerini düşünebiliriz. Enerji kârları, örneğin çok uluslu gaz şirketlerinin kârları. Ve sonra, seçimlerin yapılması gerektiği göz önüne alındığında, ekolojik geçişi finanse edebilecek büyük varlıklar arasındaki katkıyı tanımlayan bir akıl yürütmeye ihtiyaç var. Son olarak hayvan refahına daha fazla önem verilmesini isteyen Bonelli, Doğa Restorasyon Yasası'na son noktayı koyuyor. “Kendimize şunu sormalıyız: Çiftçilerin, ekolojistlerin veya üretimi azaltan iklim krizinin en büyük düşmanı kim?”.
İtalya Kardeşler'in Avrupalı parlamenter adına Nicola ProcacciniKendisini bir ekolog olarak tanımlayan, alınması gereken yaklaşım “ideolojik düzeyde daha az radikal ve insanlar ve doğa arasındaki ilişki üzerinde daha dengeli”. “İnsanların bir şekilde doğaya zararlı olduğu ve bu nedenle faaliyetlerimizin doğanın kendisini korumasına izin verecek şekilde sınırlandırılması gerektiği fikrine karşı çıkıyor. Biz öyle düşünmüyoruz: bin yıl boyunca şu ana kadar mutlu bir etkileşim yaşandı.” Gelecekte de devam etmesi gerektiğine ve bazen mutlu bir küçülmenin peşinde koşarak bir tür tarih öncesine dönmememiz gerektiğine inanıyorum”.
Çevreye yönelik öneriler açısından Fdi “Sonuçta geçen yüzyılın sosyalizmini hatırlatan sahte bir çevreciliğin ideolojik özeti olan” Doğa Restorasyon Yasasına son verilmesini teşvik ediyor ve bunun yerine “teknolojik tarafsızlığı” alkışlıyor: her bir bölgenin en iyiyi seçmesi gerektiği hedefini paylaşıyoruz Hedefinize ulaşmanın yolu.” İtalya'ya “endüstrimizin hayatta kalmasını sağlayacak biyoyakıtlara yatırım yapma” fırsatı nasıl verilmeli?
Son olarak, “kişinin 'evinin', daha doğrusu içine gömüldüğümüz doğal çevrenin korunmasını birinci öncelik olarak gören ekolojik bir yaklaşımın tutarlılığına oy verin' çağrısında bulunuyor. İtalya'nın kardeşleri Bu en tutarlı yaklaşımdır çünkü bir çimen yaprağında bile Tanrı'nın nefesini tanımlarız”.
Daha az konsept ve daha çok sabit nokta seçen kişi ise eski Çevre Bakanı oldu Sergio Kostaartık milletvekili M5S.
Costa için konuşan programlardır. Bizim düşüncemizde üç temel nokta var: “çevreye zararlı sübvansiyonların” ortadan kaldırılması ve bunların “çevre açısından olumlu sübvansiyonlara” dönüştürülmesi, örneğin şirketlerin sıfır dengeye ulaşmalarına yardımcı olunması. O zaman şimdi reddedilen Doğa Restorasyon Yasasına inanıyoruz: Çölleşmiş toprakları düşünüyorum: oradaki doğayı restore etme fırsatını neden kaçırasınız ki? Arttırılması gereken korunan alanlar için de aynı durum geçerli. Bir diğer zorluk ise tek kullanımlık plastiklerle mücadele: Geri kazanım-geri dönüşüm yüzde 17'de duruyor, müdahale etmemiz gerekiyor.”
Costa, diğer önemli konuların “PFAS'a karşı mücadele, yeniden kullanım ve geri dönüşüm hakkı, WEEE elektronik atıklarının geri kazanılmasına yönelik mücadele ve arazi tüketimine ilişkin kural” olduğunu açıklıyor. Enerji ve ekolojik geçişin olası finansman biçimleri arasında “Fosil yakıtlardan elde edilen ekstra kârlara ilişkin bir Avrupa vergisi” fikrinden bahsediyor. Son olarak, “avlanmaya karşı” sert bir çıkış yaptıktan sonra, “hayvanların refahını ve nasıl yönetildiklerini belgeleyen bir Avrupa direktifine de ihtiyacımız var” diye açıklıyor ve M5S'ye oy verilmesini istiyor çünkü “önümüzdeki 5 yıl, Şimdi değil, çünkü 2030 yarın sabah ve sesler yetmiyor, somut önerilere ihtiyaç var. Bunlar ideolojik değil, ben hayatım.”
İçin Amerika Birleşik Devletleri-İtalya Viva onun yerine konuş Silvia Fregolent bu, çevre konusunda da “başlangıçta gerçek olmayan hedeflerin belirlendiği ve bunlara saygı duyulmasının imkansız olduğu göz önüne alındığında, Ursula Von der Leyen hakkında olumsuz bir yargıya” işaret ediyor. Gerçek bir ekolojik geçiş için “Avrupa üretken gerçekliğinin daha fazla dahil olması gerekir. Avrupa, geçişi gerçekleştirmek için kaynakları kullanmalıdır; bu yalnızca tek tek devletlerin sırtına yük olamaz. Ancak Pnrr'den para aldık ve bunun bir kısmı tahsis edildi. Geçişe doğru hükümet bunu geri getirdi. Artık Avrupa'da yeşil ekonomide sanayi ve üretim zincirini hedefleyen bir dönüm noktasına ihtiyacımız var”.
Fregolent için anahtar, üretim dokusunu geçiş sürecine dahil etmektir. Örneğin tarımdan bahsediyor: “Hayvan refahı söz konusu olduğunda, canavarca ve yoğun yöntemler kullanan değil, kaliteye odaklanan çiftçilerimizin yanında olmalıyız. Onları kendi tarafımızda tutarsak çevreye hizmet yaparız. Doğa konularında taraftar olmak yerine birlikte yürümemiz gerekir. Ben şahsen Avrupa'da sağcı iklim değişikliğini inkar edenlerin kazanacağından çok endişe duyuyorum.”
Giuseppe Zollino İle ilgili Aksiyon partisini “karbonsuzlaştırma ve sıfır emisyon için radikal çevreci” olarak tanımlayarak başlıyor. Ancak bunu başarmak için şöyle diyor: “Uyuma, örneğin su yapıcıları ve gerekli altyapıyı düşünmeye ve azaltım konularına çok fazla yatırım yapmamız gerekiyor. İkinci durumda, kullanacağımız tüm enerjiyi nasıl üreteceğimizi anlamak için bir çalışmaya ihtiyacımız var. Bunun ancak elektrifikasyonun arttırılmasıyla (ve hidrojenin yanı sıra ısı pompalarından ve elektrikli ulaşımdan da bahsediyor) ve nükleer enerjinin belirli bir payı ile mümkün olabileceğine inanıyoruz” yorumunu yaparak, Avrupa'nın yeşil geleceğini tasarlamanın gerektiğini hatırlatıyor. “senaryo çalışmalarından ve rakamlardan başlamalı ve gerçekten nerede müdahale olasılığımızın olduğunu anlamalıyız”.
Son olarak girişimin uzun temaları göz önüne alındığında daha kısa ve öz bir müdahaleyle müdahalede bulundu. Camilla LauretiMEP'si Demokratik Partihemen “Yeşil Anlaşma'nın derinlemesine geri adım atmasından” yakındı ki bu “iyi değil, aslında çok daha hızlı gitmemiz gerekiyor”.
Bazı konularda ne kadar önemli politikalara yer verildiğini anlatıyor – bkz. CAP, ortak tarım politikası – ama sonunda “pestisit düzenlemesi nedeniyle geriye gittik. Ancak bizimle konuşursanız hiçbir çiftçi bu durumdan şikayetçi olmayacak.” Pestisit meselesi, şikayet edilen şey gelir. Geleceğin Avrupa'sına geçişin maliyeti olduğunu unutmamalıyız ama bunu yapmamanın maliyeti nedir? Bugün yaklaşık 17 milyar dolarlık Adil Geçiş için olduğu gibi, bu geçişi karşılayamayan insan kategorisini etkilemeden sonuçlara yol açabilecek fonları hayata geçirmeliyiz”.
“Tedbirlerin hızlı bir şekilde uygulanmasının” aciliyetinden ve “gaza bağımlı olmanın artık yeterli olduğundan. Gelecekte de daha düşük faturalara sahip olmak için yenilenebilir enerjiye odaklanmalıyız: kısa sürede sonuç almak için bugün müdahale etmeliyiz” diye konuşuyor. Esasen, “Demokrat Parti için yeşil geçişin kırmızı bir kalple, kimseyi geride bırakmadan yapılması gerekiyor”.