kunteper
Member
Sedat Peker, son salvolarında Cumhurbaşkanı danışmanı Serkan Taranoğlu, 16 yıl Bank Asya yöneticiliği yaptıktan daha sonra SPK Başkanlığına getirilen Ali Fuat Taşkesenlioğlu, onun kardeşi ve AKP Erzurum milletvekili Zehra Taşkesenlioğlu ile TOBB Deniz Meclisi Üyesi Salih Orakçı’nın yer aldığı bir “rüşvet ve yolsuzluk” çemberine dair tezlerde bulunmuştu. İsmi geçen bireylerden Zehra Taşkesenlioğlu’nun boşanma kademesinde olduğu eşi, rektörlük mertebelerine varmış ‘akademik-bürokrat’ Ünsal Ban da, hem savların bir kaynağı tıpkı vakitte öznesi olarak bu anlatıda yer aldı. Ülke gündemi bunun sarsıntılarını yaşamaya devam ediyor. ‘Sağlık’ gerekçeli istifalar, itiraf ve inkârlar, karşı suçlamalar ve ‘savunma’ metinleri uçuşuyor havada.
Konunun MedyaPolitik köşesini ilgilendiren şüphesiz medyayla ilişkilenen kısmı. Peker, kendisine ilişkin olduğu bilinen hesaplar aracılığıyla bu rüşvet ve yolsuzluk çemberine ait argümanları ifşa ederken, pergelin ucunu bir an medyaya, ya da daha gerçek söylemek gerekirse medyayla sahiplik bağlantısında olan birine gerçek da açtı ve şu argümanda bulundu:
“Eski SPK lideri Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nun gerisindeki güç, kardeşi Erzurum Milletvekili olan Zehra Taşkesenlioğlu değildir, onun ardındaki güç eski Güç Bakanımız Berat Albayrak’ın ağabeyi Turkuaz Medyanın başındaki Serhat Albayrak’tır.”
Bu birinci defa oluyor. Peker daha evvel medya sahipleri ve yöneticilerine, sözgelimi Demirörenlere, İhlas Küme ve yöneticilerine ait çeşitli tezlerde bulundu; hatta bunlara ait sansasyonel kayıtlar yayınladı. Lakin Albayrak ailesi ve Turkuvaz Medya Grubu’na birinci sefer ‘çengel attı’. Bu, yalnızca medya açısından değil, politik açıdan da değerli ve bu niçinle tam bir MedyaPolitik konusu…
bu biçimde evvela Turkuvaz Medya gazetelerinin bu duruma verdiği reaksiyona bakmalı.
Peker’in yazdıklarından iki gün daha sonra Serhat Albayrak, avukatı aracılığıyla bir açıklama yayınladı. Bu açıklama, aslına bakarsan Peker’in savlarını hiç bir biçimde haber yapmayan Sabah ve Takvim üzere gazetelerin yanı sıra kümenin spor gazetesi Fotomaç’ta bile yayınlandı. Meraklı Fotomaç okuru için şiddetli bir durum. Sayın Serhat Albayrak’ın kızgınlığına ve hukuksal gayretine şahit oldular; lakin onun neye kızıp neyle uğraş ettiğini öğrenmek isterlerse ‘başka’ gazetelere bakmak durumundalar!
Gerçi bu durum, grubunun transfer haberlerini, hakem sonucu itişmelerini kovalayan Fotomaç okuru için geçerli değil yalnızca. Turkuvaz Medya’nın ve hatta iktidarın ‘ana gazete’si Sabah okurları da tıpkı durumda. 30 Ağustos günü mesela, Sabah’ın esas yazarları ‘konuya’ giriyor ve Serhat Albayrak’a yönelik hücumun, aslında Erdoğan ve hatta Türkiye’ye yönelik bir atak olduğuna dair yazılar yazıyorlar… Başlıkları şu biçimde:
Başyazar Mehmet Barlas: Turkuvaz Medya niye gayede?
Salih Tuna: Bu sinema bizi kaç defa gördü
Okan Müderrisoğlu: Ulusal Merkez Medya niye amaç?
Sıkı bir Sabah okuru, bu üç kuvvetli muharririn ortak gündemine vakıf olmanın problemini çekmiş olmalı. Çünkü şayet öbür gazete okumuyorlarsa;
Salih Tuna’nın, “15 Temmuz saldırısına karşı Sayın Serhat Albayrak’ın Başkanvekili olduğu Turkuvaz Medya Grubu’nun amiral gemisi Sabah’ın direnişe nasıl öncülük ettiği” sözlerini…
Okan Müderrisoğlu’nun, Büyük Taarruz’dan gelerek, “…yalana geniş kitlelerin inanmasını sağlama maksatlı kurgunun son gayesinin Turkuvaz Medya Kümesi Başkanvekili Serhat Albayrak olması sürpriz değil” demesini…
Başyazar Mehmet Barlas’ın, “…hedefte bir daha Turkuvaz Medya ve İdare Şurası Lideri Serhat Albayrak var” feveranını…
…tüm bu yazıların ortak motivasyonunu ve ‘direniş çağrısı’nı anlamış olamazlar!
Belki denecektir ki, “yahu toplumsal medyada herkes tezleri gördü, okudu aslına bakarsanız, tekrar anlatmaya ne gerek var?”
İyi fakat Mehmet Barlas’ın özetlediği ana fikir ile söylersek, “Yıpratılmak istenen aslında Cumhurbaşkanı Erdoğan” ise… ya da Müderrisoğlu’nun dediği üzere “Türkiye’ye ve Cumhur İttifakı’na operasyon çekiliyor” ise…
Tüm bu yıpratmalara ve operasyonlara karşı daha ‘cesur’ olmak, iddia/iftira sahibini ve söylemiş olduklerini işaret edip bunları çürütmek gerekmez mi? Aksi biçimde bir çeşit ‘patrona dayanak yoklaması’ haline gelmez mi bu yazılar? Hakikaten 31 Ağustos günü o ‘yoklama’ya, Sabah müellifi Şebnem Bursalı da katılıyor, “İftira siyaseti tutmaz” başlıklı, Tanıl Bora’ya falan atıflar yaptığı yazısıyla. bir daha, ampirik olarak, ‘Deli Çavuş’ okumayanın anlamayacağı bir yazı!
Tamam, biliyoruz, Sabah okuru da toplumsal medyadan savları öğrendi. Bunları yine etmek istemiyor muharrirler. Ancak köşe yazıları haricinde gazetede yer alan haberler de karnından konuşuyor. 30 Ağustos günü, bu bahislerle ilgili iki haber var gazetede.
Birini Halit Turan imzalamış: Ünsal Ban’ın yakalanmasıyla ilgili bu haberde, eski rektörün “Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nın yürüttüğü bir soruşturma çerçevesinde” yakalandığı söyleniyor, ancak bu habere takılıp kalırsak, Ünsal Ban’ın “rektörlük yaptığı periyoda ait yolsuzluk ve zimmet iddiaları” haricinde bir olayla ilgisi yok sanırız!
İkinci ‘haberi’ ise Tolga Özlü imzalamış. Bu metinde de “Interpol tarafınca kırmızı bültenle aranan organize hata örgütü elebaşı” diye tanım edilen bir kişinin kimi tezleri olduğunu ve muhalefetin bu savlara “bel bağladığını” okuyoruz. Tüm sayfada tek bir yerde ve yalnızca soyadıyla geçiyor bu ‘elebaşı’: “Suç örgütü başkanı Peker…”
Sabah’ın iki günlük (30-31 Ağustos) performansına bakınca, ‘köşe’ler “Serhat” [Albayrak] sesleriyle uğulduyor; lakin tüm gazetede bu kolektif defansa yol açan figürün ismi “Sedat” bir sefer olsun geçmiyor.
Suç örgütü elebaşı Sedat’a karşı, bir cins Sakarya Nehri kıymeti vehmettikleri, işverenleri Serhat’ı savunuyorlar, ancak ‘düşman’ın ismini bile anamıyorlar.
Belki kendileri için de aslında temel sorun bu karnından konuşma halidir: Buraya gelirken de artık de daima karınlarından konuşmaları…
Fakat tüm bu vantrolog yayına karşın, Okan Müderrisoğlu’nun yazısında bir ‘ışıldak’ üzere duran şu kelamların de hakkını vermeli:
“Bu kale sağlam sağlam bulunmasına da kamu yetkisi kullananlar da kendilerinden emin olup bizim kadar hukuka güvenmeli, ikna edici olmalıdır!”
‘Sedat pergeli’nin saplandığı ‘öbür uçlara’ karşı hem sitem tıpkı vakitte meydan okuma mı bu?
Konunun MedyaPolitik köşesini ilgilendiren şüphesiz medyayla ilişkilenen kısmı. Peker, kendisine ilişkin olduğu bilinen hesaplar aracılığıyla bu rüşvet ve yolsuzluk çemberine ait argümanları ifşa ederken, pergelin ucunu bir an medyaya, ya da daha gerçek söylemek gerekirse medyayla sahiplik bağlantısında olan birine gerçek da açtı ve şu argümanda bulundu:
“Eski SPK lideri Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nun gerisindeki güç, kardeşi Erzurum Milletvekili olan Zehra Taşkesenlioğlu değildir, onun ardındaki güç eski Güç Bakanımız Berat Albayrak’ın ağabeyi Turkuaz Medyanın başındaki Serhat Albayrak’tır.”
Bu birinci defa oluyor. Peker daha evvel medya sahipleri ve yöneticilerine, sözgelimi Demirörenlere, İhlas Küme ve yöneticilerine ait çeşitli tezlerde bulundu; hatta bunlara ait sansasyonel kayıtlar yayınladı. Lakin Albayrak ailesi ve Turkuvaz Medya Grubu’na birinci sefer ‘çengel attı’. Bu, yalnızca medya açısından değil, politik açıdan da değerli ve bu niçinle tam bir MedyaPolitik konusu…
bu biçimde evvela Turkuvaz Medya gazetelerinin bu duruma verdiği reaksiyona bakmalı.
Peker’in yazdıklarından iki gün daha sonra Serhat Albayrak, avukatı aracılığıyla bir açıklama yayınladı. Bu açıklama, aslına bakarsan Peker’in savlarını hiç bir biçimde haber yapmayan Sabah ve Takvim üzere gazetelerin yanı sıra kümenin spor gazetesi Fotomaç’ta bile yayınlandı. Meraklı Fotomaç okuru için şiddetli bir durum. Sayın Serhat Albayrak’ın kızgınlığına ve hukuksal gayretine şahit oldular; lakin onun neye kızıp neyle uğraş ettiğini öğrenmek isterlerse ‘başka’ gazetelere bakmak durumundalar!
Gerçi bu durum, grubunun transfer haberlerini, hakem sonucu itişmelerini kovalayan Fotomaç okuru için geçerli değil yalnızca. Turkuvaz Medya’nın ve hatta iktidarın ‘ana gazete’si Sabah okurları da tıpkı durumda. 30 Ağustos günü mesela, Sabah’ın esas yazarları ‘konuya’ giriyor ve Serhat Albayrak’a yönelik hücumun, aslında Erdoğan ve hatta Türkiye’ye yönelik bir atak olduğuna dair yazılar yazıyorlar… Başlıkları şu biçimde:
Başyazar Mehmet Barlas: Turkuvaz Medya niye gayede?
Salih Tuna: Bu sinema bizi kaç defa gördü
Okan Müderrisoğlu: Ulusal Merkez Medya niye amaç?
Sıkı bir Sabah okuru, bu üç kuvvetli muharririn ortak gündemine vakıf olmanın problemini çekmiş olmalı. Çünkü şayet öbür gazete okumuyorlarsa;
Salih Tuna’nın, “15 Temmuz saldırısına karşı Sayın Serhat Albayrak’ın Başkanvekili olduğu Turkuvaz Medya Grubu’nun amiral gemisi Sabah’ın direnişe nasıl öncülük ettiği” sözlerini…
Okan Müderrisoğlu’nun, Büyük Taarruz’dan gelerek, “…yalana geniş kitlelerin inanmasını sağlama maksatlı kurgunun son gayesinin Turkuvaz Medya Kümesi Başkanvekili Serhat Albayrak olması sürpriz değil” demesini…
Başyazar Mehmet Barlas’ın, “…hedefte bir daha Turkuvaz Medya ve İdare Şurası Lideri Serhat Albayrak var” feveranını…
…tüm bu yazıların ortak motivasyonunu ve ‘direniş çağrısı’nı anlamış olamazlar!
Belki denecektir ki, “yahu toplumsal medyada herkes tezleri gördü, okudu aslına bakarsanız, tekrar anlatmaya ne gerek var?”
İyi fakat Mehmet Barlas’ın özetlediği ana fikir ile söylersek, “Yıpratılmak istenen aslında Cumhurbaşkanı Erdoğan” ise… ya da Müderrisoğlu’nun dediği üzere “Türkiye’ye ve Cumhur İttifakı’na operasyon çekiliyor” ise…
Tüm bu yıpratmalara ve operasyonlara karşı daha ‘cesur’ olmak, iddia/iftira sahibini ve söylemiş olduklerini işaret edip bunları çürütmek gerekmez mi? Aksi biçimde bir çeşit ‘patrona dayanak yoklaması’ haline gelmez mi bu yazılar? Hakikaten 31 Ağustos günü o ‘yoklama’ya, Sabah müellifi Şebnem Bursalı da katılıyor, “İftira siyaseti tutmaz” başlıklı, Tanıl Bora’ya falan atıflar yaptığı yazısıyla. bir daha, ampirik olarak, ‘Deli Çavuş’ okumayanın anlamayacağı bir yazı!
Tamam, biliyoruz, Sabah okuru da toplumsal medyadan savları öğrendi. Bunları yine etmek istemiyor muharrirler. Ancak köşe yazıları haricinde gazetede yer alan haberler de karnından konuşuyor. 30 Ağustos günü, bu bahislerle ilgili iki haber var gazetede.
Birini Halit Turan imzalamış: Ünsal Ban’ın yakalanmasıyla ilgili bu haberde, eski rektörün “Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nın yürüttüğü bir soruşturma çerçevesinde” yakalandığı söyleniyor, ancak bu habere takılıp kalırsak, Ünsal Ban’ın “rektörlük yaptığı periyoda ait yolsuzluk ve zimmet iddiaları” haricinde bir olayla ilgisi yok sanırız!
İkinci ‘haberi’ ise Tolga Özlü imzalamış. Bu metinde de “Interpol tarafınca kırmızı bültenle aranan organize hata örgütü elebaşı” diye tanım edilen bir kişinin kimi tezleri olduğunu ve muhalefetin bu savlara “bel bağladığını” okuyoruz. Tüm sayfada tek bir yerde ve yalnızca soyadıyla geçiyor bu ‘elebaşı’: “Suç örgütü başkanı Peker…”
Sabah’ın iki günlük (30-31 Ağustos) performansına bakınca, ‘köşe’ler “Serhat” [Albayrak] sesleriyle uğulduyor; lakin tüm gazetede bu kolektif defansa yol açan figürün ismi “Sedat” bir sefer olsun geçmiyor.
Suç örgütü elebaşı Sedat’a karşı, bir cins Sakarya Nehri kıymeti vehmettikleri, işverenleri Serhat’ı savunuyorlar, ancak ‘düşman’ın ismini bile anamıyorlar.
Belki kendileri için de aslında temel sorun bu karnından konuşma halidir: Buraya gelirken de artık de daima karınlarından konuşmaları…
Fakat tüm bu vantrolog yayına karşın, Okan Müderrisoğlu’nun yazısında bir ‘ışıldak’ üzere duran şu kelamların de hakkını vermeli:
“Bu kale sağlam sağlam bulunmasına da kamu yetkisi kullananlar da kendilerinden emin olup bizim kadar hukuka güvenmeli, ikna edici olmalıdır!”
‘Sedat pergeli’nin saplandığı ‘öbür uçlara’ karşı hem sitem tıpkı vakitte meydan okuma mı bu?