kunteper
Member
Türkiye bir haftayı aşkın müddettir, bir defa daha göçmen/sığınmacı tartışmalarının ortasında. Bu hususta kapağı esasen daima aralık duran Pandora’nın kutusu, hepimizin gözleri önündeki kanırtmalarla oldukça açıldı ve doğal siyasetin de gündemine girdi. Birinci günlerde temkinli bir arada duran, bir çeşit sessiz yatıştırıcılık rolü üstlenmeye çalışan iktidar matbuatı da artık büyük oranda mevzudan kaçamıyor ve tartışmaların dizginlenemez hararetine uygun biçimde tavır ‘çeşitlendiriyor’. Erdoğan ve Bahçeli’deki temkinli lisan değiştirmelerin de bilhassa kimi gazete ve televizyonlarda tesiri olduğu görülüyor.
Yakın vakte dek en önemli iki yol izleniyordu:
1. Türkiye’nin göç idaresi konusundaki ‘başarısını’ anlatmak.
2. Mevcut ortamın kışkırtılmış bir reaksiyoner ortam olduğunu söyleyerek kimi siyasi aktörleri ve harici güçleri suçlamak.
Şimdilerde bu ikisine bir üçüncü yol eklenmiş durumda:
3. Tamam, olağan olarak bir sorun var, kimi adımlar atılmalı, lakin iktidar da aslına bakarsanız bunun farkında, yeni adımlar atacak…
Bu üçüncü tavrı önemsemek gerekli. Çünkü Erdoğan ve Bahçeli’nin sözlerindeki tedrici değişimin, bir zikzak olmaktan öte, bir yeni siyaset arayışı olduğuna dair işaret de veriyor.
Örneğin Sabah’ta Melih Altınok, pazar günkü yazısında, ‘puslu hava’dan, ‘yabancı düşmanlığı ateşi’nden, ‘zehirli linç dumanı’ndan kelam ediyor. Bu bahisteki hassaslığının boyutunu ise bir epeyce kere iktidara yakın basının hücumlarına husus olmuş Nevşin Mengü’ye verdiği dayanakla gösteriyor:
“Dün de sıkıntıyı anlamak için farklı bir bakış açısı sunmaya çalışan gazeteci Nevşin Mengü’yü ‘Tacizi normalleştiriyorsun’ diyerek şeytanlaştırıyorlardı…”
Ancak Altınok birebir yazıda, şunu da söylüyor:
“… iktidardan hudutları daha inançlı hale getirmesini istemek, zarurî sığınmacıların entegrasyon çalışmalarını teşvik etmek, demografik dengeyi bozmamak için alınan önlemleri sorgulamak son derece legal bir yer…”
Bu yatıştırma epeyce yarar etmemiş olacak ki sonraki gün köşesine şu notu düşüyor:
“Bu akşam saat 21.00’de aHaber’de İstanbul’da göçün yönetiminden sorumlu olan Vilayet Müdürü Bayram Yalınsu’ya tüm bu tezleri soracağım.”
Nihayet dünkü (20 Nisan) yazısında, bu programda edindiği izlenimleri aktarıyor. Bu kere puslu, dumanlı, ateşli tamlamaların yerine şöyleki tabirler var: ‘Seyahatleri ve yerleşimleri müsaadeye bağlı, ‘hareket serbestileri keyfi değil’, ‘750 bölge yabancılara yasak’, ‘yardımlar AB fonundan’…
Fakat en önemli iletisini sona bırakıyor: “Gördüğüm kadarıyla iktidar cephesi önümüzdeki periyot sığınmacıların sonlandırılması ve geri dönüşlerine yer yaratılması siyasetini daha sıkı uygulamaya kararlı.”
Salih Tuna’nın Davutoğlu’nu, Mahmut Övür’ün Kılıçdaroğlu’nu eleştirmekten ibaret yazıları bir yana, Sabah’ta hiç kimse göçmen konusunda yazmaya yanaşmazken Melih Altınok’un çabasını dikkate almalı tabi.
Yeni Şafak’ta Yasin Aktay mesela, mevzuya Altınok kadar vakıf olmadığını gösterecek biçimde yazıyor birebir 20 Nisan günü: “Göçmen ekseriyetle nispeten daha âlâ ülkelere yönelir. Bugün Türkiye’nin daha celbettetiği göçmen sayısı bir bakıma da Türkiye’nin yaşadığı gelişimle paralel gelişiyor.”
Gerçekten gazetesi de tıpkı gün şu manşetle çıkmış: Nasıl başardınız!
Manşetteki soruyu soran dünya ülkeleri imiş. Yeni Şafak’a nazaran “Dünya Türkiye’den mülteci dayanağı istiyor… onlarca ülke ve milletlerarası kuruluş Türkiye’nin kapısını çalıp bilgi ve dayanak talep ediyor.”
Lakin dünkü bu manşetin akabinde bugünkü (21 Nisan) Yeni Şafak’ın birinci sayfasında göçmenlerle ilgili hiç bir haberin yer almaması dikkat çekiyor.
Star’da, Türkiye’de, Akit’te mevzudan kaçma, başta Erdoğan olmak üzere hudutlu sayıda ‘yetkili’nin demeçlerinden öte yorum yapmama eğilimi dikkat çekiyor.
bu biçimde matbuattan, iktidarın bu sıkıntıdaki tavrına ait elde en kıymetli data olarak Melih Altınok’un müşahedeleri kalıyor: Sığınmacıların sonlandırılması ve geri dönüşlerine yer yaratılması konusunda daha sıkı uygulamalar… Cem Küçük de Habertürk TV’de misal bir çerçevede konuşuyordu dün.
Enflasyon konusunda baharı, yazı, öteki yılı işaret ederek girişilen vakit kazanma ve sabır eksenli siyaset, Suriye savaşının sonuna işaret eden bir menzille sığınmacılar konusunda da denenecek ve ‘göndermeyeceğiz’ telaffuzundan kalıcı olarak vazgeçilecek –mi sanki?
Yakın vakte dek en önemli iki yol izleniyordu:
1. Türkiye’nin göç idaresi konusundaki ‘başarısını’ anlatmak.
2. Mevcut ortamın kışkırtılmış bir reaksiyoner ortam olduğunu söyleyerek kimi siyasi aktörleri ve harici güçleri suçlamak.
Şimdilerde bu ikisine bir üçüncü yol eklenmiş durumda:
3. Tamam, olağan olarak bir sorun var, kimi adımlar atılmalı, lakin iktidar da aslına bakarsanız bunun farkında, yeni adımlar atacak…
Bu üçüncü tavrı önemsemek gerekli. Çünkü Erdoğan ve Bahçeli’nin sözlerindeki tedrici değişimin, bir zikzak olmaktan öte, bir yeni siyaset arayışı olduğuna dair işaret de veriyor.
Örneğin Sabah’ta Melih Altınok, pazar günkü yazısında, ‘puslu hava’dan, ‘yabancı düşmanlığı ateşi’nden, ‘zehirli linç dumanı’ndan kelam ediyor. Bu bahisteki hassaslığının boyutunu ise bir epeyce kere iktidara yakın basının hücumlarına husus olmuş Nevşin Mengü’ye verdiği dayanakla gösteriyor:
“Dün de sıkıntıyı anlamak için farklı bir bakış açısı sunmaya çalışan gazeteci Nevşin Mengü’yü ‘Tacizi normalleştiriyorsun’ diyerek şeytanlaştırıyorlardı…”
Ancak Altınok birebir yazıda, şunu da söylüyor:
“… iktidardan hudutları daha inançlı hale getirmesini istemek, zarurî sığınmacıların entegrasyon çalışmalarını teşvik etmek, demografik dengeyi bozmamak için alınan önlemleri sorgulamak son derece legal bir yer…”
Bu yatıştırma epeyce yarar etmemiş olacak ki sonraki gün köşesine şu notu düşüyor:
“Bu akşam saat 21.00’de aHaber’de İstanbul’da göçün yönetiminden sorumlu olan Vilayet Müdürü Bayram Yalınsu’ya tüm bu tezleri soracağım.”
Nihayet dünkü (20 Nisan) yazısında, bu programda edindiği izlenimleri aktarıyor. Bu kere puslu, dumanlı, ateşli tamlamaların yerine şöyleki tabirler var: ‘Seyahatleri ve yerleşimleri müsaadeye bağlı, ‘hareket serbestileri keyfi değil’, ‘750 bölge yabancılara yasak’, ‘yardımlar AB fonundan’…
Fakat en önemli iletisini sona bırakıyor: “Gördüğüm kadarıyla iktidar cephesi önümüzdeki periyot sığınmacıların sonlandırılması ve geri dönüşlerine yer yaratılması siyasetini daha sıkı uygulamaya kararlı.”
Salih Tuna’nın Davutoğlu’nu, Mahmut Övür’ün Kılıçdaroğlu’nu eleştirmekten ibaret yazıları bir yana, Sabah’ta hiç kimse göçmen konusunda yazmaya yanaşmazken Melih Altınok’un çabasını dikkate almalı tabi.
Yeni Şafak’ta Yasin Aktay mesela, mevzuya Altınok kadar vakıf olmadığını gösterecek biçimde yazıyor birebir 20 Nisan günü: “Göçmen ekseriyetle nispeten daha âlâ ülkelere yönelir. Bugün Türkiye’nin daha celbettetiği göçmen sayısı bir bakıma da Türkiye’nin yaşadığı gelişimle paralel gelişiyor.”
Gerçekten gazetesi de tıpkı gün şu manşetle çıkmış: Nasıl başardınız!
Manşetteki soruyu soran dünya ülkeleri imiş. Yeni Şafak’a nazaran “Dünya Türkiye’den mülteci dayanağı istiyor… onlarca ülke ve milletlerarası kuruluş Türkiye’nin kapısını çalıp bilgi ve dayanak talep ediyor.”
Lakin dünkü bu manşetin akabinde bugünkü (21 Nisan) Yeni Şafak’ın birinci sayfasında göçmenlerle ilgili hiç bir haberin yer almaması dikkat çekiyor.
Star’da, Türkiye’de, Akit’te mevzudan kaçma, başta Erdoğan olmak üzere hudutlu sayıda ‘yetkili’nin demeçlerinden öte yorum yapmama eğilimi dikkat çekiyor.
bu biçimde matbuattan, iktidarın bu sıkıntıdaki tavrına ait elde en kıymetli data olarak Melih Altınok’un müşahedeleri kalıyor: Sığınmacıların sonlandırılması ve geri dönüşlerine yer yaratılması konusunda daha sıkı uygulamalar… Cem Küçük de Habertürk TV’de misal bir çerçevede konuşuyordu dün.
Enflasyon konusunda baharı, yazı, öteki yılı işaret ederek girişilen vakit kazanma ve sabır eksenli siyaset, Suriye savaşının sonuna işaret eden bir menzille sığınmacılar konusunda da denenecek ve ‘göndermeyeceğiz’ telaffuzundan kalıcı olarak vazgeçilecek –mi sanki?