kunteper
Member
Eski TBMM Lideri Hüsamettin Cindoruk, Türkiye’de son günlerde yaşanan gelişmeleri kıymetlendirdi. Türkiye’nin temel tüm kurumlarını ortadan kaldırıldığını, devleti tek bir bireye teslim edildiğini belirten Cindoruk, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin tutmadığını ve bugün fazlaca önemli bir rejim kasveti yaşandığını söylemiş oldu. Bu sistem tutmadığı için de bugün hem iktidar birebir vakitte muhalefet partilerinin tamamının anayasa değişikliği hazırlığında olduğuna dikkati çeken Cindoruk, sistemdeki en kıymetli ıstıraplardan birinin bütçe tartışmaları sırasında kendini gösterdiğini lisana getirdi.
Cindoruk’un açıklamalarından öne çıkanlar şöyleki:
“KILIÇDAROĞLU KARŞISINDA ZAYIF KALDI”
“Atanmışlar, geldiler Meclis’te, seçilmiş olanlara karşı bir bütçe konuşması yaptı; lakin dikkat ederseniz telaffuzlar havada kaldı. Zira seçilmiş, halkın temsilcisi olanlar sorularıyla konuşmalarıyla, parti geçmişleriyle öne çıkıyorlar ve Meclis’teki tartışmaların karşılığı olan bir Cumhurbaşkanı Yardımcısı yok. Amerika’da da cumhurbaşkanı (devlet başkanı) yardımcısı var, Madam Harris. Lakin onu halkı seçmiş, Biden ile birlikte seçilmiş. Gerisinde irade-i ulusala var. Bizdekinde hiç bir şey yok. Bizim Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nı tayin etmişler, getirmişler; bir bürokrat. Ve alışılmış söylemiş oldukleri şeylerin birçoklarında da ne dediğini de tam bilemiyor. Zira aidiyeti yok. Bir siyasi partiden gelmişliği, siyasi geçmişi yok. Siyasette yoğurulmuş, bilgilenmiş, hayatış gözükmüyor. Ve en son Sayın Kılıçdaroğlu’yla münakaşasını dinledim. Çok zayıf kaldı. Kılıçdaroğlu, hükümran hale geldi ve epey hoş şeyler söylemiş oldu.
“REJİM BİR ŞAHSA TESLİM EDİLDİ, ONUN İÇİN DE PATLAK VERDİ”
Ben, parlamenter rejim demiyorum, parlamento devleti diyorum. Anlı ulu TBMM devletini bir bireye teslim etmişler, onun için de patlak verdi. Ben Meclis Lideri da oldum. Meclis, bütçeyi epeyce önemli müzakere eder. Bir arenadır. Parlamento, hükümeti beraberinde bütçeyle denetler.
“CUMHURBAŞKANI BERBATA KULLANDI”
Bütçe hakkı, parlamenter rejimin temelidir. Asırlar öncesi elde ettiği bir imtiyazdır. Cumhurbaşkanı bu imtiyazı berbata kullanmıştır. Nasıl kullanmıştır? Kendisi de gelip müdafaa etmemiştir. Onun bütçesi niteliğini de yitirmiştir. Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nın bütçesi olur mu? Olmaz. Pekala bakanlar nerede? Bakanlar, bütçelerini savundular mı? Hayır. Bakanlar kordiplomatiğin yanında, Meclis’in balkonunda oturuyorlar. Bakanlar da bütçelerini savunamadılar, anlatamadılar.
“BÜTÇE ONAY ALMAMIŞTIR”
Parlamenter arkadaşlarımız, seçimle gelmiş, ulusal iradeyi temsil eden 600 kişi havaya ateş ettiler. Buna rağmen Cumhurbaşkanı Yardımcısı, kabiliyeti nispetinde, bildikleri nispetinde birtakım yanıtlar verdi. Bu bütçe, tartışılmamış, parlamento tarafınca gerçek manada onay almamış bir bütçedir. Bu bütçe, memleketi yönetim etmek için kâfi bir sarf cetveli değildir.
“SİSTEM OTURMADI”
(Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi) Bu elbise oturmadı. bu biçimde bir elbise yok. En çarpıcı misal, kabine. ‘Cumhurbaşkanı Kabinesi’ diyorlar. Cumhurbaşkanı Kabinesi olur mu? Kabine dediğin, parlamentonun seçtiği, onay verdiği, değiştirme kabiliyetini elinde tuttuğu bir seçilmişler meclisidir. Kabine, devleti yöneten icra konseyi, yani başbakanı olan bir bakanlar şurası. bu biçimde bir bakanlar konseyi var mı? Yok.
“BİR ORTAYA GELİP ÇAY İÇERLER”
E kabine nasıl toplanıyor? Kabineyi kim seçmiş? Cumhurbaşkanı seçmiş. Cumhurbaşkanı’nın seçtiği 20 kişi bir ortaya geliyorlar. O gevezelik toplantısı olur. Otururlar, konuşurlar, sohbet ederler, kurabiye yerler, çay içerler. O denli deseler anlarım. ‘İstişari bir toplantıydı’ filan. Lakin ‘Kabinenin kararlarını uyguluyoruz’ derlerse işte orada Anayasa’yı ihlal vardır. Anayasa’da kabine var mı? Yok. Bakanlar Konseyi yahut bir diğer isim altında toplantı yok. ‘Bakanları tayin eder’ diyor. O tayin ettiği bakanlar devlet memurundan farksız. Eski tabiriyle atanmışlar. Seçilmişler ve gerilerinde bir ölçü dahi olsa bir irade var mı? Hayır.
“O KARARLARIN HEPSİ GAYRİMEŞRUDUR, ANAYASA’YA AYKIRIDIR”
Bir sürü memur bir ortaya geliyorlar. Bunların toplantı yaptıkları yeri bilsem oraya dilekçe vereceğim. Oturuyorlar, konuşuyorlar, sohbet ediyorlar ve Cumhurbaşkanı diyor ki ‘Bugünkü kabine toplantısında aldığımız kararlar’. O kararların hepsi gayrimeşrudur. Hepsi Anayasa’ya terstir. Hatta Anayasa’yı ihlal hatasıdır. Hukukçularımızı davet ediyorum. Tetkik etsinler. Kabine olmayınca iş kime kalıyor? Cumhurbaşkanı Yardımcısı’na. O bir yerden mi seçilmiş? Hayır. Onu da Cumhurbaşkanı atamış. Demek ki seçilmiş bir kişi var. O seçilmiş kişinin kurduğu bir devlet düzeneği. Bu nedir biliyor musun? Söylemekten hiç çekinmiyorum. Rejim boşluğudur. Türkiye’de bugün rejim krizi vardı. Anayasa krizi vardır. Tutmamıştır değil. Yoktur ki ‘tuttu-tutmadı’ diye tartışalım. olağan olarak ki sonuçları bu olacak.
“DEVLET DÜZENEĞİ ORTADA YOK”
Tek adam da yok ortada. Tek adamın da ortaya çıkardığı bir devlet sistemi yok. Artık düşünün ki devletin en kıymetli kurumları ortadan kalkmış. Nedir onlar? İşte en başta Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) yok. DPT, yatırımların önceliğini, niteliğini, geçerliliğini ve maliyetlerini hesap ediyordu. Pekala bütçeyi ve yatırımları denetleyecek organ var mı? Hayır yok. En son Devlet Denetleme Konseyi’ni da o denli bir hale getirdi ki Sayın Cumhurbaşkanı, aşağı üst dernekleri dahi denetleyecek, lakin devleti denetlemiyor. Sayıştay ne biçimde? Bizim vaktimizde Sayıştay Meclis’in denetleme, muhasebe organıydı. Zira devletin sarf yerleri, bir muhasebesi, bütçesi var. Bunları kim denetleyecek? Sarfların isabetli olduğunu kim tespit edecek? Sayıştay. Parayı sarf eden hükümet icra organı, onu denetleyen de millet ismine Sayıştay. Meclis ismine Sayıştay. E artık de bunun kararı şu: Sayıştay’ı devreden çıkardığın vakit Meclis’i devreden çıkarıyorsun. Meclis’i devreden çıkardığın vakit irade-i milliyeyi devreden çıkarıyorsun. Birinci Meclis’in iradesi Kuvayı Milliye’den geliyor. Bugünkü Meclis’in kuvveti de irade-i milliyeden geliyor. Onlar yok ortada. Yani desteği kalmamış. Tek partili devirde dahi tek partinin hiç şayet olmazsa kendi anayasasından gelen bir meşruiyeti vardı. Burada hiç bir şey yok. Ve bunun farkına vardığı için Cumhurbaşkanı da bir anayasa değişikliği teklif ediyor.
“TÜRKİYE’DE BOŞLUK VAR”
Artık ben size sorarım, soruyorum da bütün halkımıza. Bugünkü iktidar partisinin Meclis’te bir aktifliği var mı? Ben dikkat ediyorum, Meclis küme başkanvekilleri yalnızca polemik yapıyorlar. Zira onların Cumhurbaşkanı’yla irtibatı yok ki. Onlar cumhurbaşkanını seçmemişler, cumhurbaşkanı onları seçmemiş. Bütün bileşkeler ortadan kalkmış. İlgiler, irtibatlar kalkmış. Bir boşluk var Türkiye’de. Devre dışı bırakılan kurumlar o kadar hayli ki.
“İKİ GENELKURMAY LİDERİ VAR”
Askeri bakımdan da 2 tane Genelkurmay Lideri var bugün. Biri kasket giyiyor, biri kep giyiyor. Ve sivilleştirmek lazım ulusal savunmayı. Bakın yeni ilan edilen Alman kabinesinde bayan savunma bakanı var. Yani illa bir bayan olsun demiyorum, olabilirliğini gösteriyorum. Türkiye Cumhuriyeti’nde de epey önemli bayan siyasetçiler var. Bir hanımefendi siyasetçiyi Ulusal Savunma Bakanı yaparsanız tahminen bu biçimde sivrileşme argümanınız gerçeklik kazanır. Artık ben dikkat ediyorum, Hulusi Akar önemli bir adama benziyor. Genelkurmay Başkanlığı yapmış, ben tanımıyorum kendisini. Ancak bir kep giyiyor, izci oymağı üzere. Genelkurmay Lideri’nin gerisinden yürüyor.
“EN BÜYÜK SORUN REJİM BUNALIMI”
Bugün Türkiye’nin önündeki dert patates, domates meblağları değil. Atanamamış çocuklarımız değil. Onların hepsini aşan bir fotoğraf boşluğu, bir rejim buhranıdır. O rejim buhranından nasıl kurtulacağız? Seçim istiyorsunuz. Kimi seçeceksiniz? Yeni bir cumhurbaşkanı mı seçeceksiniz? Yoksa bir daha demokrasiye dönecek, rejimi, parlamenter sistemi oturtacak, daha sonrasında mı seçim yapacaksınız? Önceliğiniz nedir? Partiler öncedena bunda mutabakatlı. Anayasa değişikliği yapılmalı daha sonra seçime gidilmeli mi? Yoksa bir diğer şey mi? Bir formül bulunmalı. İçinde bulunduğumuz buhrandan tek seçimle çıkamazsınız. bir daha bir cumhurbaşkanı seçeceksiniz, muhalefet partisinden bir cumhurbaşkanı gelirse ne yapacak? Çok vakit kaybediliyor.
“AVRUPA KURULU TÜRKİYE’YE YAPTIRIM UYGULAYACAK”
Türkiye’nin vakit kaybetmeye tahammülü yok. Bakın size iki örnek vereyim. Türkiye’yi ABD’de yapılacak olan demokrasi toplantısına çağırmadılar. Yani, bizi demokrasi ortasında yönetim ediliyor saymıyorlar. Daha acısı var. Benim de ortasında bulunduğum, kurucusu olduğumuz Avrupa Kurulu, Türkiye’yi bekleme odasına aldı, yaptırım uygulayacak.
“OSMAN KAVALA’YI TUTMUŞ REHİN ALMIŞSINIZ”
Osman Kavala’yı tutmuşunuz, rehin almışsınız. O esir üzere düşmüş ortanıza. Ve onunla ilgili kararlarınızı, yargı kararlarını eleştirmişsiniz. Osman Kavala’yı beraat ettiren mahkeme hakkında Yargıçlar ve Savcılar Konseyi tahkikat yaptı. O gün demokrasi ve hukuk sistemi bitmiştir. Bir mahkeme sonucuna karşı itiraz fakat bir diğer mahkemeye, bir üst mahkemeye yapılır. Yargıçlar Savcılar Konseyi ne yaptı? Mahkeme heyetini dağıttı. Ne yaptı, Osman Kavalı’yı içeride tuttu. Ne oldu? İçeride bir esir tutmak lakin bir diktatöre yakışır ya da bir otoriter yönetime. Avrupa Kurulu de bizi bekleme odasına aldı. Hoş bir şey mi? Diyor ki bize ‘Şu tarihe kadar çıkar’. Rahip üzere çıkaracaklar. Türkiye bunları tartıştığı vakit seçim hukukuyla ilgili, seçime mevzu olacak problemler detay haline gelir. Sıkıntısı o değil Türkiye’nin. Türkiye’nin natürel o problemleri de değerli. Vatandaşın, esnafın, kasabın, bakkalın hepsini vaktiyle de sıkı takip ettiğimiz için biliyorum.
“BU SİSTEM YÜRÜMEZ”
Bunlar kıymetli şeyler. Lakin öncelik hangisi? Öncelik bence rejim. Türkiye rejim buhranında. Kimse ismini hakikat dürüst koymuyor. Ben bunu söylüyorum. Uzun yıllar siyasetin ortasında bulunmuş, Meclis Başkanlığı yapmış bir kardeşleri, ağabeyleri üzere söylüyorum muhalefet partilerine. Âlâ bundan öncelik tespit etsinler, bir ortaya gelsinler. Bu sistem yürümez.
“MÜTTEFİĞİMİZ YOK”
Sistem yürümediği için Türkiye ne hale geldi bugün biliyor musun? Kontaksız ülke üzere oldu. Müttefiklerimiz bizi müttefik kabul etmiyor. Nasıl becerdiysek becerdik hem Amerika’yla karşı karşıya geldik hem Rusya’yla. Olacak şey mi bu? Büyük bir beceri.
“20 SENEYİ BOŞA HARCADI TÜRKİYE”
Öngörülebilir kusurlar birbirini takip etti. Öngörülebilir yanlışlardan en mühimi mültecilerdir. Türkiye’de 5 milyon mülteci var. Bunun bu biçimde olabileceğini görmemek mümkün müydü? Yeterli bir yönetimde, güzel bir kontrol yapılan bir yönetimde bu görülmez miydi? Bir kişinin aklıyla, kavgasıyla, sonucuyla bugün Türkiye 5 milyon mülteci besliyor. Yani Türkiye’nin nüfusu 85 milyon, 5 milyon da manevi evladımız var. 90 milyon adam yaşıyor Anadolu’da. bu biçimde bir şey olabilir mi? Ve bu sonuçtan Türkiye’nin ziyanı ne? İşte ulusal gelir hesapları ortada. Ulusal gelir düşmüş. Ben ekonomik sorunlarda hesaplamalara itimat ediyorum. Natürel gerçek hesaplardır. Devletin yönetimi yanlış hesaplarsa muhalefet düzeltir. Bilimseldir hadise. Hakikat sonuç ortaya çıkar. 20 seneyi boşa harcamıştır Türkiye. Argüman ediyorum.
“TÜİK KAPISINI KAPATABİLİR FAKAT…”
20 sene öncedenki ulusal gelir hesaplarıyla bugünkü hesaplara bakınca ulusal gelirin düştüğünü görüyorsunuz. Türkiye nasıl kalkınmış? Bir tayyare meydanı yapmakla, bölünmüş yol yapmakla, memleketin rastgele bir bölgesinde bir tiyatro binası, opera binası açmakla Türkiye’nin kalkınması ispat edilemez ki. Sayıları var. İstatistik Kurumu’nun kapısını kapatabilirler lakin o kapısının ardında olan bitenleri bütün dünya biliyor.
“DEVLETİMİZİN SIRLARI BİR ÖTEKİ ÜLKENİN ELİNE GEÇMİŞTİR”
Bir diğer kasvetimiz var. Devletimizin sırları, yabancı devletlerin eline geçmiştir. İki bankamız bugün yurt haricinde, Almanya’da ve Amerika’da muhakeme ediliyor. Bunlar kamu bankalarıdır. Yapılabilir şey mi bu? Halk Bankası’na ne ziyan verecekleri, ne kadar tazminat hükmedeceklerine dair elimizde bir güç, kuvvet yok. Bekliyoruz. Bir öteki devletin sonucunı bekliyoruz. Bunlar daima rejim külfetlerinden doğmuştur. Öngörülebilir birtakım kararları alırken yanlış yapmanın sonuçlarıdır. Yalnızca yaptıklarıyla övünemez ki iktidar? 20 yılın sonunda şunu hesap edecek, ‘Ben yanlış yaptıklarımın da hesabını vermeliyim’. Yanlış yaptıklarının hesabını vermeden yaptıkları âlâ işlerin muhasebesini elde etmek mümkün değil.”
Cindoruk’un açıklamalarından öne çıkanlar şöyleki:
“KILIÇDAROĞLU KARŞISINDA ZAYIF KALDI”
“Atanmışlar, geldiler Meclis’te, seçilmiş olanlara karşı bir bütçe konuşması yaptı; lakin dikkat ederseniz telaffuzlar havada kaldı. Zira seçilmiş, halkın temsilcisi olanlar sorularıyla konuşmalarıyla, parti geçmişleriyle öne çıkıyorlar ve Meclis’teki tartışmaların karşılığı olan bir Cumhurbaşkanı Yardımcısı yok. Amerika’da da cumhurbaşkanı (devlet başkanı) yardımcısı var, Madam Harris. Lakin onu halkı seçmiş, Biden ile birlikte seçilmiş. Gerisinde irade-i ulusala var. Bizdekinde hiç bir şey yok. Bizim Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nı tayin etmişler, getirmişler; bir bürokrat. Ve alışılmış söylemiş oldukleri şeylerin birçoklarında da ne dediğini de tam bilemiyor. Zira aidiyeti yok. Bir siyasi partiden gelmişliği, siyasi geçmişi yok. Siyasette yoğurulmuş, bilgilenmiş, hayatış gözükmüyor. Ve en son Sayın Kılıçdaroğlu’yla münakaşasını dinledim. Çok zayıf kaldı. Kılıçdaroğlu, hükümran hale geldi ve epey hoş şeyler söylemiş oldu.
“REJİM BİR ŞAHSA TESLİM EDİLDİ, ONUN İÇİN DE PATLAK VERDİ”
Ben, parlamenter rejim demiyorum, parlamento devleti diyorum. Anlı ulu TBMM devletini bir bireye teslim etmişler, onun için de patlak verdi. Ben Meclis Lideri da oldum. Meclis, bütçeyi epeyce önemli müzakere eder. Bir arenadır. Parlamento, hükümeti beraberinde bütçeyle denetler.
“CUMHURBAŞKANI BERBATA KULLANDI”
Bütçe hakkı, parlamenter rejimin temelidir. Asırlar öncesi elde ettiği bir imtiyazdır. Cumhurbaşkanı bu imtiyazı berbata kullanmıştır. Nasıl kullanmıştır? Kendisi de gelip müdafaa etmemiştir. Onun bütçesi niteliğini de yitirmiştir. Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nın bütçesi olur mu? Olmaz. Pekala bakanlar nerede? Bakanlar, bütçelerini savundular mı? Hayır. Bakanlar kordiplomatiğin yanında, Meclis’in balkonunda oturuyorlar. Bakanlar da bütçelerini savunamadılar, anlatamadılar.
“BÜTÇE ONAY ALMAMIŞTIR”
Parlamenter arkadaşlarımız, seçimle gelmiş, ulusal iradeyi temsil eden 600 kişi havaya ateş ettiler. Buna rağmen Cumhurbaşkanı Yardımcısı, kabiliyeti nispetinde, bildikleri nispetinde birtakım yanıtlar verdi. Bu bütçe, tartışılmamış, parlamento tarafınca gerçek manada onay almamış bir bütçedir. Bu bütçe, memleketi yönetim etmek için kâfi bir sarf cetveli değildir.
“SİSTEM OTURMADI”
(Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi) Bu elbise oturmadı. bu biçimde bir elbise yok. En çarpıcı misal, kabine. ‘Cumhurbaşkanı Kabinesi’ diyorlar. Cumhurbaşkanı Kabinesi olur mu? Kabine dediğin, parlamentonun seçtiği, onay verdiği, değiştirme kabiliyetini elinde tuttuğu bir seçilmişler meclisidir. Kabine, devleti yöneten icra konseyi, yani başbakanı olan bir bakanlar şurası. bu biçimde bir bakanlar konseyi var mı? Yok.
“BİR ORTAYA GELİP ÇAY İÇERLER”
E kabine nasıl toplanıyor? Kabineyi kim seçmiş? Cumhurbaşkanı seçmiş. Cumhurbaşkanı’nın seçtiği 20 kişi bir ortaya geliyorlar. O gevezelik toplantısı olur. Otururlar, konuşurlar, sohbet ederler, kurabiye yerler, çay içerler. O denli deseler anlarım. ‘İstişari bir toplantıydı’ filan. Lakin ‘Kabinenin kararlarını uyguluyoruz’ derlerse işte orada Anayasa’yı ihlal vardır. Anayasa’da kabine var mı? Yok. Bakanlar Konseyi yahut bir diğer isim altında toplantı yok. ‘Bakanları tayin eder’ diyor. O tayin ettiği bakanlar devlet memurundan farksız. Eski tabiriyle atanmışlar. Seçilmişler ve gerilerinde bir ölçü dahi olsa bir irade var mı? Hayır.
“O KARARLARIN HEPSİ GAYRİMEŞRUDUR, ANAYASA’YA AYKIRIDIR”
Bir sürü memur bir ortaya geliyorlar. Bunların toplantı yaptıkları yeri bilsem oraya dilekçe vereceğim. Oturuyorlar, konuşuyorlar, sohbet ediyorlar ve Cumhurbaşkanı diyor ki ‘Bugünkü kabine toplantısında aldığımız kararlar’. O kararların hepsi gayrimeşrudur. Hepsi Anayasa’ya terstir. Hatta Anayasa’yı ihlal hatasıdır. Hukukçularımızı davet ediyorum. Tetkik etsinler. Kabine olmayınca iş kime kalıyor? Cumhurbaşkanı Yardımcısı’na. O bir yerden mi seçilmiş? Hayır. Onu da Cumhurbaşkanı atamış. Demek ki seçilmiş bir kişi var. O seçilmiş kişinin kurduğu bir devlet düzeneği. Bu nedir biliyor musun? Söylemekten hiç çekinmiyorum. Rejim boşluğudur. Türkiye’de bugün rejim krizi vardı. Anayasa krizi vardır. Tutmamıştır değil. Yoktur ki ‘tuttu-tutmadı’ diye tartışalım. olağan olarak ki sonuçları bu olacak.
“DEVLET DÜZENEĞİ ORTADA YOK”
Tek adam da yok ortada. Tek adamın da ortaya çıkardığı bir devlet sistemi yok. Artık düşünün ki devletin en kıymetli kurumları ortadan kalkmış. Nedir onlar? İşte en başta Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) yok. DPT, yatırımların önceliğini, niteliğini, geçerliliğini ve maliyetlerini hesap ediyordu. Pekala bütçeyi ve yatırımları denetleyecek organ var mı? Hayır yok. En son Devlet Denetleme Konseyi’ni da o denli bir hale getirdi ki Sayın Cumhurbaşkanı, aşağı üst dernekleri dahi denetleyecek, lakin devleti denetlemiyor. Sayıştay ne biçimde? Bizim vaktimizde Sayıştay Meclis’in denetleme, muhasebe organıydı. Zira devletin sarf yerleri, bir muhasebesi, bütçesi var. Bunları kim denetleyecek? Sarfların isabetli olduğunu kim tespit edecek? Sayıştay. Parayı sarf eden hükümet icra organı, onu denetleyen de millet ismine Sayıştay. Meclis ismine Sayıştay. E artık de bunun kararı şu: Sayıştay’ı devreden çıkardığın vakit Meclis’i devreden çıkarıyorsun. Meclis’i devreden çıkardığın vakit irade-i milliyeyi devreden çıkarıyorsun. Birinci Meclis’in iradesi Kuvayı Milliye’den geliyor. Bugünkü Meclis’in kuvveti de irade-i milliyeden geliyor. Onlar yok ortada. Yani desteği kalmamış. Tek partili devirde dahi tek partinin hiç şayet olmazsa kendi anayasasından gelen bir meşruiyeti vardı. Burada hiç bir şey yok. Ve bunun farkına vardığı için Cumhurbaşkanı da bir anayasa değişikliği teklif ediyor.
“TÜRKİYE’DE BOŞLUK VAR”
Artık ben size sorarım, soruyorum da bütün halkımıza. Bugünkü iktidar partisinin Meclis’te bir aktifliği var mı? Ben dikkat ediyorum, Meclis küme başkanvekilleri yalnızca polemik yapıyorlar. Zira onların Cumhurbaşkanı’yla irtibatı yok ki. Onlar cumhurbaşkanını seçmemişler, cumhurbaşkanı onları seçmemiş. Bütün bileşkeler ortadan kalkmış. İlgiler, irtibatlar kalkmış. Bir boşluk var Türkiye’de. Devre dışı bırakılan kurumlar o kadar hayli ki.
“İKİ GENELKURMAY LİDERİ VAR”
Askeri bakımdan da 2 tane Genelkurmay Lideri var bugün. Biri kasket giyiyor, biri kep giyiyor. Ve sivilleştirmek lazım ulusal savunmayı. Bakın yeni ilan edilen Alman kabinesinde bayan savunma bakanı var. Yani illa bir bayan olsun demiyorum, olabilirliğini gösteriyorum. Türkiye Cumhuriyeti’nde de epey önemli bayan siyasetçiler var. Bir hanımefendi siyasetçiyi Ulusal Savunma Bakanı yaparsanız tahminen bu biçimde sivrileşme argümanınız gerçeklik kazanır. Artık ben dikkat ediyorum, Hulusi Akar önemli bir adama benziyor. Genelkurmay Başkanlığı yapmış, ben tanımıyorum kendisini. Ancak bir kep giyiyor, izci oymağı üzere. Genelkurmay Lideri’nin gerisinden yürüyor.
“EN BÜYÜK SORUN REJİM BUNALIMI”
Bugün Türkiye’nin önündeki dert patates, domates meblağları değil. Atanamamış çocuklarımız değil. Onların hepsini aşan bir fotoğraf boşluğu, bir rejim buhranıdır. O rejim buhranından nasıl kurtulacağız? Seçim istiyorsunuz. Kimi seçeceksiniz? Yeni bir cumhurbaşkanı mı seçeceksiniz? Yoksa bir daha demokrasiye dönecek, rejimi, parlamenter sistemi oturtacak, daha sonrasında mı seçim yapacaksınız? Önceliğiniz nedir? Partiler öncedena bunda mutabakatlı. Anayasa değişikliği yapılmalı daha sonra seçime gidilmeli mi? Yoksa bir diğer şey mi? Bir formül bulunmalı. İçinde bulunduğumuz buhrandan tek seçimle çıkamazsınız. bir daha bir cumhurbaşkanı seçeceksiniz, muhalefet partisinden bir cumhurbaşkanı gelirse ne yapacak? Çok vakit kaybediliyor.
“AVRUPA KURULU TÜRKİYE’YE YAPTIRIM UYGULAYACAK”
Türkiye’nin vakit kaybetmeye tahammülü yok. Bakın size iki örnek vereyim. Türkiye’yi ABD’de yapılacak olan demokrasi toplantısına çağırmadılar. Yani, bizi demokrasi ortasında yönetim ediliyor saymıyorlar. Daha acısı var. Benim de ortasında bulunduğum, kurucusu olduğumuz Avrupa Kurulu, Türkiye’yi bekleme odasına aldı, yaptırım uygulayacak.
“OSMAN KAVALA’YI TUTMUŞ REHİN ALMIŞSINIZ”
Osman Kavala’yı tutmuşunuz, rehin almışsınız. O esir üzere düşmüş ortanıza. Ve onunla ilgili kararlarınızı, yargı kararlarını eleştirmişsiniz. Osman Kavala’yı beraat ettiren mahkeme hakkında Yargıçlar ve Savcılar Konseyi tahkikat yaptı. O gün demokrasi ve hukuk sistemi bitmiştir. Bir mahkeme sonucuna karşı itiraz fakat bir diğer mahkemeye, bir üst mahkemeye yapılır. Yargıçlar Savcılar Konseyi ne yaptı? Mahkeme heyetini dağıttı. Ne yaptı, Osman Kavalı’yı içeride tuttu. Ne oldu? İçeride bir esir tutmak lakin bir diktatöre yakışır ya da bir otoriter yönetime. Avrupa Kurulu de bizi bekleme odasına aldı. Hoş bir şey mi? Diyor ki bize ‘Şu tarihe kadar çıkar’. Rahip üzere çıkaracaklar. Türkiye bunları tartıştığı vakit seçim hukukuyla ilgili, seçime mevzu olacak problemler detay haline gelir. Sıkıntısı o değil Türkiye’nin. Türkiye’nin natürel o problemleri de değerli. Vatandaşın, esnafın, kasabın, bakkalın hepsini vaktiyle de sıkı takip ettiğimiz için biliyorum.
“BU SİSTEM YÜRÜMEZ”
Bunlar kıymetli şeyler. Lakin öncelik hangisi? Öncelik bence rejim. Türkiye rejim buhranında. Kimse ismini hakikat dürüst koymuyor. Ben bunu söylüyorum. Uzun yıllar siyasetin ortasında bulunmuş, Meclis Başkanlığı yapmış bir kardeşleri, ağabeyleri üzere söylüyorum muhalefet partilerine. Âlâ bundan öncelik tespit etsinler, bir ortaya gelsinler. Bu sistem yürümez.
“MÜTTEFİĞİMİZ YOK”
Sistem yürümediği için Türkiye ne hale geldi bugün biliyor musun? Kontaksız ülke üzere oldu. Müttefiklerimiz bizi müttefik kabul etmiyor. Nasıl becerdiysek becerdik hem Amerika’yla karşı karşıya geldik hem Rusya’yla. Olacak şey mi bu? Büyük bir beceri.
“20 SENEYİ BOŞA HARCADI TÜRKİYE”
Öngörülebilir kusurlar birbirini takip etti. Öngörülebilir yanlışlardan en mühimi mültecilerdir. Türkiye’de 5 milyon mülteci var. Bunun bu biçimde olabileceğini görmemek mümkün müydü? Yeterli bir yönetimde, güzel bir kontrol yapılan bir yönetimde bu görülmez miydi? Bir kişinin aklıyla, kavgasıyla, sonucuyla bugün Türkiye 5 milyon mülteci besliyor. Yani Türkiye’nin nüfusu 85 milyon, 5 milyon da manevi evladımız var. 90 milyon adam yaşıyor Anadolu’da. bu biçimde bir şey olabilir mi? Ve bu sonuçtan Türkiye’nin ziyanı ne? İşte ulusal gelir hesapları ortada. Ulusal gelir düşmüş. Ben ekonomik sorunlarda hesaplamalara itimat ediyorum. Natürel gerçek hesaplardır. Devletin yönetimi yanlış hesaplarsa muhalefet düzeltir. Bilimseldir hadise. Hakikat sonuç ortaya çıkar. 20 seneyi boşa harcamıştır Türkiye. Argüman ediyorum.
“TÜİK KAPISINI KAPATABİLİR FAKAT…”
20 sene öncedenki ulusal gelir hesaplarıyla bugünkü hesaplara bakınca ulusal gelirin düştüğünü görüyorsunuz. Türkiye nasıl kalkınmış? Bir tayyare meydanı yapmakla, bölünmüş yol yapmakla, memleketin rastgele bir bölgesinde bir tiyatro binası, opera binası açmakla Türkiye’nin kalkınması ispat edilemez ki. Sayıları var. İstatistik Kurumu’nun kapısını kapatabilirler lakin o kapısının ardında olan bitenleri bütün dünya biliyor.
“DEVLETİMİZİN SIRLARI BİR ÖTEKİ ÜLKENİN ELİNE GEÇMİŞTİR”
Bir diğer kasvetimiz var. Devletimizin sırları, yabancı devletlerin eline geçmiştir. İki bankamız bugün yurt haricinde, Almanya’da ve Amerika’da muhakeme ediliyor. Bunlar kamu bankalarıdır. Yapılabilir şey mi bu? Halk Bankası’na ne ziyan verecekleri, ne kadar tazminat hükmedeceklerine dair elimizde bir güç, kuvvet yok. Bekliyoruz. Bir öteki devletin sonucunı bekliyoruz. Bunlar daima rejim külfetlerinden doğmuştur. Öngörülebilir birtakım kararları alırken yanlış yapmanın sonuçlarıdır. Yalnızca yaptıklarıyla övünemez ki iktidar? 20 yılın sonunda şunu hesap edecek, ‘Ben yanlış yaptıklarımın da hesabını vermeliyim’. Yanlış yaptıklarının hesabını vermeden yaptıkları âlâ işlerin muhasebesini elde etmek mümkün değil.”