kunteper
Member
Türkiye Emekçi Partisi (TİP) Genel Lideri Erkan Baş, Halk TV’de “İsmail Küçükkaya ile Yeni Bir Sabah” programına konuk oldu. İktidarın insanların hayal kurma gücünü ellerinden aldığını söyleyen Baş, “Ben kişisel bir kurtuluş olduğuna inanmıyorum. Toplumsal bir kurtuluş yaşayacağız” dedi.
Türkiye Emekçi Partisi olarak yanlışsız olanın ortak aday olduğunu düşündüklerini söyleyen Baş, “İkinci cinste oy verebileceğimiz bir adaya birinci tıpta niye oy vermeyelim? Gerçek olan, birinci tıpta toplumun en geniş kesitinin oyunu alabilecek ortak adayın belirlenmesidir” sözlerini kullandı.
İsmail Küçükkaya’nın soruları ve Erkan Baş’ın verdiği karşılıklar şöyle:
Haftasonu hayli gündemdeydiniz. Cumartesi günü ne yaptınız?
Emek ve Özgürlük İttifakı’nı resmen ilan etmiş olduk. Takip eden kamuoyu biliyor fazlaca uzun müddettir Türkiye’de iki ittifaktan ibaret bir siyaset anlayışı var. Biz ise Türkiye’nin bir an evvel Saray rejimi olarak isimlendirdiğimiz, Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı’nda somutlanan, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi diye adlandırılmak istenen lakin halk içinde aslında ucube sistem diye anılan bu sistemden bir an evvel kurtulmak gerektiğini düşünen lakin mevcut muhalefetle bu hususta kâfi görmeyen, tahminen daha doğrusu aslında kendisine o muhalefet ortasında yer bulamayan milyonlarca insanın beklentisi olarak kıymetlendiriyoruz.
Çok fazla halk toplantısı gerçekleştirdik ve halkla tartıştık. Ne yapmamız gerek diye. Orada bu muhtaçlık kendisini besbelli biçimde hissettiriyordu. Beşerler diyor ki ‘bir an evvel bu ucube sistemden kurtulmamız gerekiyor.’ Lakin bir ekleri var. Bakın; ‘Türkiye, Tayyip Erdoğan’dan, Saray rejiminden kurtulsun’ Bence bu talep bugün yüzde 70’lere ulaşmış durumda. Biz de bu talebin kesimiyiz, bu heyecana ortağız ve bunun gerçekleşmesi için ne gerekiyorsa yapmak gerekir diyoruz.
Fakat bir sorun daha var. ‘Hayal edelim’ de burada başlıyor. Tamam diyelim ki biz Tayyip Erdoğan iktidarına son verdik bu cumhurbaşkanlığı sistemi de ortadan kaldırıldı. bir daha parlamenter sisteme döndük. Lakin en azından diyelim şu 20 yılda bu ülkenin yaşadığı büyük yıkımı telafi etmek üzere bir sıkıntımız var. Bu; devlet içerisinde devletin aslında bir takımlaşma arpalığı haline gelmesinden, yolsuzlukların, hırsızlıkların Türkiye’de epey yaygınlaşmasından başlayarak ancak maalesef toplumsal alanın tümünü de tabir yerindeyse çürütme teşebbüsüydü.
Bu ‘hayal edelim’in de esprisi şu; biliyorsunuz ben üniversitede çalışıyordum. Şükürler olsun bu iktidarın birinci üniversiteden kovduklarından biriyim. Bunu madalya olarak taşımak gerekir. Öğrencilerimle sık sık sohbet ederdim ve bilim tarihi dersim seçmeli bir dersti ve 4. sınıf öğrencileri alırdı.
İlk konusu şuydu; hayaliniz ne? Bütün öğrencilerime bunu sorardım. Zira lakin hayal edersek bir geleceği inşa edebiliriz. İnsan ne kadar büyük hayallere sahipse lakin samimiyse onun için gayret sarf eder.
‘YAŞADIĞIMIZ ŞEY HAYAT DEĞİL, BİRİLERİ KÂR ETSİN DİYE ÇALIŞIYORUZ’
bu biçimde ‘hayal edelim’li bir cümle söyler misiniz?
Umutlarımızın gerçekleştiğini hayal edelim. Bu hayli kritik bir şey; AKP iktidarı açısından baktığımızda birfazlaca tenkit yapıyoruz. Yurttaş aslına bakarsanız bunları yaşıyor. Ben örneğin şundan sıkıldım: İktisat berbat, hayat pahalılığı… aslına bakarsan yaşayan insanlara bunu anlatmaya gerek yok. Lakin buradan kurtulabilecek miyiz? Ne diyorsunuz? Nasıl?
6 buçuk, 7 milyon genç nüfustan bahsediliyor ya. Öğrencilerime o yüzden atıf yaptım. Üniversite 4’üncü sınıf öğrencilerinde, İTÜ öğrencilerinde şununla karşılaşıyordum ben; Hayaliniz ne? İş, eş, otomobil. Buydu. Öğrencilerimle de diyaloğum düzgündü. ‘Ya bu biçimde hayal mi olur çocuklar?’ diyordum. örneğin ben ortaokuldayken Gagarin olmayı hayal ediyordum. Uzaya gitmeyi hayal ediyordum. Hayal söylemiş olduğiniz şey bu biçimdedir bunun için çalışmak lazım.
Bu iktidarın bana sorarsanız yarattığı en büyük yıkım, en süratli telafi edilmesi gereken sorun insanlarımızın hayal kurma gücünü elinden aldı. O kadar gündelik koşturmaca içerisinde uğraşıyoruz ki. Aslında şu biçimde tanım edeyim, biz tahminen de hayatıyoruz. Ömür bu değil. Yaşadığımız şey hayat değil. Mesken kirası, faturalar, yol parası, günde 10 saat 12 saat çalışacaksın, kazandığın parayla da çocuğunu okutmaya çalışacaksın… Dikkat edin çalışmak için yaşıyoruz. Birileri kâr etsin diye çalışıyoruz.
‘BİREYSEL BİR KURTULUŞ OLDUĞUNA İNANMIYORUM, TOPLUMSAL BİR KURTULUŞ YAŞAYACAĞIZ’
Bir demokrasi çabası veriyorsunuz. Lakin siz beraberinde bir bireysiniz. Artık bugün 26 Eylül’de 43 yaşındaki Erkan Baş’ın hayali nedir?
Ben kişisel bir kurtuluş olduğuna inanmıyorum. Toplumsal bir kurtuluş yaşayacağız. Hoş bir ülkemiz olacak, hoş bir dünyamız olacak. Ben o hoş bir dünyaya katkı yapan bir insan olmanın iç huzuruyla… Ben canlı yayında söylemek de ne kadar hakikat bilmiyorum… Ben roman yazmayı hayal ediyorum, becerebilsem. Romana epey değer veriyorum. İnsanı anlamanın ve insanı anlatmanın en hoş yollarından biri olduğunu düşünüyorum. Şu felaketi atlatsın bir memleket.
Esas derdim şu; ben hayatımın en hoş yıllarını… Lisedeydim Tayyip Erdoğan belediye lideri olduğunda, AKP iktidara geldiğinde üniversiteydim, üniversite öğrencisiydim. Bütün hayatımı mahvettiler. Bütün ömrüm bu zorbalıkla çabayla geçti. Artık diyorum ki kızım benim yaşadıklarımı yaşamasın. Geleceğe dertle bakmasın umutla baksın.
En başarılılarımız bile ne yapıyor? Yarış atı üzere bir hayat yaşıyor. Reddedelim bunu, hayat bu biçimde bir şey değil.
‘SADECE SEÇİME GİTMİYORUZ, CUMHURİYETİN İKİNCİ YÜZYILINI TARTIŞIYORUZ’
Bir tarafta Cumhur İttifakı var, bir tarafta Millet İttifakı var siz niye üçüncü bir ittifak kurdunuz?
Esas olarak başta gençler, bayanlar, Kürtler, Aleviler… Lakin başta en genel haliyle söz edelim Türkiye işçileri, Türkiye fakirleri, Türkiye halkları… Şöyle bir tasa arasındaler; bu iktidardan bir an evvel kurtulmak istiyorlar lakin Türkiye’de hakim bir siyaset sistemi var hepimizin bildiği. Bütün partilere sirayet etmiş. Açık konuşalım bir tek adam rejimi tenkit yapmak kolay yaşadık. Evvelden tartışıyorduk. Ne oldu? Türkiye bu hale geldi. Herkes bunun berbat olduğunu biliyor. Fakat örneğin siyasi partilerde de bir tek adam rejimi var. Bütün siyasi partiler için söylüyorum. Örneğin biz bir kişinin iki dudağının içinden çıkan her şeyin kanun bulunmasına itiraz ediyoruz. Değil mi? Lakin bu 6 kişi olunca, 16 kişi olunca kâfi olacak mı?
Amacımız mümkün olduğunca bayağı insanların siyasette özne olacağı bir yeni siyasi anlayışı hayal ettik. Kararların Ankara’da genel merkezlerde değil de, mahalle toplantılarında, kantinlerde insanların tartışarak siyasete müdahil olacağı bir model gerçekleşebilir mi diye tartıştık.
Şimdi diyoruz ki; önümüzdeki yüz yıl tartışılıyor. Cumhuriyet’in ikinci yüz yılı, karşı karşıya olduğumuz bir seçim değil. Biz bu seçimden daha sonra Türkiye’nin önümüzdeki 100 yılının nasıl şekilleneceğini bir daha tartışabileceğimiz bir düzleme gideceğiz. Ve soru şu Türkiye evet son 20 yıldır tarihin en karanlık günlerini yaşıyor. Lakin Türkiye niçin buraya geldi? Diyoruz ki 1920’lerden bu yana baktığımızda halkın gerçek temsilcilerinin siyasette yer bulamadıklarını hükümranlar tarafınca dışarı atıldığını bilir.
Akıllarda kalsın diye söylüyorum; herkes Nazım Hikmetleri, Sabahattin Alileri, Deniz Gezmişleri, Becerikli Çayanları, DİSK’i… Hatırlarız bunların hepsini. Bunlar yaşadıkları periyotta Türkiye siyasetine halktan yana büyük tesirlerde bulunmuştur. Fakat maalesef bizim ülkemizde hükümranlar bir yandan solu tasfiye eder, cezaevlerine atarak halkın sesini kısarak başka yandan da ismini koyalım tarikatlar eliyle cemaatler eliyle bilhassa ABD emperyalizminin yönlendirmesiyle Türkiye’de sağcı iktidarları daima olarak var ettiler.
Mesele şu; biz yalnızca bir seçime gitmiyoruz. Yalnızca AKP ile Erdoğan ile hesaplaşma süreci hayatıyoruz. beraberinde önümüzdeki 100 yılda bu ülke nasıl bir ülke olacak sorusunu soruyoruz. Orada da net bir sonuç var ortada; siz bir ülkenin işçilerini yok sayarsanız bir ülkeyi sağlıklı temellerde inşa edemiyoruz.
‘DOĞRU OLAN, BİRİNCİ CİNSTE ORTAK ADAYIN BELİRLENMESİDİR’
Ortak aday konusundaki tavrınız ne?
Türkiye Emekçi Partisi olarak yanlışsız olanın ortak aday olduğunu düşünüyoruz. Sorum şu; ikinci çeşitte oy verebileceğimiz bir adaya birinci tıpta niye oy vermeyelim? Hakikat olan, birinci tıpta toplumun en geniş bölümünün oyunu alabilecek ortak adayın belirlenmesidir. Geçen seçimden bir tecrübemiz var. Muhalefet fazlaca aday çıkardığında seçim devrinde iktidarla çaba bir kenara bırakılıyor, ikinci tipe kim kalacak ihtarına giriliyor. Güç kaybına yol açıyor, insanların umudunu kıran bir müddetç yaşıyoruz. Buradan yola çıkarak Türkiye Personel Partisi olarak ihtarda bulunuyoruz muhalefete: İkinci cinste oy verebileceğimiz birisine birinci tıpta da oy verebiliriz. Kâfi ki bunu öncesinde konuşalım.
Türkiye Emekçi Partisi olarak yanlışsız olanın ortak aday olduğunu düşündüklerini söyleyen Baş, “İkinci cinste oy verebileceğimiz bir adaya birinci tıpta niye oy vermeyelim? Gerçek olan, birinci tıpta toplumun en geniş kesitinin oyunu alabilecek ortak adayın belirlenmesidir” sözlerini kullandı.
İsmail Küçükkaya’nın soruları ve Erkan Baş’ın verdiği karşılıklar şöyle:
Haftasonu hayli gündemdeydiniz. Cumartesi günü ne yaptınız?
Emek ve Özgürlük İttifakı’nı resmen ilan etmiş olduk. Takip eden kamuoyu biliyor fazlaca uzun müddettir Türkiye’de iki ittifaktan ibaret bir siyaset anlayışı var. Biz ise Türkiye’nin bir an evvel Saray rejimi olarak isimlendirdiğimiz, Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı’nda somutlanan, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi diye adlandırılmak istenen lakin halk içinde aslında ucube sistem diye anılan bu sistemden bir an evvel kurtulmak gerektiğini düşünen lakin mevcut muhalefetle bu hususta kâfi görmeyen, tahminen daha doğrusu aslında kendisine o muhalefet ortasında yer bulamayan milyonlarca insanın beklentisi olarak kıymetlendiriyoruz.
Çok fazla halk toplantısı gerçekleştirdik ve halkla tartıştık. Ne yapmamız gerek diye. Orada bu muhtaçlık kendisini besbelli biçimde hissettiriyordu. Beşerler diyor ki ‘bir an evvel bu ucube sistemden kurtulmamız gerekiyor.’ Lakin bir ekleri var. Bakın; ‘Türkiye, Tayyip Erdoğan’dan, Saray rejiminden kurtulsun’ Bence bu talep bugün yüzde 70’lere ulaşmış durumda. Biz de bu talebin kesimiyiz, bu heyecana ortağız ve bunun gerçekleşmesi için ne gerekiyorsa yapmak gerekir diyoruz.
Fakat bir sorun daha var. ‘Hayal edelim’ de burada başlıyor. Tamam diyelim ki biz Tayyip Erdoğan iktidarına son verdik bu cumhurbaşkanlığı sistemi de ortadan kaldırıldı. bir daha parlamenter sisteme döndük. Lakin en azından diyelim şu 20 yılda bu ülkenin yaşadığı büyük yıkımı telafi etmek üzere bir sıkıntımız var. Bu; devlet içerisinde devletin aslında bir takımlaşma arpalığı haline gelmesinden, yolsuzlukların, hırsızlıkların Türkiye’de epey yaygınlaşmasından başlayarak ancak maalesef toplumsal alanın tümünü de tabir yerindeyse çürütme teşebbüsüydü.
Bu ‘hayal edelim’in de esprisi şu; biliyorsunuz ben üniversitede çalışıyordum. Şükürler olsun bu iktidarın birinci üniversiteden kovduklarından biriyim. Bunu madalya olarak taşımak gerekir. Öğrencilerimle sık sık sohbet ederdim ve bilim tarihi dersim seçmeli bir dersti ve 4. sınıf öğrencileri alırdı.
İlk konusu şuydu; hayaliniz ne? Bütün öğrencilerime bunu sorardım. Zira lakin hayal edersek bir geleceği inşa edebiliriz. İnsan ne kadar büyük hayallere sahipse lakin samimiyse onun için gayret sarf eder.
‘YAŞADIĞIMIZ ŞEY HAYAT DEĞİL, BİRİLERİ KÂR ETSİN DİYE ÇALIŞIYORUZ’
bu biçimde ‘hayal edelim’li bir cümle söyler misiniz?
Umutlarımızın gerçekleştiğini hayal edelim. Bu hayli kritik bir şey; AKP iktidarı açısından baktığımızda birfazlaca tenkit yapıyoruz. Yurttaş aslına bakarsanız bunları yaşıyor. Ben örneğin şundan sıkıldım: İktisat berbat, hayat pahalılığı… aslına bakarsan yaşayan insanlara bunu anlatmaya gerek yok. Lakin buradan kurtulabilecek miyiz? Ne diyorsunuz? Nasıl?
6 buçuk, 7 milyon genç nüfustan bahsediliyor ya. Öğrencilerime o yüzden atıf yaptım. Üniversite 4’üncü sınıf öğrencilerinde, İTÜ öğrencilerinde şununla karşılaşıyordum ben; Hayaliniz ne? İş, eş, otomobil. Buydu. Öğrencilerimle de diyaloğum düzgündü. ‘Ya bu biçimde hayal mi olur çocuklar?’ diyordum. örneğin ben ortaokuldayken Gagarin olmayı hayal ediyordum. Uzaya gitmeyi hayal ediyordum. Hayal söylemiş olduğiniz şey bu biçimdedir bunun için çalışmak lazım.
Bu iktidarın bana sorarsanız yarattığı en büyük yıkım, en süratli telafi edilmesi gereken sorun insanlarımızın hayal kurma gücünü elinden aldı. O kadar gündelik koşturmaca içerisinde uğraşıyoruz ki. Aslında şu biçimde tanım edeyim, biz tahminen de hayatıyoruz. Ömür bu değil. Yaşadığımız şey hayat değil. Mesken kirası, faturalar, yol parası, günde 10 saat 12 saat çalışacaksın, kazandığın parayla da çocuğunu okutmaya çalışacaksın… Dikkat edin çalışmak için yaşıyoruz. Birileri kâr etsin diye çalışıyoruz.
‘BİREYSEL BİR KURTULUŞ OLDUĞUNA İNANMIYORUM, TOPLUMSAL BİR KURTULUŞ YAŞAYACAĞIZ’
Bir demokrasi çabası veriyorsunuz. Lakin siz beraberinde bir bireysiniz. Artık bugün 26 Eylül’de 43 yaşındaki Erkan Baş’ın hayali nedir?
Ben kişisel bir kurtuluş olduğuna inanmıyorum. Toplumsal bir kurtuluş yaşayacağız. Hoş bir ülkemiz olacak, hoş bir dünyamız olacak. Ben o hoş bir dünyaya katkı yapan bir insan olmanın iç huzuruyla… Ben canlı yayında söylemek de ne kadar hakikat bilmiyorum… Ben roman yazmayı hayal ediyorum, becerebilsem. Romana epey değer veriyorum. İnsanı anlamanın ve insanı anlatmanın en hoş yollarından biri olduğunu düşünüyorum. Şu felaketi atlatsın bir memleket.
Esas derdim şu; ben hayatımın en hoş yıllarını… Lisedeydim Tayyip Erdoğan belediye lideri olduğunda, AKP iktidara geldiğinde üniversiteydim, üniversite öğrencisiydim. Bütün hayatımı mahvettiler. Bütün ömrüm bu zorbalıkla çabayla geçti. Artık diyorum ki kızım benim yaşadıklarımı yaşamasın. Geleceğe dertle bakmasın umutla baksın.
En başarılılarımız bile ne yapıyor? Yarış atı üzere bir hayat yaşıyor. Reddedelim bunu, hayat bu biçimde bir şey değil.
‘SADECE SEÇİME GİTMİYORUZ, CUMHURİYETİN İKİNCİ YÜZYILINI TARTIŞIYORUZ’
Bir tarafta Cumhur İttifakı var, bir tarafta Millet İttifakı var siz niye üçüncü bir ittifak kurdunuz?
Esas olarak başta gençler, bayanlar, Kürtler, Aleviler… Lakin başta en genel haliyle söz edelim Türkiye işçileri, Türkiye fakirleri, Türkiye halkları… Şöyle bir tasa arasındaler; bu iktidardan bir an evvel kurtulmak istiyorlar lakin Türkiye’de hakim bir siyaset sistemi var hepimizin bildiği. Bütün partilere sirayet etmiş. Açık konuşalım bir tek adam rejimi tenkit yapmak kolay yaşadık. Evvelden tartışıyorduk. Ne oldu? Türkiye bu hale geldi. Herkes bunun berbat olduğunu biliyor. Fakat örneğin siyasi partilerde de bir tek adam rejimi var. Bütün siyasi partiler için söylüyorum. Örneğin biz bir kişinin iki dudağının içinden çıkan her şeyin kanun bulunmasına itiraz ediyoruz. Değil mi? Lakin bu 6 kişi olunca, 16 kişi olunca kâfi olacak mı?
Amacımız mümkün olduğunca bayağı insanların siyasette özne olacağı bir yeni siyasi anlayışı hayal ettik. Kararların Ankara’da genel merkezlerde değil de, mahalle toplantılarında, kantinlerde insanların tartışarak siyasete müdahil olacağı bir model gerçekleşebilir mi diye tartıştık.
Şimdi diyoruz ki; önümüzdeki yüz yıl tartışılıyor. Cumhuriyet’in ikinci yüz yılı, karşı karşıya olduğumuz bir seçim değil. Biz bu seçimden daha sonra Türkiye’nin önümüzdeki 100 yılının nasıl şekilleneceğini bir daha tartışabileceğimiz bir düzleme gideceğiz. Ve soru şu Türkiye evet son 20 yıldır tarihin en karanlık günlerini yaşıyor. Lakin Türkiye niçin buraya geldi? Diyoruz ki 1920’lerden bu yana baktığımızda halkın gerçek temsilcilerinin siyasette yer bulamadıklarını hükümranlar tarafınca dışarı atıldığını bilir.
Akıllarda kalsın diye söylüyorum; herkes Nazım Hikmetleri, Sabahattin Alileri, Deniz Gezmişleri, Becerikli Çayanları, DİSK’i… Hatırlarız bunların hepsini. Bunlar yaşadıkları periyotta Türkiye siyasetine halktan yana büyük tesirlerde bulunmuştur. Fakat maalesef bizim ülkemizde hükümranlar bir yandan solu tasfiye eder, cezaevlerine atarak halkın sesini kısarak başka yandan da ismini koyalım tarikatlar eliyle cemaatler eliyle bilhassa ABD emperyalizminin yönlendirmesiyle Türkiye’de sağcı iktidarları daima olarak var ettiler.
Mesele şu; biz yalnızca bir seçime gitmiyoruz. Yalnızca AKP ile Erdoğan ile hesaplaşma süreci hayatıyoruz. beraberinde önümüzdeki 100 yılda bu ülke nasıl bir ülke olacak sorusunu soruyoruz. Orada da net bir sonuç var ortada; siz bir ülkenin işçilerini yok sayarsanız bir ülkeyi sağlıklı temellerde inşa edemiyoruz.
‘DOĞRU OLAN, BİRİNCİ CİNSTE ORTAK ADAYIN BELİRLENMESİDİR’
Ortak aday konusundaki tavrınız ne?
Türkiye Emekçi Partisi olarak yanlışsız olanın ortak aday olduğunu düşünüyoruz. Sorum şu; ikinci çeşitte oy verebileceğimiz bir adaya birinci tıpta niye oy vermeyelim? Hakikat olan, birinci tıpta toplumun en geniş bölümünün oyunu alabilecek ortak adayın belirlenmesidir. Geçen seçimden bir tecrübemiz var. Muhalefet fazlaca aday çıkardığında seçim devrinde iktidarla çaba bir kenara bırakılıyor, ikinci tipe kim kalacak ihtarına giriliyor. Güç kaybına yol açıyor, insanların umudunu kıran bir müddetç yaşıyoruz. Buradan yola çıkarak Türkiye Personel Partisi olarak ihtarda bulunuyoruz muhalefete: İkinci cinste oy verebileceğimiz birisine birinci tıpta da oy verebiliriz. Kâfi ki bunu öncesinde konuşalım.