kunteper
Member
Emek Partisi (EMEP) Genel Lideri Ercüment Akdeniz Ankara’da HDP’nin davetiyle yapılan sol, sosyalist parti ve yapıların katıldığı 8’li toplantıyı, katılmayan Sol Parti ve katılmakla birlikte çekincelerini açıklayan TKP’yle görüşmelerini kıymetlendirdi.
Evrensel’den Serpil İlgün’ün sorularını yanıtlayan Akdeniz, “normal olarak sosyalist bir parti olarak Türkiye’nin gerçek kurtuluşunun kapitalist sömürü sisteminin son bulmasıyla gerçekleşeceğini söylüyoruz. Sınıfsız, sömürüsüz bir dünya için çaba ediyoruz. Ancak Türkiye’nin bugünkü karanlık tünelden çıkması için halkın acil talepler etrafında birleşmesine gereksinim var” dedi.
Akdeniz’in açıklamalarından bir kısım şöyleki:
Geçtiğimiz hafta Halkların Demokratik Partisi (HDP) davetiyle sol, sosyalist partiler birinci kere 8 parti ve örgüt olarak bir ortaya geldiler. Yapılan açıklamada, en geniş çaba iştirakini kurmanın yol ve biçimlerinin konuşulmasına devam edileceği bildirildi. EMEP toplantıya nasıl bir mana yüklüyor?
Biz birlik sıkıntısına şu biçimde bakıyoruz: Sandığa gelene kadar evvel bir gayret beraberliği Türkiye’de gereksinim. Demokrasi cephesinin kurulması muhtaçlık. İşçilerin birleşik cephesinin oluşturulması gereksinim. Ve bunların üzerinden yükselen, politik alternatifini de ortaya koyan bir halk ittifakı gereksinim. Bu çerçevede çeşitli teşebbüslerimiz, aylara varan toplantı ve görüşmeler oldu. Bunların bir kısmı siyasal parti ve örgütlerle, bir kısmı da sendikalarla oldu. Yalnızca son iki ayda EMEP Türkiye’nin 40 vilayetinde geniş halk toplantıları örgütledi. Bunlar hem birleşik emek cephesinin örgütlenmesi birebir vakitte halk ittifakı seçeneğinin yaratılması için yürütülen gayretlerdi. Gelinen kademede artık partiler ortası ikili görüşmelerinden çıkarak, Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı haricinde kalan demokratik, ilerici, sosyalist güçlerle bir ortaya gelmek gerekiyor. Bu bakımdan toplantı davetinin evvel kimden geldiğinin pek ehemmiyeti yok. Değerli olan beraberliğin yapan temelde ve genişleyerek ilerlemesidir.
Toplantı, çaba ittifakı mı, seçim ittifakı mı üzerinden de tartışıldı. İkisi birbirini dışlayan kavramlar mı?
Halk ittifakından ne anlamalıyız? İttifak muhtaçlığı, ne seçimleri ne de çabayı dışlayabilir. Gayret ittifakı ile seçim ittifakını iç içe düşünmeli. Ayrıyeten seçim platformunda -ola ki- yan yana gelemeyen güçler uğraş beraberliğini muhafazalı. Zira halkın muhtaçlığı bu.
Yapılan toplantıya gelirsek… “Aynı masada yan yana oturamazlar” denen partiler “Hayır biz yan yana gelebiliyoruz ve Türkiye’nin çıkış yolunu tartışabiliyoruz” iletisini vermiş oldu. ötürüsıyla birinci toplantı başarılıdır. “Halk hareketini ve çabayı bir arada örgütlemek üzere bu toplantıları devam ettiriyoruz” iradesi de değerlidir. Biz EMEP olarak aslına bakarsan başından beri kelamı edilen parti ve örgütlerin (ve daha fazlasının) bir ortada olması gerektiğini lisana getirdik.
Toplantı ittifak üzerinden gündemleşince Sol Parti, “Partimiz bu evrede hangi şartlarda yapılacağı belirli olmayan seçime ait bir ittifak tartışmasına girilmesini hakikat bulmamaktadır” diyerek toplantıya katılmadı. Türkiye Komünist Partisi (TKP) ise toplantıya katılmakla birlikte “HDP’nin başını çektiği demokrasi ittifakının modülü olmak üzere bir gündemimiz yok” dedi. Bu mevzular görüşmede nasıl ele alındı, seçim platformu gündem oldu mu?
Yapılan toplantı seçim platformunun konuşulduğu bir toplantı olmadı. Bizce uğraşın yanında seçim süreci de konuşulabilir, konuşulmalı. Lakin bunları şu anın acil tartışma gündemi olarak görmüyoruz. “Mücadele etrafında bir birlik kuralım” deniyorsa biz el birliğiyle burayı güçlendirmeye uğraş ederiz.
Gündemimizde parlamento seçimi veya milletvekili dağılımını konuşmak hiç olmadı. Halkın beklentisi de bu değil. Tek adamın gitmesi için bir irade var lakin ne geleceği konusunda bir kaygı var. Burada yapılması gereken sokakta, meydanlarda halkın gücüyle bu değişimi göstermek, öte yandan minimum program birliği ile halk seçeneğini oluşturmak. Bizim TKP ve Sol Parti ile aylara varan üçlü toplantılarımızın konusu da buydu. Bu süreç devam edecektir. Sol Parti, 8 parti ve örgütle de buluşabilir, tenkit ve tekliflerini lisana getirebilirdi. Bu mümkün olmadı. Ancak birinci toplantı sonucunda sanırım Sol Partili arkadaşlara bir daha davet yapılacak. TKP’li arkadaşlar prensiplerini, fikirlerini bu çerçevede görüşmede lisana getirdiler. Bize göre bu diyalog ortamı yapan temelde devam etmeli.
8 partinin katıldığı görüşmede alınan, iştirakin genişletilerek görüşmelerin sürdürülmesi sonucu TKP ve Sol Parti ile yaptığınız görüşmeleri nasıl etkileyecek? Ve üçlü görüşme nasıl ilerliyor, geçen müddette bir mutabakata varılamamasının sebebi ne?
Biz EMEP olarak sosyalist partilerden menkul bir ittifak anlayışını dar görüyoruz ve bu biçimdesi bir güç birliğinin halk ittifakının yerine konamayacağını söylüyoruz. Bu mevzuda tartışmalarımız devam ediyor. Gelinen basamakta gayret birliğini daha epeyce öne çıkaralım dedik. EMEP, TKP ve Sol Parti üç büyük kentte halkın geçim meseleleriyle ilgili ortak aksiyonlar yapacak. Toplantılarımız da bu ortada devam edecek.
Sekiz parti ve örgütün gayret beraberliği ise 8 Mart, Newroz, 1 Mayıslar bile düşünüldüğünde yeni bir imkan. Partiler olağan olarak kendilerini emek ve meslek örgütlerinin yerine koymamalı, bu süreci bir arada örgütlemeli.
Halk seçeneğinin motor gücünü personel ve işçilerin oluşturacağını vurguluyorsunuz. Bu bağlamda EMEP olarak sendika ve meslek örgütleriyle yaptığınız görüşmeler nasıl ilerliyor? Bu cephedeki eğilimler neler?
Sendikalar ve meslek örgütleriyle merkezi ya da mahallî seviyede görüşmeler yapıyoruz. Gördüğümüz şey şudur; mesela sıhhat işçilerinin sendika farkını da ortadan kaldırarak işyerlerine dayanan kuvvetli hareketler yapması dikkat çekmiştir. Lakin sıhhat işçileri, metal çalışanları, kamu işçileri ve öbür iş kollarından işçilerin gayreti birleşik bir karakterde değil. Yakın geçmişte, mesela Emek Platformu epeyce daha tesirli hareket edebiliyordu. O denli ki birfazlaca hükümet personel şovlarıyla gitti. Bugün emekçi ve halk hareketi daha geri seviyede. Halk İttifakı yolunda çabamız birleşik bir emek hareketinin oluşması istikametinde.
İkinci olarak, mesela sendikalar şu biçimde bir eğilim arasındaler; “Üzerimize epeyce geliniyor, üye kaybediyoruz, güç toparlanıyoruz, bir de siyaset yapmaya kalkarsak dağılabiliriz, o yüzden biz ekonomik alanda gayret yürüteceğiz. Emek ve demokrasi güçlerinin ayağını oluşturan siyasi partiler 3’üncü seçeneği kursunlar biz daha sonra destekleyelim!” Bu gerçek bir yaklaşım değil. Zira tek bir fabrika ya da iş kolunun kendi başına kurtuluş sağlaması mümkün değil. Grev hakkının ihlalinden sendikal barajlara, laiklik sıkıntısından Kürt sıkıntısına, ekonomik siyasetlerden Türkiye’nin dış siyasetine kadar her sorun iç içe geçmiş durumda. ötürüsıyla işçi örgütleri, sendikalar siyasetin merkezine gelmek, siyaset yapmak zorundalar. Dört yılda bir oy vermeye indirgenmiş burjuva seçim anlayışı Türkiye’nin çıkışını sunamaz. Sendikalar ve meslek örgütleriyle buluşurken ya da personel toplantılarında bu mevzuyu tartışıyoruz.
Seçim sathı mailine girildiğinden çabucak her bahis seçim ekseninde tartışılıyor. Bilhassa cumhurbaşkanlığı seçiminde kim nasıl hal alacak soruları gündemde tutuluyor, anketler yayımlanıyor, olası adaylar zikrediliyor. “Erdoğan kesinlikle gitmeli” diyen herkes Millet İttifakı adayını desteklemeye çağrılıyor. Tartışmaları nasıl izliyorsunuz ve Emek Partisinin hali ne olacak?
Tek adam idaresi dediğimiz şey bir bireyden ibaret bir şey değil. Gerisinde kuvvetli sermaye kümeleri ve klikleri var, devlet ve medya gücü de elinde. ötürüsıyla birleşik ve demokratik bir halk hareketi olmadan sandığın da seçimin de teminatı olmaz. Bunu gözden kaçırmamalı.
Bizim için başkanlık seçimi, referandum niteliğinde olur. A şahsı, B bireyi, A partisi, B partisi olmasından öte, tek adam rejiminin gitmesini isteyenlerle kalmasını isteyenlerin seçimine dönüşür. Şayet birinci cinste emek, demokrasi, özgürlük güçleri bir ortaya gelir ve kuvvetli bir seçenek ortaya çıkarsa daima bir arada bir aday gösterebiliriz. Fakat o denli bir kombinasyon çıkar ki birinci tıp referandum niteliği kazanır, bu biçimde aday gösterilmeyebilir. Yani kombinasyon, birinci seçimde bitecekmiş üzere tezahür eder ve iki adayla karşımıza çıkarsa, burada işi zora sokacak bir atak ortasında olmayız.
SÖYLEŞİNİN TAMAMI
Evrensel’den Serpil İlgün’ün sorularını yanıtlayan Akdeniz, “normal olarak sosyalist bir parti olarak Türkiye’nin gerçek kurtuluşunun kapitalist sömürü sisteminin son bulmasıyla gerçekleşeceğini söylüyoruz. Sınıfsız, sömürüsüz bir dünya için çaba ediyoruz. Ancak Türkiye’nin bugünkü karanlık tünelden çıkması için halkın acil talepler etrafında birleşmesine gereksinim var” dedi.
Akdeniz’in açıklamalarından bir kısım şöyleki:
Geçtiğimiz hafta Halkların Demokratik Partisi (HDP) davetiyle sol, sosyalist partiler birinci kere 8 parti ve örgüt olarak bir ortaya geldiler. Yapılan açıklamada, en geniş çaba iştirakini kurmanın yol ve biçimlerinin konuşulmasına devam edileceği bildirildi. EMEP toplantıya nasıl bir mana yüklüyor?
Biz birlik sıkıntısına şu biçimde bakıyoruz: Sandığa gelene kadar evvel bir gayret beraberliği Türkiye’de gereksinim. Demokrasi cephesinin kurulması muhtaçlık. İşçilerin birleşik cephesinin oluşturulması gereksinim. Ve bunların üzerinden yükselen, politik alternatifini de ortaya koyan bir halk ittifakı gereksinim. Bu çerçevede çeşitli teşebbüslerimiz, aylara varan toplantı ve görüşmeler oldu. Bunların bir kısmı siyasal parti ve örgütlerle, bir kısmı da sendikalarla oldu. Yalnızca son iki ayda EMEP Türkiye’nin 40 vilayetinde geniş halk toplantıları örgütledi. Bunlar hem birleşik emek cephesinin örgütlenmesi birebir vakitte halk ittifakı seçeneğinin yaratılması için yürütülen gayretlerdi. Gelinen kademede artık partiler ortası ikili görüşmelerinden çıkarak, Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı haricinde kalan demokratik, ilerici, sosyalist güçlerle bir ortaya gelmek gerekiyor. Bu bakımdan toplantı davetinin evvel kimden geldiğinin pek ehemmiyeti yok. Değerli olan beraberliğin yapan temelde ve genişleyerek ilerlemesidir.
Toplantı, çaba ittifakı mı, seçim ittifakı mı üzerinden de tartışıldı. İkisi birbirini dışlayan kavramlar mı?
Halk ittifakından ne anlamalıyız? İttifak muhtaçlığı, ne seçimleri ne de çabayı dışlayabilir. Gayret ittifakı ile seçim ittifakını iç içe düşünmeli. Ayrıyeten seçim platformunda -ola ki- yan yana gelemeyen güçler uğraş beraberliğini muhafazalı. Zira halkın muhtaçlığı bu.
Yapılan toplantıya gelirsek… “Aynı masada yan yana oturamazlar” denen partiler “Hayır biz yan yana gelebiliyoruz ve Türkiye’nin çıkış yolunu tartışabiliyoruz” iletisini vermiş oldu. ötürüsıyla birinci toplantı başarılıdır. “Halk hareketini ve çabayı bir arada örgütlemek üzere bu toplantıları devam ettiriyoruz” iradesi de değerlidir. Biz EMEP olarak aslına bakarsan başından beri kelamı edilen parti ve örgütlerin (ve daha fazlasının) bir ortada olması gerektiğini lisana getirdik.
Toplantı ittifak üzerinden gündemleşince Sol Parti, “Partimiz bu evrede hangi şartlarda yapılacağı belirli olmayan seçime ait bir ittifak tartışmasına girilmesini hakikat bulmamaktadır” diyerek toplantıya katılmadı. Türkiye Komünist Partisi (TKP) ise toplantıya katılmakla birlikte “HDP’nin başını çektiği demokrasi ittifakının modülü olmak üzere bir gündemimiz yok” dedi. Bu mevzular görüşmede nasıl ele alındı, seçim platformu gündem oldu mu?
Yapılan toplantı seçim platformunun konuşulduğu bir toplantı olmadı. Bizce uğraşın yanında seçim süreci de konuşulabilir, konuşulmalı. Lakin bunları şu anın acil tartışma gündemi olarak görmüyoruz. “Mücadele etrafında bir birlik kuralım” deniyorsa biz el birliğiyle burayı güçlendirmeye uğraş ederiz.
Gündemimizde parlamento seçimi veya milletvekili dağılımını konuşmak hiç olmadı. Halkın beklentisi de bu değil. Tek adamın gitmesi için bir irade var lakin ne geleceği konusunda bir kaygı var. Burada yapılması gereken sokakta, meydanlarda halkın gücüyle bu değişimi göstermek, öte yandan minimum program birliği ile halk seçeneğini oluşturmak. Bizim TKP ve Sol Parti ile aylara varan üçlü toplantılarımızın konusu da buydu. Bu süreç devam edecektir. Sol Parti, 8 parti ve örgütle de buluşabilir, tenkit ve tekliflerini lisana getirebilirdi. Bu mümkün olmadı. Ancak birinci toplantı sonucunda sanırım Sol Partili arkadaşlara bir daha davet yapılacak. TKP’li arkadaşlar prensiplerini, fikirlerini bu çerçevede görüşmede lisana getirdiler. Bize göre bu diyalog ortamı yapan temelde devam etmeli.
8 partinin katıldığı görüşmede alınan, iştirakin genişletilerek görüşmelerin sürdürülmesi sonucu TKP ve Sol Parti ile yaptığınız görüşmeleri nasıl etkileyecek? Ve üçlü görüşme nasıl ilerliyor, geçen müddette bir mutabakata varılamamasının sebebi ne?
Biz EMEP olarak sosyalist partilerden menkul bir ittifak anlayışını dar görüyoruz ve bu biçimdesi bir güç birliğinin halk ittifakının yerine konamayacağını söylüyoruz. Bu mevzuda tartışmalarımız devam ediyor. Gelinen basamakta gayret birliğini daha epeyce öne çıkaralım dedik. EMEP, TKP ve Sol Parti üç büyük kentte halkın geçim meseleleriyle ilgili ortak aksiyonlar yapacak. Toplantılarımız da bu ortada devam edecek.
Sekiz parti ve örgütün gayret beraberliği ise 8 Mart, Newroz, 1 Mayıslar bile düşünüldüğünde yeni bir imkan. Partiler olağan olarak kendilerini emek ve meslek örgütlerinin yerine koymamalı, bu süreci bir arada örgütlemeli.
Halk seçeneğinin motor gücünü personel ve işçilerin oluşturacağını vurguluyorsunuz. Bu bağlamda EMEP olarak sendika ve meslek örgütleriyle yaptığınız görüşmeler nasıl ilerliyor? Bu cephedeki eğilimler neler?
Sendikalar ve meslek örgütleriyle merkezi ya da mahallî seviyede görüşmeler yapıyoruz. Gördüğümüz şey şudur; mesela sıhhat işçilerinin sendika farkını da ortadan kaldırarak işyerlerine dayanan kuvvetli hareketler yapması dikkat çekmiştir. Lakin sıhhat işçileri, metal çalışanları, kamu işçileri ve öbür iş kollarından işçilerin gayreti birleşik bir karakterde değil. Yakın geçmişte, mesela Emek Platformu epeyce daha tesirli hareket edebiliyordu. O denli ki birfazlaca hükümet personel şovlarıyla gitti. Bugün emekçi ve halk hareketi daha geri seviyede. Halk İttifakı yolunda çabamız birleşik bir emek hareketinin oluşması istikametinde.
İkinci olarak, mesela sendikalar şu biçimde bir eğilim arasındaler; “Üzerimize epeyce geliniyor, üye kaybediyoruz, güç toparlanıyoruz, bir de siyaset yapmaya kalkarsak dağılabiliriz, o yüzden biz ekonomik alanda gayret yürüteceğiz. Emek ve demokrasi güçlerinin ayağını oluşturan siyasi partiler 3’üncü seçeneği kursunlar biz daha sonra destekleyelim!” Bu gerçek bir yaklaşım değil. Zira tek bir fabrika ya da iş kolunun kendi başına kurtuluş sağlaması mümkün değil. Grev hakkının ihlalinden sendikal barajlara, laiklik sıkıntısından Kürt sıkıntısına, ekonomik siyasetlerden Türkiye’nin dış siyasetine kadar her sorun iç içe geçmiş durumda. ötürüsıyla işçi örgütleri, sendikalar siyasetin merkezine gelmek, siyaset yapmak zorundalar. Dört yılda bir oy vermeye indirgenmiş burjuva seçim anlayışı Türkiye’nin çıkışını sunamaz. Sendikalar ve meslek örgütleriyle buluşurken ya da personel toplantılarında bu mevzuyu tartışıyoruz.
Seçim sathı mailine girildiğinden çabucak her bahis seçim ekseninde tartışılıyor. Bilhassa cumhurbaşkanlığı seçiminde kim nasıl hal alacak soruları gündemde tutuluyor, anketler yayımlanıyor, olası adaylar zikrediliyor. “Erdoğan kesinlikle gitmeli” diyen herkes Millet İttifakı adayını desteklemeye çağrılıyor. Tartışmaları nasıl izliyorsunuz ve Emek Partisinin hali ne olacak?
Tek adam idaresi dediğimiz şey bir bireyden ibaret bir şey değil. Gerisinde kuvvetli sermaye kümeleri ve klikleri var, devlet ve medya gücü de elinde. ötürüsıyla birleşik ve demokratik bir halk hareketi olmadan sandığın da seçimin de teminatı olmaz. Bunu gözden kaçırmamalı.
Bizim için başkanlık seçimi, referandum niteliğinde olur. A şahsı, B bireyi, A partisi, B partisi olmasından öte, tek adam rejiminin gitmesini isteyenlerle kalmasını isteyenlerin seçimine dönüşür. Şayet birinci cinste emek, demokrasi, özgürlük güçleri bir ortaya gelir ve kuvvetli bir seçenek ortaya çıkarsa daima bir arada bir aday gösterebiliriz. Fakat o denli bir kombinasyon çıkar ki birinci tıp referandum niteliği kazanır, bu biçimde aday gösterilmeyebilir. Yani kombinasyon, birinci seçimde bitecekmiş üzere tezahür eder ve iki adayla karşımıza çıkarsa, burada işi zora sokacak bir atak ortasında olmayız.
SÖYLEŞİNİN TAMAMI