kunteper
Member
AK Parti Genel Lider Danışmanı ve Yeni Şafak gazetesi müellifi Yasin Aktay, Kürtçe eğitim için medreseleri işaret etti. Aktay, “Medreselerin sivilliği avantaj mı sorun mu?” başlıklı yazısında “Tamamen sivil inisiyatiflerle ortaya çıkan, gelişen ve çeşitlenen medreseler bilhassa Cumhuriyet tarihinde yeraltına çekilerek tektipleştirici kültürel hegemonyaya karşı önemli bir direniş sınırı kurdular” tabirini kullandı.
Medreseleri Kürtçe eğitim için pratik model olarak tanımlayan Aktay, yazısını şu biçimde sürdürdü:
“Özellikle Doğu’daki medreselerin Tevhid-i Tedrisat’ın dini eğitim üstündeki baskısına ilaveten Kürtçe eğitim yasağına karşı da direnen bir boyutu vardır. bu biçimdece pekâlâ Kürtçe eğitimin mümkün olabildiğini gösteren kurumsal pratiği, medreselerle halk içinde epey manalı bir organik münasebetin izlenebileceği somut bir model oluşturmuştur.
Cumhuriyet tarihi boyunca bu model başlarda büsbütün yok edilmeye, bastırılmaya çalışılmışken, ellilerden daha sonra da sosyolojik varlığı takdir edilse de resmen görmezden gelinmiş. Bunlardan yaralanma yoluna gidilmemiştir. Birinci sefer geçtiğimiz 10-12 yıl ortasında Diyanet “mele”lere belirli kıstaslar dahilinde takım tahsis ederek, bu modelin kendisini daha rahat şartlarda bir daha üretebileceği bir ortam oluşturmuştur. bu biçimdece medreselerin genel-geçer müfredatı ve eğitim pratikleri bir bakıma resmen tanınmış oldu.
Lakin burada imam-hatip ve ilahiyat fakültelerinin eğitim müfredatları ve pratikleri içinde bir ahenk sağlama gereksinimi da daima orta yerde durmuştur. Öğrenci kabul sistemi, hocaların yeterlilikleri, akreditasyonları vs. zannedildiği kadar kolay olmaz. Zira sivil olarak yürütülen ve hala resmi bir kabulü ve standardı olmayan sistemin topyekûn eklemlenmesi sıkıntı. Resmiyet herkese açık, şeffaf, denetlenebilir ve aşikâr bir kalite garantisi ister. Sivil toplumla organik münasebette bu garanti şahsen halkın takdiri ile olur lakin devlet kabulünde bunun kurallara, kriterlere bağlanması zorunludur.”
YAZININ TAMAMI
Medreseleri Kürtçe eğitim için pratik model olarak tanımlayan Aktay, yazısını şu biçimde sürdürdü:
“Özellikle Doğu’daki medreselerin Tevhid-i Tedrisat’ın dini eğitim üstündeki baskısına ilaveten Kürtçe eğitim yasağına karşı da direnen bir boyutu vardır. bu biçimdece pekâlâ Kürtçe eğitimin mümkün olabildiğini gösteren kurumsal pratiği, medreselerle halk içinde epey manalı bir organik münasebetin izlenebileceği somut bir model oluşturmuştur.
Cumhuriyet tarihi boyunca bu model başlarda büsbütün yok edilmeye, bastırılmaya çalışılmışken, ellilerden daha sonra da sosyolojik varlığı takdir edilse de resmen görmezden gelinmiş. Bunlardan yaralanma yoluna gidilmemiştir. Birinci sefer geçtiğimiz 10-12 yıl ortasında Diyanet “mele”lere belirli kıstaslar dahilinde takım tahsis ederek, bu modelin kendisini daha rahat şartlarda bir daha üretebileceği bir ortam oluşturmuştur. bu biçimdece medreselerin genel-geçer müfredatı ve eğitim pratikleri bir bakıma resmen tanınmış oldu.
Lakin burada imam-hatip ve ilahiyat fakültelerinin eğitim müfredatları ve pratikleri içinde bir ahenk sağlama gereksinimi da daima orta yerde durmuştur. Öğrenci kabul sistemi, hocaların yeterlilikleri, akreditasyonları vs. zannedildiği kadar kolay olmaz. Zira sivil olarak yürütülen ve hala resmi bir kabulü ve standardı olmayan sistemin topyekûn eklemlenmesi sıkıntı. Resmiyet herkese açık, şeffaf, denetlenebilir ve aşikâr bir kalite garantisi ister. Sivil toplumla organik münasebette bu garanti şahsen halkın takdiri ile olur lakin devlet kabulünde bunun kurallara, kriterlere bağlanması zorunludur.”
YAZININ TAMAMI