celikci
New member
Büyüyen küresel krizlerin ortasında kuzeye doğru ilerleyen tarihi göçmen dalgasının bir parçası olarak, son iki yılda yüz binlerce Venezuelalı ABD sınırına ulaştı.
Ancak Venezuela yaklaşık on yıldır ekonomik ve insani bir krizin ortasında bulunuyor.
Neden bu kadar çok insan şimdi ABD’ye seyahat ediyor?
Geçen yıl Amerika Birleşik Devletleri’ne giden yüzlerce Venezuelalıyla röportaj yaptık. Kısa cevap, insanların uzun yıllar süren ekonomik mücadeleden sonra bitkin düştüğü ve durumu değiştirmeyi amaçlayan küresel politikaların onları evde tutmayı başaramadığıdır.
Aynı zamanda, sosyal medya Amerika Birleşik Devletleri’ne giden rotayı popüler hale getirirken, insanların yerini değiştiren gelişen bir işletme, yolculuk başlamadan hemen önce göçün hızını artırdı – hatta Birleşmiş Milletler’in kayıtlarına göre yol boyunca ölen çok sayıda insan var. kuzeyde.
Venezuela bir zamanlar Latin Amerika’nın en zengin ülkelerinden biriydi. Ekonomisi, prestijli üniversiteleri, saygın bir kamu sağlık sistemini ve gelişen bir orta sınıfı destekleyen geniş petrol rezervlerinden (dünyadaki kanıtlanmış en büyük rezervler) elde edilen kârlara dayanıyordu.
Ancak ekonomi, 2010’ların ortalarında sosyalist idealleri öne süren ve şu anda Başkan Nicolás Maduro’nun liderliğindeki otoriter hükümetin petrol sektörünü yanlış yönetmesiyle çöktü. ABD’nin 2019’da uyguladığı sert yaptırımlar durumu daha da kötüleştirdi.
Venezuelalılar yıllardır çocuklarını yetersiz ücretlerle beslemek için mücadele ediyor, aile üyelerinin önlenebilir hastalıklardan ölmesini izliyor ve hastaneye ya da markete gidebilmek için saatlerce benzin kuyruğunda bekliyorlar.
Son yıllarda para akışı büyük ölçüde zenginlerin ve iyi bağlantıları olanların cebine girdi.
Venezuela Mali Gözlemevi’nin kar amacı gütmeyen kuruluşuna göre, bir devlet okulu öğretmeninin veya hemşiresinin ortalama maaşı ayda yaklaşık 3 dolar, bir özel sektör çalışanının ortalama maaşı 160 dolar ve dört kişilik bir aileyi beslemenin aylık maliyeti 372 dolar. .
Artık pek çok ebeveyn, krizden başka hiçbir şey deneyimlememiş çocuklarını yetiştiriyor ve sadece masaya yemek koymak için Herkül’ün çabasını gösteriyor.
Konuşmalarımızda birçok Venezüellalı, ailelerine bir tür sığınak bulmak için büyük riskler almaya hazır olduklarını söyledi.
42 yaşındaki Williams Añez beş çocuğu hakkında şunları söyledi: “Her geçen gün yaşlanıyorum ve onlara hâlâ hiçbir şey sağlayamadım.” Bay Maduro’nun partisinin eski bir destekçisi olan Bay Añez, Amerika Birleşik Devletleri’ne giden Venezuelalıların buluşma noktası haline gelen kuzey Kolombiya’daki bir kasabadan konuştu.
Venezuelalılar neden ABD’ye gidiyor? Neden başka bir yere gitmiyoruz?
Krizin ilk günlerinde milyonlarca Venezuelalı Güney Amerika’daki diğer ülkelere göç etti. Venezuela’nın komşusu Kolombiya, iki milyondan fazla insanla bu göçün en büyük acısını yaşadı.
Kolombiya, ABD’nin desteğiyle Venezüellalıları Güney Amerika’da tutmak için cömert bir vize programı teklif etti. Ancak Kolombiya’da ücretler çok düşük. Örneğin Bay Añez, şeker kamışı keserek günde sadece 5 dolar kazandığı Kolombiya’ya göç etti.
Peru ve Ekvador, yeni bir yuva arayan Venezüellalılar için diğer popüler ülkelerdi. Ancak her ikisi de benzer ücret sorunları yaşıyor. Ekvador şu anda artan uyuşturucu kaçakçılığı şiddetiyle ve küçük işletme sahiplerine şantaj yapan adi suçlularla mücadele ediyor.
Güney Amerika’da güvenli ve istikrarlı bir yaşam kuramayan birçok Venezuelalı, ABD’ye taşınmaya devam ediyor.
Venezuela’da hayat iyileşmiyor mu?
Tam olarak değil.
Ekonomik krizin ilk günlerinde yaygın kıtlık nedeniyle hemen hemen tüm Venezuelalılar için günlük ihtiyaç maddelerini bulmak zordu. Günümüzde gıda ve ilaç daha kolay bulunabiliyor ancak bunlar çoğu vatandaş için çok pahalı.
Son derece seçkin bir grup insan için Venezuela’da yaşam daha iyi hale geldi.
Herkes için, yatırımlar kurudukça devlet okulları yağmalanırken, öğretmenlerin düşük ücretlere yönelik grevi eğitimcilerin sokaklara çıkmasına ve öğrencilerin sınıflardan zorla çıkarılmasına yol açtı.
Sağlık durumu dramatik. Kamu hastaneleri temel hizmetlerden yoksundur ve kapasiteleri yetersizdir. Özel bir kliniğe girmek için hastaların bazen 1.000 $’a kadar ön ödeme yapması ve ardından tedavinin her günü için benzer bir ücret ödemesi gerekiyor. Eskiden orta sınıf aileler artık GoFundMe gibi sitelere yöneliyor ve yaşamı tehdit eden kanserleri ve diğer hastalıkları tedavi etmek için para dilenmek zorunda kalıyorlar.
Aynı zamanda, ülkenin bozulan altyapısı nedeniyle krizin ilk günlerine damgasını vuran elektrik ve benzin kesintileri de devam ediyor.
Başkent Caracas’ta geçtiğimiz yıl neredeyse her gün elektrik kesintileri yaşanırken, sübvansiyonlu benzin hatları altı saate kadar dayanıyor. Başkent dışında durum daha da kötü.
Karakas’ın bir banliyösünde hemşire olan 44 yaşındaki Alicia Anderson, bir devlet hastanesinde ayda yaklaşık 5 dolar kazandığını, ayrıca iki aylık ikramiye kazandığını söyledi – yiyecek için 40 dolar ve 30 dolar. Bay Maduro bunu ” ülkenin kötü gidişatıyla mücadele etme girişimi” olarak açıkladı Ekonomik kriz.
Evdeki hastalara bakarak, evinin dışında yiyecek satarak ve bir sosyal kredi planına katılarak geçimini sağlıyor.
Bayan Anderson, suyun haftada bir kez geldiğini ve o günlerde ailenin gelecek için biriktirdikleri her kovayı doldurduğunu söyledi.
ABD gezisi neye benziyor?
Vize düzenlemeleri nedeniyle birçok Venezuelalı kolaylıkla uçamıyor.
Bunun yerine, Karakas’tan veya diğer menşe yerlerinden yürüyerek ve otobüs, tren ve araba ile ABD’nin güney sınırına kadar zorlu bir karayolu rotasını kullanıyorlar.
En tehlikeli etaplardan biri Güney ve Kuzey Amerika’yı birbirine bağlayan Darién Gap adlı ormandır.
Geçmişte orman doğal bir bariyer görevi görerek kuzeye göçü zorlaştırıyordu. Ancak 2021’de evlerindeki kaostan kaçan Haitililer çok sayıda ormanı geçmeye başladı. Geçen yıl Venezüellalılar onları geride bıraktı.
Panama’daki yetkililere göre, Darién’i geçen en büyük grup Venezüellalılar olurken, onları Ekvadorlular ve Çin, Hindistan ve Afganistan dahil diğer birçok ülkeden gelen insanlar izliyor.
Venezuela hükümeti hâlâ evde olan insanlara nasıl davranıyor?
Yaklaşık on yıldır insan hakları aktivistleri, devlet yetkilileri tarafından işkence, zorla kaybetme, keyfi gözaltı ve cinsel şiddete ilişkin ayrıntılı iddiaları belgeledi.
Karakas merkezli kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Foro Penal’e göre, Bay Maduro’nun iktidara gelmesinden sonraki yıl olan 2014’ten bu yana 15.700’den fazla kişi siyasi nedenlerle gözaltına alındı. Örgütün Mart ayı raporunda en az 283 siyasi mahkumun gözaltında tutulduğu tahmin ediliyor.
Yıllardır tutuklu bulunanlar, kendilerine zalimce ve aşağılayıcı muamele yapıldığını, yasal savunmaya sınırlı erişimlerinin olduğunu ve çoğu zaman çok az ya da uydurma delille gözaltına alındıklarını söylüyor. Serbest bırakılan mağdurlar adaleti beklemek yerine sıklıkla kaçmayı tercih ediyor ve bu da ABD’ye göçü artırıyor.
ABD Venezuela’nın çöküşünde nasıl bir rol oynuyor?
ABD, Bay Maduro’yu son başkanlık seçimlerinde yolsuzluk yapmakla suçladıktan sonra 2019 yılında petrol ithalatı yasağı da dahil olmak üzere Venezuela’ya yönelik ekonomik yaptırımlarını sıkılaştırdı. Amaç onu iktidardan uzaklaştırmaktı.
Uzmanlar, yaptırımların ülkenin petrol endüstrisini engellediği konusunda hemfikir. Ancak ekonomik çöküşün ne ölçüde Venezüella hükümetinin yolsuzluk ve kötü yönetiminden kaynaklandığı konusunda hemfikir değiller.
Uluslararası Kriz Grubu’nun kıdemli danışmanlarından Mariano de Alba, “Bu yaptırımların hâlâ yürürlükte olması Venezuela ekonomisinin toparlanmasının önünde büyük bir engel oluşturuyor” dedi. “Tek faktör bu değil.”
Ekonomi ve Politika Araştırma Merkezi’nde kıdemli araştırmacı olan Francisco Rodríguez, yaptırımların ve diğer dış politika önlemlerinin 2012’den bu yana ülkenin ekonomik gerilemesinde merkezi bir rol oynadığını ve göçte önemli bir faktör olduğunu bulduğunu söyledi.
Rodríguez, “Yaptırımlar olmasaydı Venezuela hâlâ büyük bir ekonomik krize maruz kalacaktı” dedi. “Ama gördüklerimizin ölçeğine yakın değil.”
Venezuela’da durum değişecek mi?
Gelecek yıl başkanlık seçimi yapılması planlanıyor. Ancak birçok uluslararası gözlemci, özellikle Maduro hükümetinin önde gelen muhalefet adaylarını diskalifiye etmesi nedeniyle seçimlerin özgür ve adil olacağı konusunda şüpheci.
Eski bir milletvekili olan María Corina Machado, şu anda 2024’te Bay Maduro’ya meydan okumayı ümit eden en popüler aday. Ancak diskalifiye edilenler arasında yer alması nedeniyle nasıl katılacağı belli değil.
Karakas’ın güneyindeki Guárico eyaletinde yakın zamanda düzenlenen Machado kampanya mitinginde seyirciler arasında Josefina Romance adında bir öğretmen de vardı.
Yeni bir başkanla Bayan Romance, “Yeniden inşa etmeye başlayacağız” dedi.
“Ülkeyi terk eden özel şirketlerin geri döneceğini ve çocuklarımın geri dönebilmesi için iş kaynaklarının bulunacağını ümit edeceğiz.”
Genevieve Glatsky Bogota, Kolombiya’dan katkıda bulunan raporlar Bianca Padro Ocasio Lima, Peru’dan.
Ancak Venezuela yaklaşık on yıldır ekonomik ve insani bir krizin ortasında bulunuyor.
Neden bu kadar çok insan şimdi ABD’ye seyahat ediyor?
Geçen yıl Amerika Birleşik Devletleri’ne giden yüzlerce Venezuelalıyla röportaj yaptık. Kısa cevap, insanların uzun yıllar süren ekonomik mücadeleden sonra bitkin düştüğü ve durumu değiştirmeyi amaçlayan küresel politikaların onları evde tutmayı başaramadığıdır.
Aynı zamanda, sosyal medya Amerika Birleşik Devletleri’ne giden rotayı popüler hale getirirken, insanların yerini değiştiren gelişen bir işletme, yolculuk başlamadan hemen önce göçün hızını artırdı – hatta Birleşmiş Milletler’in kayıtlarına göre yol boyunca ölen çok sayıda insan var. kuzeyde.
Venezuela bir zamanlar Latin Amerika’nın en zengin ülkelerinden biriydi. Ekonomisi, prestijli üniversiteleri, saygın bir kamu sağlık sistemini ve gelişen bir orta sınıfı destekleyen geniş petrol rezervlerinden (dünyadaki kanıtlanmış en büyük rezervler) elde edilen kârlara dayanıyordu.
Ancak ekonomi, 2010’ların ortalarında sosyalist idealleri öne süren ve şu anda Başkan Nicolás Maduro’nun liderliğindeki otoriter hükümetin petrol sektörünü yanlış yönetmesiyle çöktü. ABD’nin 2019’da uyguladığı sert yaptırımlar durumu daha da kötüleştirdi.
Venezuelalılar yıllardır çocuklarını yetersiz ücretlerle beslemek için mücadele ediyor, aile üyelerinin önlenebilir hastalıklardan ölmesini izliyor ve hastaneye ya da markete gidebilmek için saatlerce benzin kuyruğunda bekliyorlar.
Son yıllarda para akışı büyük ölçüde zenginlerin ve iyi bağlantıları olanların cebine girdi.
Venezuela Mali Gözlemevi’nin kar amacı gütmeyen kuruluşuna göre, bir devlet okulu öğretmeninin veya hemşiresinin ortalama maaşı ayda yaklaşık 3 dolar, bir özel sektör çalışanının ortalama maaşı 160 dolar ve dört kişilik bir aileyi beslemenin aylık maliyeti 372 dolar. .
Artık pek çok ebeveyn, krizden başka hiçbir şey deneyimlememiş çocuklarını yetiştiriyor ve sadece masaya yemek koymak için Herkül’ün çabasını gösteriyor.
Konuşmalarımızda birçok Venezüellalı, ailelerine bir tür sığınak bulmak için büyük riskler almaya hazır olduklarını söyledi.
42 yaşındaki Williams Añez beş çocuğu hakkında şunları söyledi: “Her geçen gün yaşlanıyorum ve onlara hâlâ hiçbir şey sağlayamadım.” Bay Maduro’nun partisinin eski bir destekçisi olan Bay Añez, Amerika Birleşik Devletleri’ne giden Venezuelalıların buluşma noktası haline gelen kuzey Kolombiya’daki bir kasabadan konuştu.
Venezuelalılar neden ABD’ye gidiyor? Neden başka bir yere gitmiyoruz?
Krizin ilk günlerinde milyonlarca Venezuelalı Güney Amerika’daki diğer ülkelere göç etti. Venezuela’nın komşusu Kolombiya, iki milyondan fazla insanla bu göçün en büyük acısını yaşadı.
Kolombiya, ABD’nin desteğiyle Venezüellalıları Güney Amerika’da tutmak için cömert bir vize programı teklif etti. Ancak Kolombiya’da ücretler çok düşük. Örneğin Bay Añez, şeker kamışı keserek günde sadece 5 dolar kazandığı Kolombiya’ya göç etti.
Peru ve Ekvador, yeni bir yuva arayan Venezüellalılar için diğer popüler ülkelerdi. Ancak her ikisi de benzer ücret sorunları yaşıyor. Ekvador şu anda artan uyuşturucu kaçakçılığı şiddetiyle ve küçük işletme sahiplerine şantaj yapan adi suçlularla mücadele ediyor.
Güney Amerika’da güvenli ve istikrarlı bir yaşam kuramayan birçok Venezuelalı, ABD’ye taşınmaya devam ediyor.
Venezuela’da hayat iyileşmiyor mu?
Tam olarak değil.
Ekonomik krizin ilk günlerinde yaygın kıtlık nedeniyle hemen hemen tüm Venezuelalılar için günlük ihtiyaç maddelerini bulmak zordu. Günümüzde gıda ve ilaç daha kolay bulunabiliyor ancak bunlar çoğu vatandaş için çok pahalı.
Son derece seçkin bir grup insan için Venezuela’da yaşam daha iyi hale geldi.
Herkes için, yatırımlar kurudukça devlet okulları yağmalanırken, öğretmenlerin düşük ücretlere yönelik grevi eğitimcilerin sokaklara çıkmasına ve öğrencilerin sınıflardan zorla çıkarılmasına yol açtı.
Sağlık durumu dramatik. Kamu hastaneleri temel hizmetlerden yoksundur ve kapasiteleri yetersizdir. Özel bir kliniğe girmek için hastaların bazen 1.000 $’a kadar ön ödeme yapması ve ardından tedavinin her günü için benzer bir ücret ödemesi gerekiyor. Eskiden orta sınıf aileler artık GoFundMe gibi sitelere yöneliyor ve yaşamı tehdit eden kanserleri ve diğer hastalıkları tedavi etmek için para dilenmek zorunda kalıyorlar.
Aynı zamanda, ülkenin bozulan altyapısı nedeniyle krizin ilk günlerine damgasını vuran elektrik ve benzin kesintileri de devam ediyor.
Başkent Caracas’ta geçtiğimiz yıl neredeyse her gün elektrik kesintileri yaşanırken, sübvansiyonlu benzin hatları altı saate kadar dayanıyor. Başkent dışında durum daha da kötü.
Karakas’ın bir banliyösünde hemşire olan 44 yaşındaki Alicia Anderson, bir devlet hastanesinde ayda yaklaşık 5 dolar kazandığını, ayrıca iki aylık ikramiye kazandığını söyledi – yiyecek için 40 dolar ve 30 dolar. Bay Maduro bunu ” ülkenin kötü gidişatıyla mücadele etme girişimi” olarak açıkladı Ekonomik kriz.
Evdeki hastalara bakarak, evinin dışında yiyecek satarak ve bir sosyal kredi planına katılarak geçimini sağlıyor.
Bayan Anderson, suyun haftada bir kez geldiğini ve o günlerde ailenin gelecek için biriktirdikleri her kovayı doldurduğunu söyledi.
ABD gezisi neye benziyor?
Vize düzenlemeleri nedeniyle birçok Venezuelalı kolaylıkla uçamıyor.
Bunun yerine, Karakas’tan veya diğer menşe yerlerinden yürüyerek ve otobüs, tren ve araba ile ABD’nin güney sınırına kadar zorlu bir karayolu rotasını kullanıyorlar.
En tehlikeli etaplardan biri Güney ve Kuzey Amerika’yı birbirine bağlayan Darién Gap adlı ormandır.
Geçmişte orman doğal bir bariyer görevi görerek kuzeye göçü zorlaştırıyordu. Ancak 2021’de evlerindeki kaostan kaçan Haitililer çok sayıda ormanı geçmeye başladı. Geçen yıl Venezüellalılar onları geride bıraktı.
Panama’daki yetkililere göre, Darién’i geçen en büyük grup Venezüellalılar olurken, onları Ekvadorlular ve Çin, Hindistan ve Afganistan dahil diğer birçok ülkeden gelen insanlar izliyor.
Venezuela hükümeti hâlâ evde olan insanlara nasıl davranıyor?
Yaklaşık on yıldır insan hakları aktivistleri, devlet yetkilileri tarafından işkence, zorla kaybetme, keyfi gözaltı ve cinsel şiddete ilişkin ayrıntılı iddiaları belgeledi.
Karakas merkezli kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Foro Penal’e göre, Bay Maduro’nun iktidara gelmesinden sonraki yıl olan 2014’ten bu yana 15.700’den fazla kişi siyasi nedenlerle gözaltına alındı. Örgütün Mart ayı raporunda en az 283 siyasi mahkumun gözaltında tutulduğu tahmin ediliyor.
Yıllardır tutuklu bulunanlar, kendilerine zalimce ve aşağılayıcı muamele yapıldığını, yasal savunmaya sınırlı erişimlerinin olduğunu ve çoğu zaman çok az ya da uydurma delille gözaltına alındıklarını söylüyor. Serbest bırakılan mağdurlar adaleti beklemek yerine sıklıkla kaçmayı tercih ediyor ve bu da ABD’ye göçü artırıyor.
ABD Venezuela’nın çöküşünde nasıl bir rol oynuyor?
ABD, Bay Maduro’yu son başkanlık seçimlerinde yolsuzluk yapmakla suçladıktan sonra 2019 yılında petrol ithalatı yasağı da dahil olmak üzere Venezuela’ya yönelik ekonomik yaptırımlarını sıkılaştırdı. Amaç onu iktidardan uzaklaştırmaktı.
Uzmanlar, yaptırımların ülkenin petrol endüstrisini engellediği konusunda hemfikir. Ancak ekonomik çöküşün ne ölçüde Venezüella hükümetinin yolsuzluk ve kötü yönetiminden kaynaklandığı konusunda hemfikir değiller.
Uluslararası Kriz Grubu’nun kıdemli danışmanlarından Mariano de Alba, “Bu yaptırımların hâlâ yürürlükte olması Venezuela ekonomisinin toparlanmasının önünde büyük bir engel oluşturuyor” dedi. “Tek faktör bu değil.”
Ekonomi ve Politika Araştırma Merkezi’nde kıdemli araştırmacı olan Francisco Rodríguez, yaptırımların ve diğer dış politika önlemlerinin 2012’den bu yana ülkenin ekonomik gerilemesinde merkezi bir rol oynadığını ve göçte önemli bir faktör olduğunu bulduğunu söyledi.
Rodríguez, “Yaptırımlar olmasaydı Venezuela hâlâ büyük bir ekonomik krize maruz kalacaktı” dedi. “Ama gördüklerimizin ölçeğine yakın değil.”
Venezuela’da durum değişecek mi?
Gelecek yıl başkanlık seçimi yapılması planlanıyor. Ancak birçok uluslararası gözlemci, özellikle Maduro hükümetinin önde gelen muhalefet adaylarını diskalifiye etmesi nedeniyle seçimlerin özgür ve adil olacağı konusunda şüpheci.
Eski bir milletvekili olan María Corina Machado, şu anda 2024’te Bay Maduro’ya meydan okumayı ümit eden en popüler aday. Ancak diskalifiye edilenler arasında yer alması nedeniyle nasıl katılacağı belli değil.
Karakas’ın güneyindeki Guárico eyaletinde yakın zamanda düzenlenen Machado kampanya mitinginde seyirciler arasında Josefina Romance adında bir öğretmen de vardı.
Yeni bir başkanla Bayan Romance, “Yeniden inşa etmeye başlayacağız” dedi.
“Ülkeyi terk eden özel şirketlerin geri döneceğini ve çocuklarımın geri dönebilmesi için iş kaynaklarının bulunacağını ümit edeceğiz.”
Genevieve Glatsky Bogota, Kolombiya’dan katkıda bulunan raporlar Bianca Padro Ocasio Lima, Peru’dan.