celikci
New member
Geriye dönüp baktığımda, 1970’lerin sonundaki öğrenciliğimden bu yana Kanada’nın alkol ve sigaraya yaklaşımının neredeyse tersine dönmesi beni şaşırtıyor.
O zamanlar, Ontario İçki Kontrol Kurulu’nun geleneksel iş olarak adlandırdığı son işte yarı zamanlı çalışıyordum. O zamanlar LCBO, adının “kontrol” kısmını ciddiye almıştı. Eski mağazaları, insanları onlardan uzak tutmak için ellerinden gelen her şeyi yaptı. Seçilmiş şarapların sergilendiği birkaç tozlu vitrin dışında, tüm mallar bir tezgâhın arkasına gizlenmişti. Müşteriler, satın almak istediklerini cam bölmelerin arkasındaki listelerde aramak, ürün adını, marka numarasını (Mateus rosé 1086 B’ydi) ve fiyatı yazmak zorundaydı. Daha sonra alışveriş yapanlar, ödemeyi aldıktan sonra notları benim gibi malları alan ve paketleyen bir memura ileten bir kasiyere verdiler.
Kabul etmeliyim ki bazen meslektaşlarım ve ben arkadaşça değildik. Ayrıca sürekli olarak müşterilere tavsiye veya tavsiye vermememiz hatırlatıldı – kesinlikle kendi başlarınaydılar.
Tersine, o zamanlar LCBO mağazaları da dahil olmak üzere ofislerde ve işyerlerinde sigara içmek çok yaygındı. Sigara üreticileri spor ve kültürel etkinliklere sponsor oldular, reklamları ve ürünleri köşe dükkânlarına ve hatta bazı eczanelere hakim oldu.
Artık mağazalardaki boş dolapların arkasına gizlenmiş sigaralar ve bunlar, tütünün sağlığa etkilerinin ürkütücü fotoğraflarıyla devletin zorunlu kıldığı jenerik ambalajlarda geliyor. Her türlü tütün reklamı uzak bir hatıradır.
Buna karşılık, LCBO bugün agresif pazarlama ve reklamcılık yoluyla kontrolü aşındırıyor. Mağazaların çoğu, pahalı bir giyim butiğine benzer şekilde, çekici ahşap raflar ve aydınlatma ile zarif bir şekilde tasarlanmıştır. Yönetim kurulu, beraberinde servis edilen içecekler ve yiyecekler hakkında ücretsiz, parlak bir dergi çıkarır ve müşterilere sadakat puanları ve havayolu indirimleri sunar.
Yalnız değil. Nehri geçerek Gatineau, Quebec’e giden eyalete ait Société des alcools du Québec mağazaları, çekici tasarım, çekicilik, ürün promosyonu ve indirimler açısından Ontario’daki benzerlerine rakip gibi görünüyor.
O zamanlar, Ontario İçki Kontrol Kurulu’nun geleneksel iş olarak adlandırdığı son işte yarı zamanlı çalışıyordum. O zamanlar LCBO, adının “kontrol” kısmını ciddiye almıştı. Eski mağazaları, insanları onlardan uzak tutmak için ellerinden gelen her şeyi yaptı. Seçilmiş şarapların sergilendiği birkaç tozlu vitrin dışında, tüm mallar bir tezgâhın arkasına gizlenmişti. Müşteriler, satın almak istediklerini cam bölmelerin arkasındaki listelerde aramak, ürün adını, marka numarasını (Mateus rosé 1086 B’ydi) ve fiyatı yazmak zorundaydı. Daha sonra alışveriş yapanlar, ödemeyi aldıktan sonra notları benim gibi malları alan ve paketleyen bir memura ileten bir kasiyere verdiler.
Kabul etmeliyim ki bazen meslektaşlarım ve ben arkadaşça değildik. Ayrıca sürekli olarak müşterilere tavsiye veya tavsiye vermememiz hatırlatıldı – kesinlikle kendi başlarınaydılar.
Tersine, o zamanlar LCBO mağazaları da dahil olmak üzere ofislerde ve işyerlerinde sigara içmek çok yaygındı. Sigara üreticileri spor ve kültürel etkinliklere sponsor oldular, reklamları ve ürünleri köşe dükkânlarına ve hatta bazı eczanelere hakim oldu.
Artık mağazalardaki boş dolapların arkasına gizlenmiş sigaralar ve bunlar, tütünün sağlığa etkilerinin ürkütücü fotoğraflarıyla devletin zorunlu kıldığı jenerik ambalajlarda geliyor. Her türlü tütün reklamı uzak bir hatıradır.
Buna karşılık, LCBO bugün agresif pazarlama ve reklamcılık yoluyla kontrolü aşındırıyor. Mağazaların çoğu, pahalı bir giyim butiğine benzer şekilde, çekici ahşap raflar ve aydınlatma ile zarif bir şekilde tasarlanmıştır. Yönetim kurulu, beraberinde servis edilen içecekler ve yiyecekler hakkında ücretsiz, parlak bir dergi çıkarır ve müşterilere sadakat puanları ve havayolu indirimleri sunar.
Yalnız değil. Nehri geçerek Gatineau, Quebec’e giden eyalete ait Société des alcools du Québec mağazaları, çekici tasarım, çekicilik, ürün promosyonu ve indirimler açısından Ontario’daki benzerlerine rakip gibi görünüyor.