oKMaDeM
New member
Bize çiçek verildiğinde yaptığımız ilk şey onları yüzümüze getirmektir. Artık neredeyse uykuda olan bir duyguyu -kokuyu- yeniden uyandırma ihtiyacımızı ortaya çıkaran içgüdüsel bir hareket. “Endüstriyel” mahsullerden elde edilen buketler bu açıdan bizi çok fazla tatmin etmiyor, ancak soğuk aylarda dolaşımdaki birkaç tozlayıcı için rekabet etmek için parfüme cömertçe yatırım yapan balkon ve bahçe bitkilerine odaklanabiliriz. Buruk bir havanın olduğu günlerde özleri net ve güçlü bir şekilde algılanır: Görmek inanmaktır. Aşağıda, farklı durumlarda duyusal bir çiçeklik veya çiçek tarhı oluşturmak için mükemmel kombinasyonlarda kış için on parfüm örneği. Bitkinin neye benzediğini görmek için internette fotoğraflarını arıyoruz ve her şeyden önce hemen fidanlıkta sarhoş olmaya gidiyoruz.
iris unguicularis
Güneşte çiçek tarhında, calicanto ve Cezayir irisi
Kış parfümlerinin en ünlüsü calicanto’dur. chimonanthus praecox ‘Luteus’, Noel’den Şubat’a kadar çıplak dallarda çiçek açan mor kalpli küçük sarı çiçekleri olan geniş yapraklı bir çalı. Tarçın, karanfil ve balın karışımından oluşan kusursuz kokuları birkaç metre öteden hissedilebilir. Calicanth yıllar içinde küçük bir ağaç haline gelebilir, bu yüzden onu izole bir bitki olarak veya karışık bir çit içinde yetiştirebiliriz. Her iki durumda da, onu ancak çiçek açtıktan sonra budayalım. Güneşli pozları sever ve zorlu toprakları çok iyi tolere eder (ancak onu, görünüşte benzer ancak asitli topraklara ihtiyaç duyan cadı fındığı ile karıştırmamaya dikkat edin). Güneydeki güneşli bir çiçek tarhında, calicanto’nun eteğinde geniş bir Cezayir süsenini yetiştirebiliriz (iris unguicularis), tatlı kokulu mavi veya lavanta kış taçları ile; Saksıda dahi mükemmel bir soğanlıdır, kuraklığa dayanıklıdır.
Kokulu Lonicera
Çit için kış hanımeli ve Bodnant’ın kartopu
Yaz aylarında çiçek açan tırmanıcı kuzenlerinden daha az bilinen kış hanımeli, adından da anlaşılacağı gibi Ocak ve Şubat aylarında çok güzel kokulu çiçekler açan büyük bir çalıdır: Kokulu Lonicera. Kışın ılıman geçtiğinde yapraklarını koruyan, soğuk olduğunda ise yapraklarını döken yarı yaprak dökmeyen bir bitkidir. Uzun ve kemerli dalları ona darmadağınık bir görünüm verirken, küçük, kremsi beyaz çiçekler havada yasemin, portakal çiçeği ve bal notaları içeren bir koku yayar; bir odayı parfümle doldurmak için eve bir dal getirmeniz yeterli. Çiçek açtıktan sonra, onu tekrar şekle sokmamız gerekirse hanımelini budamaya karar verebiliriz. Kırmızı meyveleri kuşlar arasında çok popülerdir. Kokulu Lonicera güneşe, iyi toprağa ve büyük bir ekiciye ihtiyacı var. Karışık bir çit için, aynı ihtiyaçlara ve benzer erdemlere sahip başka bir çalı ile birleştirilebilir, Bodnant kartopu (Kartopu x bodnantense Karanfil ve kırmızı meyve aromalı pembe kış çiçekleri kümelerine sahip ‘Şafak’).
Daphne x transatlantika
Yuvarlak vazoda defne ve yöresel nergis
Tüm geç kış çiçeklerinin en güzel kokulusu, yavaş büyüyen ve on yılda bir metre yüksekliğe ve genişliğe ulaşabilen küçük, yuvarlak bir çalı üzerinde açar: defneden bahsediyoruz. Kreşlerde en yaygın olanı Defne kokuyor Şubat ayında sarı kenarlı yaprakları ve küçük pembemsi beyaz çiçekleri olan, yaprak dökmeyen ‘Aureomarginata’; Bunaltıcı sıcağı ve aşırı kuru toprağı sevmediği için sadece kışın veya sabahları doğrudan güneş alan, yaprak döken ağaçların gölgesinde saklanmak için tepelik alanlar için ideal bir bitkidir. Alternatif olarak doğuya bakan balkonlarda yetiştirelim. Daphne saksı değiştirmeyi sevmez, bu nedenle hemen büyük bir kaba, örneğin 50-60 cm çapında, çiçekli bitkiler için toprak ve bahçe toprağı karışımıyla eşit parçalarla doldurulmuş olarak dikilmesi tavsiye edilir. Defne kokuyor aslında kireç taşını iyi tolere ederken, remontant gibi diğer çeşitler Daphne x transatlantika ‘Ebedi Koku’, asidik saksı toprağı gerektirir. Defne ile birlikte saksının kenarlarına İtalyan nergis soğanları ekiyoruz (nergis tazetta), çok hoş kokulu sarı bir merkeze sahip beyaz çiçek buketleri ile, Kasım ayı başlarında tomurcuklanır.
Mahonia bealei
Kuru gölge, piris ve maonia için
Pieris birçok erdemi küçük bir çalıda bir araya getirir: her zaman yeşildir, güneşi, kısmi gölgeyi ve gölgeyi tolere eder, diğer bitkilerin yanında ve her türlü toprakta iyi gelişir ve uzun kurak yazlar boyunca hayatta kalır. Ayrıca günün orta saatlerinde çok güzel kokulu olan küçük beyaz çiçekleri, kasım ayından şubat ayına kadar açar ve yaprakların parlak yeşiline karşı öne çıkar. Ayrıca dallarının genişlemiş veya hafifçe sarkık olması, Sarcococca’yı daha büyük çalılar arasındaki “boşlukları” doldurmak için ideal hale getirir. Yaygın olarak satılan ve birbirine çok benzeyen üç tür. Sarkokoka karıştı Ve Sarcococca Hookeriana her ikisinin de küçük parlak siyah dut benzeri meyveleri vardır, ancak ikincisinin daha uzun ve sivri yaprakları olduğu için birbirlerinden ayırt edilirler; Sarkokoka ruscifolia, bunun yerine yakut kırmızısı meyvelere sahiptir. Bir sarcococca yatağının arkasında yüksek bir zemin oluşturmak için bir Beale maonia diktik, Mahonia bealei (şimdi yeniden adlandırıldı Berberi bealei), Şubat ayında çok güzel kokulu sarı çiçekleri olan, heykelsi bir görünüme sahip eşit derecede dayanıklı bir tür.
Edgeworthya krizantası
Ekiciler sırasında, St. Joseph’in çubuğu ve kartopu
Aziz Joseph’in sopası, Edgeworthia krizantası, Ocak ve Şubat aylarında çıplak dalların tepesinde açan küçük beyaz ve sarı dört yapraklı çiçeklerle kaplıdır (kırmızı çiçekli ender bir form da vardır, ‘Kızıl Ejder’) ve havaya onu hatırlatan bir koku yayar. gardenya. Yuvarlak ve çok sayıda iyi yapılandırılmış gövdeye sahip bu küçük çalının şekli çok karakteristiktir, çünkü kışın bir bonsainin tepesine veya bir mercan dalına benzerken, yazın açık yeşil, hafif kadifemsi yapraklarla kaplıdır. St. Joseph’s stick, günde yalnızca birkaç saat, tercihen sabahları güneşe maruz kaldığı açık hava alanlarını sever. Güzelliğini ortaya çıkarmak için, onu yaklaşık 60 cm uzunluğundaki büyük ekicilere ekelim, yerine viburnotino gibi koyu yapraklı yaprak dökmeyen bir çalı ile değiştirelim; Kartopu tinuskışın sonunda bal kokulu küçük beyaz çiçek salkımları ve ardından mavimsi meyvelerle kaplıdır, kuşlar tarafından çok sevilir.
iris unguicularis
Güneşte çiçek tarhında, calicanto ve Cezayir irisi
Kış parfümlerinin en ünlüsü calicanto’dur. chimonanthus praecox ‘Luteus’, Noel’den Şubat’a kadar çıplak dallarda çiçek açan mor kalpli küçük sarı çiçekleri olan geniş yapraklı bir çalı. Tarçın, karanfil ve balın karışımından oluşan kusursuz kokuları birkaç metre öteden hissedilebilir. Calicanth yıllar içinde küçük bir ağaç haline gelebilir, bu yüzden onu izole bir bitki olarak veya karışık bir çit içinde yetiştirebiliriz. Her iki durumda da, onu ancak çiçek açtıktan sonra budayalım. Güneşli pozları sever ve zorlu toprakları çok iyi tolere eder (ancak onu, görünüşte benzer ancak asitli topraklara ihtiyaç duyan cadı fındığı ile karıştırmamaya dikkat edin). Güneydeki güneşli bir çiçek tarhında, calicanto’nun eteğinde geniş bir Cezayir süsenini yetiştirebiliriz (iris unguicularis), tatlı kokulu mavi veya lavanta kış taçları ile; Saksıda dahi mükemmel bir soğanlıdır, kuraklığa dayanıklıdır.
Kokulu Lonicera
Çit için kış hanımeli ve Bodnant’ın kartopu
Yaz aylarında çiçek açan tırmanıcı kuzenlerinden daha az bilinen kış hanımeli, adından da anlaşılacağı gibi Ocak ve Şubat aylarında çok güzel kokulu çiçekler açan büyük bir çalıdır: Kokulu Lonicera. Kışın ılıman geçtiğinde yapraklarını koruyan, soğuk olduğunda ise yapraklarını döken yarı yaprak dökmeyen bir bitkidir. Uzun ve kemerli dalları ona darmadağınık bir görünüm verirken, küçük, kremsi beyaz çiçekler havada yasemin, portakal çiçeği ve bal notaları içeren bir koku yayar; bir odayı parfümle doldurmak için eve bir dal getirmeniz yeterli. Çiçek açtıktan sonra, onu tekrar şekle sokmamız gerekirse hanımelini budamaya karar verebiliriz. Kırmızı meyveleri kuşlar arasında çok popülerdir. Kokulu Lonicera güneşe, iyi toprağa ve büyük bir ekiciye ihtiyacı var. Karışık bir çit için, aynı ihtiyaçlara ve benzer erdemlere sahip başka bir çalı ile birleştirilebilir, Bodnant kartopu (Kartopu x bodnantense Karanfil ve kırmızı meyve aromalı pembe kış çiçekleri kümelerine sahip ‘Şafak’).
Daphne x transatlantika
Yuvarlak vazoda defne ve yöresel nergis
Tüm geç kış çiçeklerinin en güzel kokulusu, yavaş büyüyen ve on yılda bir metre yüksekliğe ve genişliğe ulaşabilen küçük, yuvarlak bir çalı üzerinde açar: defneden bahsediyoruz. Kreşlerde en yaygın olanı Defne kokuyor Şubat ayında sarı kenarlı yaprakları ve küçük pembemsi beyaz çiçekleri olan, yaprak dökmeyen ‘Aureomarginata’; Bunaltıcı sıcağı ve aşırı kuru toprağı sevmediği için sadece kışın veya sabahları doğrudan güneş alan, yaprak döken ağaçların gölgesinde saklanmak için tepelik alanlar için ideal bir bitkidir. Alternatif olarak doğuya bakan balkonlarda yetiştirelim. Daphne saksı değiştirmeyi sevmez, bu nedenle hemen büyük bir kaba, örneğin 50-60 cm çapında, çiçekli bitkiler için toprak ve bahçe toprağı karışımıyla eşit parçalarla doldurulmuş olarak dikilmesi tavsiye edilir. Defne kokuyor aslında kireç taşını iyi tolere ederken, remontant gibi diğer çeşitler Daphne x transatlantika ‘Ebedi Koku’, asidik saksı toprağı gerektirir. Defne ile birlikte saksının kenarlarına İtalyan nergis soğanları ekiyoruz (nergis tazetta), çok hoş kokulu sarı bir merkeze sahip beyaz çiçek buketleri ile, Kasım ayı başlarında tomurcuklanır.
Mahonia bealei
Kuru gölge, piris ve maonia için
Pieris birçok erdemi küçük bir çalıda bir araya getirir: her zaman yeşildir, güneşi, kısmi gölgeyi ve gölgeyi tolere eder, diğer bitkilerin yanında ve her türlü toprakta iyi gelişir ve uzun kurak yazlar boyunca hayatta kalır. Ayrıca günün orta saatlerinde çok güzel kokulu olan küçük beyaz çiçekleri, kasım ayından şubat ayına kadar açar ve yaprakların parlak yeşiline karşı öne çıkar. Ayrıca dallarının genişlemiş veya hafifçe sarkık olması, Sarcococca’yı daha büyük çalılar arasındaki “boşlukları” doldurmak için ideal hale getirir. Yaygın olarak satılan ve birbirine çok benzeyen üç tür. Sarkokoka karıştı Ve Sarcococca Hookeriana her ikisinin de küçük parlak siyah dut benzeri meyveleri vardır, ancak ikincisinin daha uzun ve sivri yaprakları olduğu için birbirlerinden ayırt edilirler; Sarkokoka ruscifolia, bunun yerine yakut kırmızısı meyvelere sahiptir. Bir sarcococca yatağının arkasında yüksek bir zemin oluşturmak için bir Beale maonia diktik, Mahonia bealei (şimdi yeniden adlandırıldı Berberi bealei), Şubat ayında çok güzel kokulu sarı çiçekleri olan, heykelsi bir görünüme sahip eşit derecede dayanıklı bir tür.
Edgeworthya krizantası
Ekiciler sırasında, St. Joseph’in çubuğu ve kartopu
Aziz Joseph’in sopası, Edgeworthia krizantası, Ocak ve Şubat aylarında çıplak dalların tepesinde açan küçük beyaz ve sarı dört yapraklı çiçeklerle kaplıdır (kırmızı çiçekli ender bir form da vardır, ‘Kızıl Ejder’) ve havaya onu hatırlatan bir koku yayar. gardenya. Yuvarlak ve çok sayıda iyi yapılandırılmış gövdeye sahip bu küçük çalının şekli çok karakteristiktir, çünkü kışın bir bonsainin tepesine veya bir mercan dalına benzerken, yazın açık yeşil, hafif kadifemsi yapraklarla kaplıdır. St. Joseph’s stick, günde yalnızca birkaç saat, tercihen sabahları güneşe maruz kaldığı açık hava alanlarını sever. Güzelliğini ortaya çıkarmak için, onu yaklaşık 60 cm uzunluğundaki büyük ekicilere ekelim, yerine viburnotino gibi koyu yapraklı yaprak dökmeyen bir çalı ile değiştirelim; Kartopu tinuskışın sonunda bal kokulu küçük beyaz çiçek salkımları ve ardından mavimsi meyvelerle kaplıdır, kuşlar tarafından çok sevilir.