Venole
Active member
İmtihan telaşı çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul muvaffakiyetini ve günlük hayatını olumsuz etkiler
Dert; kişinin bir uyaranla karşılaştığında yaşadığı bedensel, duygusal ve zihinsel çok uyarılmışlık halidir. İmtihan telaşı ise bu çok uyarılmışlık halinin imtihandan evvel, imtihan esnasında ve imtihandan daha sonra yaşanmasıdır. İmtihan telaşında imtihanın kendisi gerilime yol açmaz, imtihanın kişi tarafınca algılanış biçimi derde yol açar. Bu niçinledir ki birtakım öğrenciler imtihanlarda fazlaca rahat ve başarılıdır, kimileri ise telaşlı ve başarısız olur. Karşılaştıkları olayları felaketleştirme ya da abartma eğiliminde olan çocuk ve gençlerde, endişe duyulan bir durumun vahim olacağı ve felaketle sonuçlanacağı tarafındaki mantıkdışı bir inanç, ekseriyetle telaşa eşlik etmektedir. İmtihanın tehlike yaratan bir durum olarak düşünülmesi korkuya yol açar. Zihnin daima imtihan anı ve imtihan daha sonrası olacaklarla (hayal kırıklığı gibi) meşgul edilmesi ve bu bahiste tasa duyulması, imtihan derdinin yaşanmasına niye olur. İmtihan tasası çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul başarını ve günlük hayatını olumsuz tesirler.
niye imtihan telaşı yaşarlar?
-Mükemmeliyetçi kişilik yapısı
-Yüksek beklenti düzeyi
-Kötü çalışma alışkanlığı
-bakılırsav ve sorumlulukları erteleme
-Başarısız olma ve değerlendirilme korkusu
-Yorgunluk, uykusuzluk ve yanlış beslenme
-Her durumu felaketmiş üzere algılama
İmtihan telaşının tahlilinde ebeveynlere teklifler
-Anne ve babanın kendi beklentileri ile çocuğun kapasitesi-sınırları içinde gerçekçi bir istikrar kurulmalıdır.
-Anne ve babalar çocuğun çalışma isteğini arttırmak niyetiyle “Bu kadar çalışmakla kazanamazsın”, Az bir vakit kaldı, bizi mahcup etme” üzere tasayı arttırıcı yaklaşımlardan kaçınmalıdır.
-Çocuk imtihan hakkında konuştuğunda çocuk yorumsuz; ancak anlayarak, empati göstererek dinlenmelidir. bu biçimdece gerçek hislerini anlanmış olur. Bu konuşmalarda çocuğun başarısıyla ve başarısızlığıyla anne ve baba tarafınca kabul edildiği hissettirilmelidir.
-Sürekli “Çalış, çalışmıyorsun!” demek yerine, “Nasıl gidiyor? Neler yaptın? bir arada göz gezdirelim ister misin? Bizden istediğin bir şey var mı?” formundaki bir yaklaşım benimsenmelidir. Çok uyarıcı, fazlaca yönlendirici, nasihat edici tavırlar çocuğun telaş seviyesini artırır. bir daha hayli esirgeyici kollayıcı tavırlardan kaçınılmalı, çocuğun yaşına uygun girişimselliği desteklenmelidir.
-Olumlu geri bildirimlerin ön planda olduğu bir yaklaşım fazlaca değerlidir.
-Çocuk “Onlar başarılı sen başarısızsın, onlar yeterli sen değilsin” üzere etrafıyla, arkadaşlarıyla ya da kardeşleriyle kıyaslanmamalıdır.
-Çocuk anne ve baba tarafınca yaşına ve şahsi özelliklerine göre gereğince güzel tanınmalıdır.
-Hoşlandığı faaliyetleri yapması sağlanmalıdır.
-Çocuğa imtihanın yalnızca bir fırsat olduğu, ömürde diğer fırsatların da olduğu anlatılmalıdır. Huzurlu bir aile ortam sunulmalıdır.
-Anne ve baba tarafınca çocuğa vakit ayrılmalıdır.
-Göstermiş olduğu gayret takdir edilmelidir.
-“Sonuç ne olursa olsun senin yanındayız” iletisi verilmelidir.
İmtihan derdinin sebebi ve şiddetine nazaran takviye ve tedavi yaklaşımları düzenlenir.
Öncelikle çocuk ve ergenlerde imtihan telaşının çocuğun akademik maharetlerini ve günlük hayatını ne kadar etkilediği kıymetlendirilir. Telaşın dikkat, uyku, okul başarısı, kendine itimat, imtihan ve akademik performansı ne kadar etkilediği tespit edilir. bir daha tasanın ruhsal problemlerin bir kararı olup olmadığı (dikkat meseleleri, hareketlilik, dürtüsellik, öğrenme sıkıntıları gibi) ya da dert niçiniyle ek ruhsal meseleler yaşanıp yaşanmadığı (depresif yakınmalar, takıntılar, uyku ve dikkat sıkıntıları gibi) belirlenir. Derdin niçinlerine ve ek problemlere yönelik takviye ve tedavi yaklaşımı geliştirilir.
Dert; kişinin bir uyaranla karşılaştığında yaşadığı bedensel, duygusal ve zihinsel çok uyarılmışlık halidir. İmtihan telaşı ise bu çok uyarılmışlık halinin imtihandan evvel, imtihan esnasında ve imtihandan daha sonra yaşanmasıdır. İmtihan telaşında imtihanın kendisi gerilime yol açmaz, imtihanın kişi tarafınca algılanış biçimi derde yol açar. Bu niçinledir ki birtakım öğrenciler imtihanlarda fazlaca rahat ve başarılıdır, kimileri ise telaşlı ve başarısız olur. Karşılaştıkları olayları felaketleştirme ya da abartma eğiliminde olan çocuk ve gençlerde, endişe duyulan bir durumun vahim olacağı ve felaketle sonuçlanacağı tarafındaki mantıkdışı bir inanç, ekseriyetle telaşa eşlik etmektedir. İmtihanın tehlike yaratan bir durum olarak düşünülmesi korkuya yol açar. Zihnin daima imtihan anı ve imtihan daha sonrası olacaklarla (hayal kırıklığı gibi) meşgul edilmesi ve bu bahiste tasa duyulması, imtihan derdinin yaşanmasına niye olur. İmtihan tasası çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul başarını ve günlük hayatını olumsuz tesirler.
niye imtihan telaşı yaşarlar?
-Mükemmeliyetçi kişilik yapısı
-Yüksek beklenti düzeyi
-Kötü çalışma alışkanlığı
-bakılırsav ve sorumlulukları erteleme
-Başarısız olma ve değerlendirilme korkusu
-Yorgunluk, uykusuzluk ve yanlış beslenme
-Her durumu felaketmiş üzere algılama
İmtihan telaşının tahlilinde ebeveynlere teklifler
-Anne ve babanın kendi beklentileri ile çocuğun kapasitesi-sınırları içinde gerçekçi bir istikrar kurulmalıdır.
-Anne ve babalar çocuğun çalışma isteğini arttırmak niyetiyle “Bu kadar çalışmakla kazanamazsın”, Az bir vakit kaldı, bizi mahcup etme” üzere tasayı arttırıcı yaklaşımlardan kaçınmalıdır.
-Çocuk imtihan hakkında konuştuğunda çocuk yorumsuz; ancak anlayarak, empati göstererek dinlenmelidir. bu biçimdece gerçek hislerini anlanmış olur. Bu konuşmalarda çocuğun başarısıyla ve başarısızlığıyla anne ve baba tarafınca kabul edildiği hissettirilmelidir.
-Sürekli “Çalış, çalışmıyorsun!” demek yerine, “Nasıl gidiyor? Neler yaptın? bir arada göz gezdirelim ister misin? Bizden istediğin bir şey var mı?” formundaki bir yaklaşım benimsenmelidir. Çok uyarıcı, fazlaca yönlendirici, nasihat edici tavırlar çocuğun telaş seviyesini artırır. bir daha hayli esirgeyici kollayıcı tavırlardan kaçınılmalı, çocuğun yaşına uygun girişimselliği desteklenmelidir.
-Olumlu geri bildirimlerin ön planda olduğu bir yaklaşım fazlaca değerlidir.
-Çocuk “Onlar başarılı sen başarısızsın, onlar yeterli sen değilsin” üzere etrafıyla, arkadaşlarıyla ya da kardeşleriyle kıyaslanmamalıdır.
-Çocuk anne ve baba tarafınca yaşına ve şahsi özelliklerine göre gereğince güzel tanınmalıdır.
-Hoşlandığı faaliyetleri yapması sağlanmalıdır.
-Çocuğa imtihanın yalnızca bir fırsat olduğu, ömürde diğer fırsatların da olduğu anlatılmalıdır. Huzurlu bir aile ortam sunulmalıdır.
-Anne ve baba tarafınca çocuğa vakit ayrılmalıdır.
-Göstermiş olduğu gayret takdir edilmelidir.
-“Sonuç ne olursa olsun senin yanındayız” iletisi verilmelidir.
İmtihan derdinin sebebi ve şiddetine nazaran takviye ve tedavi yaklaşımları düzenlenir.
Öncelikle çocuk ve ergenlerde imtihan telaşının çocuğun akademik maharetlerini ve günlük hayatını ne kadar etkilediği kıymetlendirilir. Telaşın dikkat, uyku, okul başarısı, kendine itimat, imtihan ve akademik performansı ne kadar etkilediği tespit edilir. bir daha tasanın ruhsal problemlerin bir kararı olup olmadığı (dikkat meseleleri, hareketlilik, dürtüsellik, öğrenme sıkıntıları gibi) ya da dert niçiniyle ek ruhsal meseleler yaşanıp yaşanmadığı (depresif yakınmalar, takıntılar, uyku ve dikkat sıkıntıları gibi) belirlenir. Derdin niçinlerine ve ek problemlere yönelik takviye ve tedavi yaklaşımı geliştirilir.