oKMaDeM
New member
John Lennon’un söylediği gibi, hayat biz başka planlar yapmakla meşgulken başımıza gelenlerdir. Ve bu editoryal proje de başka bir şekilde doğdu. Başka hedeflerle. Gallerie d’Italia ile artık başka bir fikrimiz olduğunu söyleyebiliriz. Kuraklık günleriydi, daha doğrusu aylardı. Artık yağmur yağmıyordu, gökyüzüne bakınca bir daha hiç yağmur yağmayacakmış gibi görünüyordu. Öyle olmadığını biliyorduk ama hiç böyle kuru nehir görüntüleri görmemiştik. Örneğin Po: Bir gün Torino’dan geçtiğimi hatırlıyorum ve büyük İtalyan nehri artık neredeyse yoktu, özellikle bir noktada iki su birikintisi kalmıştı. Ve sonra giderek küçülen göller. Ve barajlar giderek boşalıyor. Ve kuru çiftçilerin tarlaları. Kuraklığın anlatmak ve fotoğraflamak istediğimiz büyük hikaye olduğuna karar verdik. Biz böyle başladık.
PROJE Su kronikleri
Ama sonra yağmur doğal olarak geri döndü; sorun şuydu ki, her zamanki yağmur değildi, daha yoğundu, daha şiddetliydi, acımasız görünüyordu, öfkeli görünüyordu. Ve büyük sıcaklık da geldi: ne kadar büyük? En büyük. Rakamlar hiçbir zaman bu kadar sıcak olmamıştı, şehirde nefes nefese kalan yaşlı ebeveynlerimiz de yoktu. Ve böylece proje değişti, genişledi. Suyun akışını takip ederek sel baskınlarını, tayfunları, susamış hayvanları, güneşte yanmış balıkçıları, kaçan bir ordu gibi geri çekilen buzulları ve artık su tasarrufu için uzay laboratuvarları gibi görünen çiftlikleri de fotoğrafladık.
O böyle doğdu “Su Günlükleri” ancak görünüşe göre sadece sudan bahsediyor. Bu aslında bizimle ilgili: iklim değişikliği hızlandıkça bu çok yavaş ekolojik geçişin ortasında bulunan bizimle ilgili. Hızdaki bu farklılıkta bir yanlışlık var, bu çok açık ve bu proje aynı zamanda aciliyet duygusunu da yeniden canlandırmaya çalışıyor. Bir şeyler yapmalıyız, daha fazlasını yapmalıyız. Edebiyatın sözleri de bu konuda bize yardımcı oluyor: Aslında on büyük İtalyan yazardan fotoğraflarda ne olduğunu söylememelerini istedik çünkü hepimiz görüyoruz; ama fotoğrafları destekleyen konseptte ne görüyorlar? Biz gazetecilerin ve bilim adamlarının verileri, sayıları ve gerçekleri kullanarak her gün yapmaya çalıştığımızdan farklı olarak, kalbe hitap eden on kısa öykü ortaya çıktı.
Tutku olmadan bu mücadeleyi asla kazanamayız.
Konular
PROJE Su kronikleri
Ama sonra yağmur doğal olarak geri döndü; sorun şuydu ki, her zamanki yağmur değildi, daha yoğundu, daha şiddetliydi, acımasız görünüyordu, öfkeli görünüyordu. Ve büyük sıcaklık da geldi: ne kadar büyük? En büyük. Rakamlar hiçbir zaman bu kadar sıcak olmamıştı, şehirde nefes nefese kalan yaşlı ebeveynlerimiz de yoktu. Ve böylece proje değişti, genişledi. Suyun akışını takip ederek sel baskınlarını, tayfunları, susamış hayvanları, güneşte yanmış balıkçıları, kaçan bir ordu gibi geri çekilen buzulları ve artık su tasarrufu için uzay laboratuvarları gibi görünen çiftlikleri de fotoğrafladık.
O böyle doğdu “Su Günlükleri” ancak görünüşe göre sadece sudan bahsediyor. Bu aslında bizimle ilgili: iklim değişikliği hızlandıkça bu çok yavaş ekolojik geçişin ortasında bulunan bizimle ilgili. Hızdaki bu farklılıkta bir yanlışlık var, bu çok açık ve bu proje aynı zamanda aciliyet duygusunu da yeniden canlandırmaya çalışıyor. Bir şeyler yapmalıyız, daha fazlasını yapmalıyız. Edebiyatın sözleri de bu konuda bize yardımcı oluyor: Aslında on büyük İtalyan yazardan fotoğraflarda ne olduğunu söylememelerini istedik çünkü hepimiz görüyoruz; ama fotoğrafları destekleyen konseptte ne görüyorlar? Biz gazetecilerin ve bilim adamlarının verileri, sayıları ve gerçekleri kullanarak her gün yapmaya çalıştığımızdan farklı olarak, kalbe hitap eden on kısa öykü ortaya çıktı.
Tutku olmadan bu mücadeleyi asla kazanamayız.
Konular