oKMaDeM
New member
Büyük kütleler hareket ediyor ve onlarla birlikte tüm Dünya biraz sarsılıyor. Onlarca yıl önce, insan eylemlerinin iklimi son yıllarda deneyimlediğimiz kadar kökten değiştirebileceği imkansız görünüyordu. İnançların gözden geçirilmesi, örneğin inanılmaz olan küresel ısınma insan ve insan tarafından yaratılan buz erimesi ölçülebilir ve bir bakıma etkili bir şekilde değişiyor gün uzunluğu ve hattaDünya'nın ekseniProfesör liderliğindeki bir araştırma ekibi tarafından yayınlanan iki çalışma Mostafa Kiani Şahvandi of'un İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü (EHT) Zürih Bunun yerine, uzun vadede tam da olanın bu olduğunu gösteriyorlar.
Kollarını açan patenci
Dünya'yı, kollarını başının üstünde uzatıp birleştirerek kendi etrafında hızla dönen bir artistik patenci olarak hayal etmeliyiz. Kollarını ayırıp vücudundan uzaklaştırdığında, piruetin hızı yavaşlar. Bu, açısal momentumun korunumu yasasıyla açıklanan basit bir fiziktir. Aynı şey Gezegenimizde de olur. Son yıllarda buzulların ve kutuplardaki buzulların erimesi, suyun okyanuslara akmasına ve Ekvatora doğru yeniden dağılmasına neden oldu. Ve dansçının kolları gibi, tüm bu kütle merkezi dönme ekseninden (kutuplardan geçer) uzaklaşmıştır. Sonuç olarak Dünya kendi etrafında daha yavaş döner. Yayınlanan çalışmada yer alan hesaplama Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler KitabıBu durum bizi, Dünya gününün uzunluğunun 20. yüzyılda yüzyılda 0,3 ila 1 milisaniye azaldığını, ancak 2000 yılından bu yana yüzyılda 1,33 milisaniyeye yükseldiğini düşünmeye yöneltiyor.
Öğrenim görünüyorum
İklim krizi Dünya'nın eksenini değiştirdi
Enrico Franceschini tarafından
26 Nisan 2021
Küçük bir şey gibi görünebilir, ancak alakasız değildir. Neredeyse paradoksal olarak, bu değişimleri ölçmeye yönelik teknolojik kapasite, bağımlı olduğumuz ve giderek daha fazla hassasiyet gerektiren sistemlerin karmaşıklığıyla el ele gider. Gemilerin ve uçakların konumlandırma sistemlerine, uyduların fırlatılmasına ve yörünge manevralarına ölçümleri dikte eden atom saatlerini düşünün. Tam tersine, günün hiçbir zaman sabit bir uzunluğu olmamıştır. Ay, milyarlarca yıldır günlerin uzamasına katkıda bulunan ana faktör olmuştur (birkaç milyar yıl önce, Ay çok daha yakınken, gün doğumu ile gün batımı arasında sadece 17 saat vardı). Yerçekimi çekimi aslında okyanusları 'yakalar' (gelgitleri oluşturur) ve böylece Dünya'nın dönüşüne karşı direnç yaratır.
Ay'dan daha güçlü
Ancak buzun erimesi şu anki hızla devam ederse, “İklim kaynaklı yavaşlama 2100 yılına kadar yüzyılda 2,62 milisaniyeye ulaşabilir ve uzun vadeli gün uzunluğu değişimlerine en önemli katkıda bulunan faktör olarak ay gelgit sürtünmesini geçebilir” Shahvandi ve meslektaşları çalışmada şöyle yazıyor. Azaltılmış emisyon senaryosuyla ve dolayısıyla erime yavaşlarsa veya seyri tersine dönerse, yüzyılda yaklaşık bir milisaniye kaybetmeye devam edeceğiz. Ancak buna, yüzyılda 2,4 milisaniye 'yiyen' Ay'ın etkisi de eklenmelidir. Bunun, örneğin, günün uzunluğunu ayarlamak için “artık saniye”nin kullanımı üzerinde bir etkisi vardır.
“Dünya'nın dönüşü yavaş değişse de, uzayda seyrüsefer yaparken, örneğin bir uzay sondasını başka bir gezegene indirirken bu etkinin hesaba katılması gerekir” diye açıklıyor. Benedict SoyaEHT Zürih'te profesör ve iki çalışmanın ortak yazarı. Yüz milyonlarca kilometrelik mesafelerde, küçük bir hata devasa boyutlara ulaşabilir. “Aksi takdirde, Mars'taki belirli bir kratere iniş yapmak mümkün olmayacaktır,” diye sonuca varıyor.
Dönme ekseni nereye gidiyor?
Dağıtımı su kütleleri (erime her yıl yüzlerce milyar tonu içerir) ayrıca Dünya'nın etrafında döndüğü ekseni de etkiler. Sabit değildir, yılda birkaç santimetre ve yüzyılda birkaç metre hareket eder. Bu durumda, buzulların erimesinin ve buna bağlı su kütlelerinin hareketinin etkileri, Dünya'nın mantosunun derinliklerindeki hareketlerin etkilerine eklenir. Ve bu iki sürecin birbirini etkilediği görülmektedir.
Hesaplamaları için, yayınlandı Doğa jeolojisiShahvandi'nin ekibi, fizik yasalarına dayalı yapay zeka modelleri kullandı: “İklim değişikliği, Dünya'nın dönüş ekseninin kayması ve açısal momentumun korunumu geri bildiriminin Dünya'nın çekirdeğinin dinamiklerini de değiştirdiği görülüyor” diye açıklıyor Soja. Milyarlarca insanın bir yüzyıl boyunca Dünya yüzeyindeki davranışları, tüm Gezegenin manyetik alanının kökeni olan magmatik hareketleri bile etkiliyor.
Kollarını açan patenci
Dünya'yı, kollarını başının üstünde uzatıp birleştirerek kendi etrafında hızla dönen bir artistik patenci olarak hayal etmeliyiz. Kollarını ayırıp vücudundan uzaklaştırdığında, piruetin hızı yavaşlar. Bu, açısal momentumun korunumu yasasıyla açıklanan basit bir fiziktir. Aynı şey Gezegenimizde de olur. Son yıllarda buzulların ve kutuplardaki buzulların erimesi, suyun okyanuslara akmasına ve Ekvatora doğru yeniden dağılmasına neden oldu. Ve dansçının kolları gibi, tüm bu kütle merkezi dönme ekseninden (kutuplardan geçer) uzaklaşmıştır. Sonuç olarak Dünya kendi etrafında daha yavaş döner. Yayınlanan çalışmada yer alan hesaplama Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler KitabıBu durum bizi, Dünya gününün uzunluğunun 20. yüzyılda yüzyılda 0,3 ila 1 milisaniye azaldığını, ancak 2000 yılından bu yana yüzyılda 1,33 milisaniyeye yükseldiğini düşünmeye yöneltiyor.
Öğrenim görünüyorum
İklim krizi Dünya'nın eksenini değiştirdi
Enrico Franceschini tarafından
26 Nisan 2021
Küçük bir şey gibi görünebilir, ancak alakasız değildir. Neredeyse paradoksal olarak, bu değişimleri ölçmeye yönelik teknolojik kapasite, bağımlı olduğumuz ve giderek daha fazla hassasiyet gerektiren sistemlerin karmaşıklığıyla el ele gider. Gemilerin ve uçakların konumlandırma sistemlerine, uyduların fırlatılmasına ve yörünge manevralarına ölçümleri dikte eden atom saatlerini düşünün. Tam tersine, günün hiçbir zaman sabit bir uzunluğu olmamıştır. Ay, milyarlarca yıldır günlerin uzamasına katkıda bulunan ana faktör olmuştur (birkaç milyar yıl önce, Ay çok daha yakınken, gün doğumu ile gün batımı arasında sadece 17 saat vardı). Yerçekimi çekimi aslında okyanusları 'yakalar' (gelgitleri oluşturur) ve böylece Dünya'nın dönüşüne karşı direnç yaratır.
Ay'dan daha güçlü
Ancak buzun erimesi şu anki hızla devam ederse, “İklim kaynaklı yavaşlama 2100 yılına kadar yüzyılda 2,62 milisaniyeye ulaşabilir ve uzun vadeli gün uzunluğu değişimlerine en önemli katkıda bulunan faktör olarak ay gelgit sürtünmesini geçebilir” Shahvandi ve meslektaşları çalışmada şöyle yazıyor. Azaltılmış emisyon senaryosuyla ve dolayısıyla erime yavaşlarsa veya seyri tersine dönerse, yüzyılda yaklaşık bir milisaniye kaybetmeye devam edeceğiz. Ancak buna, yüzyılda 2,4 milisaniye 'yiyen' Ay'ın etkisi de eklenmelidir. Bunun, örneğin, günün uzunluğunu ayarlamak için “artık saniye”nin kullanımı üzerinde bir etkisi vardır.
“Dünya'nın dönüşü yavaş değişse de, uzayda seyrüsefer yaparken, örneğin bir uzay sondasını başka bir gezegene indirirken bu etkinin hesaba katılması gerekir” diye açıklıyor. Benedict SoyaEHT Zürih'te profesör ve iki çalışmanın ortak yazarı. Yüz milyonlarca kilometrelik mesafelerde, küçük bir hata devasa boyutlara ulaşabilir. “Aksi takdirde, Mars'taki belirli bir kratere iniş yapmak mümkün olmayacaktır,” diye sonuca varıyor.
Dönme ekseni nereye gidiyor?
Dağıtımı su kütleleri (erime her yıl yüzlerce milyar tonu içerir) ayrıca Dünya'nın etrafında döndüğü ekseni de etkiler. Sabit değildir, yılda birkaç santimetre ve yüzyılda birkaç metre hareket eder. Bu durumda, buzulların erimesinin ve buna bağlı su kütlelerinin hareketinin etkileri, Dünya'nın mantosunun derinliklerindeki hareketlerin etkilerine eklenir. Ve bu iki sürecin birbirini etkilediği görülmektedir.
Hesaplamaları için, yayınlandı Doğa jeolojisiShahvandi'nin ekibi, fizik yasalarına dayalı yapay zeka modelleri kullandı: “İklim değişikliği, Dünya'nın dönüş ekseninin kayması ve açısal momentumun korunumu geri bildiriminin Dünya'nın çekirdeğinin dinamiklerini de değiştirdiği görülüyor” diye açıklıyor Soja. Milyarlarca insanın bir yüzyıl boyunca Dünya yüzeyindeki davranışları, tüm Gezegenin manyetik alanının kökeni olan magmatik hareketleri bile etkiliyor.