Venole
Active member
Uyuşmazlıklar birden fazla vakit farklılıklarının reddedilmesinden kaynaklanır. Partnerimizi kendimizden ayırt etme yeteneğimizi geliştirdiğimizde, simbiyotik kaynaşmayı bozarız, bu da empati ve sağlıklı bağlantı ile sonuçlanır. Ayrışma ve farklılaşma süreci boyunca, yargının yerini empati ve manaya merakı alır.
Ötekini fark edip, yeniden inşa etmek
Çiftler içinde tartışmalar çoklukla daha derin bir sıkıntıya cevap olarak ortaya çıkıyor. Uyuşmazlıkların birçoklarının farklılıkların reddedilmesinden kaynaklandığını görüyoruz . Bilinçaltında, sevdiklerimizi evvelde belirlenmiş bir dizi kabul edilebilir davranış ve niteliklerle inşa ederiz. Birebirlik için derinlere yerleşmiş bir istekten dolayı, partnerimizin dünyayı bizim gördüğümüz mercekten gördüğünü ve beklediğimiz üzere davranması gerektiğini var iseyıyoruz. Lakin gözden kaçırmamız gereken karşımızdakinin farklı bir birey olduğudur.
Simbiyotik şuur
Simbiyoz, ‘öteki’nin öznelliğinin farkında olma, hürmet duyma ve takdir etme konusundaki hudutlu kapasiteden oluşur.
Simbiyotik durumda, öteki bakış açıları hakkında bir farkındalık olabilir, lakin onlara rastgele bir geçerlilik sağlamak tehdit edici algılandığı için onlara meydan okunmalı ve reddedilmelidir. Farklılık, orjinal tasayı harekete geçirir, bu biçimdece ötekiliğe karşı bir savunma muhtaçlığını pekiştirir. Bu döngü (fark etme → korku → savunma), çift çatışmasının ve tüm insan çatışmalarının kaynağı olarak kabul edilir. Aşinalık, beyin için bir rahatlama aracıdır ve rahatlık elde etmeye yönelik beyhude teşebbüsümüzde, partnerimize kişiselliklerini veren farklılıkları bilinçaltında ortadan kaldırırız. Onlara bağımsız bir hayat formu değil, bir objenin özelliklerini atamış oluruz.
Simbiyozdan farklılaşma / Ayrışmaya geçiş
bu biçimde, sevdiğimiz kişiyi bu türlü “nesnelleştirme” eğilimini nasıl ortadan kaldırırız? Tahlil şaşırtan derecede sıradantir: farklılaşmanın dahil edilmesi. Farklılıkları hiç bir biçimde yargılamadan kabul etmektir. Sonunda, farklılaşmış eşler, farklılığın tansiyonunu tolere etmenin onları gerçek benliklerine dönüştürdüğünü, bu sayede bağlanmayı deneyimleyebileceklerini ve olgun sevginin tatminlerini elde edebileceklerini anlarlar.
Ayrışma / Farklılaşma adımları
Farklılaşma nasıl sağlanır? Süreç ortasında öteki kişinin öznelliğini içselleştirilir, bu biçimdece “sen ben değilsin ve bunda bir sorun yok” tecrübesini yaşar. Ortak hayat azaldıkça, fazlaca kıymetli olgunlaşma incisi olan farklılaşma ortaya çıkar. Yansıtarak, onaylayarak ve empati kurarak farklılaşma ve temas kurma konusunda altın bir fırsat sağlanır. Diyalog, her bir bireyin başkasına farklı bir kişi olarak sunulmasına müsaade vererek farklılaşmayı kolaylaştırır.
Partnerimizi kendimizden ayırt etme yeteneğimizi genişlettiğimizde, simbiyotik füzyonu kırarız, bu da bağlantımızda empatinin ve ötürüsıyla ilişkinin bir daha kurulmasıyla sonuçlanır.
Unutmayalım ki hayat beklentilerimizden ibaret. Bu beklentilerin karşılanmaması ise olumsuz hisler oluşturup kısır döngüye girmemize niye olabilir. Bu sebeple çalışma arkadaşlarımız, anne babalarımız, eşimiz çocuğumuz yahut her gün uğradığımız kafe çalışanı ile kurduğumuz bağda empati kurmamız, karşımızdaki insanın nasıl biri olduğunu anlamamız, onun da beklentileri olabileceğini akılda tutmamız, yargılama ve öfke duyma ihtimalimizi azalacak ve duygusal manada daha doyurucu alakalar yaşamamızı sağlayacaktır.
Ötekini fark edip, yeniden inşa etmek
Çiftler içinde tartışmalar çoklukla daha derin bir sıkıntıya cevap olarak ortaya çıkıyor. Uyuşmazlıkların birçoklarının farklılıkların reddedilmesinden kaynaklandığını görüyoruz . Bilinçaltında, sevdiklerimizi evvelde belirlenmiş bir dizi kabul edilebilir davranış ve niteliklerle inşa ederiz. Birebirlik için derinlere yerleşmiş bir istekten dolayı, partnerimizin dünyayı bizim gördüğümüz mercekten gördüğünü ve beklediğimiz üzere davranması gerektiğini var iseyıyoruz. Lakin gözden kaçırmamız gereken karşımızdakinin farklı bir birey olduğudur.
Simbiyotik şuur
Simbiyoz, ‘öteki’nin öznelliğinin farkında olma, hürmet duyma ve takdir etme konusundaki hudutlu kapasiteden oluşur.
Simbiyotik durumda, öteki bakış açıları hakkında bir farkındalık olabilir, lakin onlara rastgele bir geçerlilik sağlamak tehdit edici algılandığı için onlara meydan okunmalı ve reddedilmelidir. Farklılık, orjinal tasayı harekete geçirir, bu biçimdece ötekiliğe karşı bir savunma muhtaçlığını pekiştirir. Bu döngü (fark etme → korku → savunma), çift çatışmasının ve tüm insan çatışmalarının kaynağı olarak kabul edilir. Aşinalık, beyin için bir rahatlama aracıdır ve rahatlık elde etmeye yönelik beyhude teşebbüsümüzde, partnerimize kişiselliklerini veren farklılıkları bilinçaltında ortadan kaldırırız. Onlara bağımsız bir hayat formu değil, bir objenin özelliklerini atamış oluruz.
Simbiyozdan farklılaşma / Ayrışmaya geçiş
bu biçimde, sevdiğimiz kişiyi bu türlü “nesnelleştirme” eğilimini nasıl ortadan kaldırırız? Tahlil şaşırtan derecede sıradantir: farklılaşmanın dahil edilmesi. Farklılıkları hiç bir biçimde yargılamadan kabul etmektir. Sonunda, farklılaşmış eşler, farklılığın tansiyonunu tolere etmenin onları gerçek benliklerine dönüştürdüğünü, bu sayede bağlanmayı deneyimleyebileceklerini ve olgun sevginin tatminlerini elde edebileceklerini anlarlar.
Ayrışma / Farklılaşma adımları
Farklılaşma nasıl sağlanır? Süreç ortasında öteki kişinin öznelliğini içselleştirilir, bu biçimdece “sen ben değilsin ve bunda bir sorun yok” tecrübesini yaşar. Ortak hayat azaldıkça, fazlaca kıymetli olgunlaşma incisi olan farklılaşma ortaya çıkar. Yansıtarak, onaylayarak ve empati kurarak farklılaşma ve temas kurma konusunda altın bir fırsat sağlanır. Diyalog, her bir bireyin başkasına farklı bir kişi olarak sunulmasına müsaade vererek farklılaşmayı kolaylaştırır.
Partnerimizi kendimizden ayırt etme yeteneğimizi genişlettiğimizde, simbiyotik füzyonu kırarız, bu da bağlantımızda empatinin ve ötürüsıyla ilişkinin bir daha kurulmasıyla sonuçlanır.
Unutmayalım ki hayat beklentilerimizden ibaret. Bu beklentilerin karşılanmaması ise olumsuz hisler oluşturup kısır döngüye girmemize niye olabilir. Bu sebeple çalışma arkadaşlarımız, anne babalarımız, eşimiz çocuğumuz yahut her gün uğradığımız kafe çalışanı ile kurduğumuz bağda empati kurmamız, karşımızdaki insanın nasıl biri olduğunu anlamamız, onun da beklentileri olabileceğini akılda tutmamız, yargılama ve öfke duyma ihtimalimizi azalacak ve duygusal manada daha doyurucu alakalar yaşamamızı sağlayacaktır.