Venole
Active member
SENİM TANAY KARAKUŞ
[email protected]
İstismar nedir, çocuklar hangi cins istismara maruz kalır?
Çocuğun fiziki bütünlüğünü, ruhsal sağlamlığını, toplumsal gelişmenini olumsuz tarafta etkileyen bir yahut birden çok kişi yetişkin tarafınca (akrabası, ebeveynleri olabilir, komşusu, tanımadığı bir yabancı) görmüş olduğu berbat muameleye biz çocuk istismarı diyoruz. Çocuk istismarının aşikâr bir alt başlıkları var. Bunları fizikî istismar, cinsel istismar, duygusal istismar, ekonomik istismar ve ihmal olarak sıralayabiliriz.
Fizikî istismar; düşme, faydalanma ve rastgele bir kaza haricinde çocuğun ağır bir biçimde bedenine darbeler alması, çocuğun bedeninde morarmalar olması, yanık izlerinin olması, baş travmaları yahut beden travmalarının olmasıdır. Bu bir erişkin yahut ebeveyn tarafınca çocuğa ceza vermek, öfke boşaltmak için bilerek yapılır. Fizikî istismara maruz kalan bir çocuk, gelişimsel manada sorunlar yaşayabilir, daha korkak ve ürkek olabilir.
Duygusal istismar; çocuğun benlik hürmetini, benlik bütünlüğünü, bedellilik hissini; “Seviliyorum, beğeniliyorum, yeterliyim” algısını olumsuz tarafta etkileyen her türlü aksiyon ya da eylemsizliktir. Yani çocuğa küfür etmek, hakaret etmek, sevgiden yoksun bırakmak, şefkatten yoksun bırakmak yani gereken ilgiyi göstermemek duygusal istismarın içerisine giriyor.
Ekonomik istismar; çocuğun gelişmenini ve haklarını ihlal edici işlerde çalıştırılarak düşük fiyatlı iş gücü olarak kullanılmasıdır. Çocuğun dilendirilerek ya da çalışmaya zorlanarak bir çocuk olarak tüm haklarının ihlal edilmesi büsbütün ekonomik istismardır.
Cinsel istismarda hatalı, mağdurun ebeveyni, akrabası, öğretmeni, abi, abla ya da amca, teyze dediği servis sürücüsü, kantinci, komşu, dedesi de olabiliyor. Cinsel istismarı yalnızca bir cinsel birleşme olarak düşünmemek lazım. Bir çocuğu kelamla taciz etmek, mahrem bölgelerine dokunmak, tacizcinin kendi mahrem bölgelerine çocuğun dokunması istemesi, pornografik görüntüler seyrettirmek, tacizcinin cinsel organını göstermesi ya da çocuğun cinsel organına bakmaya çalışması bunların hepsi cinsel istismara girer.
Bu niçinle “Çocuğun beyanı esastır” zira kimi şeyleri somut olarak kanıtlayamamanız onun yaşanmadığı manasına gelmiyor. Çocuk bu biçimde bir şeyi farklı hallerde anlatmaya çalışıyorsa cinsel birleşme yok diye istismar da yoktur denilemez.
‘NİYE O DENLİ YAPIYORSUN?’ DEMEYİN, ‘BİR ŞEY Mİ VAR?’ DİYE SORUN
Çocuğun cinsel istismara uğradığını anlamak mümkün mü? Hangi ayrıntılar bu durumu işaret eder?
Cinsel istismara maruz kalan bir çocuk suçlandığı için kendisini suçlayıcı davranışlarda bulunabiliyor; daha öfkeli, kırgın olabiliyor, içe kapanmış olabiliyor. Konuşkan bir çocuksa konuşmasında azalma yaşanabiliyor. Çocuk sık sık ağlayabiliyor, öfke, kızgınlık göstererek sert reaksiyonlar verebiliyor.
Dokunduğunuzda birden irkildiğini, bir yerde tek başına kalmak istemediğini, konutta taciz yaşıyorsa konuta ya da okulda taciz yaşıyorsa konuta gitmek istemediğini nazaranbiliyoruz.
kimi vakit kendine ziyan verici davranışlar da sergileyebiliyor. Bu niçinle çocuk bir bireye, bir ortama karşı reaksiyon gösteriyorsa “Niye o denli yapıyorsun?” dememek gerekiyor. “Orada bir şey mi oldu?” diye düşünmekte yarar var.
‘İSTİSMAR ADALET, İNANÇ HİSSİNİ ÇOK ZEDELİYOR’
Cinsel istismara uğramış bir çocuk kendini nasıl hisseder? Çocuğun dünyasında bu nasıl bir tesir bırakıyor?
Tanıdığı ya da tanımadığı biri tarafınca istismar edilen çocuk, çoklukla bunu öteki birine anlatmaması için tehdide, şantaja, baskıya, şiddete maruz kalabiliyor. ötürüsıyla çocuk istismarcı tarafınca suçladığı için doğal ki suçluluk duygusu hissediyor, dünyanın adaletli bir yer olmadığını düşünüyor, “niçin bu benim başıma geldi?” diye düşünüyor. İstismarı yapan ebeveynlerden biriyse ve öbür ebeveyn de bunu biliyorsa daha da büyük bir öfke oluşabiliyor.
Kendisini yalnız hissedebiliyor, inanç duygusu zedelendiği için toplumsal hayattan kopabiliyor, “tekrar bu biçimde bir şey yaşar mıyım?” telaşıyla bunu yapan istismarcıya benzeyen tüm insanlardan, ortamlardan uzaklaşabiliyor. Kaygılarda ve korkularda artış, yeme ve uyku sorunları, şayet okula giden bir çocuksa ders muvaffakiyetinde ve derslere iştirakte azalma, toplumsal bir çocuksa içe çekilme dediğimiz bağlantı kurmakta zorlanma görülebilir.
İnsan eliyle yapılan ve tesirleri kolay kolay silinmeyen mikro travmalar çocuğun adalet, inanç, vücut bütünlüğü, paha görme algısını hayli fazla zedeliyor.
Cinsel istismara uğradığından şüphelendiğimiz ya da emin olduğumuzda nasıl bir yaklaşım sergilemeliyiz?
Örneğin çocukla birebir apartmanda yaşayan birisiniz ya da çocuğun akrabasısınız ve istismardan da şüpheleniyorsunuz; bu durumu Alo 183 ihbar çizgisine bildirerek çocuk hakkında toplumsal inceleme yapılamasını talep edebilirsiniz. Şayet bir çocuk size bu durumu anlattıysa direkt kolluk kuvvetlerine giderek çocuğun tabir vermesini ve süreçlerin yapılmasını sağlayabilirsiniz.
Şayet jandarma bölgesinde yaşıyorsanız 156 Jandarma ihbar sınırına müracaat yapabilirsiniz. Bunlar haricinde direkt savcılığa giderek şikayetçi olabilirsiniz. İnceleme talep edildiğinde sonuç olarak bu biçimde bir şey yaşandığı ortaya çıkarsa çocuk muhafaza altına alınabiliyor.
‘OLANI BİTENİ ORTAYA EN YETERLİ FOTOĞRAF YA DA OYUNLA KOYABİLİR’
İki kardeşin yaşadığı cinsel istismarın evrakı niteliğinde olan fotoğraflar hepimizi derinden sarstı. Uzmanlar niye bu yolu tercih ediyor? Direkt sorulan sorular ile kâfi bir karşılık alınamaz mı?
Çocukların kendisini tabir edebilmesinin en temel yollarından bir tanesi olağan ki kelamlı olarak anlatmaktır lakin bu stil olaylarda çocuklar kendilerini anlatmakta her vakit epey başarılı olamayabiliyor.
Çok korkmuş, etkilenmiş bir çocuk konuşmada sorun yaşayabiliyor. Cinsel birleşmeyle ilgili biroldukca şeyi bilmediği için yaşadıklarını aktaramayabiliyor. O yüzden görüşmelerde çocuğun dünyasına inebilmek için oyun ve fotoğraf çizme metodunu kullanırız.
Fotoğraf çizmede çocukların yaşadığı olaylardan da çok gelişim durumlarını da bakılırsabiliyoruz. O yüzden fotoğraf çizme tekniği bizim için hayli değerli. “Şöyle mi oldu, bu biçimde mi oldu?” deyip çocuğu yönlendirmeden fotoğraf çizmesini yahut bebekler üzerinden söz etmesini isteriz.
bu biçimdelikle çocuk hem olanı biteni olduğu üzere aktarır tıpkı vakitte daha az travmatize olarak transferde bulunur. Çocuklar bu görüşmelerde sorulardan fazlaca fazla rahatsız olabiliyorlar.
Fotoğraf değerlendirmesi nasıl yapılıyor? Nelere dikkat ediliyor?
Fotoğraf değerlendirmesinde yaşına bakılırsa çizim marifeti nasıl, çizgileri nasıl bunları kıymetlendiriyoruz. Travmaya maruz kalmış çocuklar bir şeyleri daha büyük çizebiliyor. örneğin istismarcı babaysa onu karalayarak çizebiliyor, kocaman kocaman resmedebiliyor ya da renkli boyalar kullanmayabiliyor.
Kendisini öteki ebeveynine yapışık çizebiliyor ya kendini küçük bir yere çizebiliyor. İstismara maruz kalmışsa birtakım bölgeleri bilhassa çizebiliyor ya da tasa duyduğu için çizmiyor. ötürüsıyla fotoğraf prosedürü bizim için birfazlaca manada haberci.
‘ALTINI BEZLERKEN BİLE DİKKATLİ OLMALISINIZ’
Çocuğun kendini istismardan muhafazası için hangi yolları izlemek gerekir? Çocukta istismara ve istismarcıya karşı şuur yaratmak ismine ebeveynler ne yapmalı?
Çocuğun kendisi koruyabilmesi için ta bebeklik devrinden ona yaklaşımımız epey fazlaca kıymetli. Çocuğun daha altı bezlenirken bile ulu orta bezlenmemesi gerekiyor. Çocuğun altını bir ya da azamî iki kişinin değiştirmesi gerekiyor. Konutta konuk olduğunda her insanın ortasında değil, başka bir alanda alt temizleme sürecinin yapılması epeyce kıymetli. Erkek çocukta cinsel organın sergilenmeye çalışılarak övünç sıkıntısı haline getirilmesi ya da kız çocukta tam zıddı bir hal sergilenmesi bunların hepsi hayli yanlış.
Düşünsenize bunu yaparak büyüyen erkek çocuk “Eee ben bunu ulu orta yapabilirim” demek ki üzere bir algıya düşebiliyor. halbuki yalnızca kız çocuklar değil, erkek çocuklar da cinsel istismara maruz kalıyor. ötürüsıyla bunu göstermenin bir beceri olmadığını, mahremiyet bölgelerini anlatmak gerekiyor. Alışılmış ki yeterli dokunuş ve berbat dokunuş kavramlarını da çocuklara anlatmak gerekiyor.
Çocuğun yabancılarla ortasına uzaklık koymasını sık sık hatırlatmak gerekiyor. Ebeveynlerin çocukları muhafazası epey daha kıymetli bir kavram. “Annedir yapmaz, babadır yapmaz, kardeştir yapmaz, komşudur yapmaz, imamdır, dededir yapmaz” üzere bir yaklaşım en büyük yanılgı. Çok biçimde güvenmek, kimi şeylerin üzerini kapatabiliyor. Çocuk bir şey söylüyorsa kesinlikle bunu dikkate almak lazım.
Yani daima komşuya giden bir çocuk “Artık ben o komşuya gitmek istemiyorum” dediğinde “Ya olur mu o denli şey niçin gitmiyorsun?” demek yerine “Onunla ilgili bana anlatmak istediğin bir şey var mı, sana rahatsız hissettiren tuhaf bir şey mi oldu?” deyip bunu açıklamasına müsaade vermek gerekiyor. İstismara maruz kalan bir çocuk bunu epey kolay anlatamıyor. Bir de bu türlü bir ret yanıtı aldığında bunu anlatmakta daha da hayli zorlanıyor.
O yüzden çocuklarımıza küçüklükten beri mahremiyet eğitimi vermek yani özel bölgelerini (göğüs, popo ve bacak arası) anlatmak gerekiyor. “Bu üç bölgene düzgün hissettirmeyen bir dokunuş yapıldığında bağırmalısın, o ortamdan çabucak uzaklaşmaya çalışmalısın, uzaklaşamadıysan da bunu ondan sonrasında bize anlatmalısın. Biz seni her vakit dinleyeceğiz, her vakit yanındayız” iletisi verilmeli.
‘ÇOCUĞU yine KAZANMAK İÇİN CÜRÜM CEZASIZ KALMAMALI’
Cinsel istismara uğrayan bir çocuk bu travmayı atlatabiliyor mu? Gelecekteki hayatını ne biçimde etkiliyor? Sağlıklı bir birey olması mümkün mü?
Cinsel istismar, çocukta dünyayı adaletli yahut güveneceği bir yer yahut sevildiği bir yer olma konusunda büyük bir zedelenmeye sebep olabiliyor. Mikro travmalar genelde aslına bakarsan bizim adalet hissimizi, itimat hissimizi zedeler. Bu niçinle bu çocukların hayata yenidendan kazandırılması, hayatına devam edebilmesi noktasında kendisine yapılan davranışların cezasız kalmadığını görmesi gerekli.
Bu bir nebze olsun adalet hissini zedeleyen travmayı düzgünleştirme istikametinde bir adımdır. Olağan ki istismarcının mağdurla birebir yerde de olmaması gerekiyor. Elmalı Davası’ndaki en büyük sorun bu: Çocuklar bir şey yaşıyor, bunu güç bela anlatıyorlar ancak hâlâ istismarcıyla tıpkı meskende yaşayınca mağdur bunun tahlilsiz, çaresiz bir yol olduğunu düşünüyor, istismarcı da bunu yapmaya devam etmenin bir karşılığının olmadığının farkına varıp devam ediyor.
Süreğen, nitelikli istismar süreci devam ediyor. Olağan ki güzelleşme mümkündür. Hayat devam ettiği sürece umut daima vardır. Lakin sıkboğaz etmeyen hoş bir takip sistemi oluşturmak ve çocuk için “Ben artık güvendeyim” hissini sağlamak gerekiyor. Etrafın dayanağı de burada fazlaca değerli. Ona kendini inançta hissettirecek kelamlar söyleyen, sırtını sıvazlayan bireylerin yanında olması güzelleşme sürecini hızlandıracaktır.
Birtakım ortamlarda “Aaa bu olayları yaşayan çocuk sen miydin?” diyerek çocuğa yaşadığı travmalar yine yeniden hatırlatılıyor. Bu sefer de çocuk istese de bu histen sıyrılamıyor. bu biçimde bir durumun bastırılması mümkün değildir, unutmak mümkün değildir lakin güzelleşmesi mümkündür. Yetişkinler üzere çocuklar da bu kadar ağır şeyleri unutamaz fakat yanlışsız bir yaklaşımla sağlam bir biçimde hayata dönmek mümkündür.
[email protected]
İstismar nedir, çocuklar hangi cins istismara maruz kalır?
Çocuğun fiziki bütünlüğünü, ruhsal sağlamlığını, toplumsal gelişmenini olumsuz tarafta etkileyen bir yahut birden çok kişi yetişkin tarafınca (akrabası, ebeveynleri olabilir, komşusu, tanımadığı bir yabancı) görmüş olduğu berbat muameleye biz çocuk istismarı diyoruz. Çocuk istismarının aşikâr bir alt başlıkları var. Bunları fizikî istismar, cinsel istismar, duygusal istismar, ekonomik istismar ve ihmal olarak sıralayabiliriz.
Fizikî istismar; düşme, faydalanma ve rastgele bir kaza haricinde çocuğun ağır bir biçimde bedenine darbeler alması, çocuğun bedeninde morarmalar olması, yanık izlerinin olması, baş travmaları yahut beden travmalarının olmasıdır. Bu bir erişkin yahut ebeveyn tarafınca çocuğa ceza vermek, öfke boşaltmak için bilerek yapılır. Fizikî istismara maruz kalan bir çocuk, gelişimsel manada sorunlar yaşayabilir, daha korkak ve ürkek olabilir.
Duygusal istismar; çocuğun benlik hürmetini, benlik bütünlüğünü, bedellilik hissini; “Seviliyorum, beğeniliyorum, yeterliyim” algısını olumsuz tarafta etkileyen her türlü aksiyon ya da eylemsizliktir. Yani çocuğa küfür etmek, hakaret etmek, sevgiden yoksun bırakmak, şefkatten yoksun bırakmak yani gereken ilgiyi göstermemek duygusal istismarın içerisine giriyor.
Ekonomik istismar; çocuğun gelişmenini ve haklarını ihlal edici işlerde çalıştırılarak düşük fiyatlı iş gücü olarak kullanılmasıdır. Çocuğun dilendirilerek ya da çalışmaya zorlanarak bir çocuk olarak tüm haklarının ihlal edilmesi büsbütün ekonomik istismardır.
Cinsel istismarda hatalı, mağdurun ebeveyni, akrabası, öğretmeni, abi, abla ya da amca, teyze dediği servis sürücüsü, kantinci, komşu, dedesi de olabiliyor. Cinsel istismarı yalnızca bir cinsel birleşme olarak düşünmemek lazım. Bir çocuğu kelamla taciz etmek, mahrem bölgelerine dokunmak, tacizcinin kendi mahrem bölgelerine çocuğun dokunması istemesi, pornografik görüntüler seyrettirmek, tacizcinin cinsel organını göstermesi ya da çocuğun cinsel organına bakmaya çalışması bunların hepsi cinsel istismara girer.
Bu niçinle “Çocuğun beyanı esastır” zira kimi şeyleri somut olarak kanıtlayamamanız onun yaşanmadığı manasına gelmiyor. Çocuk bu biçimde bir şeyi farklı hallerde anlatmaya çalışıyorsa cinsel birleşme yok diye istismar da yoktur denilemez.
‘NİYE O DENLİ YAPIYORSUN?’ DEMEYİN, ‘BİR ŞEY Mİ VAR?’ DİYE SORUN
Çocuğun cinsel istismara uğradığını anlamak mümkün mü? Hangi ayrıntılar bu durumu işaret eder?
Cinsel istismara maruz kalan bir çocuk suçlandığı için kendisini suçlayıcı davranışlarda bulunabiliyor; daha öfkeli, kırgın olabiliyor, içe kapanmış olabiliyor. Konuşkan bir çocuksa konuşmasında azalma yaşanabiliyor. Çocuk sık sık ağlayabiliyor, öfke, kızgınlık göstererek sert reaksiyonlar verebiliyor.
Dokunduğunuzda birden irkildiğini, bir yerde tek başına kalmak istemediğini, konutta taciz yaşıyorsa konuta ya da okulda taciz yaşıyorsa konuta gitmek istemediğini nazaranbiliyoruz.
kimi vakit kendine ziyan verici davranışlar da sergileyebiliyor. Bu niçinle çocuk bir bireye, bir ortama karşı reaksiyon gösteriyorsa “Niye o denli yapıyorsun?” dememek gerekiyor. “Orada bir şey mi oldu?” diye düşünmekte yarar var.
‘İSTİSMAR ADALET, İNANÇ HİSSİNİ ÇOK ZEDELİYOR’
Cinsel istismara uğramış bir çocuk kendini nasıl hisseder? Çocuğun dünyasında bu nasıl bir tesir bırakıyor?
Tanıdığı ya da tanımadığı biri tarafınca istismar edilen çocuk, çoklukla bunu öteki birine anlatmaması için tehdide, şantaja, baskıya, şiddete maruz kalabiliyor. ötürüsıyla çocuk istismarcı tarafınca suçladığı için doğal ki suçluluk duygusu hissediyor, dünyanın adaletli bir yer olmadığını düşünüyor, “niçin bu benim başıma geldi?” diye düşünüyor. İstismarı yapan ebeveynlerden biriyse ve öbür ebeveyn de bunu biliyorsa daha da büyük bir öfke oluşabiliyor.
Kendisini yalnız hissedebiliyor, inanç duygusu zedelendiği için toplumsal hayattan kopabiliyor, “tekrar bu biçimde bir şey yaşar mıyım?” telaşıyla bunu yapan istismarcıya benzeyen tüm insanlardan, ortamlardan uzaklaşabiliyor. Kaygılarda ve korkularda artış, yeme ve uyku sorunları, şayet okula giden bir çocuksa ders muvaffakiyetinde ve derslere iştirakte azalma, toplumsal bir çocuksa içe çekilme dediğimiz bağlantı kurmakta zorlanma görülebilir.
İnsan eliyle yapılan ve tesirleri kolay kolay silinmeyen mikro travmalar çocuğun adalet, inanç, vücut bütünlüğü, paha görme algısını hayli fazla zedeliyor.
Cinsel istismara uğradığından şüphelendiğimiz ya da emin olduğumuzda nasıl bir yaklaşım sergilemeliyiz?
Örneğin çocukla birebir apartmanda yaşayan birisiniz ya da çocuğun akrabasısınız ve istismardan da şüpheleniyorsunuz; bu durumu Alo 183 ihbar çizgisine bildirerek çocuk hakkında toplumsal inceleme yapılamasını talep edebilirsiniz. Şayet bir çocuk size bu durumu anlattıysa direkt kolluk kuvvetlerine giderek çocuğun tabir vermesini ve süreçlerin yapılmasını sağlayabilirsiniz.
Şayet jandarma bölgesinde yaşıyorsanız 156 Jandarma ihbar sınırına müracaat yapabilirsiniz. Bunlar haricinde direkt savcılığa giderek şikayetçi olabilirsiniz. İnceleme talep edildiğinde sonuç olarak bu biçimde bir şey yaşandığı ortaya çıkarsa çocuk muhafaza altına alınabiliyor.
‘OLANI BİTENİ ORTAYA EN YETERLİ FOTOĞRAF YA DA OYUNLA KOYABİLİR’
İki kardeşin yaşadığı cinsel istismarın evrakı niteliğinde olan fotoğraflar hepimizi derinden sarstı. Uzmanlar niye bu yolu tercih ediyor? Direkt sorulan sorular ile kâfi bir karşılık alınamaz mı?
Çocukların kendisini tabir edebilmesinin en temel yollarından bir tanesi olağan ki kelamlı olarak anlatmaktır lakin bu stil olaylarda çocuklar kendilerini anlatmakta her vakit epey başarılı olamayabiliyor.
Çok korkmuş, etkilenmiş bir çocuk konuşmada sorun yaşayabiliyor. Cinsel birleşmeyle ilgili biroldukca şeyi bilmediği için yaşadıklarını aktaramayabiliyor. O yüzden görüşmelerde çocuğun dünyasına inebilmek için oyun ve fotoğraf çizme metodunu kullanırız.
Fotoğraf çizmede çocukların yaşadığı olaylardan da çok gelişim durumlarını da bakılırsabiliyoruz. O yüzden fotoğraf çizme tekniği bizim için hayli değerli. “Şöyle mi oldu, bu biçimde mi oldu?” deyip çocuğu yönlendirmeden fotoğraf çizmesini yahut bebekler üzerinden söz etmesini isteriz.
bu biçimdelikle çocuk hem olanı biteni olduğu üzere aktarır tıpkı vakitte daha az travmatize olarak transferde bulunur. Çocuklar bu görüşmelerde sorulardan fazlaca fazla rahatsız olabiliyorlar.
Fotoğraf değerlendirmesi nasıl yapılıyor? Nelere dikkat ediliyor?
Fotoğraf değerlendirmesinde yaşına bakılırsa çizim marifeti nasıl, çizgileri nasıl bunları kıymetlendiriyoruz. Travmaya maruz kalmış çocuklar bir şeyleri daha büyük çizebiliyor. örneğin istismarcı babaysa onu karalayarak çizebiliyor, kocaman kocaman resmedebiliyor ya da renkli boyalar kullanmayabiliyor.
Kendisini öteki ebeveynine yapışık çizebiliyor ya kendini küçük bir yere çizebiliyor. İstismara maruz kalmışsa birtakım bölgeleri bilhassa çizebiliyor ya da tasa duyduğu için çizmiyor. ötürüsıyla fotoğraf prosedürü bizim için birfazlaca manada haberci.
‘ALTINI BEZLERKEN BİLE DİKKATLİ OLMALISINIZ’
Çocuğun kendini istismardan muhafazası için hangi yolları izlemek gerekir? Çocukta istismara ve istismarcıya karşı şuur yaratmak ismine ebeveynler ne yapmalı?
Çocuğun kendisi koruyabilmesi için ta bebeklik devrinden ona yaklaşımımız epey fazlaca kıymetli. Çocuğun daha altı bezlenirken bile ulu orta bezlenmemesi gerekiyor. Çocuğun altını bir ya da azamî iki kişinin değiştirmesi gerekiyor. Konutta konuk olduğunda her insanın ortasında değil, başka bir alanda alt temizleme sürecinin yapılması epeyce kıymetli. Erkek çocukta cinsel organın sergilenmeye çalışılarak övünç sıkıntısı haline getirilmesi ya da kız çocukta tam zıddı bir hal sergilenmesi bunların hepsi hayli yanlış.
Düşünsenize bunu yaparak büyüyen erkek çocuk “Eee ben bunu ulu orta yapabilirim” demek ki üzere bir algıya düşebiliyor. halbuki yalnızca kız çocuklar değil, erkek çocuklar da cinsel istismara maruz kalıyor. ötürüsıyla bunu göstermenin bir beceri olmadığını, mahremiyet bölgelerini anlatmak gerekiyor. Alışılmış ki yeterli dokunuş ve berbat dokunuş kavramlarını da çocuklara anlatmak gerekiyor.
Çocuğun yabancılarla ortasına uzaklık koymasını sık sık hatırlatmak gerekiyor. Ebeveynlerin çocukları muhafazası epey daha kıymetli bir kavram. “Annedir yapmaz, babadır yapmaz, kardeştir yapmaz, komşudur yapmaz, imamdır, dededir yapmaz” üzere bir yaklaşım en büyük yanılgı. Çok biçimde güvenmek, kimi şeylerin üzerini kapatabiliyor. Çocuk bir şey söylüyorsa kesinlikle bunu dikkate almak lazım.
Yani daima komşuya giden bir çocuk “Artık ben o komşuya gitmek istemiyorum” dediğinde “Ya olur mu o denli şey niçin gitmiyorsun?” demek yerine “Onunla ilgili bana anlatmak istediğin bir şey var mı, sana rahatsız hissettiren tuhaf bir şey mi oldu?” deyip bunu açıklamasına müsaade vermek gerekiyor. İstismara maruz kalan bir çocuk bunu epey kolay anlatamıyor. Bir de bu türlü bir ret yanıtı aldığında bunu anlatmakta daha da hayli zorlanıyor.
O yüzden çocuklarımıza küçüklükten beri mahremiyet eğitimi vermek yani özel bölgelerini (göğüs, popo ve bacak arası) anlatmak gerekiyor. “Bu üç bölgene düzgün hissettirmeyen bir dokunuş yapıldığında bağırmalısın, o ortamdan çabucak uzaklaşmaya çalışmalısın, uzaklaşamadıysan da bunu ondan sonrasında bize anlatmalısın. Biz seni her vakit dinleyeceğiz, her vakit yanındayız” iletisi verilmeli.
‘ÇOCUĞU yine KAZANMAK İÇİN CÜRÜM CEZASIZ KALMAMALI’
Cinsel istismara uğrayan bir çocuk bu travmayı atlatabiliyor mu? Gelecekteki hayatını ne biçimde etkiliyor? Sağlıklı bir birey olması mümkün mü?
Cinsel istismar, çocukta dünyayı adaletli yahut güveneceği bir yer yahut sevildiği bir yer olma konusunda büyük bir zedelenmeye sebep olabiliyor. Mikro travmalar genelde aslına bakarsan bizim adalet hissimizi, itimat hissimizi zedeler. Bu niçinle bu çocukların hayata yenidendan kazandırılması, hayatına devam edebilmesi noktasında kendisine yapılan davranışların cezasız kalmadığını görmesi gerekli.
Bu bir nebze olsun adalet hissini zedeleyen travmayı düzgünleştirme istikametinde bir adımdır. Olağan ki istismarcının mağdurla birebir yerde de olmaması gerekiyor. Elmalı Davası’ndaki en büyük sorun bu: Çocuklar bir şey yaşıyor, bunu güç bela anlatıyorlar ancak hâlâ istismarcıyla tıpkı meskende yaşayınca mağdur bunun tahlilsiz, çaresiz bir yol olduğunu düşünüyor, istismarcı da bunu yapmaya devam etmenin bir karşılığının olmadığının farkına varıp devam ediyor.
Süreğen, nitelikli istismar süreci devam ediyor. Olağan ki güzelleşme mümkündür. Hayat devam ettiği sürece umut daima vardır. Lakin sıkboğaz etmeyen hoş bir takip sistemi oluşturmak ve çocuk için “Ben artık güvendeyim” hissini sağlamak gerekiyor. Etrafın dayanağı de burada fazlaca değerli. Ona kendini inançta hissettirecek kelamlar söyleyen, sırtını sıvazlayan bireylerin yanında olması güzelleşme sürecini hızlandıracaktır.
Birtakım ortamlarda “Aaa bu olayları yaşayan çocuk sen miydin?” diyerek çocuğa yaşadığı travmalar yine yeniden hatırlatılıyor. Bu sefer de çocuk istese de bu histen sıyrılamıyor. bu biçimde bir durumun bastırılması mümkün değildir, unutmak mümkün değildir lakin güzelleşmesi mümkündür. Yetişkinler üzere çocuklar da bu kadar ağır şeyleri unutamaz fakat yanlışsız bir yaklaşımla sağlam bir biçimde hayata dönmek mümkündür.