Venole
Active member
Bedenimizdeki doğuştan kazanılan istikrarın ve savunma sistemlerinin bozulmaması için ,mutlaka fiziki,kimyevi ve ruhi tahrip edicilerden sakınılması gerekir.Ama,burada bir konu hayli değerlidir,o da bu hususun günümüzde epey abartıldığı ve ticari fikirlerin, gerçeğin gayesinden sapmasına sebep olduğudur.Kendimizi korumak için neler yapabiliriz;örneğin:sebze ve meyveleri taze olarak mevsiminde tüketebiliriz,mümkün olduğunca, konut üretimi reçel,turşu,tarhana salça v.s besinlere yönelerek hazır ve katkı unsurlu besin alımını azaltabiliriz,yaşadığımız ortamların toz,duman,kirlilik oranlarını takip edip,uygun önlemler alabiliriz,stres ve sinirlilikle baş edebilmeyi öğrenebiliriz,plastik eserlerden mümkün olduğunca sakınabiliriz.
Nelere Dikkat Edilmeli?
Yani,modern kent ömrü ve toplum ortasındaki yerimiz,nazaranvimiz çerçevesinde yapabildiklerimizi yapmak,vücudumuza bakılırsavimizdir.
Lakin,doğal hayat dilek ve hevesi bizi, kendimize sıfır toleranslı bir hayat alanı oluşturma çabası içine sokmamalıdır.Bu,hem epeyce güç ve masraflı,aynı vakitte gereksizdir.Bu kadarı, niçin gereksizdir,çünkü ,vücudumuzun doğuştan savaş ve savunma kabiliyetleri vardır. Vücud hasta olmasını da ,savunmasını da bilmeli, savunma sistemleri tembelleşmemeli yahut zafiyete uğramamalıdır.
Üstte sıraladığımız dikkat edilmesi yahut sakınılması gerekenlerdilk evvel yapmamız icabeden öteki şeyler vardır.
Evvel,vücudumuzu az yemeğe alıştırmalıyız.Günde iki öğün yemeğe alışmalıyız,yapamıyorsak üç öğün lakin kesinlikle az yemeliyiz ve ortada abur cubur atıştırmamalıyız. Az yiyen,acıkmadan yemeyen ve doymadan bırakan ,yavaş ve oturarak yiyen bireyde kolay kolay mide ve barsak sorunu olmaz,karaciğer ve dalak yorulmaz,yağlanma yahut şişmanlık oluşmaz. Yeme dileğini denetim altında tutmak bizim irademizdedir, zihnimizden yeme kanısını uzaklaştırıp, işimize yahut nazaranvimize odaklandığımızda, orta ara gelen açlık hissi kısa vakitte kaybolur ve asit salgısı kesilir. İrade,beyin ve mide ahengi bir daha şekillenir.Şunu unutmamak lazımdır ki;vücudumuza lazım olan enerjiyi yalnızca besinlerle almıyoruz.Enerjinin bir kısmı,gıdadan,bir kısmı havadan bir kısmı da ruhumuzdan gelmektedir. ötürüsıyla fazlaca yersem daha güçlü olurum yahut daha epey güç kazanırım,düşüncesi muhakkak yanlıştır ve ,insanı tam bilakis, oburluğa,hantallığa , hastalıklara gdolayır.Zihni(beyni) yeme odaklı olan kişinin,yedikçe iştahı ve dileği artar,vücud bunların az bir kısmını kullanır,kalanlarını ya yağa dönüştürür yahut boşaltım sistemlerini çok zorlayarak atmaya çalışır. bu biçimde kendimize zorumuz ne ki; bir sürü zahmetlerle kazanıp,taşıyarak hazırladığımız enfes yiyecekleri,ihtiyacımızın kat be kat üstünde, bedenimize göndererek,onu hem yoruyoruz,aynı vakitte dolaylı olarak emeğimizi zayi ediyoruz.
Sonuç itibarıyle; gerek doğal ömür dileğinde ,gerekse de günlük hayatımızdaki, yeme,içme v.b. isteklerin karşılanmasındave temizlikte orta yol ölçüsünü yakalayabilmelidir.
Nelere Dikkat Edilmeli?
Yani,modern kent ömrü ve toplum ortasındaki yerimiz,nazaranvimiz çerçevesinde yapabildiklerimizi yapmak,vücudumuza bakılırsavimizdir.
Lakin,doğal hayat dilek ve hevesi bizi, kendimize sıfır toleranslı bir hayat alanı oluşturma çabası içine sokmamalıdır.Bu,hem epeyce güç ve masraflı,aynı vakitte gereksizdir.Bu kadarı, niçin gereksizdir,çünkü ,vücudumuzun doğuştan savaş ve savunma kabiliyetleri vardır. Vücud hasta olmasını da ,savunmasını da bilmeli, savunma sistemleri tembelleşmemeli yahut zafiyete uğramamalıdır.
Üstte sıraladığımız dikkat edilmesi yahut sakınılması gerekenlerdilk evvel yapmamız icabeden öteki şeyler vardır.
Evvel,vücudumuzu az yemeğe alıştırmalıyız.Günde iki öğün yemeğe alışmalıyız,yapamıyorsak üç öğün lakin kesinlikle az yemeliyiz ve ortada abur cubur atıştırmamalıyız. Az yiyen,acıkmadan yemeyen ve doymadan bırakan ,yavaş ve oturarak yiyen bireyde kolay kolay mide ve barsak sorunu olmaz,karaciğer ve dalak yorulmaz,yağlanma yahut şişmanlık oluşmaz. Yeme dileğini denetim altında tutmak bizim irademizdedir, zihnimizden yeme kanısını uzaklaştırıp, işimize yahut nazaranvimize odaklandığımızda, orta ara gelen açlık hissi kısa vakitte kaybolur ve asit salgısı kesilir. İrade,beyin ve mide ahengi bir daha şekillenir.Şunu unutmamak lazımdır ki;vücudumuza lazım olan enerjiyi yalnızca besinlerle almıyoruz.Enerjinin bir kısmı,gıdadan,bir kısmı havadan bir kısmı da ruhumuzdan gelmektedir. ötürüsıyla fazlaca yersem daha güçlü olurum yahut daha epey güç kazanırım,düşüncesi muhakkak yanlıştır ve ,insanı tam bilakis, oburluğa,hantallığa , hastalıklara gdolayır.Zihni(beyni) yeme odaklı olan kişinin,yedikçe iştahı ve dileği artar,vücud bunların az bir kısmını kullanır,kalanlarını ya yağa dönüştürür yahut boşaltım sistemlerini çok zorlayarak atmaya çalışır. bu biçimde kendimize zorumuz ne ki; bir sürü zahmetlerle kazanıp,taşıyarak hazırladığımız enfes yiyecekleri,ihtiyacımızın kat be kat üstünde, bedenimize göndererek,onu hem yoruyoruz,aynı vakitte dolaylı olarak emeğimizi zayi ediyoruz.
Sonuç itibarıyle; gerek doğal ömür dileğinde ,gerekse de günlük hayatımızdaki, yeme,içme v.b. isteklerin karşılanmasındave temizlikte orta yol ölçüsünü yakalayabilmelidir.