Çocuklarda anne bağımlılığına karşı 7 altın teklif

Venole

Active member
Tüm dünyayı tesiri altına alan Covid-19 pandemisi çabucak her ailenin hayat nizamında esaslı değişimlere sebep oldu. Meskenler birer işyeri ve okul, ebeveynler de öğretmen oldu. Aile bireylerinin birbirleriyle geçirdikleri vaktin oldukçaça artması hem müspet hem negatif biroldukca kararı da birlikteinde getirdi. Çocukların okuldan, toplumsal ortamlardan uzak kalmaları, akran toplumsallaşmasının ortadan kalkması, tüm bu gereksinimlerin giderilmesi nazaranvini anne babalara vermiş oldu.


birebir vakitte çocukların anne babalarına olan bağlılık ve talepleri de epey daha arttı. Hatta birtakım çocuklarda bu durum daha da ileriye gidip, çocuğun kişisellik gelişmeninde ve okul hayatında önemli sıkıntılar oluşturabilen kıymetli bir tabloya yol açtı; anneye bağımlılık! Dikkat! Ruhsal ve bilişsel gelişimlerinde kıymetli meselelere niye olabilen ‘anneye bağımlılık’ çocuklarda bununla birlikte okul fobisine de yol açabiliyor!


sebebi genelde ‘ebeveynler’ oluyor

Çocuklar toplumsallaşma maharetlerini birinci 3 yaşta kazanıyorlar. Bu periyoda kadar çocuk bir yandan temel muhtaçlıkları niçiniyle anneye bağımlı biçimde yaşamaya devam ederken, bir yandan da anniçin ayrışmaya çalışıyor.


Uzman Psikolog Sena Sivri, çocuk yaşının gerektirdiği maharet ve yetileri kazandıkça bu bağımlılık halinin azaldığını belirterek, “gelişmeninin ilerleyen periyotlarında bağımlılığın yerini bağlılığın alması bekleniyor. Lakin bu süreç kimi çocuklarda olması gerektiği biçimde gerçekleşmiyor ve çocuklar anneye bağımlı olmaya devam ediyorlar. Çocuklar psikososyal gelişimleri doğrultusunda ayrışmaya, kişiselliklerini ilan etmeye hazırlar aslında. ötürüsıyla anneye bağımlı olmak genelde ebeveyn tavırlarıyla bağlı oluyor” diyor.


Çok korkulu, kollayıcı ve kısıtlayıcı davranmayın!

Çocuğun anneye bağımlı olmasında bir fazlaca etken rol oynuyor. Bilhassa pandemi sürecinde, ebeveynlerin yaşadıkları korku hissini yönetmede çektikleri kuvvetliğe bağlı olarak çocuklarına karşı çok telaşlı, esirgeyici ve kısıtlayıcı bir tavır sergilediği görülüyor.


Ebeveynler birçok vakit bu tip davranışlarıyla çocuğun gelişmenini engellediklerinin farkına varmıyorlar. Örneğin ‘Okulda kalabalığa karışma, hastalık kaparsın’ formunda cümleler kurulması, sorumluğu altında olan bir şeyin onun yerine tamamlanması, kendi başına bir şeyler yapmasına müsaade verilmemesi, özgüvenini destekleyici aksiyon ve telaffuzlarda bulunulmaması, çocuğun anneye bağımlı olmasında kilit role sahip. Bağımlılığın devamını önleyecek olan en tesirli kurallar ise çocuğun gelişen yetileri doğrultusunda yapabileceklerine müsaade vermek, onu onaylamak ve itimat duymasını sağlamaktır.


Okul fobisi gelişebiliyor

Anneye bağımlı olan çocukta özgüven eksikliği ve bunun kararında okul fobisi başlayabiliyor. Okulda ahenk problemleri, arkadaş bağlarında sorunlar, çekingenlik, utangaçlık ve zorlandığında hırçın davranışlar görülebiliyor. Bağımlılığın geliştiği durumlarda çocuğun okula adaptasyon sıkıntıları daha uzun sürüyor.


Bu durumda çocuklar okula gitmek istemez, annelerine sarılıp ayrılmazlar, hırçınlaşırlar, ağlarlar, öğretmene ve okuldaki herkese karşı çekinik, kaçıngan, yer yer hırçın tavırlar sergilerler. Okuldaki etkinliklere katılmaz, reaksiyon verirler. Anneleri daima yanlarında dursun, gitmesin isterler. Tüm bunlar da hem okula ahenk sürecini uzatıyor, birebir vakitte eğitimlerinin, bilişsel, toplumsal ve duygusal gelişimlerinin geride kalmasına sebep oluyor.


Çocuğunuz size bağımlı mı?

Aşağıda yer alan sıkıntılar anne bağımlılığına işaret edebiliyor:
-Tek başına yapabileceği şeyler için bile dayanak bekliyorsa,
-Siz yanında yokken huysuz, hırçın ve uyumsuz oluyorsa,
-Topluluk ortasında zorluk çekiyorsa,
-Sosyalleşmede sorun yaşıyorsa,
-Bağımsız olarak bir şey yapamıyorsa,
-Her karar verme sürecinde dayanak bekliyorsa,
-Okula gitmek istemiyorsa,
-Ödevlerini tek başına yapamıyorsa,
-Grup ortasında ahenk sağlayamıyorsa, çocuğunuz size bağımlı olabilir.


Anne bağımlılığına karşı 7 altın teklif

Çocukların ayrışmaya dair en büyük endişeleri terk edilmekle ilgili oluyor. Pandemi sürecinde de daima anneyle birlikte olan çocuklar, kreşe, okula yahut bakıcısına giderken birinci vakit içinderda terkedilmekten korkuyor ve reaksiyonlarını bu doğrultuda veriyorlar. Çocuğunuza onu terk etmediğinizi net olarak anlatmalı, garanti vermelisiniz.


Karşılıklı irtibatı geliştiren ve çocuğunuzun duygusal gelişmenine katkıda bulunacak olan aktiviteler yapmayı alışkanlık haline getirin. Çocukta gelişen tasalar genelde ebeveyne ilişkin korkular oluyor. Ebeveyn olarak kendi korkunuzun farkında olmalı ve bunu yönetebilmelisiniz. Çok telaşlı, müdafaacı ebeveyn tavrından uzak durun.


Çocuğun sorumluluğu altında olan şeyleri onun yerine tamamlamayın. Gelişen yetileri doğrultusunda kendi başına bir şeyler yapmasına müsaade verin ve onu teşvik edin. Özgüvenini destekleyici, şevk verici, motive edici telaffuzlarda bulunun, “bırak senin yerine ben yaparım”, “onu sen yapma, aman bir şey olur” üzere korkutucu, çocuğu geri tutan telaffuzlardan kaçının.


Anne sakin kalamadığında çocuğun yaşadığı kriz daha uzun sürüyor. Ayrılmanız gereken anlarında çocuğunuzun verdiği yansılara karşı itidalli durun, denetimi elinizde tutun. Sabırlı olmanız, bu ayrışma sürecine vakit tanımanız, geri adım atmamanız, baş edemediğinizi hissettiğinizde uzman dayanağı almanız da bağımlı bir alakayı önlemede son derece kıymetli role sahip.
 
Üst