Venole
Active member
Olağan gelişim gösteren çocuklar göz önüne alındığında, çoklukla çocuklar 30-36 ay ortası anaokuluna ve 66-72 ay ortası ise ilkokula gidebilecek olgunluğa erişebilmekteler. Bu yaş aralıkları çocuğun zihinsel, duygusal ve bedensel gelişmenine nazaran farklılıklar gösterebiliyor. Bu sebepten dolayı bir çocuğun anaokuluna yahut ilkokula başlayıp başlayamayacağına karar verirken yaş faktöründen daha sonra çocuğun zihinsel, duygusal ve bedensel gelişimi de göz önüne alınmalı.
Yaş, sırf sayılardan ibarettir. Lakin başkaları çocuktan çocuğa değişebilen ve daha gerçek karar alınmasına yardımcı olan belirleyicilerdir. Bir çocuğun okula başlaması değerlendirilirken hem kronolojik yaşı birebir vakitte gelişim durumu göz önüne alınmalı.
Okulun konuta yakınlığı ahengi kolaylaştırıyor
Çocuklar lakin rahat ve inançlı hissetiklerinde ahenk sağlama sürecini daha az sancılı atlatabiliyorlar. Öncelikle okulun fiziki pozisyonu çok kıymetli. Bilhassa küçük yaşlarındaki çocuklar için ikamet ettiği meskene okulun yakın olması öneriliyor. Çocuk okula ulaşırken kendisini rahat hissederse okula ahengi kolaylaşacaktır.
Çocuğa konut ortasında sorumluluk verilmeli
Ahenk sürecinde okuldaki fiziki koşulların sağlıklı ve çocuklar için uygun olması kıymetlidir. Bu yüzden çocuk okula başlamadan evvel ebeveynlerin okulu dikkatlice gezmeleri gerekiyor. Çocuk kendisini okulda inançta hissederse okulu daha epey sevecek ve ahenk süreci rahat atlatılacaktır. Çocuğun ahengini kolaylaştıran belirleyicilerden bir tanesi de çocuğun öncesinden okul hakkında bilgilendirilmesidir.
Hangi okula gidecek, hangi günler, ne kadar mühlet ile okulda kalacak, muhtaçlıklarını kime iletebilecek üzere temel durumların çocuğa sakince, korku verici olmadan açıklanması düzgün olacaktır. Bir öbür ahenk sürecinde değerli olan belirleyici, çocuğun mesken içerisinde sorumluluk almasına müsaade vermektir. hiç bir sorumluluk almadan büyüyen ve kuralları olmayan çocukların, sorumluluk alan ve temel kurallar ile büyüyen çocuklara kıyasla ahenk konusunda zorlandıkları biliniyor.
Çeşitli niçinlerle okula gitmeyi reddedebiliyorlar
Şayet çocuk daha birinci baştan okulu reddediyor ise temelde okulu reddetmediği sadece ebeveynlerinden ayrılmak ile ilgili zorlandığı kanısı gelebilir. Bu noktada ebeveynlerin okula gitmek konusunda ısrarcı olmamaları, çocuğun öbür hangi durumlarda ebeveynlerinden ayrılmakta zorlandığını tespit etmeleri ve gerekirse profesyonel yardım almaları gerekiyor. İkinci şart ise çocuğun bir süre okula gittikten daha sonra okulu reddetmesidir. Bu durum da ise birinci olarak okulda çocuğu rahatsız eden rastgele bir etkenin olup olmadığı araştırılmalı.
Zorla okula göndermek yerine yapan olunmalı
Çocuklar duygusal açıdan sorunlu hissettiklerinde reddediş davranışı sergileyebiliyorlar. bu biçimde bir durumda ebeveynlerin tehditle yahut ısrarla okula göndermeleri çocuğun yaşadığı duygusal çıkmazı daha da arttırabilir. Bu tavırların yerine profesyonel takviye alınması sürecin daha yapan bulunmasına imkan tanıyacaktır.
Yaş, sırf sayılardan ibarettir. Lakin başkaları çocuktan çocuğa değişebilen ve daha gerçek karar alınmasına yardımcı olan belirleyicilerdir. Bir çocuğun okula başlaması değerlendirilirken hem kronolojik yaşı birebir vakitte gelişim durumu göz önüne alınmalı.
Okulun konuta yakınlığı ahengi kolaylaştırıyor
Çocuklar lakin rahat ve inançlı hissetiklerinde ahenk sağlama sürecini daha az sancılı atlatabiliyorlar. Öncelikle okulun fiziki pozisyonu çok kıymetli. Bilhassa küçük yaşlarındaki çocuklar için ikamet ettiği meskene okulun yakın olması öneriliyor. Çocuk okula ulaşırken kendisini rahat hissederse okula ahengi kolaylaşacaktır.
Çocuğa konut ortasında sorumluluk verilmeli
Ahenk sürecinde okuldaki fiziki koşulların sağlıklı ve çocuklar için uygun olması kıymetlidir. Bu yüzden çocuk okula başlamadan evvel ebeveynlerin okulu dikkatlice gezmeleri gerekiyor. Çocuk kendisini okulda inançta hissederse okulu daha epey sevecek ve ahenk süreci rahat atlatılacaktır. Çocuğun ahengini kolaylaştıran belirleyicilerden bir tanesi de çocuğun öncesinden okul hakkında bilgilendirilmesidir.
Hangi okula gidecek, hangi günler, ne kadar mühlet ile okulda kalacak, muhtaçlıklarını kime iletebilecek üzere temel durumların çocuğa sakince, korku verici olmadan açıklanması düzgün olacaktır. Bir öbür ahenk sürecinde değerli olan belirleyici, çocuğun mesken içerisinde sorumluluk almasına müsaade vermektir. hiç bir sorumluluk almadan büyüyen ve kuralları olmayan çocukların, sorumluluk alan ve temel kurallar ile büyüyen çocuklara kıyasla ahenk konusunda zorlandıkları biliniyor.
Çeşitli niçinlerle okula gitmeyi reddedebiliyorlar
Şayet çocuk daha birinci baştan okulu reddediyor ise temelde okulu reddetmediği sadece ebeveynlerinden ayrılmak ile ilgili zorlandığı kanısı gelebilir. Bu noktada ebeveynlerin okula gitmek konusunda ısrarcı olmamaları, çocuğun öbür hangi durumlarda ebeveynlerinden ayrılmakta zorlandığını tespit etmeleri ve gerekirse profesyonel yardım almaları gerekiyor. İkinci şart ise çocuğun bir süre okula gittikten daha sonra okulu reddetmesidir. Bu durum da ise birinci olarak okulda çocuğu rahatsız eden rastgele bir etkenin olup olmadığı araştırılmalı.
Zorla okula göndermek yerine yapan olunmalı
Çocuklar duygusal açıdan sorunlu hissettiklerinde reddediş davranışı sergileyebiliyorlar. bu biçimde bir durumda ebeveynlerin tehditle yahut ısrarla okula göndermeleri çocuğun yaşadığı duygusal çıkmazı daha da arttırabilir. Bu tavırların yerine profesyonel takviye alınması sürecin daha yapan bulunmasına imkan tanıyacaktır.