Venole
Active member
Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, çocuğa mahremiyet teriminin iki yaşından itibaren uygun bir biçimde anlatılması gerektiğini söylemiş oldu.
Prof. Dr. Nevzat Tarhan, çocuğa davranış hudutlarının da öğretilmesinin değerine işaret ederek “Çocuk yürümeye başlar, bilhassa üç yaşından daha sonra meskenden kopmaya, toplumsallaşmaya başlıyor. O devirde başka beşerlerle temas olduğu için orada davranış sonlarını öğrenmesi gerekiyor. Nerede duracak, diğerine nerede hayır diyecek, bunları öğrenmesi için kesinlikle anne ve babanın rehberliği gerekiyor.” dedi.
Mahremiyet eğitimi anne ve baba tarafınca verilmelidir
Mahremiyet eğitimini anne ve babanın vermesi gerektiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Mahremiyet eğitimini öbür şahıslar vermemeli. Anne, baba yahut onların yerine geçen şahıslar vermelidir. Çocuklar için özel bölge eğitimi de deniyor. Mahremiyet eğitimi, çocuğun bedeninin özel bölgesine o müsaade vermedikçe diğerinin dokunmayacağının öğretilmesidir. Çocuklara özel bölge anlatırken o denli cinsellik üzere değil, çocuklar onu anlayamazlar. İç çamaşırının olduğu yerlere sen müsaade vermedikçe benim bile dokunmam hakikat değil biçimindedir. örneğin anne çocuğa banyo yaptırıyor. O yaştan itibaren çocuğa banyosunu kendi yapmasını öğretmek gerekiyor. Bedeninin o bölgelerini çocuk kendisi yıkasın. O bölgelerin özel olduğunu çocuk esasen farkında olmadan öğrenir. örneğin çocuğunu severken birtakım bireyler vardır poposundan severler. Poposu sevilen çocuk orayı beyindeki haz bölgesi üzere algılar, öğrenir.” ikazında bulundu.
Düzgün dokunuş ve makûs dokunuş öğretilmeli
Çocuğa bedeninde özel bölgeler olduğunu, bu bölgelere müsaadesi olmadan kimsenin dokunamayacağının öğretilmesi gerektiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bir de uygun dokunuş ve makus dokunuş kavramları var. İyi dokunuş kişinin güzeline giden, kişiyi rahatlatan dokunuşlardır. Berbat dokunuş ise kişinin güzeline gitmeyen dokunuştur. Güzeline gitmeyen bir dokunuşta bulunuyor ve ‘bu sır sakın kimseye söyleme’ diyorsa o uygun dokunuş değil, berbat dokunuştur diyeceğiz. Çocuğa, ‘Sana dokunan bir kişi -Bu sır sakın söyleme’- diyorsa bunun sırrı olmaz, çabucak gelip anlatman gerekir’ formunda bilgi vermek değerlidir. bu biçimde dediğimiz vakit, çocuk bunu küçük yaşta öğrendiği için farkındalık oluşturulmuş oluyor.” diye konuştu.
Yapılan çalışmaların çocuklukta cinsel taciz olgularının çoklukla %70-80 oranında birinci derece yakınlardan geldiğini ortaya koyduğunu belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Devamlı meskene gidip gelen şahıslardan olabiliyor.” dedi.
Davranış sonlarını öğretmek gerekiyor
Bir çocuğa küçük yaşta hayır deme marifeti kazandırmanın da kıymetli olduğunu kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Buna inançlı davranış diyoruz. Davranış sonlarını öğretmek de gerekiyor. Gece kapıyı çalmadan anne ve babanın yatak odasına girilmeyeceğini öğretmek de toplumsal sınırlardandır. Anne ve babanın da çocuğu severken özel alanlarına hürmet göstererek sevmesi gereklidir. Bunu öğretirsek çocuk kendini müdafaayı öğrenir. Genelde çocuklar 6 yaşına kadar taklit-yine tekniğiyle öğreniyor. Genelde gördüğünü taklit eder. daha sonrasında yavaş yavaş özerklik duygusu gelişir ve ergenlikte kendisi olur.” dedi.
Hudut koymamak empati erozyonuna yol açıyor
Çocuğa hudut koymanın gelecekte toplumsal hayatta ahenk sağlamasını kolaylaştırdığını vurgulayan Prof. Dr. Nevzat Tarhan, empati erozyonu kavramına dikkat çekti. Prof. Dr. Nevzat Tarhan, kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Çocuk meskenin küçük hükümdarı olmaya çalışıyor. her insanın güzeline gidiyor. Mesken bir nevi çocuk-erkil bir konut oluyor. Beş, altı, on yaşına kadar hoş oluyor ancak daha sonrasında çocuk davranışlarına hudut koymayı hiç öğrenemediği için dünya güya daima kendi etrafında dönüyor hissiyle gelişiyor ve çocuk narsist oluyor. Dünyada empati erozyonu var. Davranış ve sorumluluk hudutlarının öğrenilmemesiyle empati erozyonu oluyor. Empati erozyonu ne demek? Oburunun hakkıyla kendi hakkı içindeki hududu nazaranmemektir. Oburunun hisleri ve gereksinimleriyle kendi his ve gereksinimleri içindeki sonu bilemeyen bireylerde empati erozyonu vardır. Hak duygusu kendine yöneliktir. Kendini özel, değerli, üstün görür. bu biçimde bir kimselerle yaşamak bir kediyle birebir çuvala girmek üzeredir. Devamlı tırmalar.”
Anne ve baba tavırları istikrarlı olmalı
Anne ve baba tavırlarının istikrarlı olması gerektiğini tabir eden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Hayır deme sorunu, epeyce bastırılan çocuklarda oluyor. Çok sınırsız, sorumsuz büyütülen gevşek disiplinli çocuklar, adeta dünya etrafında dönüyor üzere benmerkezci biçimde yetiştiriliyor. Başka çocuklarda ise katı disiplin var. Katı disiplinde çocuk devamlı ‘Onu yapma, oraya dokunma, bunu yapma’ halinde büyütülüyor. Çocuğun yapması gereken şeyi bile anne yapıyor. bu biçimde durumlarda çocuk, ‘Ben yapamam, ben başaramam’ diye düşünüyor. Birisi ona bir şey yaptığı vakit ‘Hayır’ diyemiyor. ‘Hayır’ dediği vakit sevilmeyeceğini zannediyor.
Hâlbuki çocuğun annesine babasına bile hayır demesi lazım. Konutta soru sormasına, itirazda olmasına reaksiyon gösterilen çocuk pasif ve korkak oluyor. Özgüveni olmayan çocuk toplumsal fobik oluyor” diye konuştu.
1 yaşından daha sonra yatağı ayrılmalı
Çocuğun bir yaşına geldikten daha sonra kesinlikle yatağının ayrılması gerektiğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Altı yaşına geldiği vakit da odası ayrılmalı. Kız erkek çocukları birebir odada yatırılmamalı. Altı yaşından daha sonra iki erkek çocuk da birebir yatakta, odada yatırılmamalı.” ikazında bulundu.
Aralıksız terk edişe dikkat!
Çocuğun yalnızca temel gereksinimlerinin değil, duygusal muhtaçlıklarının da karşılanması gerektiğini vurgulayan Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Annelik ve babalık demek yalnızca çocuğun temel gereksinimlerini karşılamak değildir. Aralıksız terk ediş kavramına dikkat etmek gerekiyor. Aralıksız terk edişte ne var? Tıpkı evdeler anne ve baba çocuğun temel gereksinimini gideriyor, altını temizliyor, karnını doyuruyorlar. daha sonrasında anne kendini işe veriyor. Baba televizyon ya da telefon elinde çocuk yalnız başına kalıyor, yalnız başına uyuyor. Ya da çocuğa ucuz bakıcı dediğimiz tablet veriyorlar. Çocuk bütün günü orada geçiriyor.” diye konuştu.
Haftada 21 saat aşılmamalı
Dijital mahremiyeti de çocuğun öğrenmesi gerektiğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Çocuğa tableti vereceğin bir süre belirlemek gerekiyor. Cümbüş ve oyun maksadıyla tablet kullanmasının haftada yirmi bir saati geçirmemesini öneriyoruz. Burada çocuğun annesiyle ya da babasıyla birlikte sinema seyretmesini öneriyoruz. Çocuk anne ve babasıyla birlikte izlediği şeyi yorumlayacak. Soru sormayı öğrenecek. Çocuk soru soruyorsa korkmayın. Soru sormayan çocuk var ise ondan fazlaca endişeleniyoruz. Soru soran çocuğun öğrenme dileği vardır ve soru sorunca tersleneceğinden korkmuyordur. Soru soran çocuk rahat öğrenir. Çocuğun sorularına cevap vermek, çocuğu uygun dinlemek hayli değerlidir.
Çocuğun anlattıkları ciddiye alınmalı
Çocuğun söylemiş olduklerinin ciddiye alınması gerektiğini de kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Zaman vakit tatsız durumlarda, olmaması gereken durumlarda, çocuğu rahatsız eden durumlarda ya da bir tacize uğradığında çocuğu hakikaten dinlemek, onu ciddiye almak, ona inanmak ve bunun için ona takviye olmak gerekiyor. Üstünü kapatmamak gerekiyor.
bu biçimde durumlarda çocuğun dinlenmesi büyük ehemmiyet taşıyor.” diye konuştu.
Prof. Dr. Nevzat Tarhan, çocuğa davranış hudutlarının da öğretilmesinin değerine işaret ederek “Çocuk yürümeye başlar, bilhassa üç yaşından daha sonra meskenden kopmaya, toplumsallaşmaya başlıyor. O devirde başka beşerlerle temas olduğu için orada davranış sonlarını öğrenmesi gerekiyor. Nerede duracak, diğerine nerede hayır diyecek, bunları öğrenmesi için kesinlikle anne ve babanın rehberliği gerekiyor.” dedi.
Mahremiyet eğitimi anne ve baba tarafınca verilmelidir
Mahremiyet eğitimini anne ve babanın vermesi gerektiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Mahremiyet eğitimini öbür şahıslar vermemeli. Anne, baba yahut onların yerine geçen şahıslar vermelidir. Çocuklar için özel bölge eğitimi de deniyor. Mahremiyet eğitimi, çocuğun bedeninin özel bölgesine o müsaade vermedikçe diğerinin dokunmayacağının öğretilmesidir. Çocuklara özel bölge anlatırken o denli cinsellik üzere değil, çocuklar onu anlayamazlar. İç çamaşırının olduğu yerlere sen müsaade vermedikçe benim bile dokunmam hakikat değil biçimindedir. örneğin anne çocuğa banyo yaptırıyor. O yaştan itibaren çocuğa banyosunu kendi yapmasını öğretmek gerekiyor. Bedeninin o bölgelerini çocuk kendisi yıkasın. O bölgelerin özel olduğunu çocuk esasen farkında olmadan öğrenir. örneğin çocuğunu severken birtakım bireyler vardır poposundan severler. Poposu sevilen çocuk orayı beyindeki haz bölgesi üzere algılar, öğrenir.” ikazında bulundu.
Düzgün dokunuş ve makûs dokunuş öğretilmeli
Çocuğa bedeninde özel bölgeler olduğunu, bu bölgelere müsaadesi olmadan kimsenin dokunamayacağının öğretilmesi gerektiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bir de uygun dokunuş ve makus dokunuş kavramları var. İyi dokunuş kişinin güzeline giden, kişiyi rahatlatan dokunuşlardır. Berbat dokunuş ise kişinin güzeline gitmeyen dokunuştur. Güzeline gitmeyen bir dokunuşta bulunuyor ve ‘bu sır sakın kimseye söyleme’ diyorsa o uygun dokunuş değil, berbat dokunuştur diyeceğiz. Çocuğa, ‘Sana dokunan bir kişi -Bu sır sakın söyleme’- diyorsa bunun sırrı olmaz, çabucak gelip anlatman gerekir’ formunda bilgi vermek değerlidir. bu biçimde dediğimiz vakit, çocuk bunu küçük yaşta öğrendiği için farkındalık oluşturulmuş oluyor.” diye konuştu.
Yapılan çalışmaların çocuklukta cinsel taciz olgularının çoklukla %70-80 oranında birinci derece yakınlardan geldiğini ortaya koyduğunu belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Devamlı meskene gidip gelen şahıslardan olabiliyor.” dedi.
Davranış sonlarını öğretmek gerekiyor
Bir çocuğa küçük yaşta hayır deme marifeti kazandırmanın da kıymetli olduğunu kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Buna inançlı davranış diyoruz. Davranış sonlarını öğretmek de gerekiyor. Gece kapıyı çalmadan anne ve babanın yatak odasına girilmeyeceğini öğretmek de toplumsal sınırlardandır. Anne ve babanın da çocuğu severken özel alanlarına hürmet göstererek sevmesi gereklidir. Bunu öğretirsek çocuk kendini müdafaayı öğrenir. Genelde çocuklar 6 yaşına kadar taklit-yine tekniğiyle öğreniyor. Genelde gördüğünü taklit eder. daha sonrasında yavaş yavaş özerklik duygusu gelişir ve ergenlikte kendisi olur.” dedi.
Hudut koymamak empati erozyonuna yol açıyor
Çocuğa hudut koymanın gelecekte toplumsal hayatta ahenk sağlamasını kolaylaştırdığını vurgulayan Prof. Dr. Nevzat Tarhan, empati erozyonu kavramına dikkat çekti. Prof. Dr. Nevzat Tarhan, kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Çocuk meskenin küçük hükümdarı olmaya çalışıyor. her insanın güzeline gidiyor. Mesken bir nevi çocuk-erkil bir konut oluyor. Beş, altı, on yaşına kadar hoş oluyor ancak daha sonrasında çocuk davranışlarına hudut koymayı hiç öğrenemediği için dünya güya daima kendi etrafında dönüyor hissiyle gelişiyor ve çocuk narsist oluyor. Dünyada empati erozyonu var. Davranış ve sorumluluk hudutlarının öğrenilmemesiyle empati erozyonu oluyor. Empati erozyonu ne demek? Oburunun hakkıyla kendi hakkı içindeki hududu nazaranmemektir. Oburunun hisleri ve gereksinimleriyle kendi his ve gereksinimleri içindeki sonu bilemeyen bireylerde empati erozyonu vardır. Hak duygusu kendine yöneliktir. Kendini özel, değerli, üstün görür. bu biçimde bir kimselerle yaşamak bir kediyle birebir çuvala girmek üzeredir. Devamlı tırmalar.”
Anne ve baba tavırları istikrarlı olmalı
Anne ve baba tavırlarının istikrarlı olması gerektiğini tabir eden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Hayır deme sorunu, epeyce bastırılan çocuklarda oluyor. Çok sınırsız, sorumsuz büyütülen gevşek disiplinli çocuklar, adeta dünya etrafında dönüyor üzere benmerkezci biçimde yetiştiriliyor. Başka çocuklarda ise katı disiplin var. Katı disiplinde çocuk devamlı ‘Onu yapma, oraya dokunma, bunu yapma’ halinde büyütülüyor. Çocuğun yapması gereken şeyi bile anne yapıyor. bu biçimde durumlarda çocuk, ‘Ben yapamam, ben başaramam’ diye düşünüyor. Birisi ona bir şey yaptığı vakit ‘Hayır’ diyemiyor. ‘Hayır’ dediği vakit sevilmeyeceğini zannediyor.
Hâlbuki çocuğun annesine babasına bile hayır demesi lazım. Konutta soru sormasına, itirazda olmasına reaksiyon gösterilen çocuk pasif ve korkak oluyor. Özgüveni olmayan çocuk toplumsal fobik oluyor” diye konuştu.
1 yaşından daha sonra yatağı ayrılmalı
Çocuğun bir yaşına geldikten daha sonra kesinlikle yatağının ayrılması gerektiğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Altı yaşına geldiği vakit da odası ayrılmalı. Kız erkek çocukları birebir odada yatırılmamalı. Altı yaşından daha sonra iki erkek çocuk da birebir yatakta, odada yatırılmamalı.” ikazında bulundu.
Aralıksız terk edişe dikkat!
Çocuğun yalnızca temel gereksinimlerinin değil, duygusal muhtaçlıklarının da karşılanması gerektiğini vurgulayan Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Annelik ve babalık demek yalnızca çocuğun temel gereksinimlerini karşılamak değildir. Aralıksız terk ediş kavramına dikkat etmek gerekiyor. Aralıksız terk edişte ne var? Tıpkı evdeler anne ve baba çocuğun temel gereksinimini gideriyor, altını temizliyor, karnını doyuruyorlar. daha sonrasında anne kendini işe veriyor. Baba televizyon ya da telefon elinde çocuk yalnız başına kalıyor, yalnız başına uyuyor. Ya da çocuğa ucuz bakıcı dediğimiz tablet veriyorlar. Çocuk bütün günü orada geçiriyor.” diye konuştu.
Haftada 21 saat aşılmamalı
Dijital mahremiyeti de çocuğun öğrenmesi gerektiğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Çocuğa tableti vereceğin bir süre belirlemek gerekiyor. Cümbüş ve oyun maksadıyla tablet kullanmasının haftada yirmi bir saati geçirmemesini öneriyoruz. Burada çocuğun annesiyle ya da babasıyla birlikte sinema seyretmesini öneriyoruz. Çocuk anne ve babasıyla birlikte izlediği şeyi yorumlayacak. Soru sormayı öğrenecek. Çocuk soru soruyorsa korkmayın. Soru sormayan çocuk var ise ondan fazlaca endişeleniyoruz. Soru soran çocuğun öğrenme dileği vardır ve soru sorunca tersleneceğinden korkmuyordur. Soru soran çocuk rahat öğrenir. Çocuğun sorularına cevap vermek, çocuğu uygun dinlemek hayli değerlidir.
Çocuğun anlattıkları ciddiye alınmalı
Çocuğun söylemiş olduklerinin ciddiye alınması gerektiğini de kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Zaman vakit tatsız durumlarda, olmaması gereken durumlarda, çocuğu rahatsız eden durumlarda ya da bir tacize uğradığında çocuğu hakikaten dinlemek, onu ciddiye almak, ona inanmak ve bunun için ona takviye olmak gerekiyor. Üstünü kapatmamak gerekiyor.
bu biçimde durumlarda çocuğun dinlenmesi büyük ehemmiyet taşıyor.” diye konuştu.