oKMaDeM
New member
Sevgili kardeşlerim!
5 Haziran 1972’de Stockholm’de açılışından bu yana elli yılı aşkın bir süre geçti. İnsan Çevresi üzerine ilk büyük Birleşmiş Milletler Konferansı. Çeşitli oluşumlara yol açmıştır. insanlığın ne durumda olduğunu tartışmak için uluslararası toplumu çağıran meclisler ortak evimizi yönetmek. Bu nedenle 5 Haziran Dünya Günü olmuştur. çevre. Strasbourg’a gittiğimde o zamanki Başkan Hollande’ı unutmuyorum. Çevre Bakanı Mme Ségolène Royal’i beni karşılamaya davet etmişti ve orada bana şunları söyledi: çevre hakkında bir şeyler yazdığımı duymuş. Ona evet dedim, birlikte düşündüğümü bir grup bilim adamı ve ayrıca bir grup ilahiyatçı ile. Ve bana şunu söyledi: “Lütfen, ben Paris Konferansından önce yayınlayın”. Ve böylece yapıldı. Ve Paris sadece bir güzel toplantı, bu belgem için değil, toplantı üst düzeyde olduğu için. Paris’ten sonra, ne yazık ki… Bu da beni endişelendiriyor.
Bu yarım yüzyılda çok şey değişti; sadece yenilerinin gelişini düşün teknolojiler, pandemi gibi çapraz ve küresel fenomenlerin etkisine, dönüşümüne giderek küreselleşen bir toplum [che] bizi komşu yapar ama kardeş yapmaz.” [1] Sahibiz “çevreye ve doğaya özene ilişkin artan bir farkındalığa” tanık oldu ve “a gezegenimizin başına gelenler için içten ve acı verici bir endişe” (Ansiklopedi Laudato si’, 19). Uzmanlar, bu on yılda uygulanan seçimlerin ve eylemlerin nasıl uygulandığını açıkça vurgulamaktadır. binlerce yıl boyunca etkileri olacak.[2] Etkimizle ilgili bilgimiz genişledi ortak evimiz ve orada oturanlar ve yaşayacak olanlar üzerindeki eylemler. Bu arttı yaratılışla ilgilenmeyi bize emanet eden Allah’a karşı sorumluluk duygumuz, sonraki ve gelecek nesillerin önünde.
Post-endüstriyel dönemdeki insanlık belki de en tarihten sorumsuz, 21. yüzyılın başındaki insanlığın ağır sorumluluklarını cömertçe üstlendiği için hatırlandı” (ibid.165). bu olgu arasında değiştirmek iklim Orada hatırlıyor ısrarla de bizim sorumluluk: özellikle en fakir ve en kırılgan olanları, en az sahip olanları etkiler. gelişimine katkıda bulunmuştur. Önce adalet, sonra dayanışma meselesidir. bu iklim değişikliği aynı zamanda bizi eylemimizi sorumlu işbirliği üzerine kurmaya geri getiriyor herkes tarafından: dünyamız artık birbirine çok bağımlı ve bunu göze alamaz çıkarlarını izole edilmiş veya sürdürülemez bir şekilde destekleyen ülke bloklarına bölünmüş durumda.
«Covid-19 salgını ve değişim olgusunun insanlığa açtığı yaralar iklim, küresel bir çatışmadan kaynaklananlarla karşılaştırılabilir”[3] gerçek düşmanın olduğu yerde bugün insanlığımızın tüm bileşenleri üzerinde yankı uyandıran sorumsuz davranış e yarının Birkaç yıl önce San Benedetto del Tronto’nun balıkçıları beni görmeye geldiler. yıl denizden on iki ton plastiği çıkarmayı başardılar!
“İkinci Dünya Savaşı sonrasında, bugün tüm toplumun uluslararası örgüt, kolektif, dayanışma temelli ve ileriye dönük eylemlerin uygulanmasına öncelik verir’,[4] “Önümüzdeki meydan okumanın büyüklüğünü, aciliyetini ve güzelliğini” kabul ederek (Laudato si’15). Uyumlu ve proaktif bir dinamik gerektiren harika, acil ve güzel bir meydan okuma. Bu, “büyük” ve zorlu bir meydan okumadır, çünkü rota değişikliği, belirleyici bir değişiklik gerektirir. mevcut tüketim ve üretim modelindeki değişim, çoğu zaman kayıtsızlık ve israf kültürü, çevre israfı ve insan israfı. Bügün ben Restoran işletmecisi MacDonald’dan gelen gruplar gelip bana plastiği ve her şeyi kaldırdıklarını söylediler. her şey geri dönüştürülebilir kağıttan yapılmıştır… Vatikan’da plastik yasaktır. Ve %93 başardık, mi plastik yok dediler Bunlar adımlar, devam etmemiz gereken gerçek adımlar. Gerçek adımlar.
Ayrıca bilim dünyasının birçok kesiminde de belirtildiği gibi bu modelin değişimi “acildir” ve artık ertelenemez. Geçenlerde büyük bir bilim adamı söyledi – bazılarınız kesinlikle oradaydın –: “Dün bir yeğenim doğdu; Torunumun arasında olmasını istemezdim. otuz yıl yaşanmaz bir dünyadadır”. Bir şeyler yapmalıyız. Acil, olamaz ertelenen. “Gezegenin geleceğini nasıl inşa ettiğimize dair diyaloğu” pekiştirmeliyiz (aynı eser., 14), “Tanrı’nın işinin bekçisi olma mesleğinin” yaşamanın, Erdemli bir varoluş için gerekli, isteğe bağlı bir şey değil, hatta bir özellik bile değil. ikincil” (aynı eser., 217) yaşam deneyimimizin.
O halde bu, “güzel”, teşvik edici ve ulaşılabilir bir meydan okumadır: israf kültüründen atık stillerine geçmek. saygı ve özen kültürü, yaratılışa özen gösterme ve kişinin komşusuna, yakınına veya mesafe içinde uzay Ve İçinde zaman. Orada bulduk önünde ile A Yürürüm eğitici İçin A toplumumuzun dönüşümü, hem bireysel hem de toplumsal dönüşüm (bkz. aynı eser., 219). Bu zorluğu ciddi bir şekilde ele almayı amaçlayan fırsatlar ve girişimler konusunda hiçbir eksiklik yoktur.
Beni böyle düşündüren çeşitli kıtalardaki bazı şehirlerin temsilcilerini buradan selamlıyorum. zorluklarla, ikincil bir şekilde, her düzeyde yüzleşilmelidir: küçük günlük seçimlerden Yerelden uluslararası politikalara. İşbirliğinin önemi bir kez daha hatırlatılmalıdır. her düzeyde sorumludur. Herkesin katkısına ihtiyacımız var. Ve bu maliyet. Onu hatırlıyorum San Benedetto del Tronto’daki balıkçılar bana şöyle dediler: “Bizim için başlangıçta seçim biraz zor, çünkü balık yerine plastik getirmek bize para kazandırmadı”. Ama bir şey vardı: o yaratma sevgisi daha büyüktü. İşte plastik ve balık… Ve böylece devam ettiler. Ama maliyeti!
Bu gidişatı bir taraf lehine hızlandırmak gerekiyor. bakım kültürü – çocuklara nasıl bakıldığı – insan onurunu ve ortak iyiyi merkeze yerleştiren. Ve öyle olsun “bundan” besleneninsan ve çevre arasındaki ittifak aşkın aynası olmalı Kendisinden geldiğimiz ve kendisine doğru yol aldığımız Allah’ın yaratıcısı.”[5] “Yeni nesillerin daha iyi bir gelecek umudunu çalmayalım.” [6]
Her şey için teşekkürler ne yaptın.
[1] Benedict XVI, Encyclical Letter Caritas in veritate (29 Haziran 2009), 19.
[2] Bkz. IPCC, İklim Değişikliği 2023 Sentez Raporu, Politika Belirleyiciler için Özet, C. 1., s. 24.
[3] COP26 Başkanına Mesaj, 29 Ekim 2021.
[4] age.
[5] Benedict XVI, Caritas in veritate, 50.
[6] 12 Aralık 2020 İklim Hırsı Zirvesi’ne Video Mesaj
5 Haziran 1972’de Stockholm’de açılışından bu yana elli yılı aşkın bir süre geçti. İnsan Çevresi üzerine ilk büyük Birleşmiş Milletler Konferansı. Çeşitli oluşumlara yol açmıştır. insanlığın ne durumda olduğunu tartışmak için uluslararası toplumu çağıran meclisler ortak evimizi yönetmek. Bu nedenle 5 Haziran Dünya Günü olmuştur. çevre. Strasbourg’a gittiğimde o zamanki Başkan Hollande’ı unutmuyorum. Çevre Bakanı Mme Ségolène Royal’i beni karşılamaya davet etmişti ve orada bana şunları söyledi: çevre hakkında bir şeyler yazdığımı duymuş. Ona evet dedim, birlikte düşündüğümü bir grup bilim adamı ve ayrıca bir grup ilahiyatçı ile. Ve bana şunu söyledi: “Lütfen, ben Paris Konferansından önce yayınlayın”. Ve böylece yapıldı. Ve Paris sadece bir güzel toplantı, bu belgem için değil, toplantı üst düzeyde olduğu için. Paris’ten sonra, ne yazık ki… Bu da beni endişelendiriyor.
Bu yarım yüzyılda çok şey değişti; sadece yenilerinin gelişini düşün teknolojiler, pandemi gibi çapraz ve küresel fenomenlerin etkisine, dönüşümüne giderek küreselleşen bir toplum [che] bizi komşu yapar ama kardeş yapmaz.” [1] Sahibiz “çevreye ve doğaya özene ilişkin artan bir farkındalığa” tanık oldu ve “a gezegenimizin başına gelenler için içten ve acı verici bir endişe” (Ansiklopedi Laudato si’, 19). Uzmanlar, bu on yılda uygulanan seçimlerin ve eylemlerin nasıl uygulandığını açıkça vurgulamaktadır. binlerce yıl boyunca etkileri olacak.[2] Etkimizle ilgili bilgimiz genişledi ortak evimiz ve orada oturanlar ve yaşayacak olanlar üzerindeki eylemler. Bu arttı yaratılışla ilgilenmeyi bize emanet eden Allah’a karşı sorumluluk duygumuz, sonraki ve gelecek nesillerin önünde.
Post-endüstriyel dönemdeki insanlık belki de en tarihten sorumsuz, 21. yüzyılın başındaki insanlığın ağır sorumluluklarını cömertçe üstlendiği için hatırlandı” (ibid.165). bu olgu arasında değiştirmek iklim Orada hatırlıyor ısrarla de bizim sorumluluk: özellikle en fakir ve en kırılgan olanları, en az sahip olanları etkiler. gelişimine katkıda bulunmuştur. Önce adalet, sonra dayanışma meselesidir. bu iklim değişikliği aynı zamanda bizi eylemimizi sorumlu işbirliği üzerine kurmaya geri getiriyor herkes tarafından: dünyamız artık birbirine çok bağımlı ve bunu göze alamaz çıkarlarını izole edilmiş veya sürdürülemez bir şekilde destekleyen ülke bloklarına bölünmüş durumda.
«Covid-19 salgını ve değişim olgusunun insanlığa açtığı yaralar iklim, küresel bir çatışmadan kaynaklananlarla karşılaştırılabilir”[3] gerçek düşmanın olduğu yerde bugün insanlığımızın tüm bileşenleri üzerinde yankı uyandıran sorumsuz davranış e yarının Birkaç yıl önce San Benedetto del Tronto’nun balıkçıları beni görmeye geldiler. yıl denizden on iki ton plastiği çıkarmayı başardılar!
“İkinci Dünya Savaşı sonrasında, bugün tüm toplumun uluslararası örgüt, kolektif, dayanışma temelli ve ileriye dönük eylemlerin uygulanmasına öncelik verir’,[4] “Önümüzdeki meydan okumanın büyüklüğünü, aciliyetini ve güzelliğini” kabul ederek (Laudato si’15). Uyumlu ve proaktif bir dinamik gerektiren harika, acil ve güzel bir meydan okuma. Bu, “büyük” ve zorlu bir meydan okumadır, çünkü rota değişikliği, belirleyici bir değişiklik gerektirir. mevcut tüketim ve üretim modelindeki değişim, çoğu zaman kayıtsızlık ve israf kültürü, çevre israfı ve insan israfı. Bügün ben Restoran işletmecisi MacDonald’dan gelen gruplar gelip bana plastiği ve her şeyi kaldırdıklarını söylediler. her şey geri dönüştürülebilir kağıttan yapılmıştır… Vatikan’da plastik yasaktır. Ve %93 başardık, mi plastik yok dediler Bunlar adımlar, devam etmemiz gereken gerçek adımlar. Gerçek adımlar.
Ayrıca bilim dünyasının birçok kesiminde de belirtildiği gibi bu modelin değişimi “acildir” ve artık ertelenemez. Geçenlerde büyük bir bilim adamı söyledi – bazılarınız kesinlikle oradaydın –: “Dün bir yeğenim doğdu; Torunumun arasında olmasını istemezdim. otuz yıl yaşanmaz bir dünyadadır”. Bir şeyler yapmalıyız. Acil, olamaz ertelenen. “Gezegenin geleceğini nasıl inşa ettiğimize dair diyaloğu” pekiştirmeliyiz (aynı eser., 14), “Tanrı’nın işinin bekçisi olma mesleğinin” yaşamanın, Erdemli bir varoluş için gerekli, isteğe bağlı bir şey değil, hatta bir özellik bile değil. ikincil” (aynı eser., 217) yaşam deneyimimizin.
O halde bu, “güzel”, teşvik edici ve ulaşılabilir bir meydan okumadır: israf kültüründen atık stillerine geçmek. saygı ve özen kültürü, yaratılışa özen gösterme ve kişinin komşusuna, yakınına veya mesafe içinde uzay Ve İçinde zaman. Orada bulduk önünde ile A Yürürüm eğitici İçin A toplumumuzun dönüşümü, hem bireysel hem de toplumsal dönüşüm (bkz. aynı eser., 219). Bu zorluğu ciddi bir şekilde ele almayı amaçlayan fırsatlar ve girişimler konusunda hiçbir eksiklik yoktur.
Beni böyle düşündüren çeşitli kıtalardaki bazı şehirlerin temsilcilerini buradan selamlıyorum. zorluklarla, ikincil bir şekilde, her düzeyde yüzleşilmelidir: küçük günlük seçimlerden Yerelden uluslararası politikalara. İşbirliğinin önemi bir kez daha hatırlatılmalıdır. her düzeyde sorumludur. Herkesin katkısına ihtiyacımız var. Ve bu maliyet. Onu hatırlıyorum San Benedetto del Tronto’daki balıkçılar bana şöyle dediler: “Bizim için başlangıçta seçim biraz zor, çünkü balık yerine plastik getirmek bize para kazandırmadı”. Ama bir şey vardı: o yaratma sevgisi daha büyüktü. İşte plastik ve balık… Ve böylece devam ettiler. Ama maliyeti!
Bu gidişatı bir taraf lehine hızlandırmak gerekiyor. bakım kültürü – çocuklara nasıl bakıldığı – insan onurunu ve ortak iyiyi merkeze yerleştiren. Ve öyle olsun “bundan” besleneninsan ve çevre arasındaki ittifak aşkın aynası olmalı Kendisinden geldiğimiz ve kendisine doğru yol aldığımız Allah’ın yaratıcısı.”[5] “Yeni nesillerin daha iyi bir gelecek umudunu çalmayalım.” [6]
Her şey için teşekkürler ne yaptın.
[1] Benedict XVI, Encyclical Letter Caritas in veritate (29 Haziran 2009), 19.
[2] Bkz. IPCC, İklim Değişikliği 2023 Sentez Raporu, Politika Belirleyiciler için Özet, C. 1., s. 24.
[3] COP26 Başkanına Mesaj, 29 Ekim 2021.
[4] age.
[5] Benedict XVI, Caritas in veritate, 50.
[6] 12 Aralık 2020 İklim Hırsı Zirvesi’ne Video Mesaj