Venole
Active member
Çocukluk her biri birbirinden farklı devirlerden oluşmaktadır. Her yaşın muhtaçlıkları ve algılamaları farklı seviyede olmaktadır. ötürüsıyla ebeveynin boşanması; çocukları, yaşına göre faklı seviyede etkileyecektir. Fakat her şeye karşın çocuklar anne baba ayrıldıktan 2 yıl daha sonra bu durumu kabullenmeye başlarlar ve 6 yıl daha sonra durum olağanlaşır.
Boşanan çiftin, boşanma sonucu evresinden başlayarak her devirde çocuklarına karşı açık ve dürüst olması gerekmektedir. Bu tahminen de boşanma esnasında çocuğun etkilenme seviyesini en aza indirmekte en kıymetli kuraldır.
Yaşlara nazaran çocuklarda görülen davranış değişiklikleri.
0-2 yaş kümesi:
Genelde çocuğun daha bir şey anlamadığı bir devir olarak değerlendirmemek gerekir. Bu yaşta da çocuk olup bitenleri ve ayrılığı algılayabilir. bu vakitte çocuklarda ağlama nöbetleri, kilo artışında durma, uzunluk uzamasında durma, hırçınlık, oyuncaklarına karşı ilgisizlik görülebilir.
3-6 yaş kümesi:
Bu yaş tahminen öteki yaşlara göre en çok etkilenen yaştır. bu vakitte çocuk kendisini ailenin merkezine koyar. Olan bu aksilikten kendini sorumlu hisseder. ötürüsıyla bu vakitte kendini suçlayabilir. Parmak emme, tırnak yeme, hırçınlık, öfke nöbetleri, uyku ve iştah problemleri, inatçılık, tuvalet eğitiminde meseleler ve depresyon üzere belirtiler görülebilir.
7-12 yaş kümesi:
Boşanma durumu, çocuğa açıklıkla anlatılmalıdır. Bu yaş kümesinin özelliği artık toplumsallaşmış olup, okul ömrü başlamıştır. Boşanmadan daha sonra kesinlikle öğretmenine bilgi verilmelidir. bu vakitteki boşanmalarda okul muvaffakiyetinde düşme, hırçınlık, arkadaş bağlantılarında bozulma, içe kapanma, dikkat dağınıklığı, anne yahut babayı suçlama, onları bir ortaya getirme gayreti olabilir.
Ergenlik periyodu:
Bu periyot farkındalığın en yüksek olduğu devirdir. Fakat tekrar de davranış bozuklukları, anneye ve babaya düşmanca tavır, ders muvaffakiyetinde düşme, konuttan kaçma, kızgınlık, öfke nöbetleri, arkadaşlarıyla sıkıntılar, sigara ya da uyuşturucu kullanması olabilir. bu vakitte ergen yeterli takip edilmelidir.
Boşanma durumundan çocuklar kesinlikle etkileneceklerdir. Fakat bunu en az seviyeye indirmek için teklifler:
-Boşanma sonucunı anne ve baba bir arada söylemeliler.
-Çocuğun bu karara reaksiyon vermesi doğal karşılanmalı. Çabucak bu durumu kabullenmesi beklenmemelidir.
-Çocuğa durumu açıklamadan evvel velayet ve görüşme günlerinin belirlenmiş olması gerekir.
-Anne baba çocuğa karşı açık ve dürüst olmalılar. Çocuklarına, kendilerinin farklı yaşayacaklarını lakin anne ve baba sorumluluklarının ve ona karşı sevgilerinin devam edeceği kelamı verilmelidir.
-Bundan daha sonraki ömür hali, ne vakit ve kiminle görüşeceği sade bir biçimde anlatılmalı.
-Görüşme gün ve saatlerine sadık olunmalı, mümkün bir değişiklik olacaksa en az bir gün evvelden çocukla telefonla görüşerek durum açıklanmalı.
-Mümkünse değerli günlere boşanmış anne ve baba birlikte katılmalılar. Okulun birinci günü, diploma merasimi, 23 nisan gösterisi üzere..
-Boşanılan eşe çocukla ileti gönderilmemeli.
-Nafaka ya da çocuğun okulu ile ilgili para ödenmesi gerekiyorsa çocuk kullanılmamalı.
-Boşanılan eş hakkında çocuğun yanında konuşulmamalı.
-Boşanmış çift çocuğu alıp verme esnasında çocuğun yanında tartışmamalıdırlar.
-Boşanan çiftlerden birisinin devam eden bir alakası var ise, onu çocukla tanıştırma konusunda tez etmemeli.
-Boşanan çiftlerden birisinin önemli bir bağlantısı var ise çocukla tanıştırabilir. Lakin çocuğu o şahısla vakit geçirmesi konusunda zorlamamalı.
-Boşanan çiftlerden birisi evlenmeyi düşünüyorsa bu çocuğa makul bir biçimde anlatılmalı.
-Çocuğun sıhhat sorunlarında mümkünse boşanmış ebeveyn dayanak olabilmeli.
-Çocuğunuzu karşı taraftan bilgi alması istikametinde kullanmayın.
-Boşanma niçiniyle çocuk ebeveynlerinden birine yaptıramadığını başkasına yaptırmak isteyebilir. Bu mevzuda boşanmış ebeveyn dengeli davranmalı.
Bütün bunlara karşın, davranış sıkıntıları oluşmuşsa onu kesinlikle bir psikiyatriste yahut psikoloğa gdolayın.
Boşanan çiftin, boşanma sonucu evresinden başlayarak her devirde çocuklarına karşı açık ve dürüst olması gerekmektedir. Bu tahminen de boşanma esnasında çocuğun etkilenme seviyesini en aza indirmekte en kıymetli kuraldır.
Yaşlara nazaran çocuklarda görülen davranış değişiklikleri.
0-2 yaş kümesi:
Genelde çocuğun daha bir şey anlamadığı bir devir olarak değerlendirmemek gerekir. Bu yaşta da çocuk olup bitenleri ve ayrılığı algılayabilir. bu vakitte çocuklarda ağlama nöbetleri, kilo artışında durma, uzunluk uzamasında durma, hırçınlık, oyuncaklarına karşı ilgisizlik görülebilir.
3-6 yaş kümesi:
Bu yaş tahminen öteki yaşlara göre en çok etkilenen yaştır. bu vakitte çocuk kendisini ailenin merkezine koyar. Olan bu aksilikten kendini sorumlu hisseder. ötürüsıyla bu vakitte kendini suçlayabilir. Parmak emme, tırnak yeme, hırçınlık, öfke nöbetleri, uyku ve iştah problemleri, inatçılık, tuvalet eğitiminde meseleler ve depresyon üzere belirtiler görülebilir.
7-12 yaş kümesi:
Boşanma durumu, çocuğa açıklıkla anlatılmalıdır. Bu yaş kümesinin özelliği artık toplumsallaşmış olup, okul ömrü başlamıştır. Boşanmadan daha sonra kesinlikle öğretmenine bilgi verilmelidir. bu vakitteki boşanmalarda okul muvaffakiyetinde düşme, hırçınlık, arkadaş bağlantılarında bozulma, içe kapanma, dikkat dağınıklığı, anne yahut babayı suçlama, onları bir ortaya getirme gayreti olabilir.
Ergenlik periyodu:
Bu periyot farkındalığın en yüksek olduğu devirdir. Fakat tekrar de davranış bozuklukları, anneye ve babaya düşmanca tavır, ders muvaffakiyetinde düşme, konuttan kaçma, kızgınlık, öfke nöbetleri, arkadaşlarıyla sıkıntılar, sigara ya da uyuşturucu kullanması olabilir. bu vakitte ergen yeterli takip edilmelidir.
Boşanma durumundan çocuklar kesinlikle etkileneceklerdir. Fakat bunu en az seviyeye indirmek için teklifler:
-Boşanma sonucunı anne ve baba bir arada söylemeliler.
-Çocuğun bu karara reaksiyon vermesi doğal karşılanmalı. Çabucak bu durumu kabullenmesi beklenmemelidir.
-Çocuğa durumu açıklamadan evvel velayet ve görüşme günlerinin belirlenmiş olması gerekir.
-Anne baba çocuğa karşı açık ve dürüst olmalılar. Çocuklarına, kendilerinin farklı yaşayacaklarını lakin anne ve baba sorumluluklarının ve ona karşı sevgilerinin devam edeceği kelamı verilmelidir.
-Bundan daha sonraki ömür hali, ne vakit ve kiminle görüşeceği sade bir biçimde anlatılmalı.
-Görüşme gün ve saatlerine sadık olunmalı, mümkün bir değişiklik olacaksa en az bir gün evvelden çocukla telefonla görüşerek durum açıklanmalı.
-Mümkünse değerli günlere boşanmış anne ve baba birlikte katılmalılar. Okulun birinci günü, diploma merasimi, 23 nisan gösterisi üzere..
-Boşanılan eşe çocukla ileti gönderilmemeli.
-Nafaka ya da çocuğun okulu ile ilgili para ödenmesi gerekiyorsa çocuk kullanılmamalı.
-Boşanılan eş hakkında çocuğun yanında konuşulmamalı.
-Boşanmış çift çocuğu alıp verme esnasında çocuğun yanında tartışmamalıdırlar.
-Boşanan çiftlerden birisinin devam eden bir alakası var ise, onu çocukla tanıştırma konusunda tez etmemeli.
-Boşanan çiftlerden birisinin önemli bir bağlantısı var ise çocukla tanıştırabilir. Lakin çocuğu o şahısla vakit geçirmesi konusunda zorlamamalı.
-Boşanan çiftlerden birisi evlenmeyi düşünüyorsa bu çocuğa makul bir biçimde anlatılmalı.
-Çocuğun sıhhat sorunlarında mümkünse boşanmış ebeveyn dayanak olabilmeli.
-Çocuğunuzu karşı taraftan bilgi alması istikametinde kullanmayın.
-Boşanma niçiniyle çocuk ebeveynlerinden birine yaptıramadığını başkasına yaptırmak isteyebilir. Bu mevzuda boşanmış ebeveyn dengeli davranmalı.
Bütün bunlara karşın, davranış sıkıntıları oluşmuşsa onu kesinlikle bir psikiyatriste yahut psikoloğa gdolayın.