Venole
Active member
Dünya üzerinde global ısınmayla birlikte sıkça gündeme gelen yangınlar, öngörülemeyen doğal afetleri… Yangınlar kişiyi en beklemediği anda savunmasızca vuran, müdahale sırasında çaresizlik hislerini ağır yaşatan, birçok vakit şahısları mağlubiyete uğratan tabiat olayları içinde yer alıyor. Bu kadar belirsizliğin ve kaybın yaşandığı bir ortamda, yangınlara maruz kalan, müdahale eden ya da olayları dışarıdan izleyen bireylerde fizikî ve ruhsal biroldukca sorun oluşturuyor.
İnsanların huzur bulduğu, nefes aldığı, rahatlayıp kendini inançta hissetmek için gittiği ormanların yanışı, oradaki binlerce hayvanın kaybı, insanların ölmesi, faydalanması, mallarını yitirmesi üzere bir fazlaca örseleyici olay herkes için şok edici ve yıkıcı bir tesire sahip oldu.
İnsan beyni ve vücudu açısından şok edici bu tesir kararında bireylerde travma daha sonrası gerilim yansıları ortaya çıkabilmektedir. Bu tesirlerden birincisi istenmeden akla gelen niyet ve imgelerdir. Bu manzaralar kişinin denetiminde olmayarak, yinelayıcı ve şiddeti tıpkı birinci günkü üzere tesir yaratan zorlayıcı reaksiyonlardır.
Bu anlarda kişi sık sık olayın en dehşetli ve kasvet verici imajlarını bir daha yaşamakta, bu biçimdece travmatik olayı yeniden yine deneyimlemektedir. Olayla ilgili her türlü, koku, ses, işittikleri şeyler, birinci günkü sıcaklığında gün yüzüne çıkmaktadır. Bu semptomların ortaya çıkması travma anını hatırlatan küçük tetikleyicilerle olmaktadır.
Örneğin ocakta yanan alev, kırılan bir kalemin sesi, üzere epey sıradan ipuçları bile bireyi travmatik ana bir daha götürebilir. Bu çok uyarılma karşısında insan vücudu de bir epey fizyolojik reaksiyon vermektedir.
Bu belirtilere süratli kalp atışı, iştah kaybı ya da iştahın artması, uykusuzluk, konsantrasyon meseleleri, öfkeli-gergin ruh hali, ellerin ve bedenin terlemesi sayılabilir. Kişi kendisini daima bir tehlikeye maruz kalıyormuş üzere hissetmesi, yaşadığı bu zorluklarla ilgili kaçınma davranışları sergileyerek bedensel ve ruhsal olarak yorması kararında oluşan korkunun çıktılarıdır.
Yaşanılanların tartısı ve kayıpların büyüklüğü; hadiselerden etkilenmiş bireylerde derin ıstırap ve hüzün hislerinin ortaya çıkmasına niye olmaktadır. Kayıplardan daha sonra bu hisleri hissetmek, ağlamak son derece doğal bedellendirilmektedir.
Bu hareketler şahısta rahatlama yaratırken hem de kişinin çevresel kaynaklardan, sevdiği, güvendiği bireylerden yardım almak için sağlıklı yansılar verdiğini tabir ediyor. Lakin derin elem duygusu uzun mühlet hissedildiğinde depresyona, kişinin fonksiyonelliğinin bozulmasına niye olabiliyor.
İnsanların huzur bulduğu, nefes aldığı, rahatlayıp kendini inançta hissetmek için gittiği ormanların yanışı, oradaki binlerce hayvanın kaybı, insanların ölmesi, faydalanması, mallarını yitirmesi üzere bir fazlaca örseleyici olay herkes için şok edici ve yıkıcı bir tesire sahip oldu.
İnsan beyni ve vücudu açısından şok edici bu tesir kararında bireylerde travma daha sonrası gerilim yansıları ortaya çıkabilmektedir. Bu tesirlerden birincisi istenmeden akla gelen niyet ve imgelerdir. Bu manzaralar kişinin denetiminde olmayarak, yinelayıcı ve şiddeti tıpkı birinci günkü üzere tesir yaratan zorlayıcı reaksiyonlardır.
Bu anlarda kişi sık sık olayın en dehşetli ve kasvet verici imajlarını bir daha yaşamakta, bu biçimdece travmatik olayı yeniden yine deneyimlemektedir. Olayla ilgili her türlü, koku, ses, işittikleri şeyler, birinci günkü sıcaklığında gün yüzüne çıkmaktadır. Bu semptomların ortaya çıkması travma anını hatırlatan küçük tetikleyicilerle olmaktadır.
Örneğin ocakta yanan alev, kırılan bir kalemin sesi, üzere epey sıradan ipuçları bile bireyi travmatik ana bir daha götürebilir. Bu çok uyarılma karşısında insan vücudu de bir epey fizyolojik reaksiyon vermektedir.
Bu belirtilere süratli kalp atışı, iştah kaybı ya da iştahın artması, uykusuzluk, konsantrasyon meseleleri, öfkeli-gergin ruh hali, ellerin ve bedenin terlemesi sayılabilir. Kişi kendisini daima bir tehlikeye maruz kalıyormuş üzere hissetmesi, yaşadığı bu zorluklarla ilgili kaçınma davranışları sergileyerek bedensel ve ruhsal olarak yorması kararında oluşan korkunun çıktılarıdır.
Yaşanılanların tartısı ve kayıpların büyüklüğü; hadiselerden etkilenmiş bireylerde derin ıstırap ve hüzün hislerinin ortaya çıkmasına niye olmaktadır. Kayıplardan daha sonra bu hisleri hissetmek, ağlamak son derece doğal bedellendirilmektedir.
Bu hareketler şahısta rahatlama yaratırken hem de kişinin çevresel kaynaklardan, sevdiği, güvendiği bireylerden yardım almak için sağlıklı yansılar verdiğini tabir ediyor. Lakin derin elem duygusu uzun mühlet hissedildiğinde depresyona, kişinin fonksiyonelliğinin bozulmasına niye olabiliyor.