Venole
Active member
Çocukların ağlama, aileden ayrılmama üzere yansılar verebildiğini hatırlatan . Klinik Psikolog Dr. Kahraman Güler, “Bazı aileler kendi telaşlarını çocuklarına o kadar bulaştırıyorlar ki, kendileri ayrılmadığı için çocuğun bunu yapamayacağına inanıyorlar. Bu yüzden çocukla epey fazla iç içe olup çocuğun özerkleşmesine müsaade vermiyorlar. Bu biçim durumlarda durum tanımlaması yapmakta yarar var” tabirlerini kullandı.
Dengeli olup, itimat verin
Çocuklara durum tanımlaması yapılması gerektiğini belirten Güler, “Çocuğa okulun durumuyla ilgili bilgi verebiliriz, çocuk okulu gezebilir, tanıyabilir, çocuğun nasıl reaksiyon vereceğini bilmek ortasında çocukla ilgilenen her kimse çocuğun hislerini, muhtaçlıklarını niyetlerini, davranışlarını tanıyor olması gerekli. Çocuğu düzgün tanırsak olaylara nasıl reaksiyonlar verdiğini daha yeterli anlayabiliriz. Bu da işimizi kolaylaştıracaktır. Bu biçim bir durumda ebeveynlerin yapması gereken şeylerden biri de dengeli olmak ve çocuğun dert ve kaygısı karşısında inanç vermektir. Çocuk yeni bir ortama girdiği için endişelenebilir. Biz onun bu hislerini şartsız bir biçimde kabul edeceğiz. Çocuğa öfkelenmeyeceğiz, bağırmayacağız ya da çocuğu yetersiz hissettirecek durumlarda bulunmamalıyız” diye konuştu.
Ayrılık anksiyetesine dikkat!
2’nci sınıf ve daha sonrası için ağlama, gitmek istememe üzere bir durum yaşandığında da dikkat etmek gerektiğini söyleyen Güler, “Bu çocuk tekrar kaygılanıyorsa, gitmekte zorlanıyorsa burada durumu biraz daha ciddiye almak gerekiyor. Ayrılık anksiyetesiyle ilgili ya da duygusal bir sorunu olabilir. İnsan olarak bir şarttan öteki bir şarta geçtiğimizde zorlanıyoruz hele ki küçük çocuklar daha fazlaca zorlanır. İnsan kesinlikle ahenk sağlayacaktır” dedi.
Reaksiyonun şiddetini ve sıklığını ölçün
Verilen reaksiyonun şiddeti ve sıklığının kıymetli olduğuna dikkat çeken Güler, “Çocuk annesinden ayrıldığında hüzün ya da öfke reaksiyonu gösteriyorsa bu kabul edilebilir bir şey. Bu öfke ve keder epey fazla sürüyor, haftalarca devam ediyor ve okula gitmekte direnç gösteriyorsa bu sorundur. ‘Ben buradayım, ne vakit muhtaçlığın olursa’ buradayım demesi gerekir. Kimi çocuklar kendilerini yerlere seriyor. Kimi aileler kendisi çaba etsin istiyorlar, bu da çocukların daha öfkeli ve daha tepkisel bulunmasına niye oluyor” diye konuştu.
Söylemlerinize dikkat edin
Telaşın bulaşıcı olduğunu hatırlatan Güler, kelamlarını şöyleki tamamladı:
“İnsan ortasında bulunduğu şartların rengini alır. Anne baba kaygılıysa, onların yeni olacak durumlarla ilgili telaffuzları aksiyse, çocukların onlarla özdeşim kurarak benzeri durumu geliştirmesi mümkündür. Korkulu telaffuzlar çocuklara bulaşabilir. Çocuklar anne babaları rol model alıyorlar ve onların hisleriyle özdeşim kuruyorlar. Bu yüzden tasanın bulaşıcı bir tarafı var. Telaffuzlara dikkat etmek lazım. Çocuklarla birebir ortamlarda gelişim düzeylerine, yaşına ve cinsiyetlerine uygun olmayan telaffuzlara epey dikkat etmek gerekiyor.”
Dengeli olup, itimat verin
Çocuklara durum tanımlaması yapılması gerektiğini belirten Güler, “Çocuğa okulun durumuyla ilgili bilgi verebiliriz, çocuk okulu gezebilir, tanıyabilir, çocuğun nasıl reaksiyon vereceğini bilmek ortasında çocukla ilgilenen her kimse çocuğun hislerini, muhtaçlıklarını niyetlerini, davranışlarını tanıyor olması gerekli. Çocuğu düzgün tanırsak olaylara nasıl reaksiyonlar verdiğini daha yeterli anlayabiliriz. Bu da işimizi kolaylaştıracaktır. Bu biçim bir durumda ebeveynlerin yapması gereken şeylerden biri de dengeli olmak ve çocuğun dert ve kaygısı karşısında inanç vermektir. Çocuk yeni bir ortama girdiği için endişelenebilir. Biz onun bu hislerini şartsız bir biçimde kabul edeceğiz. Çocuğa öfkelenmeyeceğiz, bağırmayacağız ya da çocuğu yetersiz hissettirecek durumlarda bulunmamalıyız” diye konuştu.
Ayrılık anksiyetesine dikkat!
2’nci sınıf ve daha sonrası için ağlama, gitmek istememe üzere bir durum yaşandığında da dikkat etmek gerektiğini söyleyen Güler, “Bu çocuk tekrar kaygılanıyorsa, gitmekte zorlanıyorsa burada durumu biraz daha ciddiye almak gerekiyor. Ayrılık anksiyetesiyle ilgili ya da duygusal bir sorunu olabilir. İnsan olarak bir şarttan öteki bir şarta geçtiğimizde zorlanıyoruz hele ki küçük çocuklar daha fazlaca zorlanır. İnsan kesinlikle ahenk sağlayacaktır” dedi.
Reaksiyonun şiddetini ve sıklığını ölçün
Verilen reaksiyonun şiddeti ve sıklığının kıymetli olduğuna dikkat çeken Güler, “Çocuk annesinden ayrıldığında hüzün ya da öfke reaksiyonu gösteriyorsa bu kabul edilebilir bir şey. Bu öfke ve keder epey fazla sürüyor, haftalarca devam ediyor ve okula gitmekte direnç gösteriyorsa bu sorundur. ‘Ben buradayım, ne vakit muhtaçlığın olursa’ buradayım demesi gerekir. Kimi çocuklar kendilerini yerlere seriyor. Kimi aileler kendisi çaba etsin istiyorlar, bu da çocukların daha öfkeli ve daha tepkisel bulunmasına niye oluyor” diye konuştu.
Söylemlerinize dikkat edin
Telaşın bulaşıcı olduğunu hatırlatan Güler, kelamlarını şöyleki tamamladı:
“İnsan ortasında bulunduğu şartların rengini alır. Anne baba kaygılıysa, onların yeni olacak durumlarla ilgili telaffuzları aksiyse, çocukların onlarla özdeşim kurarak benzeri durumu geliştirmesi mümkündür. Korkulu telaffuzlar çocuklara bulaşabilir. Çocuklar anne babaları rol model alıyorlar ve onların hisleriyle özdeşim kuruyorlar. Bu yüzden tasanın bulaşıcı bir tarafı var. Telaffuzlara dikkat etmek lazım. Çocuklarla birebir ortamlarda gelişim düzeylerine, yaşına ve cinsiyetlerine uygun olmayan telaffuzlara epey dikkat etmek gerekiyor.”