oKMaDeM
New member
20 Mayıs’ta Legambiente 43 mumu söndürdü. 1980 yılı, çevre derneğinin doğumunun yıldönümü olarak kabul edilir, ancak en başından beri orada olanlar için – örneğin Hermes Realaccibugünün onursal başkanı – hareketin bugün olduğu şeye hayat veren ilk gerçek yapı taşı, tam kırk yıl önce 1983 kongresi olarak kabul edilmelidir.
İşte o zaman “Legambiante kimliğinin ana hatlarını çizmeye başladı”. O zamandan beri, nükleer enerjiden kirliliğe, denizdeki plastikten böcek ilaçlarına kadar, bazıları galip bazıları başarısız olan binlerce savaş oldu, ancak şimdi çevre sorunu – aynı zamanda Emilia’da meydana gelen sel gibi trajediler nedeniyle de. Romagna – artık göz ardı edilemez. Eski bir parlamenter, Legambiente’nin tarihi hatırası ve bugün Symbola Vakfı’nın başkanı olan Realacci, “Ancak bunu yapmak için her zaman ekonomiyle bağlantılı olmalıdır. Çevreye özen göstermenin ekonomik avantaj anlamına geldiğini göstermek en güncel görevimizdir” diye açıklıyor.
Legambiente’den bir gösteri
1983’teki ilk kongrede, bugün çok güncel olan bir slogan – “Küresel düşün ve yerel hareket et” – ama o zamanlar yeni bir şeydi.
“Evet, kavramsal bir bakış açısından Legambiente karakterinin şekillendiği andı. Slogan gerçekten çok güncel. O zamanlar İtalya’da her şeyden önce çevreci bir dünya vardı, bu fikre ihtiyaç vardı. örneğin siyaset ve ekonomi dahil olmak üzere çevreciliğin doğal muhataplarını anlamak için bakış açısını genişletmek ve ardından insanları, yerel sorunları merkeze koymak.Bir başka adım, bilimsel çevreciliğe odaklanma fikriydi: sorunların analizi ve uygulanabilir çözümler. Böylece Legambiente doğdu: çevre sorunlarına cesur ama uygulanabilir çözümler öneren bir Lig”.
Nükleer savaş en önemlisi miydi?
“Nükleer maç bir dönüm noktasıydı. Önce 1970’lerde Montalto’daki gösteriler, sonra bizim gelişimiz: toplumun ve ekonominin tercihlerini aşan bir çevrecilik. Bu itme, kısmen enerji santrallerine hayır deme, aynı zamanda bir nesil olarak da adlandırılır. hem bilimsel hem de siyasi taahhütle karakterize edilir. Başlangıçta 1968 hareketlerinden gelen insanlar olan Yeşiller için Almanya’da olana biraz benzer. -nükleer sorun”.
Çernobil’den sonra dernek giderek daha merkezi hale geldi. Çevresel “kampanyalar” kavramını icat etmeye o zaman mı başladınız?
“Bazı konularda, Çernobil’den sonra, Legambiente doğal olarak bir rehber oldu. Ülkenin nükleer enerji istemediğine ve sosyal ve çevresel sorunlarla mücadele etmek için başka bir yol istediğine dair bir sinyal vermemiz gerektiğini anladık. Etrafımıza baktık: Greenpeace, gökkuşağı savaşçıları , neredeyse askeri eylemlere sahip bir organizasyondu, WWF gibi diğerleri hayvanlara ve korumaya odaklandı. Bunların hepsini bir arada yapmak zorundaydık ama her şeyden önce ilişkiler üzerinde çalışmalıydık. Başarılı olmak ve insanların dikkatini çekmek için, Goletta Verde veya Puliamo il mondo gibi bir konuyu gündeme getirmek için büyük kampanyalar yapmayı düşündük. Vatandaşlarla konuşmak için yeni araçlar arıyorduk”.
Kalbinizde başka hangi temalar vardı?
“Genellikle insan faaliyetleriyle ilgili olanlar. Örneğin, arazi tüketimi teması merkeziydi: Bunu veriler aracılığıyla teknik ve bilimsel bir şekilde kurduk, vizyon, sayılar ve hikayelerle etkili iletişimi teşvik ettik. Rakamları çevirerek aşırı inşaatı gösteriyoruz. ve bilimin içeriği önemliydi.Ve sonra kentsel kirlilik: örneğin katalitik konvertörler veya kurşunsuz benzin.İtalya sanayisi yeşil değişime bir süre direndi, ancak sonra pes etti, şimdi elektrik için de olacağına inanıyorum. eko-mafya, bu tema çevre ve yasallık hakkında konuşmak için bizim tarafımızdan icat edildi. Jandarma ile birlikte çalıştık: eko-suçlar yasasının ilk imzasının benim imzam olması tesadüf değil”.
Legambiente’nin başlangıçta nasıl görüldüğünü anlamak için geçmişten bir anekdot anlatır mısınız?
“Yasadışı faaliyet, çevre ve kamu alımlarının denetimi ve mafyanın kendisi ile bir bağlantı olduğu göz önüne alındığında, Palermo’daki mafya için açılan azami davada sivil partiye katılmaya çalıştık. Adımız da listede yer aldığında olası sivil partilerden, gabiondaki gangsterlerden biri, sırf nasıl göründüğümüzü anlamak için ‘bunlar sigara içmemizi bile istemiyor’ dedi.
Daha önce rotayı değiştirme cesaretinden bahsetmişti. Çevre savaşlarında bize bir cesaret örneği verebilir misiniz?
“Yıllar önce 4 işletme gemilerle kıyıdan çıkıp atıkları ve atıkları denize boşaltmak için kıyıdan ayrıldı. Biz de bu gerçeği ifşa etmek için ad hoc bir kampanya başlatma kararı aldık. Ama yetmedi, göstermemiz de gerekiyordu. İmkanlarımız yoktu ve biraz gülünçtük ama cesaretimiz vardı. Boşaltmak zorunda kalan bir gemiyi durdurmak için iki balıkçı teknesiyle Romagna’dan ayrıldık: sonunda bir felaketti, önce bir hata yaptık. atıkla alakası olmayan bir tanker, sonra gemiyi doğru bulduğumuzda anladık ki o kadar büyük ki bir dalgası bizi alabora etmeye yetti.Eylem olarak güldürdü ama etkisi nasılsa orada: insanlar sorunun farkına varıp karşı çıktılar ve kısa süre içinde çevreyi kirleten şirketler ya kapandı ya da denize çöp atmayı bıraktı.”
Bunca yıllık birliktelikte bize bir memnuniyet ve bir pişmanlık anlat.
“Pek çok memnuniyet. Sadece bir isim vermem gerekirse, benim için kesinlikle nükleer enerjiye karşı zafer. Bu aynı zamanda İtalyan ekonomisi için de büyük bir iyilikti. Bugün kendini yenilenebilir enerjiye adamış olan Enel’in sağlamlığına bir destek sağladı. aynı zamanda pişmanlık, bu zaferden sonra İtalya’nın ileriye bakamamasıydı. büyük devrim. Şunu da eklemeliyim ki, bazen çevre derneklerinin kendileri, belki de peyzaj sorunları için rüzgar veya güneş enerjisi projelerine karşı çıkarak, veya bazen aptallıktan – Puglia’da Xylella’ya karşı mücadeleyi durdurmak istediklerinde olduğu gibi – o zaman devam etti ve şimdi Bari bölgesine de geliyor”.
Legambiente’nin şu anki rolü nedir?
“Önceki: çevreye ve aynı zamanda insana da özen göstermek, belki de İtalyan çevreciliğine en güçlü şekilde dahil ettiğimiz kavram. Bugün, çevre savaşlarını kazanmak için sorunları ekonomik açıdan da ele almalıyız. Açıklığa kavuşturun çevreyle uğraşmanın ekonomiyle, gelecekle uğraşmak anlamına geldiğini”.
Bugünün genç aktivistleri hakkında ne düşünüyorsunuz?
“Elbette Greta, Cuma günleri ve birçok hareket, dikkatleri iklim konusuna yeniden çekmiş olma özelliğine sahip. Kirletme veya trafik bloke etme gibi aşırı eylemlere gelince, benim bakış açıma göre, gençlerin daha fazla düşünmeleri gerekiyor. kendi eylemleri. Bunun bir alarm çığlığı olduğunu anlıyorum, ancak yeni yöntemler mesajın tersi bir etki yaratıyorsa, o zaman bunlar yanlış eylemlerdir. Zamanımızda güçlü eylemler gerçekleştirdik, her zaman şiddet içermeyen, bazılarını hatırlıyorum. Chicco Testa ile birlikte kömürlü termik santralleri engellemek için. Cezai sonuçlara yol açabilecek bir eylem yaptığımızı biliyorduk, ancak mesajın amacı vatandaşların günlük yaşamlarını etkilemeyen eylemlerdi”.
İklim krizi korkutuyor. Yine de, trajedilere rağmen, onu gerçekten siyasi gündeme taşımak zor. Neden?
“İklim krizi hiçbir zaman siyasi gündemin merkezinde olmadı. 1990’ların sonunda zaten bunun hakkında konuşuyorduk ama çok az kabul görüyordu. Mesele şu ki, bugün göstermemiz gerekiyor, çünkü bu böyle, iklim kriziyle şimdi mücadele etmenin ekonomik açıdan da değerli olduğu: bunun yeni bir ekonomiye, hatta daha ölçülü bir ekonomiye – örneğin enerji geçişi ve yenilenebilir enerjilere – giden yol olduğu netleştirilmezse, o zaman bununla baş etmemiz gerektiği kavramını anlamak zor.Ukrayna’da herkesin Rus gazına bağımlılığı ve diğer enerjilere odaklanmanın önemini anlamasını sağladı.Buradan tekrar başlamalıyız.Üstelik olumlu örnekler olduğunda, büyük fotovoltaik santraller veya emisyonlarla mücadele için akıllı projeler gibi, o zaman siyaset bunları evlendirmeli ve herkese göstermeli, çok daha fazla önem vererek merkeze koymalı ve onlarla gerçekten ilgilenmeli.Aynı şey genelge için de geçerli olabilir. İtalya’da işleyen ekonomi, Avrupa’da iyi durumdayız. Tekrar ediyorum, iklim krizine yanıt biraz Legambiente’nin vizyonunda: daha insan ölçeğinde bir ekonominin çevre için daha güçlü olduğunu göstermek”.
İşte o zaman “Legambiante kimliğinin ana hatlarını çizmeye başladı”. O zamandan beri, nükleer enerjiden kirliliğe, denizdeki plastikten böcek ilaçlarına kadar, bazıları galip bazıları başarısız olan binlerce savaş oldu, ancak şimdi çevre sorunu – aynı zamanda Emilia’da meydana gelen sel gibi trajediler nedeniyle de. Romagna – artık göz ardı edilemez. Eski bir parlamenter, Legambiente’nin tarihi hatırası ve bugün Symbola Vakfı’nın başkanı olan Realacci, “Ancak bunu yapmak için her zaman ekonomiyle bağlantılı olmalıdır. Çevreye özen göstermenin ekonomik avantaj anlamına geldiğini göstermek en güncel görevimizdir” diye açıklıyor.
Legambiente’den bir gösteri
1983’teki ilk kongrede, bugün çok güncel olan bir slogan – “Küresel düşün ve yerel hareket et” – ama o zamanlar yeni bir şeydi.
“Evet, kavramsal bir bakış açısından Legambiente karakterinin şekillendiği andı. Slogan gerçekten çok güncel. O zamanlar İtalya’da her şeyden önce çevreci bir dünya vardı, bu fikre ihtiyaç vardı. örneğin siyaset ve ekonomi dahil olmak üzere çevreciliğin doğal muhataplarını anlamak için bakış açısını genişletmek ve ardından insanları, yerel sorunları merkeze koymak.Bir başka adım, bilimsel çevreciliğe odaklanma fikriydi: sorunların analizi ve uygulanabilir çözümler. Böylece Legambiente doğdu: çevre sorunlarına cesur ama uygulanabilir çözümler öneren bir Lig”.
Nükleer savaş en önemlisi miydi?
“Nükleer maç bir dönüm noktasıydı. Önce 1970’lerde Montalto’daki gösteriler, sonra bizim gelişimiz: toplumun ve ekonominin tercihlerini aşan bir çevrecilik. Bu itme, kısmen enerji santrallerine hayır deme, aynı zamanda bir nesil olarak da adlandırılır. hem bilimsel hem de siyasi taahhütle karakterize edilir. Başlangıçta 1968 hareketlerinden gelen insanlar olan Yeşiller için Almanya’da olana biraz benzer. -nükleer sorun”.
Çernobil’den sonra dernek giderek daha merkezi hale geldi. Çevresel “kampanyalar” kavramını icat etmeye o zaman mı başladınız?
“Bazı konularda, Çernobil’den sonra, Legambiente doğal olarak bir rehber oldu. Ülkenin nükleer enerji istemediğine ve sosyal ve çevresel sorunlarla mücadele etmek için başka bir yol istediğine dair bir sinyal vermemiz gerektiğini anladık. Etrafımıza baktık: Greenpeace, gökkuşağı savaşçıları , neredeyse askeri eylemlere sahip bir organizasyondu, WWF gibi diğerleri hayvanlara ve korumaya odaklandı. Bunların hepsini bir arada yapmak zorundaydık ama her şeyden önce ilişkiler üzerinde çalışmalıydık. Başarılı olmak ve insanların dikkatini çekmek için, Goletta Verde veya Puliamo il mondo gibi bir konuyu gündeme getirmek için büyük kampanyalar yapmayı düşündük. Vatandaşlarla konuşmak için yeni araçlar arıyorduk”.
Kalbinizde başka hangi temalar vardı?
“Genellikle insan faaliyetleriyle ilgili olanlar. Örneğin, arazi tüketimi teması merkeziydi: Bunu veriler aracılığıyla teknik ve bilimsel bir şekilde kurduk, vizyon, sayılar ve hikayelerle etkili iletişimi teşvik ettik. Rakamları çevirerek aşırı inşaatı gösteriyoruz. ve bilimin içeriği önemliydi.Ve sonra kentsel kirlilik: örneğin katalitik konvertörler veya kurşunsuz benzin.İtalya sanayisi yeşil değişime bir süre direndi, ancak sonra pes etti, şimdi elektrik için de olacağına inanıyorum. eko-mafya, bu tema çevre ve yasallık hakkında konuşmak için bizim tarafımızdan icat edildi. Jandarma ile birlikte çalıştık: eko-suçlar yasasının ilk imzasının benim imzam olması tesadüf değil”.
Legambiente’nin başlangıçta nasıl görüldüğünü anlamak için geçmişten bir anekdot anlatır mısınız?
“Yasadışı faaliyet, çevre ve kamu alımlarının denetimi ve mafyanın kendisi ile bir bağlantı olduğu göz önüne alındığında, Palermo’daki mafya için açılan azami davada sivil partiye katılmaya çalıştık. Adımız da listede yer aldığında olası sivil partilerden, gabiondaki gangsterlerden biri, sırf nasıl göründüğümüzü anlamak için ‘bunlar sigara içmemizi bile istemiyor’ dedi.
Daha önce rotayı değiştirme cesaretinden bahsetmişti. Çevre savaşlarında bize bir cesaret örneği verebilir misiniz?
“Yıllar önce 4 işletme gemilerle kıyıdan çıkıp atıkları ve atıkları denize boşaltmak için kıyıdan ayrıldı. Biz de bu gerçeği ifşa etmek için ad hoc bir kampanya başlatma kararı aldık. Ama yetmedi, göstermemiz de gerekiyordu. İmkanlarımız yoktu ve biraz gülünçtük ama cesaretimiz vardı. Boşaltmak zorunda kalan bir gemiyi durdurmak için iki balıkçı teknesiyle Romagna’dan ayrıldık: sonunda bir felaketti, önce bir hata yaptık. atıkla alakası olmayan bir tanker, sonra gemiyi doğru bulduğumuzda anladık ki o kadar büyük ki bir dalgası bizi alabora etmeye yetti.Eylem olarak güldürdü ama etkisi nasılsa orada: insanlar sorunun farkına varıp karşı çıktılar ve kısa süre içinde çevreyi kirleten şirketler ya kapandı ya da denize çöp atmayı bıraktı.”
Bunca yıllık birliktelikte bize bir memnuniyet ve bir pişmanlık anlat.
“Pek çok memnuniyet. Sadece bir isim vermem gerekirse, benim için kesinlikle nükleer enerjiye karşı zafer. Bu aynı zamanda İtalyan ekonomisi için de büyük bir iyilikti. Bugün kendini yenilenebilir enerjiye adamış olan Enel’in sağlamlığına bir destek sağladı. aynı zamanda pişmanlık, bu zaferden sonra İtalya’nın ileriye bakamamasıydı. büyük devrim. Şunu da eklemeliyim ki, bazen çevre derneklerinin kendileri, belki de peyzaj sorunları için rüzgar veya güneş enerjisi projelerine karşı çıkarak, veya bazen aptallıktan – Puglia’da Xylella’ya karşı mücadeleyi durdurmak istediklerinde olduğu gibi – o zaman devam etti ve şimdi Bari bölgesine de geliyor”.
Legambiente’nin şu anki rolü nedir?
“Önceki: çevreye ve aynı zamanda insana da özen göstermek, belki de İtalyan çevreciliğine en güçlü şekilde dahil ettiğimiz kavram. Bugün, çevre savaşlarını kazanmak için sorunları ekonomik açıdan da ele almalıyız. Açıklığa kavuşturun çevreyle uğraşmanın ekonomiyle, gelecekle uğraşmak anlamına geldiğini”.
Bugünün genç aktivistleri hakkında ne düşünüyorsunuz?
“Elbette Greta, Cuma günleri ve birçok hareket, dikkatleri iklim konusuna yeniden çekmiş olma özelliğine sahip. Kirletme veya trafik bloke etme gibi aşırı eylemlere gelince, benim bakış açıma göre, gençlerin daha fazla düşünmeleri gerekiyor. kendi eylemleri. Bunun bir alarm çığlığı olduğunu anlıyorum, ancak yeni yöntemler mesajın tersi bir etki yaratıyorsa, o zaman bunlar yanlış eylemlerdir. Zamanımızda güçlü eylemler gerçekleştirdik, her zaman şiddet içermeyen, bazılarını hatırlıyorum. Chicco Testa ile birlikte kömürlü termik santralleri engellemek için. Cezai sonuçlara yol açabilecek bir eylem yaptığımızı biliyorduk, ancak mesajın amacı vatandaşların günlük yaşamlarını etkilemeyen eylemlerdi”.
İklim krizi korkutuyor. Yine de, trajedilere rağmen, onu gerçekten siyasi gündeme taşımak zor. Neden?
“İklim krizi hiçbir zaman siyasi gündemin merkezinde olmadı. 1990’ların sonunda zaten bunun hakkında konuşuyorduk ama çok az kabul görüyordu. Mesele şu ki, bugün göstermemiz gerekiyor, çünkü bu böyle, iklim kriziyle şimdi mücadele etmenin ekonomik açıdan da değerli olduğu: bunun yeni bir ekonomiye, hatta daha ölçülü bir ekonomiye – örneğin enerji geçişi ve yenilenebilir enerjilere – giden yol olduğu netleştirilmezse, o zaman bununla baş etmemiz gerektiği kavramını anlamak zor.Ukrayna’da herkesin Rus gazına bağımlılığı ve diğer enerjilere odaklanmanın önemini anlamasını sağladı.Buradan tekrar başlamalıyız.Üstelik olumlu örnekler olduğunda, büyük fotovoltaik santraller veya emisyonlarla mücadele için akıllı projeler gibi, o zaman siyaset bunları evlendirmeli ve herkese göstermeli, çok daha fazla önem vererek merkeze koymalı ve onlarla gerçekten ilgilenmeli.Aynı şey genelge için de geçerli olabilir. İtalya’da işleyen ekonomi, Avrupa’da iyi durumdayız. Tekrar ediyorum, iklim krizine yanıt biraz Legambiente’nin vizyonunda: daha insan ölçeğinde bir ekonominin çevre için daha güçlü olduğunu göstermek”.